Η ΚΕΡΚΥΡΑ 

ΜΕ "ΠΡΟΣΩΠΟ" ...ΑΜΑΖΟΝΙΟΥ

     Μπορεί κάποιοι να προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μεγαλύτερο δένδρο της Κερκύρας είναι το μπουγαρίνι αλλά οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" μας αποδεικνύουν ότι το πανέμορφο νησί τους διαθέτει ακόμη και τοπία ...Αμαζονίου.

     Εγκαταλείποντας το ιδανικό προπονητικό χώρο τους, την γνωστή σε όλους μας φιλόξενη αυλή τους, επέλεξαν ως προπονητικό χώρο για την τελευταία τους Προπόνηση ένα κατάφυτο τοπίο σπάνιας ομορφιάς που γεμίζει τις ανθρώπινες "αισθήσεις" ακόμη και μέσα από τις φωτογραφίες του.

     Ο επικεφαλής του Παρατήματος Χριστόφορος Κασφίκης, πιστός ερμηνευτής του πνεύματος των "Ελλήνων Κενταύρων", επέλεξε  και αυτή την φορά ένα πεντακάθαρο φυσικό και ήσυχο τόπο για να ασκηθούν τα Μέλη του, όπως ακριβώς προβλέπει η "φιλοσοφία" του προπονητικού μας πλαισίου.

     Και όπως είναι εμφανές από το οπτικοακουστικό υλικό και αυτής της Προπονήσεως των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" το αποτέλεσμα ήταν η ενίσχυση της αυτοσυγκεντρώσεως των Συνασκουμένων αλλά και η επιτυχής "υπέρβαση" του ορίου να τοξεύεις από μία "ιδιωτική" κι έτσι, απλά "προσπελάσιμη" Γραμμή Βολής στο ίδιο το φυσικό περιβάλλον, έδαφος και τοπίο επί του οποίου προορίζονταν η διεξαγωγή κάθε μαχητικής δραστηριότητος.

     Όμως, αυτή η 'έξοδος" των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" είχε ακόμη ένα σπουδαίο όφελος για το ίδιο το νησί, δείχνοντας σε όλους εμάς ένα μέρος της συγκλονιστικής ομορφιάς του που δεν είχαμε υπ΄ όψη.

\

     "Πρεσβευτές" του κερκυραϊκού τουρισμού οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" με τις φωτογραφίες  της τελευταίας Προπονήσεώς τους, εμφανίζουν μιαν εντελώς διαφορετική "εικόνα" της κερκυραϊκής χλωρίδος από εκείνη που είχαμε υπ΄ όψη, ασχέτως εάν είμαστε τακτικοί επισκέπτες του νησιού.

     Βεβαίως, η περιστασιακή διαχειρίστρια των τουριστικών "πραγμάτων" της χώρας της οποίας οι "αλλότριες" προτιμήσεις την καθιστούν αποσυνάγωγο της Ελληνικής πραγματικότητος, ουδόλως παρέχει εχέγγυα κατανοήσεως όλων τούτων....Άλλωστε, μόλις προσφάτως η Ελλάδα ετιμήθη διεθνώς στους Μεσογειακούς Αγώνες της Ταραγόνας με τον κερκυραϊκό  ιστορικό ναυταθλητικό Σύλλογο Ν.Α.Ο.Κ. να σαρώνει μετάλλια, αλλά το αφτί της άλλοτε διαδρομίστριας της πασαρέλας κ. Κουντουρά ουδόλως ..."ίδρωσε" και αναζητά τον επόμενο προσοντούχο κάτοικο Τανζανίας για να αναδείξει τα πατρογονικά μας.

     Οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας", πάντως, συνεχίζουν ένα πολυσχιδές έργο αναπτύξεως των Κερκυραίων και αναδείξεως της Κερκύρας για το οποίο όλοι αισθανόμεθα υπερήφανοι.

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΙΟΥΛΙΕ

     Ενώ η Ελλάδα, σήμερα, αφανίζεται με τις επιλογές των περιστασιακών κατοίκων της που ποτέ δεν την αγάπησαν, ούτε την κατενόησαν, κομμάτια εθνικής γης και, κυρίως, εθνικές Αξίες, εκχωρούνται σε ξένους "διαχειριστές", οι πόλεις της ερημώνονται και η πρωτεύουσά της ρημάζει υπό τις μεθοδεύσεις ενός αθηνοκεντρικού ανθελληνικού καθεστώτος. Η "καρδιά" των Αθηνών γέμισε με κουφάρια εγκαταλελειμμένων κτηρίων όπως, επίσης και τα απομένοντα άλση της άλλοτε κραταιάς πόλεως γέμισαν με κουφάρια απότιστων κι αφρόντιστων δένδρων τα οποία κατέρρευσαν ...δημοκρατικότατα κατά γης, εν μέσω άλλων "κουφαριών" της πάλαι γόνιμης πολιτειακής σκέψεως τα οποία φαίνονται, πια, με την εικόνα εμβλημάτων και λογοτύπων παρακρατικών μορφωμάτων.

     Η έλλειψη Παιδείας και, κυρίως, η έλλειψη εθνικής Αισθητικής, οδηγεί τον κάθε μισότρελλο να θεωρεί εαυτόν ως "λαϊκό σωτήρα" και να ιδρύει κομματικές σέχτες οι οποίες συνεργούν στη νομιμοποίηση και διαιώνιση ενός νοσηρού καθεστώτος που προορίζεται να ακρωτηριάσει ό,τι απομένει από αυτή την άτυχη χώρα η οποία, εντεύθεν της Μάχης της Πύδνας δεν κατάφερε να αποκτήσει λαό ώστε να διαμορφώσει Έθνος και εθνική υπόσταση.

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" δεν έχουμε κανένα λόγο να μεμψιμοιρούμε και να παγιδευόμαστε στην ολέθρια αμηχανία του όχλου ο οποίος αναλώνεται χτυπώντας κατσαρολικά στη πλατεία Συντάγματος αλλά, όπως επιτάσσει η φυλετική μας ιδιοσυστασία, επιλέγουμε την ατραπό μιας πολυδιάστατης αυτοβελτιώσεως ακόμη και εν μέσω ...ερειπίων, χωρίς να μας απασχολεί η "κονίστρα" του πολιτικαντισμού, η πόρρω απέχουσα της πραγματικής Πολιτικής, εντελώς άγνωστης στη μετα-Πυδναία Ελλάδα. 

     Υποδεχθήκαμε, έτσι, αυτό τον Ιούλιο που σήμερα αρχίζει και φέρνει μία συγκλονιστική πανσέληνο με μία ειδική Προπόνηση ...μάχιμων "προδιαγραφών", με επίκεντρο ένα από τα αμέτρητα κουφάρια άλλοτε δυνατού δένδρου που σήμερα βρίσκεται πεσμένο σε έναν, πρώην, κατάφυτο πνεύμονα των Αθηνών και τώρα "νεκροταφείο" της φύσεως.

     Αυτή η προπόνηση υπήρξε εξόχως δυναμική και πολυμορφική, αποβλέπουσα στην ανάπτυξη ισορροπιστικού αλλά και στοχαστικού ενστίκτων καθώς και ταχυβολίας.

     Ο προπονούμενος υποχρεώθηκε να αναπτύξει τα ζητούμενα μέσα από δύσκολες τοξευτικές καταστάσεις οι οποίες, στην αρχή, του δημιούργησαν αίσθημα απογοητεύσεως αλλά γρήγορα, το συνδυαστικό ασκησιολόγιο τον έφερε σε κατάσταση προόδου και ικανοποιήσεως.

     Εν αρχή ην το ...κουφάρι, ο κορμός με υψηλή καμπύλωση από την οποία σχεδιάσθηκε να τοξεύσει ο προπονούμενος, αλλά πριν το επιχειρήσει ο προπονών αφαίρεσε επιμελώς και, για λόγους βαδιστικής ασφαλείας τον αποσαθρωμένο περιβάλλοντα φλοιό αλλά και με μία δέσμη φυτών την κάτω από αυτόν "σκόνη" και τις εστίες εντόμων που αποτελούσαν  περιοχή ολισθηρότητος.

     Και ο ίδιος ο προπονών επαλήθευσε πρώτος την καταλληλότητα ασφαλείας, πριν δώσει εντολή στον προπονούμενο να κινηθεί και να σταθεί για να τοξεύσει πάνω της.

     Η ασφάλεια προηγείται όλων των σχεδιασμών και εκτελέσεων της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων"  και καμία λεπτομέρεια επ΄ αυτού δεν θεωρείται περιττή.

     Ο προπονούμενος έκανε τις πρώτες δοκιμές κινήσεως και στάσεως επάνω στην δύσβατη, αυτή, επιφάνεια ενός άλλοτε υγιούς οργανισμού ο οποίος, τώρα, ακολουθούσε τη μοίρα της υπόλοιπης χώρας...

     Αλλά και αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο προπονούμενος εκλήθη να προσομοιώσει αιφνιδιαστική εγκατάλειψη δι' άλματος της επιφανείας αυτής και προς τις δύο πλευρές και με τον οπλισμό του ανά χείρας.

     Ειδικώς προς την μία πλευρά η προσεδάφιση ήταν δύσκολη διότι η απότομη φυσική κατωφέρεια της επικλινούς κλιτύος παραπλανούσε την εκτίμηση του ακριβούς σημείου ολοκληρώσεως της τροχιάς πτώσεως για τον εγκαταλείποντα τον κορμό.

     Αυτό το "ευαίσθητο" σημείο ασφαλείας, ο ικανότατος ασκούμενος το συναισθάνθηκε αμέσως κι έτσι άρχισε η κυρίως Προπόνηση.

     Ο στόχος ήταν ένα απλό λευκό χαρτί Α4 ριγμένο οριζόντιο κατά γης και τοποθετημένο σε σημείο το οποίο ο ασκούμενος δεν μπορούσε να βλέπει εξ αρχής παρά μόνον όταν με τη συρίκτρα άκουγε το παράγγελμα τοξεύσεως.

     Ο προπονούμενος σε πάρθια στάση, με την πλάτη προς τον προπονούντα, παρέμενε σε ετοιμότητα χωρίς να βλέπει τον τελευταίο όσο αυτός επέλεγε το σημείο τοποθετήσεως του στόχου και τον τοποθετούσε.

     Ακολούθως, ο προπονών μετέβαινε εμπρός στον προπονούμενο και του έδινε τον συριγμό της τοξεύσεως. Κατόπιν η διαδικασία επανελαμβάνετο για κάθε βολή και θα μπορούσαμε να πούμε ότι σ΄ αυτή την Προπόνηση, ενώ ο προπονούμενος διατηρούσε την θέση του, ο προπονών διήνυε αρκετά ..."χιλιόμετρα" ώστε η Προπόνηση να εξελίσσεται ομαλώς.

     Η ετοιμότητα επάνω σε μία επιφάνεια κάθε άλλο παρά επιτρέπουσα ευσταθή ισορροπία, η κατόπιν του συριγμού αγωνία εντοπισμού του στόχου και η διεκπεραίωση της κάθε τοξεύσεως, έδειξαν ότι ωφελούν τα μέγιστα τον προπονούμενο τον οποίο χαρήκαμε να βελτιώνεται από βολή σε βολή.

     Επιπλέον, το φυσικό περιβάλλον με τα επιπρόσθετα "εμπόδιά" του, προκάλεσε στον προπονούμενο περισσότερες παραμέτρους υπερβάσεως ανάλογες με εκείνες που "στήνονται" τεχνητά σε διεθνείς αγώνες, δοκιμάζοντας τα ...νεύρα των αγωνιζομένων.

     Σε όλα τούτα ο προπονούμενός μας αντέδρασε δυναμικότατα με ευστοχία άνω του 75% παρά την υψηλή ατμοσφαιρική θερμοκρασία και τις πολλές βολές που προκαλούσαν κόπωση και υψηλήν εφίδρωση.

     Με το ισορροπιστικό και στοχαστικό ένστικτο εμφανώς προοδευμένα, καθώς πλησίαζε η ώρα της αναπτύξεως της δεξιότητος ταχυβολίας μεσολάβησε ένα "ιντερλούδιο" Τοξοβολίας εξ Επαφής, διόλου τυχαίας επιλογής.

     Επειδή η ταχυβολία και η αναμενόμενη προσήλωση του ασκουμένου στον παράγοντα "χρόνος" τον παρελκύει από την αίσθηση του ενδεδειιγμένου ανοίγματος της χορδής, η Τοξοβολία εξ Επαφής τον επαναφέρει στην επανεκτίμηση αυτής της παραμέτρου πριν συνεχίσει υπακούοντας στο χρονόμετρο. Κι εδώ ο προπονούμενος υπήρξε αποδοτικότατος έχοντας, ο ίδιος στο παρελθόν, επιδείξει πλήρη αφιέρωση στην ωφελιμότατη Τοξοβολία εξ Επαφής. Στο τέλος αυτής της Προπονήσεως όχι μόνον τα επί του στόχου βέλη αλλά και η ένδειξη του χρονομέτρου επιβεβαίωσαν την βελτίωση του προπονουμένου.

  

     Ναι, για τον δημιουργικό και προοδευτικό Έλληνα, ακόμη και τα ερείπια που σωριάζει κατάχαμα ένα σάπιο καθεστώς μπορούν να αποτελούν "πεδίο" αυτοβελτιώσεως κι εμείς οι "Έλληνες Κένταυροι" ξέρουμε πολύ καλά πως αυτό να το κάνουμε πράξη. Καλώς ήλθες Ιούλιε κι ας έχουμε, τυπικώς, ... "αναστείλει" τις δράσεις μας λόγω θέρους.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

     Όσοι εκ των Μελών μας επιθυμούν ατομικές Προπονήσεις κατά την διάρκεια του Ιουλίου και του Αυγούστου θα πρέπει να συνεννοούνται στο 6377764737.

ΜΕ ΤΗ "ΓΕΜΙΣΗ" ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ...

     Και πριν ο Ιούνιος μας αποχαιρετήσει, κάπου εκεί στη "γέμισή" του,  ο "ελβετικός σουγιάς" η ...Χρυσούλα μας, θέλαμε να πούμε, έχοντας εντοπίσει στην αγορά τον καλύτερο και φθηνότερο κατασκευαστή ρουχισμού Ομάδος, απεφάσισε να του αναθέσει την κατασκευή νέου ρουχισμού και σήμερα να κάνει την διανομή του σε όσα Μέλη είχαν παραγγείλει.

     Ο μικρός χώρος της έδρας της Ομάδος, ξάφνου, κατακλύσθηκε με αγαπημένα πρόσωπα κι εκείνο που λέγεται "αδιαχώρητο" από τη μια στιγμή στην άλλη ...ακυρώθηκε.

     Οι καλοί παντού χωράνε και, μέσα σε λίγη ώρα, η έδρα των "Ελλήνων Κενταύρων" ξεχείλισε με Κενταύρους και Κενταυρίνες που δοκίμαζαν μπλούζες, χαλάρωναν και βίωναν την κοινή χαρά που αισθανόμαστε όλοι όταν συναντιόμαστε.

     Και αργά το απόγευμα όλοι έφυγαν κρατώντας τα νέα τους αποκτήματα, μπλούζες και λοιπά ενδύματα της Ομάδος που τους έφερε η Χρυσούλα εκτός του Ιδρυτή της Ομάδος ο οποίος έφυγε κρατώντας αγκαλιά ένα πελώριο βάζο με τις αγαπημένες του ελιές από τη Λακωνία που του έφερε ο Αρχηγός της Ομάδος ξέροντας πόσο τις λατρεύει.

     Κι ενώ όλοι αποχωρούσαμε, ο "ελβετικός σουγιάς" η Χρυσούλα οργάνωνε τον προγραμματισμό των μαθημάτων Ιππασίας που συνεχίζονται από Δευτέρα, με την είσοδο του Ιουλίου, περισσότερα από ποτέ και να σκεφθούμε ότι , επισήμως τουλάχιστον, έχει λήξει η τρέχουσα προπονητική περίοδος και βρισκόμαστε σε ...θερινές διακοπές. Διακοπές λέει; Υπάρχουν διακοπές για τους πολεμιστές;

ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΑΣ "ΠΡΟΦΙΛ"

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", όπως είναι φυσικό, παρακολουθεί προσεκτικά το διαδικτυακό της "προφίλ" μέσα από τις παρεχόμενα στατιστικά στοιχεία των Ιστοτόπων της και των μέσων κοινωνικής δικτυώσεως που χρησιμοποιεί για την προβολή της.

     Όπως τεκμηριώνεται και από το παραπάνω γράφημα που καταγράφει την λημματική αναζήτησή μας κατά την διάρκεια της λήγουσας εβδομάδος, οι "Έλληνες Κένταυροι" είναι καθιερωμένοι ως Εφιπποτοξοτική Ομάδα αλλά και ως Τοξευτική Ομάδα με ένα Ιστολόγιο υψηλότατης επισκεψιμότητος και χωρίς να παρακάμπτει την υποχρέωση του ενδιαφέροντος προς τα "κοινά", όπως ο αρχαίος Σταγειρίτης Αριστοτέλης θεωρούσε υποχρεωμένο τον συνειδητό Πολίτη, ως οργανισμός συνειδητών Πολιτών σεβομένων την Πατρίδα μας και την Ιστορία της.

     Και η υπόσχεσή μας, έτσι να παραμείνουμε, όπως εδώ και 13 χρόνια, τροφοδοτώντας την Ελληνική Έφιππη Τοξοβολία με ό,τι αυτή σήμερα διαθέτει, αφού το κάθε τι εφιπποτοξοτικό στην Ελλάδα από τους "Έλληνες Κενταύρους" ξεκίνησε.

 

ΑΣ  ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ 

ΤΗΝ "ΕΙΚΟΝΑ" ΤΟΥ ΤΡΩΚΤΙΚΟΥ 

ΣΤΟ ΤΡΟΧΟ ΤΟΥ ΚΛΟΥΒΙΟΥ ΤΟΥ

     Το 1992 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά και στην Αγγλική γλώσσα ένα εκπληκτικό εγχειρίδιο μιας σπουδαίας Ιαπωνικής πολεμικής τέχνης για την οποία δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου βιβλιογραφία, με συγγραφέα έναν από τους εγκυρότερους Ιάπωνες Δασκάλους της. Το εγχειρίδιο αυτό , δέκα χρόνια αργότερα, το 2002, μετέφρασε στην Ελληνική γλώσσα και δημοσίευσε σε έναν από τους πλέον ειδικούς εκδοτικούς Οίκους, ο Έλληνας μαθητής του συγγραφέως και αναγνωρισμένος Δάσκαλος της ίδιας τέχνης,, αποδίδοντας ένα εξαιρετικό έργο, με άψογη «δομή», υψηλότατη ποιότητα και εκδοτική τελειότητα περιέχοντας τα τρία πρώτα από τα τέσσερα συνολικώς μέρη που απάρτιζαν το συνολικό περιεχόμενο του έργου. Στον πρώτο, αυτό τόμο που εκδόθηκε υπήρχε και η προαναγγελία της μελλοντικής εκδόσεως του τετάρτου μέρους σε ξεχωριστό τόμο.

     Ωστόσο, αγόρασα την ελληνική έκδοση αυτής της σπουδαίας συγγραφικής, μεταφραστικής κι εκδοτικής δουλειάς και την μελέτησα επισταμένως, αποκομίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις και περιμένοντας εναγωνίως την έκδοση και του επόμενου, προαναγγελθέντος, τόμου ώστε να ολοκληρώσω την μελέτη μου.

     Τα χρόνια πέρναγαν και η διαρκής επικοινωνία μου με τον ελληνικό εκδοτικό Οίκο μου απέφερε την τυποποιημένη απάντηση «βρίσκεται υπό επεξεργασία».

     Ένα χρόνο πριν απεφάσισα να επικοινωνήσω άμεσα με τον Έλληνα μεταφραστή και μαθητή του συγγραφέως Δασκάλου αυτής της σπουδαίας πολεμικής τέχνης ώστε να πληροφορηθώ για την πορεία της εκδόσεως του πολύ-αναμενόμενου τόμου που θα συμπλήρωνε το εξαιρετικό αυτό έργο. Ο αναζητούμενος Έλληνας μεταφραστής και μαθητής του μεγάλου Ιάπωνος Δασκάλου, Δάσκαλος και ο ίδιος, δεν ήταν εύκολο να εντοπισθεί και χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες ώστε, επιτέλους να βρω το τηλέφωνό του και να μιλήσω απευθείας μαζύ του. Και ω της …εκπλήξεως!

     Αποσβολωμένος τον άκουσα να μου λέει ότι ο προαναγγελθείς τόμος δεν πρόκειται να εκδοθεί ποτέ διότι η συγκεκριμένη πολεμική τέχνη [την οποία το παγκόσμιο Κοινό σέβεται και αναγνωρίζει] αποτελεί … «απάτη» και ότι ο Δάσκαλός του ήταν … «απατεώνας». Όταν δε του υπενθύμισα ότι και ο ίδιος υπήρξε Δάσκαλος αυτής της πολεμικής τέχνης που τώρα κατηγορεί μου απήντησε με αφοπλιστικήν ηλιθιότητα: «Μα και εγώ κάνω βλακείες!».

     Σωστά. ΌΑλλά, όταν παραδέχεσαι ότι «κάνεις βλακείες» βλακεία είναι και το θεωρείς ...βλακεία το ο,τιδήποτε, οπότε αρχίζει μια πολύ μακρά "συζήτηση" για κάθε ...ευφυή.

     Κλείνοντας το τηλέφωνο ξανάπιασα στα χέρια μου το υπέροχο βιβλίο που παραμένει ημιτελές και το ξαναξεφύλλισα… Το ξανα-απόλαυσα όπως αμέτρητες φορές το απολαμβάνω και προσπάθησα να εντοπίσω «απάτη» στα γραφόμενά του. Πουθενά, κάτι τέτοιο. Όλα ευσταθέστατα και «γεωμετρημένα», όλα δομημένα σαν από χέρι πνευματικού αρχιτέκτονος και τίποτε «εκκρεμές» παρά μόνο ο προαναγγελθείς και ουδέποτε εκδοθείς τόμος με το τελευταίο μέρος.

     Το μάτι μου ξανάπεσε στο εξώφυλλο του τόμου που ξεφύλλιζα και κάτω από τον τίτλο με το όνομα της πολεμικής τέχνης ξαναδιάβασα τον υπότιτλο: «…Φιλοσοφία-Ιστορία».

     «Φ ι λ ο σ ο φ ί α …»

     Κάθε πολεμική τέχνη εγκλείει στον πυρήνα της την μαγεία της φιλοσοφίας της που αποτελεί και την ίδια τη ‘ψυχή” της. Όποιος ασχολείται με μια πολεμική τέχνη χωρίς, κατά προτεραιότητα, να έχει αποκωδικοποιήσει και να ενστερνισθεί την φιλοσοφία της ματαιοπονεί και μπορεί να έχει καταλήξει ακόμη και πρωταθλητής αλλά χωρίς καμία ουσιαστική σχέση με την τέχνη του.

     Όποιος προσεγγίζει το Αϊκίντο με επιθετική κινησιολογία μπορεί να έχει τις προθήκες του γεμάτες με τρόπαια πρωταθλητισμού αλλά θα έχει πάντα άδεια τη ψυχή του από την αλήθεια του Αϊκίντο. Κι όποιος πατά το πετάλι του ποδηλάτου του με πόδι ποδοσφαιριστή, ταξιδεύει με λάθος όχημα.

     Έτσι κι ο Έλληνας μεταφραστής και «Δάσκαλος» του παραπάνω εγχειριδίου πολεμικής τέχνης έδειξε ότι, πέρα από περιστασιακές «μεγαλοστομίες», ουδέποτε ήταν κοινωνός της φιλοσοφίας της υψηλότατης πολεμικής τέχνης την οποία κατέληξε να θεωρεί … «απάτη» και τον εαυτό του «βλάκα». Γι αυτόν η λέξη «Φιλοσοφία» που είχε τυπώσει με …χρυσά γράμματα στο εξώφυλλο του πονήματός του δεν ήταν παρά μόνο εννέα τυπογραφικά στοιχεία με άγνωστο περιεχόμενο.

     Όμως, τι θέλει να εκφράσει τούτο το κείμενο, μήπως ότι οι μαθητές των πολεμικών τεχνών θα πρέπει να αρκούνται στην φιλοσοφία (ή και …αμπελοφιλοσοφία) της πολεμικής τέχνης τους παραλείποντας την εντατική άσκησή τους στις πρακτικές τεχνικές τους; Κάθε άλλο.

     Εκείνο το οποίο επιχειρεί να υπογραμμίσει αυτό το κείμενο είναι η   π ρ ο τ ε ρ α ι ό τ η τ α  για κάθε μαθητή πολεμικής τέχνης να χαρτογραφεί τον φιλοσοφικό άξονα της τέχνης του και επάνω σε αυτό τον άξονα να δομεί την καθημερινή πρακτική εξάσκησή του ώστε η προσέγγισή του να είναι η ενδεδειγμένη από την ίδια την φύση της τέχνης που επέλεξε. Άλλως, η φρενήρης επικέντρωση στην ανάπτυξη δεξιοτήτων θα έχει το αποτέλεσμα της ατέρμονης κυκλικής περιστροφής του μικρού τρωκτικού επάνω στον τροχό του κλουβιού του, όπου μπορεί να αναπτύξει μεν μια εντυπωσιακή ταχύτητα περιστροφής χωρίς, δε, κανένα άλλο ουσιαστικό αποτέλεσμα.

"ARBEIT MACHT FREI"

Η  ΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ

     Μην έχοντας πάει ποτέ στο "Empire State Building" με δανεικά από ξένους για να πιούμε καφέ, όπως οι τράπεζες παλιών αμαρτωλών "εποχών" δελέαζαν τους αφελείς ...ψηφοφόρους, οι "Έλληνες Κένταυροι" έχουμε ξαναζωντανέψει στη καθημερινότητά μας τις πραγματικές Αξίες της ζωής με πρώτιστη την πνευματική αλλά και χειρωνακτικήν εργασία.

     Στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" συνεχίζονται οι εργασίες για την κατασκευή ενός κυκλοτερούς μέσα στο οποίο θα μπορούν να εκπαιδεύονται τα αλογάκια της Ομάδος.

     Με σκληρήν εργασία, ο επικεφαλής του Παραρτήματος Αθανάσιος με τους βοηθούς του Ιωάννα, Μελέτη, Χρύσανθο και άλλους, όχι μόνο κινούνται προς την ολοκλήρωση του μικρού αλλά σημαντικού, αυτού, έργου αλλά, ταυτοχρόνως, δεν παραλείπουν και τις Προπονήσεις τους.

     Είναι χαρακτηριστική η 'σύμπτωση" της ενάρετης καθημερινότητος όλων των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου και εάν αυτοί βρίσκονται και υπάρχουν, αποτελώντας μια "κυψέλη' παραγωγής θετικού έργου, όπως ήταν και ο αρχικός ιδρυτικός οραματισμός του θεμελιωτή τους.

     Και αυτό το ιδρυτικό όραμα το κάνει πράξη και το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" το οποίο αποτελεί ένα δημιουργικό εργοτάξιο αγαθού έργου.

     Σήμερα που η κοινωνία εκφυλίζεται και αυτο-αφανίζεται στις συνοικιακές καφετέριες με τον "φραπέ" των τριών ευρώ να εξελίσσεται στη ..."φραπεδούμπα" των ...εννέα ευρώ [αν δεν το ξέρετε, τώρα σερβίρεται νέα "έκδοση" δεόντως ...υπερτιμημένη] οι "Έλληνες Κένταυροι" μακροημερεύουμε ακμαίοι, τηρώντας τον κανόνα της εργασίας η οποία όχι μόνον απελευθερώνει αλλά και διατηρεί τον Άνθρωπο οξυγονωμένο και υγιή.

     Ο Αθανάσιος, η Ιωάννα, ο Μελέτης, ο Χρύσανθος, ο Χριστόφορος, η Αναστασία, ο Ιφικράτης, ο Κωνσταντίνος, ο Γεώργιος, η Χρυσούλα, η Μαρία και άλλοι 350 "Έλληνες Κένταυροι" καταφέραμε να κάνουμε χαρά την καθημερινότητά μας μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον καλλιεργώντας και ωφελώντας εαυτούς και ...αλλήλους.

     Κρίμα που η ευρύτερη και πολλαπλώς χρεωκοπημένη κοινωνία δεν είναι σε θέση να ανακαλύψει ωφέλιμα "μονοπάτια" πάνω στα οποία θα μπορούσε να είναι, το ίδιο με εμάς, ευτυχής και δημιουργική.

     Ας ορθώσουμε, λοιπόν, όσο πιο ψηλά γίνεται τον φράχτη κρατώντας μακριά το "έξωθεν" ημών μίασμα το οποίο, άλλωστε, βαίνει προς εξαφάνιση, μιας και καθήκον μας είναι να διατηρήσουμε εαυτούς ακέραιους εν όψει των νέων προοπτικών που ζύγωσαν, πια, με την "ανάσα" των εξελίξεων αισθητή τριγύρω μας... Κι αυτός ο "φράχτης" στη περιρρέουσα νοσηρότητα είναι και το βασικό προληπτικό μέτρο διασφαλίσεως της ακεραιότητός μας, όπως έδειξε και ο άλλος "φράχτης" στην Ουγγαρία, την σύγχρονη κοιτίδα καταγωγής της Ομάδος μας. Κι όλα αυτά αφού η ομαδική βλακεία μπορεί να μην είναι "κολλητική"  αλλά είναι τόσο επιβαρυντική ως ανασταλτικό κάθε προόδου, με αποτέλεσμα να πρέπει να κρατείται μακράν όσων επιδιώκουν την πρόοδο.

     Διότι ο αυτοσεβασμός, αυτή η βασική "αυτοπροστασία" υπό συνθήκες επερχόμενης ..."καταιγίδος" αποτελεί την προτεραιότητα για όποιον θέλει να επιβιώσει ηθικά και φυσικά. Κι όταν οι άρρωστοι αυτοεγκλωβίζονται στα καβαφικά τους "τείχη", καθήκον ημών των υγιών είναι να ενισχύουμε την "καραντίνα" τους με επιπρόσθετους "φράχτες" ασφαλείας.