ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ
«ΚΑΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
ΠΑΛΙ,
ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΑΠ’ ΤΗΝ
ΔΟΥΛΕΨΗ ΤΗΣ»
Κ. Καβάφης
Όταν ο λαμπρός Δάσκαλός μας Kassai Lajos μας τονίζει "Έφιππη Τοξοβολία μέχρι θανάτου!" δεν εννοεί τίποτε άλλο παρά την υποχρέωση διαρκούς αφοσιώσεως του ασκουμένου στο αντικείμενο της εξασκήσεώς του. Και για όσους, όπως εμείς, περικλείουμε στο πλαίσιο της αέναης εξασκήσεώς μας μιαν ολοκληρωμένη Παιδεία Εφίππων Πολεμικών Τεχνών, αυτή η υποχρέωση αφοσιώσεως γίνεται ακόμη δεσμευτικότερη περιλαμβάνοντας στα αντικείμενά της πολύ περισσότερα της Έφιππης Τοξοβολίας.
Οι "Έλληνες Κένταυροι" εξασκούμενοι, εκτός από την Έφιππη Τοξοβολία, στο Ιππικό Θέατρο, την Έφιππη Σπαθασκία κ. ά., γίνεται αντιληπτό πόσο πιο πολύ αφοσιωμένοι σε πολλά περισσότερα αντικείμενα θα πρέπει να παραμένουμε αφιερωμένοι και πόσο πολύ πιο "εργονομικά" να κατανέμουμε τον χρόνο μας, ενθυμούμενοι την παραπάνω φράση του μεγάλου μας Κωνσταντίνου Καβάφη, ώστε να μπορούμε να διατηρούμεθα προσηλωμένοι και ευεργετούμενοι από μία ορθή "σχεδίαση" μαθήσεως.
Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος παρατηρείται ότι "κουράζεται" γρήγορα κι "εγκαταλείπει", υφιστάμενος τον περισπασμό προσοχής κι ενδιαφερόντων από μία συνεχή "ροή" νέων ερεθισμάτων τα οποία εκπέμπονται, κυρίως, από κέντρα εμπορικοποιήσεως του ελευθέρου χρόνου των πολιτών των συγχρόνων κοινωνιών αλλά, όταν ο Άνθρωπος κρατά στα χέρια του ακλόνητη την "σημαία" των "θέλω" του καταφέρνει άνετα να παραμείνει αφιερωμένος στις επιλογές του και να προοδεύσει εκπαιδευόμενος σε ό,τι θεωρεί ως ψυχωφελές!
Αν και η πρόοδος των "Ελλήνων Κενταύρων" επιτάσσει την καθημερινήν επαφή με το αντικείμενο των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών αλλά και του Θεάτρου, ειδικώς τώρα τον χειμώνα που πολλές ημέρες ακυρώνουν την ομαλή διαξαγωγή των δραστηριοτήτων μας που είναι υπαίθριες, η διδασκαλία που μπορεί να μας παράσχει η παρακολούθηση ενός εκπαιδευτικού βίντεο κρίνεται ως εκ των ουκ άνευ!
Όμως, κάθε "πηγή" εκπαιδεύσεως είναι σαν την ...μαρμίτα απ΄ όπου μπορεί να ξεπηδήσει ένα θρεπτικό φαγητό, ή, κάτι δηλητηριώδες που μπορεί να ταλαιπωρήσει ή και, ακόμη, να "σκοτώσει" ένα ...στομάχι. Και για τον λόγον αυτό ας είμαστε όσο περισσότερον επιλεκτικοί στην "πηγή" που θα προτιμήσουμε για να εκπαιδευθούμε με δεδομένο ότι στην "αγορά" και στο διαδίκτυο πλεονάζουν τα σκουπίδια τα οποία παράγουν οι σύγχρονες μερκαντιλιστικές κοινωνίες στις οποίες υφέρπει, απλώς, μια δίψα ευκαιριακού πλουτισμού με εντελώς παρακμαστική κατάληξη για τον Πολιτισμό.
Ας επιλέξουμε προσεκτικά και διεξοδικά το τι θα μελετήσουμε εκπαιδευόμενοι από τις ταινίες που προσφέρονται μέσω του διαδικτύου το οποίο ευνοεί την ανωνυμία και την μέσω αυτής ασύδοτη κι ανεξέλεγκτη διάδοση ο,τιδήποτε βλαπτικού και ανευθύνου. Και ας προσέξουμε, πρώτα απ΄ όλα, αν η επιλογή μας πληροί συγκεκριμένα βασικά κριτήρια, όπως, εν αρχή, η εγκυρότητα της προελεύσεως της παραγωγής και ας αποφύγουμε τους αμέτρητους αγύρτες οι οποίοι προσπαθούν να μας σερβίρουν το ..."Στρατηγικόν" του Μαυρικίου με χρήση ...κουζινομάχαιρου! Το "ποιος" υπογράφει την παραγωγή αποτελεί την αφετηρία της επιλογής μας.
Ο θεματικός πυρήνας της ταινίας που αποτελεί και το εκπαιδευτικό αντικείμενο θα πρέπει και να βαραίνει στο περιεχόμενό της. Το να παρακολουθήσουμε ένα ανιαρό δίωρο μιας χολυγουντιανής παραγωγής για να "μελετήσουμε" τριών λεπτών σκηνική Σπαθασκία δεν είναι μόνον απώλεια χρόνου αλλά και απώλεια ..."στόχου"! Είναι προτιμότερο να αφιερώσουμε μελέτη λίγης ώρας σε ένα τρίλεπτο βίντεο το οποίο, όμως, περιέχει "καρέ" σπαθασκητικής ουσίας.
Η διάχυση ενός πειστικού ρεαλισμού σε ολόκληρο το δημιούργημα και η αποφυγή τεχνασμάτων εντυπωσιασμού, είναι το επόμενο τεκμήριο εκπαιδευτικής αξιοπιστίας της ταινίας. Στο έμπειρο μάτι τα τρικ με εκτινάξεις ...Bruce Lee ενοχλούν αφάνταστα και "σηκώνουν από την καρέκλα" ενώ η διατήρηση της δράσεως στα όρια του μέσου ανθρώπου μπορεί να μην προκαλεί "ουάου" αλλά ερεθίζει την γνώση πολύ καλύτερα.
Και εκτός του τι περιέχει, έχει σημασία και το πως δίδεται... Όσο πιο προσεγμένη είναι η όλη δημιουργία, όσο πιο σωστές θεματικά, ιστορικά, αισθητικά είναι οι λεπτομέρειές της, τόσο πιο εύληπτη την "διδασκαλία" που εμπεριέχει κάνει για τον προσλαμβάνοντα εκπαιδευόμενο θεατή.
Διότι, είναι τραγικό να μιλάμε για αλεβάρδα δείχνοντας μία partisan ή ένα miitary fork, ή να δείχνουμε μαξιμιλιανή πανοπλία με μιλανέζικο κράνος salade... Aν συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν πρόκειται, απλώς, περί αναντιστοιχίας ή ετεροχρονισμού αλλά περί αγνοίας του παραγωγού επί του αντικειμένου του οπότε καταρρέει και η εκπαιδευτική του αξία.
Τέλος, είναι όλο το περιεχόμενο τοποθετημένο στο κατάλληλο σκηνικό και επενδύεται με κατάλληλη, ει δυνατόν, μουσική; Τελευταία, τούτα, αλλά όχι έσχατα ως κριτήρια επιλογής ενός διδακτικού βίντεο διότι η αίσθηση του τόπου αλλά και του μουσικού "επενδύτη" διευκολύνει την πρόσληση της "διδακτέας ύλης". Κι ένα παράδειγμα:
Tα
βίντεο που παρουσιάζονται αναφορικώς με πολεμικές τέχνες, στη πλειονότητά τους είναι,
επιεικώς, ανόητα και το μόνο που επιδιώκουν είναι την ικανοποίηση ασχέτων
παραγωγών για το ακατάρτιστο «εγώ» τους. Μία από τις λαμπρές εξαιρέσεις σε ό,τι αφορά στην Σπαθασκία
είναι οι τσέχικες παραγωγές "Adorea Olomouc" οι οποίες χαρακτηρίζονται από
ρεαλισμό, δυναμισμό και σκηνική πειστικότητα. Δυστυχώς οι μουσικές επιλογές τους είναι τραγικές (ουδείς τέλειος)
αλλά, όσοι ενδιαφερόμενοι για την Σπαθασκία αξίζει να τις παρακολουθείτε και να
μελετάτε (έστω μα ήχο στο off)
προσέχοντας ότι οι πρωταγωνιστές προχωρούν σε πολύ επικίνδυνους χειρισμούς των
αγχεμάχων τους χωρίς προστατευτικά μέσα καθώς και σε ιδιαιτέρως δυναμικές κινήσεις
πάλης σώματος προς σώμα διαχειριζόμενοι, παραλλήλως, και τα όπλα τους κατά τρόπο
που να αποφεύγεται κίνδυνος ατυχήματος. Πραγματικό «Σχολείο» σκηνικής και όχι μόνον, Σπαθασκίας!
