ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΠΠΑΣΙΑΣ

     Από τον Σταύλο και σήμερα, το ξεκίνημα της εκπαιδευτικής ημερίδος μας, από εκεί απ΄ όπου πρέπει να ξεκινά η ιππική εκπαίδευση και εκεί όπου πρέπει να τελειώνει.

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" στην οποία προτάσσεται η ευημερία του Ίππου, όλοι, Εκπαιδευτές και μαθητές, θεωρούμε καθήκον αλλά και Τιμή την υπηρέτηση του Ίππου.

     Και παρά το ότι ο σύγχρονος πλαστικοποιημένος και αφύσικος υπάνθρωπος αδυνατεί να σεβασθεί αυτό το πλάσμα επί των ώμων του οποίου στηρίχθηκε ο ανθρώπινος Πολιτισμός [διότι υπάρχουν και δίποδα υποπροϊόντα που λοιδωρούν τον Ίππο και την Ιππική...] οι "Έλληνες Κένταυροι"  θεωρούμε ότι η υπηρέτησή του αποπληρώνει εν μέρει τα όσα ο Ίππος προσέφερε στην Ανθρωπότητα. Κάπως έτσι άρχισαν και τα μαθήματα αυτής της ημερίδος, με την κινητική προθέρμανση των Ίππων στο κυκλοτερές της συραγωγήσεως απ΄ όπου, λόγω βροχής, γρήγορα μεταφερθήκαμε στο κλειστό Ιππευτήριο.

     Σε μια Ομάδα που κάθε συνάντηση των Μελών της είναι χαρά ήταν καλοδεχούμενη η εμφάνιση του ...τσεκουροποιού Σταύρου με δύο ιδιοκατασκεύαστα τσεκούρια, τις τελευταίες "δημιουργίες" του ανά χείρας.  

     Πρόθεσή του να μας προσφέρει ακόμη ένα εξαιρετικό χειροποίητο τσεκούρι, πολύ προσεκτικά κατασκευασμένο, για το εκπαιδευτικό "οπλοστάσιο" της Ομάδος, επιπλέον εκείνου που μας είχε προσφέρει λίγε ημέρες πριν, αλλά χωρίς να φαντάζεται ότι ένας Εκπαιδευτής των "Ελλήνων Κενταύρων" πίσω από κάθε τι βλέπει το όφελος προόδου για τον μαθητή του.

     Οπότε, αφού παραλάβαμε το νέο δημιούργημα του αγαπημένου μας Συνασκουμένου και τον ευχαριστήσαμε για την ευγενική του προσφορά, του το δώσαμε στο ...χέρι ξεκινώντας το μάθημά του και όχι για ...διακοσμητικούς λόγους.

     Μόλις στο τρίτο του μάθημα, ο Σταύρος, σήμερα θα έπρεπε να βαθύνει το "κάθισμά" του και να διευθύνει τον Ίππο του υπό συνθήκες μεγαλύτερης δυσκολίας αλλά και ακριβείας.

     Με διελεύσεις "σερπαντίνας" μέσω συγκεκριμένων σημείων που δημιουργούσαν τα ανοίγματα ήδη στημένων εμποδίων στο κλειστό Ιππευτήριο, ο Σταύρος θα έπρεπε να διευθύνει τον Ίππο του με τις ηνίες στο ένα χέρι και το τσεκούρι στο άλλο ώστε και εμπειρία ακριβούς διευθύνσεως να αποκτήσει ['σερπαντίνες"] και το "κάθισμά" του να βαθύνει εξαναγκαζόμενος από το, περίπου, δίκιλο βάρος του τσεκουριού που κρατούσε στην ανάταση με το άλλο χέρι.

     Στο τέλος του μαθήματος ο Σταύρος κατάφερε να ισορροπήσει με τα δύο χέρια στην πλήρη έκταση, καθισμένος με ασφάλεια και ισορροπία στη ράχη του Sepp ο οποίος εξελίσσεται σε άριστο Ίππο Γυμνιππευτικής και Φυσικής Ιππικής, ενώ η βροχή έπεφτε ...ρομαντικότατα στη σκεπή του κλειστού Ιππευτηρίου.

     Βλέποντας πόσο πολύ βοήθησε στο προηγούμενο μάθημα τον Γεώργιο η διδασκαλία δια συραγωγήσεως, το σημερινό του Μάθημα ξεκίνησε από εκεί που το αφήσαμε, μοιράζοντας φιλιά στο τέλος, γιατί πλέον αυτός ο ...δικηγόρος το είχε δεδομένο πως θα τον απολαμβάναμε και σήμερα.

     Στο δεύτερο "γκρούπ" των περισσότερο προχωρημένων, ο Γεώργιος και η Χρυσούλα ετοιμάζονταν να εφαρμόσουν ασκήσεις ελεγχομένης αφιππεύσεως άνευ χειρών εν κινήσει, ως μια εισαγωγή στη Djigitovka, της ιππευτικής των Κοζάκων, της οποίας η στοιχειώδης διδασκαλία κρίνεται ενισχυτική της ασφαλείας της ιππεύσεως και τις αρχές της οποίας είμαστε οι μόνοι στην Ελλάδα που εκτιμούμε.

     "Προθερμαίνοντας" την ψυχολογία των μαθητών του, ο Εκπαιδευτής, επιχειρεί την βαθμιαία αποευαισθητοποίηση των ...αναστολών τους συραγωγώντας τους και εντείνοντας, σιγά-σιγά την δυσκολία των ασκήσεων με προσεκτικές οδηγίες. 

     Έτσι ο Γιώργος αντί να περιμένει την εντολή του Εκπαιδευτή του αυτήν την φορά δεν δίστασε, να εγκαταλείψει την λαβή του καθίσματός του και, κατά πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο, να αφήσει από μόνος του τα χέρια του από την ασφάλεια που του παρείχε αυτό το βοήθημα.

     Το ίδιο μαχητική και σήμερα ήταν και η Χρυσούλα μας. Αν και η Χρυσούλα, μία κοπέλα από το Καζακστάν, έχει φοβηθεί πολλές φορές ,ακόμα και να εκτελέσει τις εντολές του Εκπαιδευτή της, και καμιά φορά ακόμα να του πει πως δεν θέλει να συνεχίσει, αμφιβάλλοντας για τις ικανότητές της, στο τέλος και σήμερα τα κατάφερε αρκετά ...θεαματικά. Και η λεπτοκαμωμένη και εύθραυστη Χρυσούλα, με έκανε να θυμηθώ σήμερα εκείνη την αρχαία ρήση: «Μικρός μεν τω δέμαϊ αλλά μαχητής»

     Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι ένα τέτοιο μάθημα σπανίως μπορεί να υλοποιηθεί με απόλυτην επιτυχία διότι προϋποθέτει όχι, απλώς, γνώσεις και ικανότητες Εκπαιδευτή, αλλά και "χημεία" σχέσεων και επικοινωνίας μεταξύ Εκπαιδευτή και μαθητή. Επειδή όμως αυτό το τελευταίο είναι κανόνας στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αυτό το μάθημα ήταν υποδειγματικό και με τον Εκπαιδευτή να προσέχει και την τελευταία λεπτομέρεια ακριβούς εκτελέσεως των ασκήσεων.

     Έτσι, οι μαθητές κατάφεραν να ανταποκριθούν στο περιεχόμενο του μαθήματος ταχύτατα και με πλήρη ασφάλεια, διαμορφώνοντας μία "μυική μνήμη" και δεξιότητα που θα τους βοηθήσει σε όλη τους την ιππική δραστηριότητα να ανταπεξέρχονται με ασφάλεια τις πτώσεις, ικανότητα στην οποία δίνει έμφαση η Σχολή μας. 

     Και όταν ο μαθητής προσγειωθεί με ασφάλεια στο έδαφος "εγκαταλείποντας" τον Ίππο -ηθελημένα ή αθέλητα- τότε κάποιοι που νομίζουν ότι η κάσκα Ιππασίας αποτελεί "πανάκεια ασφαλείας" του Ιππέως, μπορούν να αναθεωρήσουν.

     Μπορεί ένα τέτοιο μάθημα να είναι "αντιεμπορικό" και να μην ..."πληρώνεται" λόγω του κόπου του Εκπαιδευτή να το διεκπεραιώσει, όμως, μαθήματα σαν κι αυτό "σπονδυλώνουν" την εκπαίδευση στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρώντας μηδενικό τον δείκτη ατυχημάτων, ανεξαρτήτως των θυσιών που συνεπάγονται για τους Εκπαιδευτές και το Επιτελείο της Ομάδος.

     Και δεν θα αποσιωπήσουμε την ικανοποίησή μας απολαμβάνοντας τους μαθητές μας όχι μόνον να εκτελούν με τόση άνεση ένα τόσο εξειδικευμένο ασκησιολόγιο βασιζόμενο στους κανόνες της Φυσικής Ιππικής, της Γυμνιππευτικής ακόμη και στις αρχές της ιππευτικής των Κοζάκων (Djigitovka)

     Διόλου τυχαία δεν είναι αυτή η επιτυχία για την Σχολή μας αφού σε εμάς, ακόμη και οι προχωρημένοι δεν διστάζουν να ομολογήσουν ‘’κοίτα το κάνει και καλύτερα από εμένα’’, αφού ακόμα και οι Εκπαιδευτές τις Σχολής μας θεωρούμε τους εαυτούς μας μαθητές και θα καθόμαστε ισοβίως στα "θρανία" της Ιππασίας.

Εφιπποτοξοτικά!

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης,

Αρχηγός Ομάδος.