ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ,

Η ΑΝΕΜΕΛΟΣ ΠΑΙΔΙΣΚΗ 

ΚΑΙ Η ...ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ

     Παρατηρώντας στη σημερινή εκπαιδευτικήν ημερίδα μας τον έφιππο Παντελή μας και συγκρίνοντάς τον με την ανέμελον παιδίσκη που μας κάνει "ούου..." πάνω στο αλογάκι της παναγίτσας που στήθηκε στο κέντρο των Αθηνών αντί του Μεγάλου Αλεξάνδρου επισημάναμε ακόμη ένα τεκμήριο "δουλέματος" των κυβερνώντων αλλά και ορθής διδασκαλίας της Ιππικής στη Σχολή μας!

     Διατηρώντας πάντοτε υψηλό το αίσθημα του αυτοελέγχου σε ό,τι αφορά στην απόδοση της Σχολής και των μαθητών μας, κρατήσαμε πολύ "μικρό καλάθι" όταν ακούσαμε ότι ο γλύπτης Γιάννης Παππάς προέβη σε ...βαθυστόχαστες μελέτες και ...βαθυστοχότερες έρευνες για να φιλοτεχνήσει το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ώστε να ξεπεράσει τον δυσβάσταχτο πόνο του για την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα... Άλλωστε, επειδή βαρεθήκαμε να ακούμε για "μελέτες" και "έρευνες" σε μία χώρα όπου αμελέτητοι αποφαίνονται επί "αμελετήτων" και πλείστοι όσοι "ερευνητές" ερευνούν τα ανερεύνητα που παραμένουν ως έχουν, όταν ακούσαμε ότι ο Γιάννης Παππάς πήρε ...σβάρνα Ιππικούς Ομίλους για να φιλοτεχνήσει το ...αλογάκι της παναγίτσας απορήσαμε γιατί έκανε τόση διαδρομή και δεν το σκιτσάριζε, για να τελειώνουμε, μέσα από το παράθυρό του παρατηρώντας το στον ωραίο κήπο του εργαστηρίου του ! Και, πράγματι, είχαμε δίκιο...

     Τελικώς, οι ανιδρύσαντες ...συν γυναιξί και τέκνοις το αλογάκι της παναγίτσας μετά του παρελκομένου του, ποσώς απασχολήθηκαν με την "περίπτωση" του Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά μάλλον της αυτοπροβολής τους και, παρεμπιπτόντως, άντε και το στοκάρισμα μιας τρανταχτής ελλείψεως που εκκρεμούσε επί αιώνες... Παρά ταύτα, ο Παντελής μας διατηρώντας την περιωπή ενός "βαρύνοντος" Ιππέως επί ...επιβήτορος Ίππου και όχι ιπποφανούς ...εντόμου (όπως αυτό του Γιάννη Παππά), άφησε ωραιότατες σκηνές ρωμαλέων καλπασμών κατά το σημερινό του μάθημα και χωρίς την αλγεινή πλαισίωση από δυσειδείς μουτσούνες συστημικής "επικαιρότητος"!

     Αλλά και η Κατερίνα μας, σήμερα, με τον ένοπλο έφιππο δυναμισμό της επετίμησε την επιλογή του Γιάννη Παππά να αποδώση  ά ο π λ ο  έναν στρατηλάτη! Η γλυκύτατη Κατερίνα σήμερα βελτίωσε την τεχνική της κρατώντας περισσότερα βέλη και τοξεύοντάς τα έφιππη και εν κινήσει με ταχύτητα και ακρίβεια, όσον η ανέμελος παιδίσκη του Γιάννη Παππά μας κουνά το χεράκι αναφωνώντας "ούου..." από την συμβολή των οδών Βασιλίσσης Αμαλίας και Βασιλίσσης Όλγας, υπό την βαρύνουσα σκιά του παρακειμένου μνημείου του Λόρδου Βύρωνος το οποίον, σε εποχές πανδήμου ...λόρδας παρέχει προσδοκίες, έστω και φρούδες, στους πεινώντες!

     "Αντισκωριακή" η σημερινή εκπαιδευτική ημερίδα μας για όλους μας, μετά από μακρά περίοδο αναγκαστικής αποχής (λόγω δυσμενεστάτων καιρικών συνθηκών) από το Ιππευτήριο! Από τον περασμένο Νοέμβριο οι συνεχείς καταιγίδες και πείσμονες όμβροι, θεία προνοία, πασχίζουν να αποπλύνουν το εθνικό μας όνειδος σε όλους τους τομείς αλλά, φευ, η γκίνια ...απείρου κάλλους, μέχρι σημείου και ο διώκτης της "21ης Απριλίου" να καταδικάζεται να εορτάσει την επέτειό της παραμένοντας διωκόμενος στο κελλί ως ...μαφιόζος! Ο tempora ...! 

     Και σε αυτό το "αντισκωριακό" πλαίσιο, κατά την σημερινή εκπαιδευτικήν ημερίδα επιχειρήσαμε μία "ανακεφαλαίωση" δεξιοτήτων ξεκινώντας από υπερπηδητικές ρυταγωγήσεις ώστε να διατηρούμε αξιομάχους τους δύο Ίππους μας προκειμένου να μη καταντήσουν σαν το αλογάκι της παναγίτσας του Γιάννη Παππά.

     Η νεαρή Κατερίνα, ισάξια του Παντελή, διεχειρίσθη με αποτελεσματικότητα τον Ίππο της (βαρβάτο, παρακαλώ και όχι σαν τον ψοφοδεή επί ...βάθρου στην συμβολή των δύο ...ανασσών) σε ρυταγωγούσα υπερπήδηση, με συγχρονισμό και ο Παντελής την βοήθησε ώστε να εκτελέσει διευθυντικές ασκήσεις επί καθορισμένης τεθλασμένης διαδρομής.

     Και, πράγματι, η νεαρή Κατερίνα μας τα κατάφερε με δυναμισμό και ακρίβεια κι εδώ χωρίς τίποτε από την διακωμώδηση της κινήσεως η οποία παραπέμπει στο ακριβώς αντίθετο, του ατυχήσαντος αγάλματος του Γιάννη Παππά!

     Ιππεύοντας δύο διαφορετικούς Ίππους ο Παντελής προέβη και σε μία σειρά τοξευτικών προσομοιώσεων σε καλπασμό, έτσι για ..."ξεμούδιασμα" με μαχητικότητα και κάθε άλλο παρά ως η ανέμελος παιδίσκη του Γιάννη Παππά αφού, ο μαθητής μας, έδινε την εντύπωση ότι θα μπορούσε να κρατά ακόμη και ...σάρισα εν αντιθέσει με την παιδίσκη του Γιάννη Παππά της οποίας το αβρό χεράκι θα κούραζαν ακόμη και λίγες ...γλαδιόλες!

     Και, τέλος πάντων, στο Ιππευτήριό μας έπεσαν και κάμποσα βέλη, για την Τιμή των όπλων κι όχι απλά ...παλαμάκια αλληλοακκιζομένων παραγόντων οι οποίοι, ώσπερ η επί χρήμασι εκδιδομένη γυνή, επιθυμούν να αποκρύψουν την χαρά της μίζας εκ του οψίμως και προεκλογικώς ανιδρυθέντος εξαμβλώματος, αλλά η χαρά δεν τους αφήνει!...

     Και, μ΄ αυτά και μ΄αυτά, ο Ιδρυτής της Ομάδος, προς αποφυγήν τελετουργικού σεπούκου επί τη χυτευθείση βλασφημία του ανιδρυθέντος τερατουργήματος του Γιάννη Παππά, εφίππευσε του επιβήτορος για να πνίξει τον πόνο του εκ των θύραθεν της Σχολής μας διαπραττομένων κατά του Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά και της Ιππικής και των Ίππων! 

     Διότι μεταξύ μας και αυτός είχεν ανάγκη αποσκωριασμού ως εκ της αναγκαστικής αποχής του εκ του Ιππευτηρίου, ανεξαρτήτως των αισθημάτων του έναντι της φρικαλεότητος του Γιάννη Παππά εκ της οποίας κινδυνεύει να παρασυρθεί σε ...κλεομένειες ακρότητες τη χρήσει ...βαριοπούλας, όχι επί του αθώου αγάλματος αλλά επί των κεφαλών των αχρείων "παραγόντων" οι οποίοι μας εμπαίζουν καπηλευόμενοι τον Μεγάλο Αλέξανδρο! 

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

     Ψυχή δυνατή αλλά και ευαίσθητη, χαρακτήρας άτεγκτος αλλά και τρυφερός, πολεμιστής και ποιητής, συνάμα, εραστής και ερωμένος, βλέμμα σαρωτικό αλλά και νηφάλιο που δεν διέκρινε αποχρώσεις παρά μόνο το κόκκινο της φωτιάς, της φωτιάς του πολέμου και του έρωτα, ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης στην τρίτη σκηνή του θεατρικού που προετοιμάζει η Σχολή του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" μονολογεί, με την φωνή του 19χρονου μαθητή μας Χρυσοβαλάντη ο οποίος απαγγέλλει a prima vista, όπως εκείνος το νιώθει... 

     Ακούστε τον νεαρό μαθητή μας στα πρώτα του βήματα σε μία Τέχνη την οποία μόλις γνωρίζει!

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ "ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ"

     Mέσα σε ένα ωραιότατο φυσικό περιβάλλον, με την γλυκύτατη Αμαζόνα που κρατά το Τόξο της επάνω στη ράχη της, την λευκή "πινελιά" της σελλίσκης της και την απέριττη χαλίνωσή της, η τετράποδη Ρέα αναδεικνύεται σε "επιτομή" κάλλους που παραπέμπει σε νατουραλιστικό "κάδρο"! Ομορφιά, λοιπόν, στους "Έλληνες Κενταύρους Καλαμάτας" αλλά όχι μόνον...! Εδώ γίνεται σοβαρή ιππική εργασία με συχνότητα η οποία συνεπάγεται πρόοδο. και ιδού!

     Έχοντας εκπαιδευθεί σωστά από τον επικεφαλής του Παραρτήματος Αθανάσιο Ψωρομύτη, αυτό το άλλοτε δύστροπο νεαρό αλογάκι, εξελίσσεται, πλέον, σε ένα ιδανικό Ίππο Σχολής το οποίο, ιππευόμενο συστηματικά, μέρα με τη μέρα κάνει όλους τους Καλαματιανούς Συνασκουμένους να προοδεύουν. 

     Και ήδη, αυτό το τετράποδο έργο Τέχνης καλπάζει αρμονικά με τον ανέμελο Εκπαιδευτή της, όχι στις επίπεδες αμμώδεις επιφάνειες των καλοφροντισμένων manèges αλλά εκεί όπου αληθινά νοείται η Ιππική, σε φυσικό έδαφος!

     Συχνές, πια, οι Προπονήσεις και τα μαθήματα στους "Έλληνες Κενταύρους Καλαμάτας"!

     Με τον σχολικό Ίππο σωστά εκπαιδευμένο, έχει μπει πλέον το θεμέλιο μιας βιώσιμης Σχολής που δεν βασίζεται σε ξένες "οπλές" για την λειτουργία της και, κυρίως, ο επικεφαλής της έχει αποκτήσει την αυτοτέλεια της εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου (έστω και σε ένα αρχικό στάδιο...) "κεφάλαιο" που θα παραμένει ατομικό του, εσαεί!

     Όπως και ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", κάποτε, ο ίδιος εκπαίδευσε (2005) τον πρώτο Ίππο ο οποίος, στην Ελλάδα, ανέλαβε καθήκοντα Ίππου Έφιππης Τοξοβολίας, έτσι και ο Αθανάσιος Ψωρομύτης, εκ της ίδιας ανάγκης, έκανε το ίδιο για την Σχολή του και ουδέποτε κατέφυγε σε μεμψιμοιρίες και παράπονα περί "μη υπάρξεως ιδανικού Ίππου" προσμένοντας από την θεά Τύχη να του δωρίσει ως μάνα εξ ουρανού τον ...ιδανικό Ίππο, αλλά ...ανασκουμπώθηκε και τον "έφτιαξε" εν αντιθέσει με όσους νομίζουν ότι ο Ίπποι ...ρίπτονται ουρανόθεν!

     Και αυτό είναι το δίδαγμα από την αύξουσα και βελτιούμενη -ποιοτικώς- δραστηριότητα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας": Κάθε Ομάδα, κάθε Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας μπορεί να διευθύνεται μόνον από κάποιον ο οποίος αφιερώθηκε και με σεβασμό και αγάπη εξεπαίδευσε τον ίππο της Σχολής του και αυτός μπορεί να θεωρηθεί πραγματικός Εφιπποτοξότης! Άλλως, η απλή δεξιότητα του ιππεύειν και τοξεύειν εφίππως, αποτελεί μία μικρή παράμετρο από την μεγάλη πολυπρισματικήν ενότητα της Έφιππης Τοξοβολίας! Και τούτο ισχύει και στην Ελλάδα και στην Ουγγαρία και παντού!  

     Το δε ερώτημα "πως ξεκινάμε την Έφιππη Τοξοβολία;" έχει ως μόνη απάντηση: Δεν βιαζόμαστε να ιππεύσουμε αλλά (1) μαθαίνουμε πως ο Ίππος αντιλαμβάνεται τον κόσμο, (2) παρατηρούμε τον Ίππο και δοκιμάζουμε "κώδικες" επικοινωνίας μαζύ του επαληθεύοντας ότι αρχίζουμε να γινόμαστε κατανοητοί εμείς από εκείνον και όχι το αντίστροφο, (3) τον ιππεύουμε ώστε να γίνουμε επαρκείς Ιππείς κι έτσι να αρχίσει η πραγματική σχέση μας με την Ιππική ενώ οι ανυποψίαστοι θεωρούν ότι εδώ ...ολοκληρώνεται η δεξιότητα του Εφιπποτοξότη, (4) τον  ε κ π α ι δ ε ύ ο υ μ ε  ώστε να αρχίσουμε την πραγματική σχέση μας με τον Ίππο και την Ιππική και, κυρίως, (5) τον Ίππο που εκπαιδεύσαμε τον  π ρ ο σ φ έ ρ ο υ μ ε  στους επερχομένους Συνασκουμένους ώστε και ο Ίππος να χαρεί την συνεργασία του με πλείονες Ανθρώπους και πλείονες "ημών" να απολαύσουν την Ιππική!

     Διότι, η Έφιππη Τοξοβολία, ως το κορυφαίο δόγμα Ιππικής, άνευ ευγενείας, μόχθου και φιλαλληλίας όχι μόνον δεν νοείται αλλά καταντά και βαναυσία μειωτική για ελεύθερους άνω θρώσκοντες!

ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΠΑΘΗ

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν φειδόμεθα ούτε του αυστηρού ελέγχου, ούτε της απονομής ευσήμων διότι και οι δύο περιπτώσεις συνεπάγονται μιας χρηστής διοικήσεως και σε αυτή την Ομάδα είναι γνωστή η αυστηρότητα τόσο του Δ.Σ. της όσο και του ιδίου του Ιδρυτή της, λόγος για τον οποίο κάποιοι επιλέγουν την "έξοδο"! Και οι μένοντες και οι αποχωρούντες άξιοι, αλλά αξιότεροι οι άοκνοι, όπως ο επικεφαλής του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" ο οποίος επεξέτεινε την εκπαίδευση του Ίππου της Σχολής του και στην εξοικείωσή του με την Σπάθη, προετοιμάζοντάς τον για ασκήσεις στρατιωτικού Ιππηλασίου που αποτελεί ακόμη μιαν εκπαιδευτική παράμετρο της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων"!

     Χωρίς οι βαρύτατες οικογενειακές και υπηρεσιακές υποχρεώσεις του να του έχουν επιτρέψει να παρουσιασθεί στην κεντρική Κοιλάδα των Αθηνών για να δώσει τις απαιτούμενες εξετάσεις ώστε να διαπιστευθεί ως Εφιπποτοξότης, ήδη, με την έγκριση του Δ.Σ. και την προς το πρόσωπό του ομόφωνη εμπιστοσύνη, έχει προχωρήσει και ως Εκπαιδευτής Ίππων σε ένα θεαματικό αποτέλεσμα με τον νεόλεκτον Ίππο της Σχολής του ώστε να εκπαιδεύει επ΄ αυτού με ασφάλεια τους μαθητές της Σχολής του και, πλέον, προχωρεί σε εξειδικεύσεις εκπαιδεύσεως του συγκεκριμένου Ίππου, εισάγοντάς τον  κ α ι στην Σπάθη.

     Ακολουθώντας προσεκτικώς τα βήματα εξοικειώσεως, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης επιμελέστατα "συμφιλιώνει" κάθε ανησυχία του Ίππου με "την κόψη του σπαθιού, την τρομερή" και την θέα του την τρομερότερη, καθώς αντανακλάται επάνω της η λάμψη των ηλιακών ακτίνων.

     Πολύ σοφά, όπως αποκαλύπτει το οπτικοακουστικό υλικό των επιτυχέστατων προσπαθειών του, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης, με "στρογγυλή κίνηση",  θέτει βαθμιαίως στο οπτικό πεδίο του Ίππου του το σχήμα και τον όγκο της Σπάθης, εισάγοντάς τα στην ανυποψίαστη αίσθηση του τετραπόδου. Και με την ίδια κίνηση του επιδεικνύει στη περιφερειακή του όραση την κυρτότητα της λάμας ώστε ο Ίππος να αρχίσει να "σκιτσάρει" στις αισθήσεις του την μορφολογία του αντικειμένου του, πιθανού, φόβου ή ερεθισμού του. 

     Ακολούθως η επίδειξη της καμπυλότητος πάντοτε στην ζώνη της περιφερειακής οράσεως του Ίππου ώστε η κατανόηση του αντικειμένου να είναι πλήρης και να προσδοκάται η αφετηρία της ομαλής αποδοχής του.

     Στο πλαίσιο της ίδιας εκπαιδευτικής προσεγγίσεως, ο Αθανάσιος Ψωρομύτης, εκτελεί κινητικές εξοικειώσεις με σπαθιστικές καταφορές όπως ακριβώς και επί πεδίου Ιππηλασίου.

     Αλλά δεν αρκείται σε αυτά και επαναλαμβάνει υποθετικά σενάρια σκιαμαχίας με καταφορές επί απροβλέπτων και αιφνιδιαστικώς εμφανιζομένων "στόχων" κοινωνώντας τον Ίππο με όλα τα ενδεχόμενα. Το ένστικτο του Συνασκουμένου μας αποδεικνύεται εξόχως μαχητικό...

     Σημειωτέον ότι η παρούσα εξοικείωση, καθ΄ όλη την διεξαγωγή της, έγινε με πραγματική Σπάθη!

     Περιττό να υπογραμμίσουμε ότι ο νεαρός Ίππος καθ΄όλη την διάρκεια της εξοικειώσεώς του με την Σπάθη παρέμεινε απαθής και προσηλωμένος στις διαδικασίες κινήσεως, όπως φαίνεται στο σχετικό οπτικοακουστικό υλικό και τούτο οφείλεται στην άρτια γενική εκπαίδευσή του ως νεολέκτου, την οποία, ήδη, του έχει προσφέρει ο Αθανάσιος Ψωρομύτης στον οποίο ευχόμαστε σύντομα και σε ασκήσεις Έφιππης Σπαθασκίας και Ιππηλασίου όπως προβλέπονται στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία αναβιώνει Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και, κυρίως, την εποποιία των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως όπως ο αείμνηστος ιστοριοδίφης Κωνσταντίνος Σάθας περιέγραψε!

ΠΟΥΝΤΑ ΜΕ ΠΟΥΝΤΑ

     Δεισιδαίμονες ερμηνείες και σκέψεις μακράν ημών, αλλά, όπως και να το κάνουμε, τα σημεία των καιρών φανερώνουν την επικείμενη οδυνηρή πραγμάτωση των όσων τραγικών προβλέπει η επιστήμη της Αστρολογίας για τον προσεγγίζοντα "πικρό" Ιούνιο!... 

     Μετά την πυρκαϊά που αποτέφρωσε το άντρο του συμπαθέστατου Κουασιμόδου, ο σημερινός κεραυνός στην Ακρόπολη με τα τέσσερα θύματά του δείχνει ότι τα ανομήματα της Ευρώπης χρήζουν αμέσου ...νίψεως (πλυσίματος) και όχι, απλώς, νήψεως (δογματικής διδασκαλίας)!

     "Anyway", όπως θα έλεγον και οι αρχαίοι αυτών πρόγονοι, η σημερινή πρόβα του Ιππικού Θεάτρου, σταθερά σε κλειστό χώρο λόγω ραγδαίας και μονίμου βροχής από τον περασμένο ,,,Νοέμβριο (και να δούμε πότε θα ιππεύσουμε...) και πολύ ιδιαίτερη...

     Επειδή ο αγαπημένος μας Χρυσοβαλάντης έρχεται πάντοτε στην πρόβα φορτωμένος με το "τρακ" του "πρωτόβγαλτου" με συνέπεια αυτό το, αναμενόμενο άλλωστε, να μην του επιτρέπει να αποδώσει στο ακέραιο την σκηνική ικανότητα που έχει αντλήσαμε τεχνάσματα πονηρά και ...ρυπαρά από την διδασκαλία της ...Ιππασίας ώστε να απελευθερώσουμε τον νεαρό από το ...φορτίο του. Και τι κάναμε;

     Μιας και το "τρακ" σημαίνει ασυνείδητην εμπλοκή στο "αναμενόμενο" μη επιθυμητό, είπαμε να τον αποεμπλέξουμε, αποεστιάζοντας την επικέντρωσή του στο φορτίο.

     Έτσι, τον παρακαλέσαμε να εκφέρει το κείμενό του ενώ συγχρόνως θα εκτελούσε σπαθιστική σκιαμαχία προσέχοντας να διατηρεί σταθερά την πούντα του ξίφους του επάνω στην πούντα του Εκπαιδευτή του.

     Φυλάξεις, νύξεις, καταφορές, ζεύξεις, όλα μα όλα έλαβαν χώρα στη διάρκεια αυτής της παράξενης διδασκαλίας θεατρικού λόγου αφού... 

     ...Διχάσαμε, ανελέητα την εστίασή του στο κείμενο και στον χειρισμό του ξίφους κι άντε μετά να σου μείνει ...πολυτέλεια για τρακ. Κι αυτό ήταν!...

     Αμέσως, ακούσαμε έναν ωραιότατο Μάρουλλο, συγγνώμη, Χρυσοβαλάντη να σπαθίζει και να επιτυγχάνε μία πειστικότατην εκφορά σκηνικού ρόλου.

     Λίγο η σπαθιστική σκιαμαχία, λίγο μια σονάτα του Beethoven την οποία όλως τυχαίως έπαιζε εκείνη την ώρα το Γ' Πρόγραμμα στο ραδιόφωνο του χώρου και ο νεαρός ...απογειώθηκε!

     Η Ιππασία, τελικώς είναι το  passepartout της ζωής μας! Κι αν το μάθει ο Γιάννης Δρίτσας νιώθουμε από τώρα τη βρεγμένη σανίδα στη πλάτη μας... 

     Πραγματικά, αν και απόψε ασχοληθήκαμε για πρώτη φορά με την τρίτη σκηνή, ο Χρυσοβαλάντης ήταν έως και εξαιρετικός και όσο η πούντα του ξίφους του "εύρισκε" την πούντα του ξίφους του Εκπαιδευτή του γίνονταν εξαιρετικότερος!