ΜΑΘΗΜΑ ΕΦΙΠΠΗΣ ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ 

5ης ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2015

     Με στόχο τη διαμόρφωση της σπαθιστικής ψυχολογίας και των σπαθιστικών αντανακλαστικών στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" προκειμένου οι Εφιπποτοξότες μας να χειρίζονται αποτελεσματικώς και εφίππως τη σπάθη, ξεκίνησαν τα συστηματικοποιημένα μαθήματα Σπαθασκίας με τη βοήθεια του βοηθού Αρχηγού Πρωτεσίλαου, βάσει του ειδικού εγχειριδίου "Saber Exercise" του George S. Patton jr. (τότε, 1914) Εκπαιδευτού Σπάθης της Σχολής Ιππικής του αμερικανικού στρατού.    

     Ακριβής και κατανοητός ο Πρωτεσίλαος, κάθε εβδομάδα, προ της κυρίας Προπονήσεως Παραδοσιακής Τοξοβολίας, εφεξής θα προσφέρει στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" ένα μάθημα Σπαθασκίας διαρκείας μιάμισης ώρας βάσει του περιεχομένου ενός από τα καλύτερα εκπαιδευτικά εγχειρίδια της Έφιππης Σπαθασκίας.

     Πρωτοπορούσα η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ξεκινά τη διδασκαλία της Έφιππης Σπαθασκίας η οποία τείνει να εξαφανισθεί στην σύγχρονη Ευρώπη αλλά και στην Αμερική, όχι μόνον προς όφελος των Μελών μας αλλά και προς διάσωση μιας σημαντικής πολεμικής τέχνης η οποία απετέλεσε πολιτισμική κληρονομιά της Ανθρωπότητος.

     Υπό την ακριβή διδασκαλία του Πρωτεσίλαου, η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αποτελεί το μοναδικό κέντρο συστηματικοποιήσεως της διδασκαλίας της Έφιππης Σπαθασκίας και της συνεχίσεως των παραδόσεών της μέσα στο χρόνο και το σημερινό μας μάθημα επιβεβαίωσε την αποτελεσματικότητα ενός Σχολείου που μοχθεί για τον υπέροχο πολεμικό Πολιτισμό μιας ηπείρου η οποία οδηγείται εκούσα άκουσα στον "ευνουχισμό" του φρονήματός της για επιβίωση.  

     Κατά την σημερινή, εναρκτήρια, διδασκαλία σε ένα φυσικό τοπίο μοναδικής ομορφιάς, στη Κοιλάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", με τη πρέπουσα αυτοσυγκέντρωση και σιωπή, όλοι νοιώσαμε την ωφέλεια μιας πρώτης δυνατής εμπειρίας η οποία "κρύβει" πολλές νέες συγκινήσεις.

     Σε ένα μικρό οροπέδιο όπου η πεντακάθαρη ατμόσφαιρα και τα θροίσματα των μοσχομυρωδάτων κωνοφόρων δένδρων μας εξασφάλιζαν ιδανικές συνθήκες ασκήσεως, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" φθάσαμε σε σημείο να ξεχάσουμε τη "ψόφια" τσιμεντούπολη που απλώνονταν παραπέρα και να χαρούμε την επανασύνδεσή μας με την ολοζώντανη φύση του οξυγονωμένου μαχητή της ζωής! 

     Εφεξής, κάθε Σάββατο, πριν τη Προπόνηση της Πραδοσιακής Τοξοβολίας, ο Πρωτεσίλαος θα οδηγεί τα βήματα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" στη σπαθιστική διδασκαλία ενός γενναίου αλλά και ειδήμονος στρατιώτη, του George S. Patton jr. o οποίος, σημειωτέον, υπήρξε λάτρης του Ίππου και δε δίστασε να συνεργαστεί με τους Ναζί προκειμένου να περισώσουν από, κοινού, τα υπέροχα Lippizaner τα οποία κινδύνευαν από τους σοβιετικούς απολίτιστους κατεδαφιστές του Πολιτισμού. Την επιχείρηση "Hostau 1945" οι γερμανομαθείς μπορούν να τη μελετήσουν εδώ, ενώ οι αγγλομαθείς μπορούν εδώ να ενημερωθούν σχετικώς.

     Ο Ιδρυτής της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", παιδιόθεν Οπλομάχος, σήμερα υπήρξε ευτυχής παρακολουθώντας τη διδασκαλία του Πρωτεσίλαου και τις επιδόσεις των μαθητών του σε ένα ιδανικό μάθημα το οποίο θα επαναλαμβάνεται κάθε εβδομάδα βάσει του περιεχομένου του εγχειριδίου του (μετέπειτα) γνωστού στρατηγού George S. Patton jr. και συγχαίρει τον βοηθό Αρχηγού Πρωτεσίλαο για το συγκροτημένο, σημερινό, εκπαιδευτικό ξεκίνημα!

ΡΥΤΑΓΩΓΗΣΗ

     Μετά τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" ο οποίος αποτελεί την εισαγωγή στο ιππικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και εγκαθιδρύει τη θεμελιώδη αλληλοαποδοχή Ίππου και Ανθρώπου για κάθε περαιτέρω συνεργασία, έπεται η ρυταγώγηση η οποία συνιστά την πρώτη μεταξύ τους δραστική συνεργασία κατά την εργασία εδάφους. Κατά την ρυταγώγηση, αυστηρώς πριν εφιππεύσει ο μέλλων Ιππέας, αναλαμβάνει από το έδαφος τις ηνίες, με την ρυταγωγούσα χείρα (εκείνη που βρίσκεται προς τον Ίππο) απολύτως χαλαρή και χωρίς καμία τάση σφιξίματος των δακτύλων ή έλξεως, με το άλλο άκρο των ηνιών στην βοηθητική χείρα, ξεκινά αργά (ώστε να δοθεί χρόνος εκκινήσεως και στον Ίππο) με την κεφαλή προς την κατεύθυνση κινήσεως και χωρίς να στρέφεται προς τον Ίππο ώστε να δει ότι ξεκίνησε. Το κρίσιμο σημείο εν προκειμένω είναι η από πλευράς του ρυταγωγούντος πλήρης αυτοπεποίθηση ότι ο Ίππος θα ακολουθήσει διότι αυτό ακριβώς το σημείο αποτελεί το "κλειδί" της επιτυχούς ρυταγωγήσεως και της a priori εργασιακής διασυνδέσεως ίππου και Ανθρώπου. Στην παραπάνω φωτογραφία ο μαθητής ο οποίος για πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με τον Ίππο μας δίνει ένα άριστο πρότυπο ρυταγωγούντος, με ορθό κράτημα ηνιών, ορθή τοποθέτηση κεφαλής και ηγετική κίνηση, διότι, η Ιππασία αυτό ακριβώς επιδιώκει, την διαμόρφωση ηγετικών χαρακτήρων με τον "Ηγέτη" αποφασιστικό αλλά και ευγενή, αναλαμβάνοντα την διαχείριση ενός πολύ δυνατότερου αντιπαρατιθέμενου (Ίππο) τον οποίο, όμως, δι ευφυίας και αποφασιστικότητος μπορεί να υπερβεί.

     Κατά την ρυταγώγηση ο ρυταγωγών λαμβάνει υπ΄ όψη του την βραδύτερη του Ανθρώπου ανταποκρισιμότητα σε ευθεία βάδιση του Ίππου του και κινείται σταθερά επί της επιλεγόμενης διαδρομής χωρίς ούτε επί στιγμή να στραφεί προς τον Ίππο (δείγμα αβεβαιότητος, η οποία δεν προσιδιάζει στον Ηγέτη ο οποίος πρέπει να εγκαθιδρυθεί στην συνείδηση του ρυταγωγουμένου Ίππου) και ούτε επί στιγμή, επίσης, να έλξει τις ηνίες με την ρυταγωγούσα χείρα (δείγμα βιασμού προς τον Ίππο ο οποίος, βάσει των περισσοτέρων πιθανοτήτων, θα αντιδράσει δια στάσεως ή δι ανακοπής της προς τα εμπρός βαδίσεως). Ο ρυταγωγών, θα πρέπει να αισθάνεται την διακριτική "ολίσθηση" των ηνιών στη ρυταγωγούσα χείρα του και αυτή η "ολίσθηση" η οποία διαβιβάζεται στην αίσθηση του Ίππου αποτελεί και την διαρκή καθοδηγητική "εντολή" του ρυταγωγούντος προς τον ρυταγωγούμενο, με τον ρυταγωγούντα σταθερά κινούμενο προς την επιθυμητή κατεύθυνση και την κεφαλή του στραμμένη προς αυτή. Η παραπάνω εικόνα αποτελεί έξοχο δείγμα ρυταγωγήσεως και η χαλαρότητα των ηνιών με την όλη υποχειριότητα και χαλαρότητα του Ίππου αποτελούν υπόδειγμα συνεργασίας Ίππου και Ανθρώπου!    

     Η βαδιστική ρυταγώγηση θα πρέπει να εκτελείται επί των ευθειών και στροφών του στίβου αλλά και επί διαδρομής τεθλασμένου ίχνους με εναλλασσόμενες ευθείες και στροφές εκτός στίβου. Καθ' όλη την ρυταγωγική διαδρομή ο ρυταγωγών εκπαιδεύεται στην εκκίνηση (όπως ανωτέρω) αλλά και στην ακινήτηση η οποία έγκειται στη στάση του και στη κλίση προς τα πίσω του κορμού του (βλέπε παραπάνω φωτογραφία) κάτι το οποίο ο Ίππος αμέσως αντιλαμβάνεται ως εντολή ακινητήσεως και του ιδίου.

     Την βαδιστική ρυταγώγηση θα ακολουθήσει η τροχαστική, με τον Άνθρωπο ελαφρώς τρέχοντα ώστε να διατηρεί τροχάζοντα τον Ίππο. Η τροχαστική ρυταγώγηση επιχειρείται μόνον όταν διαπιστωθεί ότι η βαδιστική επετεύχθη πλήρως και χωρίς καμία βιασύνη από πλευράς Εκπαιδευτού. Στην περίπτωση κατά την οποία στην ρυταγωγική διαδικασία παρευρίσκονται και προχωρημένοι μαθητές, καλό θα ήταν να εμπλακούν κάποιοι εξ αυτών ώστε να "παρασύρουν" τον μυούμενο σε ορθότερους χειρισμούς.  

     Την τροχαστική ρυταγώγηση ακολουθεί η καλπαστική, με τον ρυταγωγούντα να αυξάνει την ταχύτητα του τρεξίματός του ώστε να εξαναγκάσει τον Ίππο του να ακολουθήσει με βηματισμό ελαφρού καλπασμού αλλά πάντοτε υπό τις προϋποθέσεις οι οποίες περιγράφονται στην εισαγωγική παράγραφο του παρόντος κειμένου. Και, αποκορύφωμα της καλπαστικής ρυταγωγήσεως θα είναι η υπερπήδηση χαμηλού εμποδίου "Χ", με τον ρυταγωγούντα ελαφρώς προπορευόμενο του ρυταγωγουμένου Ίππου, τουλάχιστον κατά την πρώτη διέλευση, ώστε ο Ίππος να "διδαχθεί" την υπερπηδητική τροχιά.

     Καλόν είναι η καλπαστική ρυταγώγηση να εκτείνεται έως και τον πλήρη καλπαστικό διασκελισμό του εκάστοτε Ίππου ώστε σε αυτό το σημείο (ταχύτητα) να εκτελείται και η υπερπήδηση εμποδίου, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Αυτό ορίζει και το κορυφαίο σημείο επιτυχίας της ρυταγωγήσεως και στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" δίδεται μεγάλη προσοχή ώστε σε αυτό το σημείο να φθάνουν όλοι οι μαθητές κατά το εισαγωγικό τους μάθημα και σε ό,τι αφορά στην εργασία εδάφους, πριν την εφίππευση.

     Και, βεβαίως, η καλπαστική ρυταγώγηση υπεράνω εμποδίου είναι ακόμη πιο ωφέλιμη εάν επιχειρείται, ταυτοχρόνως και με επιπρόσθετο συνοδό πλέον του ρυταγωγούντος μαθητού, ώστε ο Ίππος να πλαισιώνεται κατά τέτοιον τρόπο ώστε να υποχρώνεται να διέλθει, ακριβώς, υπεράνω της χιάσεως των βαλβίδων, όπως και στη κανονική υπερπήδηση. 

     Πέραν της εισαγωγικής ωφελιμότητος προς εργασιακή διασύνδεση του Ίππου με τον Ιππέα, η ρυταγώγηση αποτελεί μία ιδανικήν ευκαιρία εκμεταλλεύσεως συνθηκών για την εξοικείωση του Ίππου με αντικείμενα τα οποία δυσκολεύεται να αποδεχθεί υπό άλλες συνθήκες. Η ρυταγωγική διαδικασία η οποία υποχειριάζει  και χαλαρώνει τον Ίππο, τον διευκολύνει στη προσέγγιση του "απεχθούς" αντικειμένου κατά τη διάρκεια της βαδίσεως η οποία αποενοχοποιεί την παρουσία του αντικειμένου λόγω της προσηλώσεως του Ίππου στη βαδιστική διαδικασία, με αποτέλεσμα, στο τέλος της ρυταγωγικής διαδρομής ο Ίππος να έχει αποδεχθεί την οσμή και την "εικόνα" του αντικειμένου έναντι του οποίου, μέχρι τώρα, δυσπιστούσε. Όμως, αυτή η ρυταγωγική παράμετρος δεν εντάσσεται στην κυρίως ρυταγώγηση παρ'  αρχαρίου και προϋποθέτει έμπειρο γνώστη της "Στρογγυλής Κινήσεως".

     Μετά την ρυταγώγηση στο στίβο του Ιππευτηρίου, η ρυταγωγική διαδικασία θα επαναληφθεί και σε εξωτερικές, φυσικές, διαδρομές.

     Από την ρυταγώγηση δε θα πρέπει να απουσιάσει ούτε το αμιγώς ορεινό έδαφος διότι αυτό φέρνει εγγύτερα Ίππο και Άνθρωπο!

     Και μιλώντας για ρυταγώγηση επί φυσικού εδάφους, ασφαλώς, εννοούμε και επί διαδρομών με μεγάλες κλίσεις και όχι, απλώς, οριζόντιες. 

     Η ρυταγώγηση προάγει την φυσικότητα της σχέσεως Ίππου και Ανθρώπου για αυτό και είναι απολύτως εφικτή ανεξαρτήτως ηλικία, γνώσεων και σωματικής δυνάμεως του ρυταγωγούντος. Δίδει την προπορεία στο ένστικτο και, ως εκ τούτου, κρίνεται ως ανεκτίμητη άσκηση ακόμη και για αρίστους Ιππείς.

     Στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" η απουσία ατυχημάτων δεν αφήνεται στη τύχη αλλά αποτελεί τον καρπό μακράς εμπειρίας και πολύ προσεκτικής εκπαιδευτικής σχεδιάσεως. Και η ρυταγώγηση κατέχει κυρίαρχη θέση στην εκπαίδευσή μας, όπως φαίνεται και στο εκπαιδευτικό μας εγχειρίδιο. Διότι, μόνον έτσι μπορούμε να είμεθα υπερήφανοι για την, πρωτίστως, αδελφοποίηση του Ανθρώπου με τον Ίππο και την, δευτερευόντως, ανάδειξη, αρίστων Ιππέων κατά το "πνεύμα" του Ξενοφώντος του οποίου τους, περί Ιππικής, κανόνες διακονούμε.  

ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΝΤΑΣ 

ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΝ ΜΑΘΗΤΗ ΜΑΣ

     Με έναν ακόμη νέο ταλαντούχο μαθητή ενισχύεται από σήμερα το δυναμικό των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ».

     Ικανότατος από τη πρώτη στιγμή, ηγετικότατος αλλά και ευγενέστατος με τον Ίππο του, ο Φίλιππος δικαιώνει έμπρακτα το όνομά του και η «Άρια» επιβεβαίωσε με το υπέροχο «καλωσόρισμά» της την εύστοχη επιλογή της ονοματοθεσίας του νέου μας Μέλους

     Ήδη, από το πρώτο του, σημερινό, μάθημα ο Φίλιππος μας έδωσε τη χαρά ενός μέλλοντος ιδανικού Ιππέως και όχι μόνον…

     …Ο Φίλιππος, φθάνοντας μέχρι και τον τροχασμό,  κατάφερε και να τοξεύσει εν κινήσει απολαμβάνοντας τη πρόγευση μιας μοναδικής εμπειρίας που συνεπάγεται ο μεγάλος μας «έρωτας», η Έφιππη Τοξοβολία!

     Τον καλωσορίζουμε κι εμείς και του ευχόμαστε να χαρεί αυτό που θέλησε να κατακτήσει. Ήδη βρίσκεται στο καλύτερο «δρόμο»…    

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ "ΠΑΝΕ" ΟΙ ΙΠΠΟΙ

     Με εξασφαλισμένη τη διαρκή μας πρόοδο στην Έφιππη Τοξοβολία και, ευρύτερα, στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, υπεισερχόμενοι ολοένα και περισσότερο στο "πνεύμα" των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως, διεισδύουμε ακόμη βαθύτερα στις τακτικές τους οι οποίες ήσαν συνυφασμένες με τη μάχη στο φυσικό περιβάλλον χωρίς, βεβαίως, υποστηρικτικές δομές.

     Tώρα, λοιπόν, που μάθαμε να …παίζουμε στα δάχτυλα της μιας χειρός τον Ίππο και το Τόξο, μόλις έγινε γνωστή η επικείμενη τοξευτική εξόρμησή μας στο φαράγγι, ο Αρχηγός και τα Μέλη μας άρχισαν να δοκιμάζουν τις αντοχές τους πέραν της ράχης του Ίππου τους, όπως ακριβώς ίσχυε «τον καιρό εκείνο» όταν οι μάχες δεν αποτελούσαν ‘αποκλειστικότητα» των «πεδινών»! 

     Ως άλλοι αναγεννησιακοί Στρατιώτες, οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» συμβιβάζονται πλέον και με την τακτική της άμιππης ορεινής δραστηριότητος με ό,τι υπέροχο για έναν φυσικό οργανισμό, αυτό συνεπάγεται!

     Και, η καταπληκτική αίσθηση του δαμασμού του φυσικού εδάφους, που απαιτεί την ίδια ευστροφία αλλά και «ευγένεια» με τον Ίππο, αρχίζει, πια, να γίνεται «κτήμα» των Μελών μας.      

  

     Μέγα προνόμιο της Ομάδος μας η φυσική της θέση μέσα σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο το οποίο διαθέτει κάθε είδος εδάφους.      

     Και, βεβαίως, σ’  όλη τη γύρω περιοχή δε μένει τίποτε ανεξερεύνητο από τους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» οι οποίοι, πέραν των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών προσεγγίζουν ακόμη περισσότερο στη «μάνα Φύση» …θηλάζοντας το ζωοποιό οξυγόνο της.      

    

     Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, προχωρούμε και προς τα εκεί που εκ φύσεως ο Ίππος δε πάει… Ένα νέο πεδίο μαχητικότητος ανοίγεται για την Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και αυτό θα δώσει μία ευρύτερη, νέα, διάσταση στη παραδοσιακή και στην ενστικτώδη Τοξοβολία.   

     Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» χαράζουμε νέους ορίζοντες στην Έφιππη αλλά και στη Παραδοσιακή Τοξοβολία, με προσεκτική σχεδίαση και, πάνω απ΄ όλα, σοφή καθοδήγηση από εκείνους που μας υποστηρίζουν εκπαιδευτικώς, ώστε να ωφελούμεθα, να ασκούμεθα και, πάνω απ΄ όλα, να συνεχίζουμε τις Παραδόσεις των Προγόνων μας με ευγένεια ψυχής και ρώμη σώματος.    

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ 

ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ

     Δύο μήνες τη μεγάλη τοξευτική εξόρμηση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" στο φαράγγι και οι προετοιμασίες για μία επιτυχημένη διοργάνωση άρχισαν, απόψε, στην έδρα της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" υπό την παρουσία του επικεφαλής της συνδιοργανώτριας "HELLAS CANYON" Γιώργου Ανδρέου.

    Πραγματικός δάσκαλος του αντικειμένου ο Γιώργος Ανδρέου, έχοντας προβλέψει τα πάντα και με τις σημειώσεις του ανά χείρας μας έδωσε τη χαρά της επικοινωνίας με έναν μύστη, αφιερωμένο σε αυτό που πρωτίστως λατρεύει και, δευτερευόντως, επαγγέλλεται με επιτυχία επί πολλά χρόνια.

    Στη διεξοδικότατη συνάντηση εργασίας, ο Γιώργος Ανδρέου μας εξήγησε με σαφήνεια όλες τις παραμέτρους που έλαβε υπ΄ όψη του ώστε η εκπαιδευτική ημερίδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με πρόγραμμα Παραδοσιακής Τοξοβολίας σε φαράγγι να μην είναι μόνον τοξευτικώς ωφέλιμη αλλά και απολαυστική για όλους μας. Και η επιτελική ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", ο Αρχηγός μας Αρπάλυκος, ο βοηθός του ο Πρωτεσίλαος, ο Ιωάννης, ο Θοδωρής, η Μαρίλη, όλοι να τον ακούνε προσεκτικά και να χαίρονται τον εύληπτο λόγο ενός απόλυτου γνώστη να τους μυεί σε μιαν ακόμη όμορφη περιπέτεια απ΄ αυτές που σχεδιάζουν προσεκτικά και διεκπεραιώνουν με επιτυχία κάποιοι ρομαντικοί ...αλογατάρηδες που δεν αρκούνται στον Ίππο και στο Τόξο αλλά προσπαθούν να εννοήσουν την ίδια τη ζωή και το φυσικό λίκνο της μέσα στο οποίοι σφύζει.

    Διότι, σε κάθε περίπτωση, οι απόγονοι και συνεχιστές της εποποιίας των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως δε μπορεί παρά να είναι και άριστα οργανωμένοι και να απολαμβάνουν τις τέχνες Πολέμου αναπαυόμενοι ...μέσα στη δούλεψή τους!

ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΠΡΑΚΤΕΟΥ"

     Πολλοί αναρωτιούνται για το ...πολιτικώς πρακτέο, για το πώς μπορούν να υλοποιήσουν το καθήκον του Πολίτη προς τα κοινά και το κοντόθωρο βλέμμα των παγιδευμένων στη κομματοκρατία καταφεύγει στην ίδρυση «κομμάτων» και «οργανώσεων». Ο Γιώργος Ανδρέου, χωρίς να διεκδικεί ακαδημεικές ή εθνοσωτήριες «δάφνες» επέλεξε τον πλέον ενδεδειγμένο «δρόμο» για να συνεισφέρει στα κοινά, υπηρετώντας τον Πολιτισμό και, μάλιστα, στη πλέον φυσική διάστασή του: αναδεικνύοντας τα φαράγγια της Ελλάδος όχι μόνον ως περιβαλλοντική κληρονομιά μιας φθίνουσας γης, αλλά, κυρίως, ως επίκεντρα αγωγής ψυχών και σωμάτων των παιδιών της.

     Ευφυής και ρηξικέλευθος Βολιώτης, ο Γιώργος Ανδρέου, αφιερώθηκε στα ελληνικά (και όχι μόνον…) φαράγγια, τα εξερεύνησε και τα ανέδειξε διεθνώς, καθιδρύοντας παγκοσμίως την ιδιοσυστασία τους και τη σημασία τους για τον ίδιο τον Πολιτισμό! Και δεν αρκέστηκε σ’  αυτό, αλλά επί 8 χρόνια τα χαρτογραφούσε και τα μελετούσε ένα προς ένα, ώστε να ταξινομήσει τα σημαντικά πορίσματά του μέσα στις σελίδες του πρώτου βιβλίου που προέκυψε από τον μόχθο του. Αυτό το σπουδαίο συγγραφικό αποτέλεσμα με τίτλο «50 ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» που ανεδείκνυε την ίδια την Ελλάδα, ο Γιώργος Ανδρέου προσπάθησε να το εκδώσει με τη βοήθεια των πάντοτε …αφιλότιμων κρατικών και δημοτικών «φορέων», αλλά χωρίς αποτέλεσμα. 

     Έτσι ο συγγραφέας απεφάσισε με τεράστιο οικονομικό κόστος για τον εαυτό του να εκδώσει το βιβλίο του «ιδίοις αναλώμασι» και, πράγματι, κατάφερε ένα λαμπρό εκδοτικό αποτέλεσμα το οποίο κυκλοφόρησε το 2007 σε τρεις γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά και Γαλλικά) ώστε να διασφαλισθεί η διεθνής προβολή της Ελλάδος στο συγκεκριμένο, άγνωστο μέχρι τότε, αντικείμενο. Η πρώτη παρουσίασή του έγινε κατά την έναρξη της παγκόσμιας Συναντήσεως Φαραγγιών, στη Λαμία, της οποίας οι δημοτικές αρχές διεκδικούν, μεν, τη ψήφο των ηλιθίων ψηφοφόρων τους, αλλά παραμένουν διαχρονικώς αφιλότιμες έναντι του τοπικού Πολιτισμού!

     Το βιβλίο αυτό το οποίο κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη περιέχει αναλυτικές πληροφορίες για 50 σημαντικά φαράγγια στη κεντρική Ελλάδα, με παραστατικά γραφήματα τα οποία πληροφορούν εύληπτα για την υδρολογία, το υψόμετρο της αφετηρίας και του τερματισμού, τους χρόνους προσβάσεως-καταβάσεως-επιστροφής, για τα μήκη το σχοινιών που πρέπει να χρησιμοποιηθούν, την δυσκολία του φαραγγιού, την προτεινόμενη φυσική κατάσταση όσων θα ασχοληθούν με αυτά, την ποιότητα των δρόμων κινήσεως  και πολλά άλλα. 

     Για κάθε φαράγγι υπάρχει ένα γράφημα και χάρτης, καθώς και μια εσωτερική χαρτογράφηση αλλά και πολλές αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες. Επίσης περιέχονται οδηγίες για την πρόσβαση, την διαδρομή, την επιστροφή, την ιστορία, και τους κινδύνους που κρύβουν. Η ίδια πληροφόρηση αφορά και στους απλούς φυσιολάτρες οι οποίοι δε προτίθενται να ασχοληθούν με αυτά καθαυτά τα φαράγγια αλλά με τις περιβάλλουσες περιοχές  στις οποίες θα θελήσουν να εκδράμουν.  

     Με αυτό το βιβλίο του ο Γιώργος Ανδρέου πέτυχε μία πολιτισμική «πρωτιά» σε έναν εντελώς άγνωστο, μέχρι τότε, τομέα , μία πράξη αμιγώς ΠΟΛΙΤΙΚΗ όπως τούτες οι εποχές απαιτούν μακράν …ψηφοδελτίων!

     Και ο Γιώργος Ανδρέου, απαντά "ούτω πως" και λίαν ευστόχως περί του «πολιτικώς πρακτέου» σε κάθε ταλαντευόμενο περί αυτού: η διακονία του ίδιου του Πολιτισμού αποτελεί την πολιτικότερη πράξη συνεισφοράς στα κοινά, πράξη η οποία, όμως, προϋποθέτει τον πραγματικό μόχθο του συνεισφέροντος, την πραγματική θυσία του για το κοινό αγαθό και όχι απλώς ένα ανέξοδο «θα» που κατακλύζει το απατεωνίστικο σύστημα-προϊόν των ιδίων θυμάτων του!

     Διότι, οι ευφυώς και, κυρίως, εντίμως πολιτευόμενοι, συνεισφέρουν στον Πολιτισμό και όχι στα "κόμματα" εκείνο που εκ του υστερήματός τους δύνανται! Και η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" αλλά και η "HELLAS CANYON" ως αμιγώς πολιτικοί ("πολιτικοί" κατ'  Αριστοτέλην) Οργανισμοί ούτω πως πολιτευόμαστε, όντες υπερήφανοι γι αυτό σε μία εποχή καθ' ην ο Πολιτισμός είναι άγνωστη λέξη για τους κομματιζόμενους απολίτιστους