ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ "ΠΑΝΕ" ΟΙ ΙΠΠΟΙ
Με εξασφαλισμένη τη
διαρκή μας πρόοδο στην Έφιππη Τοξοβολία και, ευρύτερα, στις Έφιππες Πολεμικές
Τέχνες, υπεισερχόμενοι ολοένα και περισσότερο στο "πνεύμα" των
Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως, διεισδύουμε ακόμη βαθύτερα στις τακτικές
τους οι οποίες ήσαν συνυφασμένες με τη μάχη στο φυσικό περιβάλλον χωρίς,
βεβαίως, υποστηρικτικές δομές.
Tώρα, λοιπόν, που μάθαμε να …παίζουμε
στα δάχτυλα της μιας χειρός τον Ίππο και το Τόξο, μόλις έγινε γνωστή η επικείμενη
τοξευτική εξόρμησή μας στο φαράγγι, ο Αρχηγός και τα Μέλη μας άρχισαν να δοκιμάζουν
τις αντοχές τους πέραν της ράχης του Ίππου τους, όπως ακριβώς ίσχυε «τον καιρό
εκείνο» όταν οι μάχες δεν αποτελούσαν ‘αποκλειστικότητα» των «πεδινών»!
Ως άλλοι αναγεννησιακοί Στρατιώτες, οι
«ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» συμβιβάζονται πλέον και με την τακτική της άμιππης ορεινής
δραστηριότητος με ό,τι υπέροχο για έναν φυσικό οργανισμό, αυτό συνεπάγεται!
Και, η καταπληκτική αίσθηση του δαμασμού του φυσικού εδάφους, που
απαιτεί την ίδια ευστροφία αλλά και «ευγένεια» με τον Ίππο, αρχίζει, πια, να
γίνεται «κτήμα» των Μελών μας.
Μέγα προνόμιο της Ομάδος μας η φυσική της θέση μέσα σε ένα πανέμορφο
φυσικό τοπίο το οποίο διαθέτει κάθε είδος εδάφους.
Και, βεβαίως, σ’ όλη τη γύρω περιοχή δε μένει τίποτε
ανεξερεύνητο από τους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» οι οποίοι, πέραν των Εφίππων
Πολεμικών Τεχνών προσεγγίζουν ακόμη περισσότερο στη «μάνα Φύση» …θηλάζοντας το
ζωοποιό οξυγόνο της.
Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, προχωρούμε
και προς τα εκεί που εκ φύσεως ο Ίππος δε πάει… Ένα νέο πεδίο μαχητικότητος
ανοίγεται για την Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και αυτό θα δώσει μία ευρύτερη,
νέα, διάσταση στη παραδοσιακή και στην ενστικτώδη Τοξοβολία.
Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ»
χαράζουμε νέους ορίζοντες στην Έφιππη αλλά και στη Παραδοσιακή Τοξοβολία, με
προσεκτική σχεδίαση και, πάνω απ΄ όλα, σοφή καθοδήγηση από εκείνους που μας υποστηρίζουν
εκπαιδευτικώς, ώστε να ωφελούμεθα, να ασκούμεθα και, πάνω απ΄ όλα, να συνεχίζουμε
τις Παραδόσεις των Προγόνων μας με ευγένεια ψυχής και ρώμη σώματος.
