ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ...ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

    Ποδηλατική τοξοβολία… Ιδέα του Αριστοτέλη. Η ιδέα ωρίμασε και έφτασε η στιγμή να πραγματοποιηθεί. Έτσι τα μέλη των Ελλήνων Κενταύρων κινήθηκαν προς το σημείο που είχε επιλέξει ο ως άνω  εν Χριστώ αδελφός, αφού νωρίτερα είχε «ξεψαχνίσει» το Πεδίον του Άρεως, ώστε να μην ενοχληθούμε από κανέναν και τίποτα. Το σημείο ιδανικό, η ώρα ιδανική.

    Ας πάμε στην ουσία της προπόνησης όμως, η οποία απεδείχθη υπέρ το δέον απαιτητική για άλογο εεε..ποδήλατο ήθελα να πω.. και αναβάτη.

   Τυπικός και μεθοδικός όπως πάντα ο Αριστοτέλης με υπέβαλε σε ένα συνεχόμενο πάνω κάτω, ώστε να διαβάσω το έδαφος και τις ιδιαιτερότητες του. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα υπό την επίβλεψη του. Το πάνω κάτω συνεχίστηκε, όμως άλλαζε με το πέρασμα της ώρας ,αφού μου έδινε ένα-ένα τα απαραίτητα αξεσουάρ..

    Πρώτα 6 βέλη, μετά το τόξο, μετά εικονικές τοξεύσεις και στο τέλος πραγματικές τοξεύσεις. Κάθε στάδιο διήρκεσε τόσο όσο ήταν αναγκαίο για την ασφάλεια του ασκουμένου, του εξοπλισμού και την αρτιότητα της ασκήσεως.

     Σε κάθε στάδιο προσετίθεντο νέα  δεδομένα, αλλά πάντα κρατούσα τα κατακτηθέντα των προηγουμένων σταδίων. Έτσι,  λοιπόν, φτάσαμε στο τελικό στάδιο των πραγματικών βολών, που συνεχώς βελτιώνονταν με την επανάληψη. Όλες οι τελευταίες βολές ήταν εύστοχες.

     Τα συμπεράσματα λοιπόν… είναι ότι πρόκειται για μια απαιτητική προπόνηση, ιδίως αν γίνεται καλοκαίρι, που ο ασκούμενος οφείλει να είναι 101% συγκεντρωμένος, αφού το παραμικρό λάθος θα επιφέρει πτώση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο και τον εξοπλισμό του. Δίνει αυτοπεποίθηση στον αναβάτη για τις ικανότητες του και το χειρισμό του όπλου του, γεγονός που πιστεύω θα βοηθήσει θετικώς στην ψυχολογία του στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Κλείνοντας, θα ευχαριστήσω τον Δέσποτα Αριστοτέλη για την σύλληψη της ιδέας, επιτυχή επιλογή του σημείου, επίβλεψη.

Ποδηλατο-Τοξοτικά,

Γεώργιος Γαλαζούλας

     Kαι τώρα που ο ελλογιμώτατος ιεροκήρυξ Γεώργιος ολοκλήρωσε την εξ άμβωνος κατήχησή του την οποίαν αφήνουμε αλογόκριτη ένεκεν σεβασμού της αρχής της ...ανεξιθρησκείας, ας εναποθέσωμεν ευλαβώς τα ιερά μας άμφια παραπλεύρως των ...αλυσιδωτών θωράκων του προλαλήσαντος και ας επιπροστεθούν, συμπληρωματικώς, τα παρακάτω:

     Το ποδήλατο ανέκαθεν υπήρξε ένα μέσο πολλαπλής ισορροπιστικής ασκήσεως και μετακινήσεως του Ανθρώπου, κάτι σαν τον Ίππο αλλά, φυσικά, ως μηχανικό μέσο, εστερημένο ικανότητος αναπτύξεως πρωτοβουλιών (όπως αναπτύσσει ο Ίππος). Τόσο στην ειρήνη όσο και στον πόλεμο, το ποδήλατο αποτελεί σύντροφο και συμπολεμιστή του Ανθρώπου και μακάριοι όσοι έχουν διαγνώσει ενωρίς την ανεκτίμητη συμβολή του στην άσκηση και μετακίνηση του Ανθρώπου. 

     Ο συνδυασμός, εν προκειμένω, των δύο παραμέτρων, της Ποδηλασίας και της Τοξοβολίας είναι πολύ ευεργετικός και επί των δύο, για όποιον τις επιχειρεί ταυτοχρόνως,

     Και στην περίπτωση της Ποδηλατικής Τοξοβολίας, ο ποδηλάτης τοξεύοντας αναπτύσσει καλύτερα την αυτοσυγκεντρωτική και ισορροπιστική του ικανότητα, ενώ, ο τοξότης ποδηλατώντας αναπτύσσει καλύτερα την τεχνική του και την "στρογγυλή" κίνηση διότι εδώ κάθε μή "στρογγυλή" κίνηση ολόκληρου του σώματός του θα καταλήξει σε διατάραξη της ποδηλατικής ισορροπίας.

     Προετοιμάζοντας την σημερινή Προπόνηση, αρχικώς, αναζητήσαμε ένα περιβάλλον ασφαλές για τον ασκούμενο και αυτό σημαίνει την αποφυγή κυκλοφορίας οχημάτων αλλά και πεζών. Έτσι επιλέξαμε το Πεδίο του Άρεως όπου απαγορεύεται η ...Ποδηλασία εκεί όπου ο χώρος έχει παραδοθεί στη καταστροφή και στη διακίνηση ναρκωτικών και για το οποίο η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει επιδείξει ενδιαφέρον και, μάλιστα, γραπτό από πενταετίας, έχοντάς το ως πεδίο ασκήσεώς της. Το συγκεκριμένο σημείο που επελέγη είχε μήκος τριάντα μέτρων, φάρδος πέντε, περιστοιχιζόμενο από χώρους με βλάστηση απ΄ όπου δεν μπορούσε να βρεθεί ή να περάσει άνθρωπος ή ζώο, ασχέτως αν για λόγους ασφαλείας ο επιτηρητής ήταν διαρκώς παρών και σε εγρήγορση επιβλέψεως όλου του χώρου. Το έδαφος ελαφρώς (μα, πολύ ελαφρώς...) κατηφορικό προς την φορά της κινήσεως του ποδηλάτου και του σημείου τοξεύσεως, χωρίς ανωμαλίες, πέτρα ή ξύλα που θα μπορούσαν να διαταράξουν την ομαλή κίνηση του ποδηλάτου. Και το προσδιορισμένο σημείο πτώσεως των βελών σε πεδίο απαλλαγμένο από χόρτα, ξύλα ή ποτιστικούς σωλήνες επιφανείας, ώστε να μη χάνονται τα βέλη και να μη προκαλείται ζημιά στους σωλήνες. Και το προπονητικό πρόγραμμα ξεκίνησε με κίνηση του ποδηλάτου άνευ χειρών, κατόπιν με κράτημα έξι βελών, μετά με κράτημα Τόξου, κατόπιν με προσομοίωση τοξεύσεως και, τέλος, με τοξεύσεις.

     Αμέσως μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος ο ασκούμενος ερωτήθηκε "τι ένοιωσε" και απήντησε ότι αισθάνθηκε την όλη διαδικασία δυσκολότερη από την αντίστοιχη, τοξεύοντας εφίππως, ενώ, για να τα καταφέρει, παρά το ελαφρώς κατηφορικό της διαδρομής του, εδήλωσε ότι δεν άφησε στο νεκρό τα πετάλια αλλά ρύθμισε μία χαμηλή ταχύτητα ώστε κινούμενος να μην αδρανούν τα πόδια του, κάτι που ακούγεται πιο εύκολο, αλλά να ποδηλατεί κανονικώς. Όλα αυτά τα σημαντικά τα οποία εν τη ρύμη της θρησκευτικής του ...εξάρσεως παρέλειψε να αναφέρει στην ...ιεροπρεπή έκθεσή του, μας υπενθυμίζουν ότι ενώ στην ισορροπία της Έφιππης Τοξοβολίας συμπράττουν, η έδρα, οι μηροί και οι κνήμες που σταθεροποιούν τον Εφιπποτοξότη στην Ποδηλατική Τοξοβολία μόνον η σωστή πρόσφυση επί της έδρας σταθεροποιεί τον τοξεύοντα ενώ η κίνηση των πεταλιών σχηματοποιεί και υποκαθιστά το σώμα του Ίππου που παρέχει την αίσθηση της ευθείας της διαδρομής βοηθώντας την ισορροπιστικήν επικέντρωση του τοξεύοντος.

     Μπορεί η Ποδηλασία να έχει πολλές και σημαντικές διαφορές από την Ιππασία όμως, όσοι γεννηθήκαμε με ένα ποδήλατο πλάι στο βρεφικό μας λίκνο ποτέ δεν θα πάψουμε να της αναγνωρίζουμε ότι προοδεύοντας στην Ιππασία της οφείλουμε μία βαθύτατην ευγνωμοσύνη για την καλύτερην ισορροπιστική διαχείριση του κορμού και της έδρας επάνω στη ράχη του Ίππου. Κυρίως, δεν θα πάψουμε να θυμόμαστε τα λόγια του σοφού Προπονητή Ποδηλασίας Στέλιου Αλμπέρτου: "Για να κάνεις ποδήλατο μέχρι τα είκοσι χρειάζεσαι πόδια, μετά τα είκοσι χρειάζεσαι ...κουλτούρα"!

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

     Ανεκτίμητη η ιππική εμπειρία που αποκτούν οι μαθητές του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" παρακολουθώντας τον επικεφαλής του Αθανάσιο Ψωρομύτη να προσπαθεί να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των δύο Ίππων του αγροκτήματος όπου δραστηριοποιούνται προς τον Άνθρωπο.

     Η ιδιαιτερότητα σταυλισμού των δύο Ίππων οι οποίοι, ως εκ των συνθηκών, εκτίθενται σε συμπεριφορές "γειτόνων" όχι και τις πλέον ενδεδειγμένες, εξαναγκάζει τον επικεφαλής του Παραρτήματός μας να επιχειρεί συχνά την αποκατάσταση των κακών συμπεριφορών των δύο Ίππων επιστρατεύοντας την αγάπη και τις ήπιες εκπαιδευτικές μεθόδους της Φυσικής Ιππικής τις οποίες εξ ανάγκης ο ίδιος βελτιώνει ραγδαία.

     Μετά από αρκετή εκπαιδευτική εργασία εδάφους στο κυκλοτερές που κατασκευάστηκε γι αυτό τον σκοπό, η Ρέα και ο Δίας άρχισαν να γίνονται συνεργάσιμοι και πάλι, να δίνουν πόδια και να δέχονται στη ράχη τους τον ιππέα.

     Όλη αυτή η διαδικασία της αποκαταστάσεως της συμπεριφοράς του Ίππου και της καταλληλοποιήσεώς του προς ίππευση είναι, πράγματι, η κορυφαία ιππική εμπειρία υπερκείμενη πάσης άλλης και ο Μελέτης, ο Χρύσανθος, η Ιωάννα και τόσοι άλλοι μαθητές των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" θα πρέπει να αισθάνονται πολύ ...προνομιούχοι παρακολουθώντας τον Αθανάσιο να εργάζεται μέσα στο κυκλοτερές.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ 

ΤΗΣ "ΓΛΩΣΣΑΣ" ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ

     Στην Ιππική και, δη, στην Ιππασία υπάρχουν ανθρωπο-Δάσκαλοι πολλοί και μεγάλοι, καθένας με τη 'λάμψη" των ικανοτήτων του. Κανένας όμως δεν καταφέρνει να φτάσει τον μεγαλύτερο Δάσκαλο ο οποίος είναι ο ίδιος ο Ίππος. Και όσο οι ανθρωπο-Δάσκαλοι αρκούνται στις υποκειμενικές προσεγγίσεις τους ερήμην της διδασκαλίας την οποία παρέχει ο ίδιος ο Ίππος, η Ιππική θα υστερεί κάτι που για να αποκατασταθεί χρειάζεται ο Άνθρωπος, είτε ως Δάσκαλος είτε ως μαθητής, να αποκωδικοποιήσει την "γλώσσα" του Ίππου και να την υιοθετήσει στην επικοινωνία του μαζύ του, ώστε να αποφεύγει καταστάσεις σαν αυτές που παρουσιάσθηκαν στο σημερινό πρώτο μέρος της ημερίδος μας.

     Η Χρυσούλα ξεκίνησε το μάθημά της με εργασία εδάφους, όπως πάντα και με μία άριστη ανταπόκριση του Ίππου της από την πρώτη στιγμή. Όλα έδειχναν ένα ιδανικό ξεκίνημα και μία ανάλογη συνέχεια του μαθήματος, όμως...

     Η αγαπημένη μας Χρυσούλα είναι ένας σπάνιος χαρακτήρας όσο και πολύ ιδιόρρυθμος. Συνεπέστατη σε όλα, ικανότατη με ό,τι καταπιάνεται αλλά και εμμονικώς σκληρή με τον εαυτό της, θεωρώντας ότι είναι υποχρεωμένη να καταφέρνει άριστα το κάθε τι εξ αρχής άλλως ...δεν αξίζει. Από το μυαλό της δεν μπορεί να περάσει ότι και η ίδια έχει δικαίωμα και στο λάθος και στην αποτυχία αλλά πάντα θα πρέπει να επιμένει  α γ ό γ γ υ σ τ α  μέχρι την τελική επιτυχία. Και με την πρώτη αντιξοότητα αρπάζει τον ...γκασμά και κατεδαφίζει το κτίσμα της...Και κάτι τέτοιο επεχείρησε και στην συνέχεια του μαθήματός της όταν διεπίστωσε ότι ο Ίππος της δεν ανταποκρίνονταν στις εντολές της (τουλάχιστον σε αυτές που η ίδια θεωρούσε αρκετές, χωρίς προηγουμένως να έχει αφιερώσει χρόνο στην κατανόηση της "γλώσσας" του συγκεκριμένου, όχι εύκολου, Ίππου...). Έτσι, όταν μετά από κάποιες προσπάθειες της Χρυσούλας ο Ίππος της, επιτέλους, κατάλαβε το τι του ζητούσαν και κάλπασε, έδειξε τόσο χαρούμενος για το ότι ερμήνευσε τον Άνθρωπο με αποτέλεσμα η Χρυσούλα, μη γνωρίζοντας την 'γλώσσα" του Ίππου της να εκλάβει την χαρά του ως ...δυσαρέσκεια και να αφιππεύσει λυπημένη για την ...αποτυχία της! 

     Τον Ίππο τον παρέλαβε η επόμενη μαθήτρια, η Δήμητρα, η οποία απόλαυσε ένα εξαιρετικό μάθημα από έναν Sepp σε άριστη ψυχολογία η οποία κάθε άλλο παρά επαλήθευε την "άποψη' της Χρυσούλας ότι ήταν ...δυσαρεστημένος. Και αυτά τα φυσικά συμβαίνουν εκεί όπου η γνώση της "γλώσσας" και της ψυχολογίας του Ίππου παραμένει "terra incognita", όπως είναι αναμενόμενο από κάθε αρχάριο...

     Κι ενώ η Δήμητρα περιχαρής με ένα ευτυχισμένο Ίππο και με έναν ευδαίμονα Εκπαιδευτή  ξεκινούσε το μάθημά της, στην ..."κερκίδα" η λυπημένη Χρυσούλα προσπαθούσε να διασκεδάσει την ...θλίψη της παίζοντας αμήχανα με τον γλυκύτατο ανεψιό της... 

     Υποδειγματική η Δήμητρα στις προθερμαντικές διατατικές ασκήσεις της ετοιμάζονταν για ένα ακόμη καλοσχεδιασμένο μάθημα από τον Κωνσταντίνο, πάντοτε πάνω στην ράχη ενός Ίππου ο οποίος κάθε άλλο παρά έδειχνε ...δυσαρεστημένος, όπως νόμιζε η ..."εκτός νυμφώνος" Χρυσούλα μας.

     Μεθοδικότατα ο Κωνσταντίνος ασχολήθηκε με το να δείξει στη Δήμητρα το ιδανικώς, εφίππως,  "τοξεύειν" σε βάδην και η ευφυέστατη Δήμητρα 'τσίμπησε" αμέσως το ..."μήνυμα. 

     Κάπως έτσι, με την πλήρως "υποψιασμένη" Δήμητρα, η εικόνα των πρώτων τοξεύσεών της από βάδην έδωσαν ιδανικό αποτέλεσμα, με έναν Sepp έως και ...όλβιο, εν αντιθέσει με την κρίση της αγαπημένης μας Χρυσούλας που τον ήθελε "δυσαρεστημένο".

     Αυτοεξόριστη στη ..."κερκίδα" η Χρυσούλα άρχισε να ξεπερνά να ξεπερνά τις "αγκυλώσεις" της με τη βοήθεια του συμπαθέστατου νεαρού ανεψιού της που έχοντας καταλάβει την "ψυχολογία" της θείας του, της έκανε χαριτωμένες γκριμάτσες για να την διασκεδάσει... Κι όπως φάνηκε αργότερα όλη αυτή η μεσολαβήσασα "διαδικασία" είχε το τελικό της ...happy end.

     Η Δήμητρα συνέχισε τις έφιππες τοξεύσεις της σε βάδην με εξαιρετικές έλξεις και αφέσεις χορδής, καθώς και με γεωμετρημένο τελικό άνοιγμα της αφήνουσας χείρας, κάτι που καταγράφεται "ανάγλυφα" στις επόμενες τρεις φωτογραφίες όπου αποτυπώνεται μια άριστη διδασκαλία η οποία έγινε πλήρως κατανοητή και υιοθετήθηκε με ακρίβεια επάνω σε έναν Ίππο κάθε άλλο παρά ..."δυσαρεστημένο'. Κι έτσι η Δήμητρα ολοκλήρωσε με επιτυχία το μάθημά της!

     Η τελειομανής Χρυσούλα μας, όμως, ούσα και ευφυέστατη, παρατηρώντας την συμπεριφορά του Ίππου κατά την διάρκεια του μαθήματος της Δήμητρας, είχε διορθώσει, εν τω μεταξύ, την αρχική εσφαλμένη της άποψη περί ...δυσαρεσκείας του Ίππου της εξ αιτίας δικής της ...ανικανότητος χορηγήσεως ορθών εντολών και είχε αρχίσει να ...οραματίζεται την επιστροφή της στο στίβο αλλά χωρίς και να εκτίθεται, ξέροντας ότι ο Εκπαιδευτής της κάθε άλλο παράενδοτικός είναι σε άκριτες συμπεριφορές μαθητών. Η πονηρά αλώπηξη, λοιπόν, άρχισε να το πηγαίνει λαου-λάου και χρησιμοποίησε ως ...Δούρειο Ίππο τον ανεψιό για, τάχα μου τάχα μου μια βολτίτσα επάνω στον ...δυσαρεστημένο Ίππο., όπερ και εγένετο. Αμέσως μετά...

     Αμέσως μετά. τα εκφραστικότατα ματάκια της εγγονής στράφηκαν στον Εκπαιδευτή παππού με ...ικεσία σημίτη τοκογλύφου που ήθελε πάση θυσία τις λίρες του ...ανυποψίαστου πελάτη και του είπε: "Να κάνω μια τελευταία προσπάθεια;" Και ο παππούς που δεν θα μπορούσε να χαλάσει χατήρι στα εγγόνια του αλλά ούτε και να φανεί ενδοτικός στις γαλιφιές τους, πήρε το σκληρό του ύφος και της είπε: "Έστω, αλλά θα κάνεις αυτό κι αυτό κι αυτό και θα είναι μία και μοναδική προσπάθεια. Ή επιτυγχάνεις, ή αποτυγχάνεις μέχρι το επόμενο μάθημα!". Άστραψε από τη χαρά της η Καζακστανή, κατέγραψε επακριβώς στο εγκεφαλικό της "τσιπάκι" τις οδηγίες του παππού, σάλταρε πάνω στον ..."δυσαρεστημένο"  Ίππο και εξετέλεσε με απόλυτην επιτυχία την καλπαστικήν έξοδο μέσα στο όριο διαδρομής και με άνεση ...Kassai. Τόσο ..."δυσαρεστημένο" Ίππο δεν έχουμε ξαναστναντήσει.

     Λοιπόν, προς γενική γνώση και συμμόρφωση, για να επιστρέφει μετά τα μαθήματά του ο παππούς σε κατάσταση νιρβάνας σπίτι του, εφεξής, δεν θέλει να ακούει υποκειμενικές απόψεις αρχαρίων ΟΥΤΕ ΓΙ' ΑΣΤΕΙΟ διότι θα τους στέλνει, πάραυτα, στη ..."κερκίδα". Ο παππούς συνιστά περισσότερο και από την ίππευση, την εμβάθυνση στη γλώσσα και επικοινωνία με τον Ίππο, στην υποβολή της οιασδήποτε ερωτήσεως, αλλά αποκλείει την "κρεβατομουρμούρα" στο στίβο διότι θα ..."πυροβολεί" στο ψαχνό ακόμη και τις εγγόνες του στις οποίες έχει ιδιαίτερη αδυναμία. ...Δημοκρατικά πράγματα! Γκέγκε;

"Επόμενη στάση ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ"

ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΡΙΑΣ

     Για πρώτη φορά και τηρουμένων των σχετικών Κανονισμών, διεξήχθησαν στο εξωτερικό (Ιππικό Κέντρο Chekendon, Oxfordshire, Αγγλία) εξετάσεις για την πιστοποίηση Εφιπποτοξότη και, συγκεκριμένα, για την πιστοποίηση ως Εφιπποτοξότριας του Μέλους μας Εριθέλγης-Διονυσίας Μεραμβελιωτάκη, υπό την επίβλεψη του εξουσιοδοτημένου από το Δ.Σ. Εξεταστή, Εκπαιδευτή Δημητρίου Π. Χρήστου - Αρπάλυκου.

     Λόγω της μόνιμης διαμονής εξεταζομένης και Εξεταστή στο εξωτερικό, το Δ.Σ. και ο Αρχηγός της Ομάδος έκριναν ότι η εξέταση ήταν δίκαιο και δυνατόν να διεξαχθεί στο εξωτερικό και, δη, στον κοινό τόπο διαμονής και εργασίας των δύο αγαπημένων Μελών μας.

     Έτσι, την Τετάρτη 8η Αυγούστου 2018 διεξήχθη η πρακτική εξέταση των έξι καλπαστικών εξόδων της εξεταζομένης επί του Ίππου Artie  (17h, 20 ετών) με επιτυχία 100%, όπως προκύπτει και από το βίντεο της εξετάσεως το οποίο, αμέσως μετά την λήξη της δοκιμασίας, απέστειλε ο Εξεταστής ενημερώνοντας το Δ.Σ. και τον Αρχηγό Ομάδος. Σημειωτέον ότι η εξέταση είχε προαναγγελθεί για την Παρασκευή, 10η Αυγούστου 2018, αλλά επισπεύσθηκε λόγω μη διαθεσιμότητος του Ίππου κατά την συγκεκριμένη ημέρα λόγω αλλαγών στο πρόγραμμα του διαθέτοντος τον Ίππο, Σταύλου.

     Η θεωρητική εξέταση θα συνεχισθεί υπό τις οδηγίες τις οποίες απέστειλε ο Αρχηγός Ομάδος στον Εξεταστή-επιβλέποντα και θα ανακοινωθούν προσεχώς. Ωστόσο, το Δ.Σ., ο Αρχηγός και τα Στελέχη της Ομάδος καθώς και όλοι οι "Έλληνες Κένταυροι" συγχαίρουμε την Εριθέλγη-Διονυσία Μεραμβελιωτάκη για το αποτέλεσμα της πρακτικής εξετάσεώς της καθώς και τον επιβλέποντα Εξεταστή-Εκπαιδευτή Δημήτριο Π. Χρήστου - Αρπάλυκο για την επιτυχή διαχείριση της εξετάσεως αλλά και την προηγηθείσα διδασκαλία που προσέφερε στην επιτυχώς εξετασθείσα.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ

     Μία σημαντική συνάντηση εργασίας Στελεχών στην έδρα της Ομάδος που εξελίσσεται σε γενέθλια εορτή  ενός εξ αυτών και συνεχίζεται ως ...ομαδική ευωχία, είναι ό,τι πιο χαρακτηριστικό για τα ...ήθη και τα έθη των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Με συνεχή εναλλαγή σοβαρότητος και χαλαρότητος οι "Έλληνες Κένταυροι" και πάλι, στις 8 Αυγούστου, παγκόσμια ημέρα του ...οργασμού, αποδείξαμε ότι ο δικός μας "οργασμός" είναι η παραγωγή έργου με την παράλληλη ανάπτυξη ομαδικού θετικού συναισθήματος.

     Γύρω μας μια ανοργασμική μάζα ελαχιστοποιεί τα σπουδαία σε υπογάστρια μικρότητα όσο οι έχοντες πλήρη εικόνα ζωής τα βιώνουμε στο πλήρες μεγαλείο τους.

ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

     Λόγω των πολλαπλών ασχολιών του Αρχηγού μας, παραμένει σε εκκρεμότητα η εκ μέρους του παρουσίαση μιας σημαντικής διδασκαλίας που προσέφερε προσφάτως κατά την διάρκεια μιας έκτακτης ομαδικής, θερινής, Προπονήσεως.

     Σύντομα ο Αρχηγός μας θα αποκαταστήσει την εκκρεμότητα ώστε να χαρούμε την συγκεκριμένη διδασκαλία.

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΙΣΧΥΝΕΤΑΙ!

ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ...

Ναγκασάκι 1945. 

     Ένα αγόρι στέκεται προσοχή με σφιγμένο πρόσωπο. Στην πλάτη του κουβαλάει τον νεκρό αδερφό του και περιμένει να τον παραδώσει στην πυρά. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Αμερικανό στρατιώτη, Τζο Ο Ντόνελ, ο οποίος είχε σταλεί στην Ιαπωνία για να καταγράψει τις συνέπειες των δολοφονικών αεροπορικών επιδρομών των συμπατριωτών του και των ρίψεων των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ο ‘Ο Ντόνελ, επιβεβαιώνοντας ότι ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματός του, ταξίδεψε επί μήνες στη δυτική Ιαπωνία και απαθανάτισε με την κάμερά του την καθημερινότητα των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια του πολέμου....

     Λίγο μετά την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των Αμερικάνων εναντίον του Ιαπωνικού λαού που έγινε ΜΕΤΑ την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κατά ΑΜΑΧΩΝ και μέχρι σήμερα παραμένουν ατιμώρητοι, ο Ο Ντόνελ συνάντησε ένα αγόρι που κουβαλούσε στην πλάτη του ένα νεκρό μωρό, τον αδερφό του. Το αγόρι στεκόταν προσοχή και δάγκωνε με δύναμη το χείλος του. Είχε επιτελέσει το καθήκον του και προσπαθούσε να είναι γενναίο παρά τη θλίψη του. Ο φωτογράφος είχε μιλήσει σε έναν Ιάπωνα δημοσιογράφο για την ιστορία της φωτογραφίας. «Είδα ένα δεκάχρονο αγόρι να περπατάει. Κουβαλούσε ένα μωρό στην πλάτη του. Τις ημέρες που ήμουν στην Ιαπωνία, είδα πολλά παιδιά να κουβαλούν τα αδέρφια τους στην πλάτη τους και να παίζουν. Ωστόσο, αυτό το αγόρι ήταν διαφορετικό. Μπορούσα να καταλάβω ότι είχε έρθει σε αυτό το μέρος για έναν σοβαρό λόγο. Δεν φορούσε παπούτσια. Το πρόσωπό του ήταν σκληρό. Το μωρό έμοιαζε να κοιμάται. Το παιδί στάθηκε εκεί για πέντε ή δέκα λεπτά. Άνθρωποι με άσπρες μάσκες τον πλησίασαν και του έβγαλαν το μάρσιπο με το οποίο κρατούσε το μωρό. Τότε, είδα ότι ήταν νεκρό. Οι άντρες το τοποθέτησαν στη φωτιά. Το παιδί στεκόταν εκεί, δίχως να κινείται και κοιτούσε τις φλόγες. Δάγκωνε το χείλος του τόσο δυνατά που το μάτωσε. Μόλις η φωτιά αργόσβηνε, το αγόρι γύρισε και έφυγε»....

Σιωπη μόνο..!!!

     Και οι πραγματικοί δολοφόνοι του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου όχι, απλώς, εξακολουθούν να παραμένουν ατιμώρητοι επί 73 χρόνια συνεχίζοντας να γενοκτονούν την Ανθρωπότητα αλλά παριστάνουν και τους τιμητές των ηττημένων τους.

     Η Ανθρωπότητα αισχύνεται γι αυτή την άνευ προηγουμένου γενοκτονία κατά του Ιαπωνικού αμάχου πληθυσμού την οποία διέπραξαν οι Αμερικανοί χωρίς κανένα νόημα πλην της εκδηλώσεως μιας εγκληματικής ιδιοσυστασίας που χαρακτηρίζει τους "συμμάχους" εκείνης της εποχής και όσους μέχρι σήμερα σιωπούν και ανέχονται την διαρκή ατιμωρησία τους.

Ο Έλληνας συνεργός των Αμερικανών δολοφόνων Παύλος Σαντορίνης

     Δυστυχώς, όμ,ως, μαζύ με την ανθρωπότητα αισχύνεται και η Ελλάδα για την συνενοχή της σ'  αυτό το ειδεχθέστατο έγκλημα γενοκτονίας διότι οι δύο ραδιοπυροσωλήνες που πυροδότησαν τις δύο πυρηνικές βόμβες ήσαν ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ επινοήσεως, κατασκευής και ...προσφοράς, σχεδιάσεις και οι δύο του καθηγητή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου Παύλου Σαντορίνη ο οποίος τις προσέφερε στους Αμερικανούς δια της παρεμβάσεως του τότε ξενόδουλου μεταξικού καθεστώτος, γεγονός για το οποίο υπάρχει και έγγραφο αποδεικτικό τεκμήριο.

Το γραπτό και ενυπόγραφο τεκμήριο της ελληνικής συνενοχής.

     Όποιος αγνοεί την Ιστορία είναι καταδικασμένος να υποστεί ξανά τις συνέπειές της και η γνώση της Ιστορίας αποτελεί χρέος όσων σεβόμεθα τον κόσμο και το αγαθό της ειρήνης ως κοιτίδος ζωής και Πολιτισμού. Γι αυτό και οι "Έλληνες Κένταυροι" υποκλινόμεθα προ της γενοκτονίας του Ιαπωνικού λαού από τους εγκληματίες Αμερικανούς επιμένοντας ότι τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητος, όπως η ρίψη των δύο φονικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, θα πρέπει να τιμωρούνται α δ ι α κ ρ ί τ ω ς.