OI KYΚΛΟΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ...ΛΥΡΙΚΑ!
Σ' ένα στενό δρομάκι του Λυκαβηττού γεμάτο κατάφορτες νεραντζιές, σε μια γωνιά, μια στοίβα χαρτιών περίμενε τον πρωινό σκουπιδιάρη! Όμως, εκείνος ο περαστικός που επέστρεφε σπίτι του γυρνώντας από μια παράσταση του "Ηρωδείου" αυτή τη στοίβα δε τη προσπέρασε... Είχε στο νου του ολοζώντανη την παράσταση μπαλλέτου που μόλις είχε απολαύσει στα ζεστά μάρμαρα του Ρωμαϊκού θεάτρου και που την επόμενη μέρα θα την κριτικάριζε στην εφημερίδα του, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να παρατηρεί τα πάντα γύρω του όπως λίγο πριν τους καλλιτέχνες της Martha Graham επί σκηνής. Έσκυψε και γονάτισε πλάι στη στοίβα των χαρτιών και ρίγησε βλέποντας ότι επρόκειτο για ένα σημαντικό αρχείο της χορευτικής τέχνης από τον καιρό του ΙΙΙ Reich! Κάθισε κατάχαμα στη κόχη του πεζοδρομίου κι ανασκάλεψε, ένα προς ένα, τα περιεχόμενα του αρχείου και, χωρίς δυσκολία κατάλαβε ότι όλο αυτό το ανεκτίμητο καλλιτεχνικό υλικό ανήκε σε ένα πρόσωπο το οποίο βρέθηκε ως καλλιτέχνις στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και εκεί ανεδείχθη σε μία από τις σημαντικότερες μορφές του χορού και της ρυθμικής γυμναστικής, αλλά και εκείνη που εισήγαγε στην Ελλάδα (!938) το σύστημα μουσικοκινητικής αγωγής Carl Orff! Εκεί, πεταμένα ανάμεσα στα υπόλοιπα σπαράγματα μιας ολόκληρης ζωής αφιερωμένης στην Τέχνη, το κεντητό υφασμάτινο σήμα της με τις τέσσερις ολοκόκκινες ακτίνες και τη Σβάστικα, οι αποδείξεις καταβολής των συνδρομών της στα πολιτιστικά ιδρύματα και στις υψηλές καλλιτεχνικές σχολές του III Reich και, βεβαίως, ένας όγκος περιοδικών και εντύπων με έγγραφα και σημειώσεις για τις μουσικοκινητικές διδασκαλίες της μεγάλης εκείνης εποχής η οποία επιστέγασε την κορυφή της Ευρωπαϊκής Τέχνης του 20ού αιώνος, με έναν Carl Orff κι έναν μόλις 26χρονο (!) διευθυντή της Φιλαρμονικής της Βιέννης ακούσαντα εις το όνομα ...Herbert von Karajan! Ο νυχτερινός διαβάτης περιμάζεψε με ευλάβεια όλο αυτό το καλλιτεχνικό υλικό για να τα μεταφέρει στο χώρο του κι όπως ανασηκώνονταν το μάτι του έπεσε στην επιγραφή ενός διώροφου πέτρινου αθηναϊκού κτίσματος που βρίσκονταν στην άλλη "όχθη" του δρομίσκου και που έφερε μιαν επιγραφή με το όνομα της ...περί ης ο λόγος καλλιτέχνιδος! Παρά την κούρασή του κοντοστάθηκε και προσπάθησε να συνδυάσει το όλο ...σκηνικό... Επέστρεψε σπίτι του που βρίσκονταν κοντά και το επόμενο απόγευμα ξαναγύρισε στον τόπο του ...εγκλήματος. Είχε θεωρήσει άπρεπο το να οικειοποιηθεί αυτό το υλικό παρά το ότι το είχε προλάβει από το ...απορριμματοφόρο του δήμου που θα πέρναγε λίγο μετά. Έτσι, νωρίς το επόμενο απόγευμα χτύπησε διακριτικά το κουδούνι της πέτρινης διπλοκατοικίας κι όταν του άνοιξε μία χαμογελαστή κοπέλα της παρέδωσε το επισκεπτήριό του και της ζήτησε να δει ...εκείνη! Η κοπέλα χαμογέλασε και του είπε: "Ξέρετε, είναι κλινήρης και πολύ κουρασμένη, αλλά περιμένετε να δω αν θα μπορούσε να σας δεχθεί". μετά από λίγο η κοπέλα τον συνόδευε μπροστά σε μία απόμαχο της ζωής η οποία, όμως, διέθετε ακέραιη τη πνευματική συγκρότησή της. Πολύ σύντομα ο επισκέπτης της εξήγησε ότι λίγες ώρες πριν είχε βρει πεταμένο ένα υλικό που την αφορούσε και εάν επρόκειτο περί λάθους ευχαρίστως να της το επέστρεφε... όταν είδε την ανήμπορη υπερήλικα να συσπάται, σχεδόν έντρομη και να του λέει: "Σας παρακαλώ, πετάξτε το, κινδυνεύω να χαρακτηρισθώ από το παρελθόν μου, σας παρακαλώ πολύ, κάψτε τα, σας εξορκίζω!" Ο επισκέπτης σεβόμενος την αδυναμία και την ανησυχία της χαιρέτησε κι έφυγε σχεδόν αθόρυβα, όμως δεν υπάκουσε στον εξορκισμό της και όχι μόνον ταξινόμησε προσεκτικά εκείνο το ανεκτίμητο καλλιτεχνικό υλικό αλλά και άρχισε να το μελετά εμβριθώς, λάτρης ο ίδιος του Carl Orff και της εποχής του!...
Τούτο το Σάββατο ο Αρχηγός της Ομάδος μας έφτασε στο προπονητικό χώρο κρατώντας ...πλαστικά νεροπότηρα και μοίρασε από δύο σε κάθε Συνασκούμενο. Οι προβλέψεις της μετεωρολογικής Υπηρεσίας ήσαν απελπιστικές, με προαναγγελίες ...σιβηρικών καιρικών φαινομένων και χιονοπτώσεις ακόμη και στο κέντρο των Αθηνών (οι Θεοι να τις κάνουν "Αθήναι"...) κι έτσι η προσέλευση των Συνασκουμένων ήταν αισθητότατα περιορισμένη, με ολίγους ...τολμηρούς παρόντες.
Κατόπιν οδήγησε τους Συνασκουμένους στη κοντινότερη βρύση και τους ζήτησε να γεμίσουν τα ποτήρια με νερό, ως ένα σημείο.
Ύστερα, όλο μαζύ, τηρώντας ίσα διαστήματα και με τα γεμάτα ποτήρια στα χέρια, σα να κρατούσαν Τόξα, άρχισαν να εκτελούν μία κινητική χορογραφία η οποία, αντί μουσικής, είχε την ανθρώπινη φωνή και την κινησιολογία της τοξεύσεως. Αν ζούσε ο Carl Orff, η Martha Graham, ο Maurice Béjart, o Alwin Nikolais... σίγουρα δε θα
προσπερνούσαν την ...έμπνευση!
Και όπως ο Ιδρυτής της Ομάδος παρακολουθούσε αυτή τη Προπόνηση της οποίας το επίκεντρο ήταν η ιδέα με τα νεροπότηρα του Αρχηγού της Ομάδος, κάτι προσπαθούσε να ...θυμηθεί!
Αυτή η προπόνηση απετέλεσε το λυρικότερο άνοιγμα ενός νέου κύκλου διδασκαλίας της γεωμετρικής αρμονίας ως άξονος αναπτύξεως της Ενστικτώδους Τοξοβολίας, όπως υπέδειξαν στις τελευταίες τους παρατηρήσεις οι Δάσκαλοί μας.
Πράγματι, σε όλες της τις φάσεις, αυτή η ομαδική Προπόνηση έδειξε ένα άλμα αναπτύξεως της γεωμετρημένης αυτοπειθαρχίας και αυτοσυγκεντρώσεως όλων των Συνασκουμένων και αυτό χάρη στα ...νεροπότηρα του Κωνσταντίνου μας. Η "μουσικοκινητική" παράμετρος σε μία άσκηση μιας αρχέγονης Πολεμικής Τέχνης... Κάτι θυμήθηκε ο ξαφνιασμένος Ιδρυτής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", κάτι...
Ο Αρχηγός Ομάδος έδωσε μεγάλη προσοχή σε όλους τους Συνασκουμένους ως ...θίασο επί σκηνής και η προσοχή του δεν απείχε και πολύ από εκείνη του ...Wieland Wagner όταν ανέβαζε Parsifal στο Bayreuth. Μπορεί ο Κωνσταντίνος ίσως και να μην έχει παρακολουθήσει καν μία λυρική παράσταση (άλλωστε η εκφυλισμένη κοινωνία που του άφησαν πίσω να ζει οι μαζοκράτες παρερχόμενοι, θεωρεί ...φασισμό ακόμη και τον Wagner!) όμως, καθ΄ όλη την διάρκεια και αυτής της Προπονήσεως υπήρξε από μόνος του ένα ολόκληρο παρασκηνικαό επιτελείο που διηύθυνε τους Συνασκουμένους του ώστε να προχωρήσουν εναρμονισμένοι σε ένα τελικό γεωμετρημένο αποτέλεσμα.
Και ό,τι "έχτισε" ο Κωνσταντίνος με τα νεροπότηρά του, συνέχισε το ίδιο αρμονικό και στη Προπόνηση Σπαθασκίας που ακολούθησε υπό τη διδασκαλία του Πρωτεσίλαου.
Η σπαθασκητική διδασκαλία ήταν δυναμική και γρήγορη, ο αριθμός των συμμετεχόντων ...γαρ! Ασκήσεις αρκετές για το κρύο φυσικό περιβάλλον, όμως κανείς δεν ομολογούσε ότι τα χέρια είχαν παγώσει και μόνον ο χαρακτηριστικός σκούφος του Πρωτεσίλαου έδειχνε ότι η θερμοκρασία απαιτούσε επιπλέον ...μέτρα.
Κι εδώ μια γεωμετρημένη αρμονία "αποτυπώθηκε" στην σπαθασκητική κινησιολογία των Συνασκουμένων κι αυτό έδειξε ότι ό,τι ξεκινά σωστά συνεχίζεται και σωστά.
Και η κατάληξη και αυτού του μαθήματος άφησε μιαν "επίγευση" ηρωικής, εσωτερικής, γαλήνης, αυτή που αποζητάμε όλοι όσοι διακονούμε τις Πολεμικές Τέχνες.
Αργά το απόγευμα, στην έδρα της Ομάδος κάναμε την αποενημέρωσή μας ή, μάλλον, την αποτίμηση των κερδών και ζημιών αυτής της βαρυχειμωνιάτικης προπονητικής ημερίδος. Και ο Αρχηγός κρίθηκε για τις πρωτοβουλίες του από ένα Ιδρυτή της Ομάδος, κάθε άλλο παρά ...Εφιπποτοξότη αλλά αυστηρό ...κριτικό Τέχνηςέχοντας θυμηθεί, ξαφνικά, ότι σε κάποιο από εκείνα τα έντυπα που περιμάζεψε εκείνο το βράδυ στο δρομάκι του Λυκαβηττού είχε πρωτοδεί τη μεγάλη εκπαιδευτική αξία του αρμονικού κινησιολογικού ελέγχου των κλειδώσεων με την βοήθεια αγγείων με νερό ανά χείρας! Σε εκείνα τα ειδικά περιοδικά του III Reich, η τεχνική αυτή προετείνετο ως μία εξαιρετική μέθοδος κινησιολογικής βελτιώσεως αθλητών και χορευτών και ο Κωνσταντίνος, χωρίς ποτέ να έχει πιάσει στο χέρι του αυτό το ειδικό έντυπο, ξάφνου μες το καταχείμωνο είχε οραματισθεί το περιεχόμενό του.
Όλβιος ο Ιδρυτής της Ομάδος βλέπει τους πολλώ κάρρονες να ακολουθούν κι αισθάνεται ότι έστω μόνον γι αυτούς άξιζε η ίδρυση της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"! Αναπολώντας το περιεχόμενο αυτής της Προπονήσεως, ο άλλοτε κριτικός Τέχνης άρχισε να βλέπει να περνάνε από το νου του τα αμέτρητα κείμενά του για όσε παραστάσεις είχε παρακολουθήσει κι έγραψε γι αυτέ... όλες οι κιτρινισμένες επιφυλλίδες άρχισαν να "χορεύουν" στα μάτια των ...αναμνήσεών του, καλύπτοντας το πρόσωπο του νεαρού Αρχηγού της Ομάδος μας ο οποίος, πιθανόν να μη κατάλαβε τι ακριβώς συνέβαινε στον ...παππού!
Όχι, σήμερα, δε τοξεύσαμε ούτε σπαθίσαμε, αλλά χάρη στον Κωνσταντίνο Δαμιανάκη παρακολουθήσαμε μέσα δύο ώρες αμέτρητες παραστάσεις μπαλλέτου, όπερα, τραγωδίας... και ξαναβρεθήκαμε σ' εκείνες τις κερκίδες του Ηρωδείου, της Επιδαύρου, στα καθίσματα του Fenice, του Bayreuth... Κύκλοι ανοίγουν ...λυρικά για την Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αλλά και για την Ιστορία της Ευρώπης! Η βαρβαρότητα παραμερίζει νικημένη και η γη τρέμει... Συγγνώμη, αλλά είναι νομοτέλεια και οι κλαγγές των όπλων δε διαφέρουν σε τίποτε από ένα λιμπρέτο ηρωικού λυρικού δράματος. Σήμερα δε τοξεύσαμε και δε σπαθίσαμε! Απλώς, κρυφακούσαμε μια συνομιλία ανάμεσα στον Carl Orff και στη Πολυξένη Ματέυ!
