ΟΤΑΝ ΤΟ “ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ” ΥΠΕΡΝΙΚΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ

    Η Ιωάννα μέλος του Παραρτήματος των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας»  βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση να μην μπορεί να έρχεται συχνά σε επαφή με τα υπέροχα τετράποδα της Σχολής μας. Κάτι που συχνά είναι πλέον καθημερινή δραστηριότητα για τα Μέλη της Σχολής μας. Γι’ αυτόν τον λόγο στο πρώτο της μάθημα επικεντρωθήκαμε στην επικοινωνία με τον Ίππο από το έδαφος.

     Περνώντας από μια σειρά προοδευτικών ασκήσεων που της είχε ετοιμάσει ο Εκπαιδευτής της, η Ιωάννα έδειξε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κάτοχος πλέον του αντικειμένου που της ανατέθηκε. Έτσι, λοιπόν, αυτό που είχε επιτευχθεί άριστα στα προηγούμενα μαθήματα σήμερα φάνταζε ως ένα απλό ξεκίνημα για τα όσα καλώς επικείμενα της είχα προετοιμάσει, και έτσι αποδείχθηκε αφού, η Ιωάννα πλέον πέρασε τον Ίππο της από του εδάφους, αλλά και από την ράχη αυτού, υπεράνω υπερυψωμένης βαλβίδας.

     Παρά τα συγχαρητήρια που έλαβε η μαθήτρια από τον Εκπαιδευτή της, εκείνη δήλωσε …‘’ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ’’, ζητώντας του να κατέβει από τον Ίππο της, δίνοντας τέλος στη συνέχεια του μαθήματος.

     Οι περισσότεροι δυσκολεύονται να κατανοήσουν την έννοια των Πολεμικών Τεχνών, μιας και πολλοί ‘’ψευτοδιδάσκαλοι’’ αρέσκονται στο να πλασάρουν τις Πολεμικές Τέχνες στην σημερινή εποχή ως τεχνικές άμυνας ή τρόπους με τους οποίους μπορείς να νικήσεις έναν αντίπαλο επενδύοντας έτσι πάρα πολύ χρόνο στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων και ελάχιστο χρόνο στην συμμετοχή και ανάπτυξη του ατόμου.

     Η πραγματική Φιλοσοφία που διέπει τις Πολεμικές Τέχνες είναι να βρεις την ισορροπία μεταξύ σώματος και πνεύματος, το οποίο είναι άκρως σημαντικό για την επιτυχή άσκηση αυτών. Αντιλαμβάνεται κανείς πως δηλώνοντας έτσι την σημασία τους οι Πολεμικές Τέχνες γίνονται πλέον ένας τρόπος ζωής και διαμόρφωσης χαρακτήρων και ψυχών. Η μέθοδος εφαρμογής τους γίνεται τελικά ο καθημερινός τρόπος έκφρασης μας. Η αποτυχία δεν θα πρέπει να μας φοβίζει, αντίθετα θα πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας εγκληματίες την στιγμή που θέτουμε χαμηλούς στόχους για εμάς. Στις μεγαλειώδεις προσπάθειες ακόμα και η αποτυχία είναι ένδοξη!

     Ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους των Πολεμικών Τεχνών είπε κάποτε: «Αν βάζεις όρια στα πάντα, σημαντικά η οπουδήποτε αλλού θα επηρεάζει την δουλεία σου και την ζωή σου. Δεν υπάρχουν όρια! Υπάρχουν μόνο πλατό και δεν πρέπει να μείνουμε εκεί αλλά να τα ‘’πηδάμε’’ συνεχώς.»  [Μπρους Λι] .

     Μόνο όμως από ένα σύστημα εκπαίδευσης έχει κάποιος την δυνατότητα να έρθει αντιμέτωπος με τους φόβους του, τις ανασφάλειες του, τους κόμπους του, και τα ελαττώματά του. Η όλη προσπάθεια ‘’αναγνώρισης και αντιμετώπισης των παραπάνω εχθρών’’ είναι που οδηγεί τον άνθρωπο τελικά σε μια Πνευματική κορύφωση!

     Ένα μικρό ερέθισμα για να συλλογιστείτε λίγο περισσότερο την στιγμή που είστε έτοιμοι να ξεστομίσετε ..."ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ".

Kωνσταντίνος Δαμιανάκης

Αρχηγός - Εκπαιδευτής

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

     Κάθε μάθημα στο Σχολείο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αποτελεί, πρωτίστως, μιαν επιπλέον ευκαιρία εξετάσεων του ίδιου του Σχολείου πριν από κάθε προαγωγή των δεξιοτήτων και γνώσεων του μαθητή του. Σε κάθε μάθημα όλοι οι συντελεστές της Σχολής -και όχι, απλώς, του μαθήματος- ελέγχονται ως προς την εκπαιδευτικήν επάρκειά τους και δίνουν τις δικές τους εξετάσεις λεπτό προς λεπτό, όσο θα διαρκέσει το μάθημα. Και αυτό το μάθημα της Χρυσής υπήρξε ακόμη μία ευκαιρία αποτιμήσεως της δικής μας, "εσωτερικής", εκπαιδευτικής επαρκείας με τον Εκπαιδευτή Κωνσταντίνο στη δεύτερη διδακτική του προσπάθεια να μπορεί, πλέον, να δώσει μια πρώτη "ένδειξη" των ικανοτήτων του.

     Aφοσιωμένος στο μαθητή του και στο εκπαιδευτικό αντικείμενό του, παρά τη μηδενική εκπαιδευτική εμπειρία του, ο Κωνσταντίνος εμφανίζει το πρώτιστο χαρακτηριστικό ενός ικανού Εκπαιδευτή, δηλαδή, να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τη προσπάθεια του μαθητή του και να τον καθοδηγεί στιγμή προς στιγμή για την επιτυχή ολοκλήρωσή της με σαφήνεια οδηγιών και οικονομία λόγου.

     Όλα αυτά σε συνδυασμό με την υψηλή αντιληπτικότητα την οποία διαθέτουν, κατά κανόνα, τα άτομα τα οποία προσελκύει η Ομάδα μας, επέτρεψαν τάχιστα στη Χρυσή, μετά την επιτυχή εκτέλεση του Κύκλου προσεγγίσεως και της ρυταγωγικής διαδικασίας, να εφιππεύσει κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο εφιππεύουν οι άρρενες Συνασκούμενοί της, αφού στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" είναι καθιερωμένη η κοινή αντιμετώπιση των μαθητών μας ανεξαρτήτως φύλου.

     Μια φωτογραφία ίσως δεν απεικονίζει παρά μόνον κάποια εξωτερικά δεδομένα. Όμως, εάν σκεφθεί ο αναγνώστης ότι η διδασκαλία της Ιππασίας είναι το δυσκολότερο διδακτικό αντικείμενο απευθυνόμενο, ταυτοχρόνως, σε δύο ταξιδερμικώς διαφορετικά πλάσματα κάτι που σε κανένα άλλο διδακτικό πεδίο δεν παρατηρείται, τότε γίνεται αντιληπτό ότι πίσω από αυτές τις φωτογραφίες συσσωρεύεται ένας τεράστιος όγκος δεδομένων που από μόνος του αποτελεί μία υπέροχη πνευματική "τροφή" της οποίας η "πέψη" μας χορταίνει υπαρξιακώς, όλους εμάς που εμπλεκόμεθα σε αυτή τη λυτρωτική διαδικασία και μας κάνει να διακονούμε την πλέον ανιδιοτελή μύηση στο μέγα ιππικό μυστήριο το οποίο υπήρξε το θεμέλιο του ανθρώπινου Πολιτισμού.

     Έτσι, στο χθεσινό μάθημα της Χρυσής, όσοι παρακολουθήσαμε τη διδασκαλία του Κωνσταντίνου δεν γίναμε μάρτυρες ενός, απλώς, επιτυχημένου μαθήματος Ιππασίας, αλλά ευτυχείς θεατές της μυητικής διαδικασίας που θα επιπροσέθετε στο ιππικό "εκκλησίασμα" ακόμη μία ευτυχή Αμαζόνα, όπως και έγινε

     Και επιβεβαιώσαμε και πάλι ότι η Ιππασία, όπως και η Τοξοβολία, δεν διδάσκονται ως "νέα εκπαιδευτικά αντικείμενα' αλλά υποβοηθούνται ώστε να επανέλθουν στην επιφάνεια της εμπειρικής μνήμης των μαθητών μας, δεδομένου ότι και οι δύο πολυεπιστήμες βρίσκονται, προαιωνίως, χαραγμένες στο ανθρώπινο DNA, όπως απεδείχθη και στην περίπτωση της Χρυσής μας.

     Η προσοχή στη λεπτομέρεια της εκπαιδεύσεως δόθηκε όπως θα έπρεπε από τον Κωνσταντίνο και αποτυπώθηκε φωτογραφικώς όπως ακριβώς, επίσης, έπρεπε από τον Εκπαιδευτή υπό επίβλεψη Μάριο δοθέντος ότι όλοι οι Εκπαιδευτές μας, κατά την διάρκεια ενός μαθήματος, θα πρέπει να χειρίζονται την φωτογραφική κάμερα τόσο για την συγκρότηση του αρχειακού υλικού κάθε μαθήματος [εσωτερική χρήση] όσο και για την υποβοήθηση των μαθητών μας να αντιληφθούν ρεαλιστικότερα την στάση και τους χειρισμούς τους ως ένα επιπρόσθετο μέσο διδασκαλίας.

     Και στο τέλος αυτού του μαθήματος που άρχισε στις 10:20 π.μ. και ολοκληρώθηκε στις  11:50 π.μ. απολαύσαμε την Χρυσή στη στάση και στη διεύθυνση που φαίνονται στη φωτογραφία που ακολουθεί, με μία άριστη διάθεση και το χαμόγελό της "σήμα κατατεθέν" της προσωπικής της ικανοποιήσεως. Και αυτό ακριβώς ήταν ό,τι εξ αρχής επεδίωξε ο Εκπαιδευτής της.