Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ
17/ΧΙΙ/2016
Με παγωμένα τα χέρια από τους 4C στο ορεινό τοπίο αλλά τις καρδιές πολύ ζεστές όπως αυτές των Κενταύρων, υποδεχτήκαμε τα δύο αγαπημένα αδέλφια της Ομάδος μας που επέστρεψαν μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας τους στο ...σπίτι μας!
Ο αγαπημένος Αρχηγός της Ομάδος μας, ο Κωνσταντίνος και ο αγαπημένος μας Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Μάριος, από σήμερα θα είναι κοντά μας και οι ευγενείς παρουσίες τους θα μας θυμίζουν ότι ακόμη και μέσα στο σημερινό κοινωνικό "καταχείμωνο" εξακολουθούν να υπάρχουν Έλληνες με Αξίες, αυθεντικοί "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"!
Ο Αρχηγός της Ομάδος Κωνσταντίνος, ο απερχόμενος μέχρι σήμερα αναπληρωτής Αρχηγός Μηνάς, ο Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Μάριος, η ψυχή της Ομάδος, ή, το ...think tank Ακάδημος και ο Ιδρυτής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" σήμερα βίωσαν μία από τις πιο "ζεστές"μέρες μέσα στο παγωμένο δεκεμβριανό τοπίο.
Μέγας νικητής ο παραδίδων την αρχηγία της Ομάδος Μηνάς, ο οποίος κράτησε το "πηδάλιό" της με απόλυτην επιτυχία όσο ο Κωνσταντίνος υπηρετούσε τη στρατιωτική θητεία του!
Ο Μηνάς μας αποχαιρέτησε ως αναπληρωτής Αρχηγός τους Συνασκουμένους και επανέρχεται στα καθήκοντά του ως Εκπαιδευτή και Βοηθός Αρχηγού, όπως ήδη τον όρισε ο Αρχηγός της Ομάδος.
Ο Αρχηγός Ομάδος, ο Κωνσταντίνος μας χαιρέτησε τους Συνασκουμένους στη Γραμμή Βολής και όρισε ως Βοηθούς του, εκτός από τον Μηνά, τον Εφιπποτοξότη Μάριο και τον Συνασκούμενο Γεώργιο Μυλωνόπουλο αφήνοντάς μας να εννοήσουμε ότι τα ...σχέδια που έχει εκπονήσει για την Ομάδα κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του ...αδρανείας χρειάζονται αρκετά χέρια για την υλοποίησή τους.
Με περίσσεια αυτοπεποιθήσεως, με την απολυτότητα του Ηγέτη αλλά και τις ικανότητες του Πολεμιστή, ο Κωνσταντίνος έκανε την πρώτη μετα-στρατιωτική του παρουσία στην Ομάδα μας σφραγίζοντας την επάνοδό του με τη βεβαιότητα ότι αναλαμβάνει το πηδάλιο χωρίς ...ταλαντώσεις! Κι αυτό είναι το ζητούμενο, όχι μόνον της ηγεσίας στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" αλλά οπουδήποτε η ηγεσία τίθεται ως αναγκαιότητα. Δεν άφησε καμία αμφιβολία ότι θα καθιερώσει το μαστίγιο οπουδήποτε, εκτός Ίππων, χρειασθεί και ο Ιδρυτής της Ομάδος μάλλον ένοιωσε ταπεινό κατηχητόπουλο μπροστά του και ο νοών ...νοείτω!
Κράμα ελληνικής αριστοκρατικότητος και μαγυάρικης μαχητικότητος ο Εφιπποτοξότης Μάριος μίλησε κι αυτός στους Συνασκουμένους της Γραμμής Βολής κι εδώ τα πράγματα σοβάρεψαν ακόμη περισσότερο διότι, πίσω από το ευγενέστατο χαμόγελό του ο Εκπαιδευτής μας υπό επίβλεψη τόνισε το πόσο σημαντική είναι η αξιακή αριστεία στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ"!
«Εἶς ἐμοὶ μύριοι, ἐὰν
ἄριστος ἦι» μας τόνισε ο αγαπημένος μας Μάριος και εννοούσε πολλά και σημαντικά με μία τόση δε φράση των Προγόνων μας. Και το ίδιο βράδυ, μετά την Προπόνηση θα καταλαβαίναμε το τι εννοούσε όταν συσκεφθήκαμε στην έδρα της Εταιρείας...
Ως Αρχηγός Βολής, σήμερα, ο Κωνσταντίνος μας, φάνηκε ότι είχε οργανώσει το ασκησιολόγιο της ημέρας και κουβάλησε, μάλιστα, διακριτικά στο σάκο του τους ιπτάμενους στόχους.
Ωστόσο, πριν και κατά την διάρκεια της Προπονήσεως, ο Κωνσταντίνος δεν παρέλειπε να παρεμβαίνει συμβάλλοντας στη βελτίωση των Συνασκουμένων του, δείχνοντας ότι η προσωρινή απομάκρυνσή του από την Ομάδα δε τον απεμάκρυνε καθόλου από την ομαδική μας ψυχολογία και τον αλτρουισμό ο οποίος μας χαρακτηρίζει.
Υποδειγματική η έναρξη της Προπονήσεως με μία σιωπηρή προθερμαντική διαδικασία όπως ισχύει πάντοτε στις ανάλογες δράσεις μας.
Το κυρίως σώμα των Συνασκουμένων στη κεντρική Γραμμή Βολής, λειτούργησε υπό τις εντολές του Κωνσταντίνου απολύτως στρατιωτικά με ρυθμούς ...Κέντρου Νεοσυλλέκτων.
Λίγο πιο πέρα, υπό την καθοδήγηση του Συνασκουμένου Γεωργίου, οι νεοεισερχόμενοι είχαν την πρώτη επαφή τους με το Τόξο, τα βέλη και τον στόχο σε μία κατ' ιδίαν συνάσκηση.
Υπομονητικός και μεταδοτικότατος, ο Γεώργιος γρήγορα ενέταξε τους νεοεισερχομένους στο κυρίως σώμα και η Προπόνηση συνεχίσθηκε κατά τρόπο ενιαίο, λες και οι πρωτοείσακτοι ήσαν τόσο "παλιοί" όσο κι οι υπόλοιποι.
Λίγες οι σημερινές ασκήσεις αλλά πολύ ωφέλιμες και με το ζωηρό ρυθμό που τους έδωσε ο Κωνσταντίνος κράτησαν και το ενδιαφέρον αλλά και τη θερμοκρασία των Συνασκουμένων αρκετά ...υψηλά.
Παρά τα ξυλιασμένα δάχτυλα και τις κοκκινισμένες μύτες οι Συνασκούμενοι, όπως ο Ακάδημος, κατάφεραν τα προσωπικά τους ρεκόρ ακόμη και στους ιπτάμενους στόχους.
Ο Κωνσταντίνος μας, τρέχοντας ...έτρεξε την Ομάδα, με το ίδιο ακριβώς τρέξιμο (όπως και ο Μάριος και ο Μηνάς μας) που κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του, να διαπιστευθεί και να αναλάβει και την αρχηγία της Ομάδος η οποία, όπως ένας άλκιμος ιστορικός στρατός ο οποίος άφησε "εποχή" μέσα στο χρόνο ενεπιστεύετο στρατιές σε νεαρότατους στρατηγούς, εν αντιθέσει με την υπόλοιπη γερασμένη και αποσαθρωμένη Ευρώπη!
Κι έτσι, κατάφεραν να τοξεύσουν με επιτυχία όπως κι οι υπόλοιποι, ακόμη κι όσοι εντάχθηκαν σήμερα στην Ομάδα μας!
Κι έτσι, όσοι τολμηροί αψήφησαν το σημερινό δριμύτατο κρύο στο κατάφυτο τοπίο στο τέλος της Προπονήσεως της Παραδοσιακής Τοξοβολίας μάλλον ένοιωσαν ότι αυτή τελείωσε πολύ γρήγορα... Κάποια πράγματα ούτε το κρύο δε τα κάμπτει... Ο 'στρατηγός χειμώνας' για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" δείχνει σύμμαχος.
Η Προπόνηση Σπαθασκίας που ακολούθησε υπό την διεύθυνση του Πρωτεσίλαου, παρά το αντίξοο του εδάφους, μάλλον συνετέλεσε στην επαύξηση της "θερμάνσεως" των Συνασκουμένων.
Και πάλι ο Πρωτεσίλαος ανέβασε το θερμόμετρο με ζωηρές ασκήσεις και, κυρίως, με την ένταση ενός μαχητικού πνεύματος στους Συνασκουμένους. Η Σπαθασκία είναι πάντα ωφέλιμη.
Μετά τις Προπονήσεις, στη δική μας ...γιούρτα, η συζήτηση δύο θεμάτων, ενός καλού κι ενός ...καλύτερου, μας έκαναν να απολαύσουμε έναν Κωνσταντίνο κι έναν Μάριο σε μία περιωπή πραγματικών θεματοφυλάκων της Ομάδος της "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ". Κανείς δεκατάλαβε πόσο περήφανος ένοιωσε ο παριστάμενος στη συζήτηση Ιδρυτής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" απολαμβάνοντας τους δύο γνήσιους Κενταύρους να ενσαρκώνουν το "πολλώ κάρρονες". Σίγουρα το κατάλαβε ο Ακάδημος κι ευτυχώς που η Φλώρα προσπαθούσε να πείσει το Μηνά ότι μέσα στην Ομάδα δεν επιτρέπονται τα "κυριλίκια" ευγενείας... Διαφορετικά, πάλι θα έλεγαν ότι ο "παππούς" έκανε τα εγγονάκια του σα τα μούτρα του! Αυτά συμβαίνουν σε κάθε Οικογένεια και στις καλύτερες ...γιούρτες! Πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να είμαστε με τέτοια Ελληνόπουλα κοντά μας...
