"ΠΕΣΕ!"
ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΖΩΤΙΚΗ "ΕΓΓΡΑΦΗ"
"Πέφτουμε", αλλά "γιατί" και "πώς" "πέφτουμε";
Στα μαθήματα, όλοι θα κληθούμε να "πέσουμε" με ορμή εκτινάξεως ή άλματος, είτε από "κάθισμα" εφιππεύσεως, είτε από θέση ορθοστάδην.
Αν και οι λόγοι αυτής της ασκήσεως είναι εμφανείς, δε θα ήταν άσκοπο να τους επαναλάβουμε.
Κατ' αρχήν προ της εκτελέσεως της ασκήσεως τιθέμεθα από τον Εκπαιδευτή σε μία κατάσταση συνεγέρσεως, εν αναμονή του σχετικού παραγγέλματος.
Ο Εκπαιδευτής, μετά την προκαταρκτική ενημέρωση για την άσκηση που θα ακολουθήσει, παρέχει στο μαθητή μία "παύση" χαλαρώσεως, αναμονής αλλά και, ταυτόχρονης, εισαγωγής σε κατάσταση εγρηγόρσεως, ώσπου δίδεται η εντολή.
Εν τω μεταξύ, ο Εκπαιδευτής βαθμολογεί την ετοιμότητα του μαθητή και το επίπεδο της βουλήσεώς του προς ενεργητική εγκατάλειψη του Ίππου. Κατόπιν εκτιμά την ευσταθή προσγείωση, την ακρίβεια επιλογής του σημείου προσγειώσεως, την ταχύτητα εγκαταλείψεως καθώς και την επιτυχή μεταφορά μέχρι και την προσγείωση όλων όσων του υπεδείχθησαν να μεταφέρει.
Είναι γεγονός ότι μία πραγματική πτώση ή εξαναγκαστική αφίππευση δεν προσχεδιάζεται και μάλιστα επί συγκεκριμένου σημείιου, αλλά ο Εκπαιδευτής πριν δώσει την σχετική εντολή θα πρέπει να έχει προσχεδιάσει σε ποιο σημείο θα την ζητήσει προβλέποντας και σε ποιο ακριβώς σημείο θα προσεδαφισθεί ο μαθητής του.
Έτσι, αναλόγως των ικανοτήτων του μαθητή, το προβλεπόμενο σημείο προσεδαφίσεως μπορεί να είναι σε ένα ομαλό σημείο του Ιππευτηρίου ή ακόμη -στη περίπτωση προχωρημένης εκπαιδεύσεως- δίπλα σε βαλβίδες ή άλλα σώματα που θα πρέπει να αποφευχθούν.
Σε κάθε περίπτωση, οι παρατηρήσεις του Εκπαιδευτή θα κρατηθούν για τον ...ίδιο, δε θα κοινολογηθούν στο μαθητή αλλά βάσει αυτών ο Εκπαιδευτής θα προβεί σε σχεδίαση όλων των απαραιτήτων βελτιώσεων βάσει των "ενδείξεων"-αδυναμιών του μαθητή.
Εάν, π.χ., ο μαθητής επέδειξε αδυναμία αυτοσυγκεντρώσεως για την έγκαιρη υποδοχή της εντολής, εάν επέδειξε νωθρότητα στην εκτέλεσή της, εάν εξετέλεσε την εγκατάλειψη άκομψα και με κίνδυνο της σωματικής ακεραιότητός του, εάν έχασε την ισορροπία του κατά την προσγείωση, εάν απώλεσε κατά την τροχιά της εγκαταλείψεως κάτι από αυτά που του υπεδείχθησαν να μεταφέρει, όλα αυτά τα παρατηρεί ο Εκπαιδευτής και, επαναλαμβάνοντας με νέα σχεδίαση την άσκηση επιχειρεί την διόρθωσή τους.
Ας μη ξεχνάμε ότι ένας πολεμιστής-Ιππέας δε συγχωρείται, εγκαταλείποντας για τον οποιονδήποτε λόγο τον Ίππο του να εγκαταλείπει και τον, π.χ., οπλισμό του τον οποίο θα κληθεί να χρησιμοποιήσει εν συνεχεία.
Το απαραίτητο της διδασκαλίας αυτής της ασκήσεως αναλύεται σε εκείνο της εγκαταλείψεως του Ίππου από "κάθισμα" εφιππεύσεως (εκτίναξη) και σε εκείνο της εγκαταλείψεως του Ίππου από στάση ορθοστάδην (άλμα). Η μεν πρώτη τυγχάνει υποχρεωτικής διδασκαλίας σε κάθε περίπτωση ενώ η δεύτερη προτείνεται συμβουλευτικώς προς εξάσκηση.
Προϋποθέσεις εφαρμογής της ασκήσεως αυτής είναι η καταλληλότητα του Ίππου και η ευκαμψία του μαθητή.
Κατά την άσκηση αυτή δεν εκπαιδεύεται μόνον ο μαθητής αλλά και ο Ίππος σύμφωνα με τα όσα διαλαμβάνονται στο αναλυτικό εκπαιδευτικό εγχειρίδιο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αλλά ποτέ η άσκηση αυτή δεν επιχειρείται εάν προηγουμένως ο Εκπαιδευτής δεν είναι βέβαιος ότι ο Ίππος την αποδέχεται και δεν πιθανολογείται επικίνδυνη αντίδρασή του εξ αιτίας φόβου ή αιφνιδιασμού.
Σημειωτέον, ότι οι ασκήσεις εγκαταλείψεως του Ίππου είναι τόσο σημαντικές όσο και η έφαλση την οποία συμπληρώνουν.
