"Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ" Γ' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ και, επιτέλους(!) ..."ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΜΠΑΝΙΤΗ"

 "Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ"

Γ' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ

και, επιτέλους(!) ..."ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΜΠΑΝΙΤΗ"

     Στον ιδανικότερο Σταύλο του κόσμου, τα αλογάκια βολτάρουν ελεύθερα παντού, τα οικόσιτα ζώα χαϊδεύονται άφοβα με τους επισκέπτες κι όλοι νιώθουμε "ένα"! Και έναν τέτοιο Σταύλο χαιρόμαστε και οι "Έλληνες Κένταυροι" με εκπαιδευτικές ημερίδες πανέμορφες σαν τη σημερινή.

     "Σήμα κατατεθέν" της καθημερινότητος αυτού του Σταύλου είναι μια πρωτόγνωρη φυσικότητα με όλους τους ζώντες οργανισμούς, Ανθρώπους, Ίππους και λοιπά οικόσιτα, να συνυπάρχουν και να κυκλοφορούν ελεύθερα, ο ένας δίπλα στον άλλο, σε όλους τους χώρους, όλες τις ώρες.

     Και όταν μπαίνοντας στον Σταύλο σε περιμένουν σκηνές σαν κι αυτές, ε, τότε σίγουρα η συνέχεια μπορεί να είναι σαν αυτό που ζήσαμε και σήμερα...

     Τρίτη εικονοληψία, αυτή την φορά, από τον φίλτατο Σκηνοθέτη κ. Παναγιώτη Γλυνό για την ταινία που ετοιμάζει με θέμα τη ζωή των "Ελλήνων Κενταύρων" και, σήμερα, η δική του δουλειά ξεκίνησε πολύ ξεκινήσει η δική μας!

     "Εμμονικός" με την επάρκεια των λήψεών του ο νεαρός Σκηνοθέτης, μέσα σε ελάχιστο χρόνο έδειξε ότι το "μάτι" του παρατηρεί πολλά από εκείνα που περνούν απαρατήρητα στα δικά μας "μάτια".

     Διακριτική ..."σκιά" μας, πλέον, ο κ. Παναγιώτης Γλυνός, αμίλητος και αυτοσυγκεντρωμένος στο viseur του όσες ώρες εμείς διατρέχουμε τον στίβο του Ιππευτηρίου, συλλέγει το "υλικό" του ενώ μπροστά μας υπάρχει ακόμη μακρύς δρόμος...

     Η έναρξη και η λήξη της ημερίδος με τον Μάνο μας, επανέφερε στο προσκήνιο τις συνήθεις αιτιάσεις των αρχαρίων εκπαιδευομένων οι οποίοι ξαφνιάζονται από τις πολλές και διάφορες "εκφάνσεις" του ασκησιολογίου, παραβλέποντας ότι πίσω από την όποιαν αποτυχία ή την επιδιωκόμενη επιτυχία της εκτελέσεώς του βρίσκονται, α π ο κ λ ε ι σ τ ι κ ώ ς, οι ίδιοι και ο βαθμός αυτοσυγκεντρώσεώς τους! Βεβαίως και είναι φυσική η όποια αγωνία ενός ασκουμένου όταν αυτός επιχειρεί ενώπιον θεατών (ακόμη και ενώπιον του Εκπαιδευτή του) και το "εγώ" διατηρείται στην κορυφή της ανθρώπινης ευαισθησίας, όμως, αυτήν ακριβώς την "κορυφή" επιδιώκει να εξυγιάνει η διδασκαλία μιας πολεμικής τέχνης αναγνωρίζοντας τον ατελή  ε α υ τ ό  μας ως "στόχο"  και όχι τον οιονδήποτε "απέναντι".

     Και, εν τέλει, ο Μάνος τα κατάφερε και να καλπάσει και να "υποψιαστεί" βαθύτερα για όλα τούτα ξεκινώντας με την προθερμαντική διαδικασία και καταλήγοντας με άψογες καλπαστικές τοξεύσεις. 

     Πολύ καλοί οι προκαταρκτικοί καλπασμοί του, έδειξαν αρκετά καλές "στιγμές" αυτοσυγκεντρώσεως για τον Μάνο που απέσπασε τις επιδοκιμασίες του Εκπαιδευτή του.

     Στην Ιππασία, πράγματι, αυτή η αυτοσυγκέντρωση επί της διαχειρίσεως του Ίππου είναι το  π α ν  και σήμερα ο Μάνος τα κατάφερε αρκετά! 

        Την σκυτάλη "σχολικός Ίππος" την ανέλαβε η Εύα η οποία ήδη παραδίδει ...μαθήματα αρίστου ιππικού "καθίσματος" και υψηλής αυτοσυγκεντρώσεως στα "δύσκολα", ενώ στα "εύκολα" χαλαρώνει, ίσως, από μία αίσθηση υπερεμπιστοσύνης η οποία έχει το τίμημά της...

     Η Εύα μας, όπως προηγουμένως κι ο Μάνος, αφέθηκε επί μακρόν να προετοιμασθεί για την εκτέλεση του ασκησιολογίου της, πριν αναλάβει το Τόξο της.

     Κατόπιν, ασκήθηκε σε άοπλους καλπασμούς ώστε να υποβοηθήσει την μυική μνήμη της για τους ενόπλους που θα ακολουθούσαν.

     Εξαιρετική και σήμερα στις καλπαστικές τοξεύσεις της μας ενθουσίασε από την πρώτη της βολή με υψηλή καλπαστική ταχύτητα, της οποίας το βέλος κατέληξε επί του στόχου ο οποίος ήταν μία μικρή κορίνα σε απόσταση δώδεκα μέτρων! Βεβαίως, την Εύα, την καταχειροκροτήσαμε όλοι!  

     Πολύ πιο "μπροστά", σήμερα, η Εύα από κάθε προηγούμενη φορά, δεν χρειάστηκε ούτε μία διόρθωση και σε όλες τις καλπαστικές εξόδους της κατάφερε να διατηρήσει, κατά κανόνα, επαρκέστατα τον ρυθμό του Ίππου με αξιοθαύμαστην ακρίβεια καθ΄ όλη την διαδρομή! 

     Η Εύα συνέχισε ένα ασκησιολόγιο με έμφαση στην θεατρικότητα των τοξεύσεων, πάντοτε σε καλπασμό και φάνηκε ότι αυτό την οδήγησε σε μιαν "σκηνική" βελτίωση των αφέσεων της χορδής, κάτι που αποτύπωσε ο φωτογραφικός φακός και επανελήφθη μέχρι το πέρας του προγράμματός της!

     Κι ενώ η Εύα ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της κι επρόκειτο να αφιππεύσει για να συνεχισθεί η ημερίδα με άλλον εκπαιδευόμενο, ..."ανοίξαμε Καμπανίτη", όπως λέγεται η πτώση αναβάτη από τον Ίππο, διότι η Εύα αναιτιολογήτως και σχεδόν σε βάδην βρέθηκε επί του ...εδάφους! Μετά από πολύ καιρό, καιρό πολλών μηνών ίσως και χρόνου, σήμερα είχαμε ...επιτέλους, έτσι, για να σπάει και η ..ανία(!), την πρώτη πτώση μαθητή και αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να ανοίξουμε ...σαμπάνια, όπως συνηθίζεται στις ευρωπαϊκές στρατιωτικές ιππικές Σχολές όπου οι οροφές των τραπεζαριών καλύπτονται από τους φελλούς των φιαλών σαμπάνιας που προστίθενται μετά από κάθε πτώση εκπαιδευομένου! Αυτή ήταν και η πρώτη πτώση της αγαπημένης μας Εύας ενώ ο Εκπαιδευτής θυμάται πάντα τις, μέχρι τώρα, είκοσιδικές του πτώσεις ως τα καλύτερα "μαθήματα" που πέχει απολαύσει στην εικοσιτετραετή "σχέση" του με την Ιππασία! Ευοί-ευάν, λοιπόν και, αμέσως μετά την πτώση της, η Εύα μας επανεφίππευσε!

     Η Ταξιαρχία μας, κατόπιν, συνέχισε την βελτίωση του καλπασμού της, αρχικώς με δική της και μόνον προσπάθεια γενομένης δεκτής της επιθυμίας της, αλλά η πολυετής εμπειρία ακαδημαϊκής ιππεύσεως με χρήση σέλλας, όχι μόνον δεν στάθηκε αρωγός των προσπαθειών της αλλά και υπήρξε επιβαρυντικός παράγων στον γυμνιππευτικό καλπασμό επί ανεπισάκτου Ίππου. 

     Έτσι εκλήθη ο Μάνος να την συνδράμει από του εδάφους παροτρύνοντας σε υποβοηθούμενο καλπασμό τον σχολικό Ίππο, όπερ και ...εγένετο! Κατόπιν αυτού, δε, η Ταξιαρχία επανέλαβε μόνη τους καλπασμούς της, βελτιώνοντάς τους συνεχώς. Ουδέν άλυτον πρόβλημα επί του στίβου!

     Την "αυλαία" της σημερινής ημερίδος "έκλεισε" ο Μάνος εκτελώντας για πρώτη φορά την βασικότατην άσκηση ισορροπίας της "ανασύρσεως βελών" σε βάδηνκαι τροχάδην.

     Η ανάσυρση βελών η οποία εξελίσσεται και στην ταχύτητα του καλπασμού ακόμηκαι στην ανάληψη αντικειμένων από του εδάφους σε καλπασμό, είναι βασική για την σταθεροποίηση του αναβάτη επί του Ίππου και, γι αυτό, εφαρμόζεται και στο ασκησιολόγιο τηςΤζιγκίτοβκα.

     Η άσκηση αυτή είναι πολύ ευεργετική για την ανάπτυξη της αυτοσυγκεντρώσεως του αναβάτη διότι η σχέση ταχύτητος κινήσεως και χειρισμού ανασύρσεως τον υποχρεώνει σε έγκαιρο προσχεδιασμό και εκτέλεση καθ΄ όλη την διαδρομή.

      Όπως, δε προείπαμε, ο Μάνος ανέσυρε, αναλογικώς, περισσότερα βέλη κατά τον δυσκολότερο τροχασμό, απ΄ όσα στο ευκολότερο βάδην και ο Σκηνοθέτης μας ο οποίος μας ζήτησε να επαναλάβουμε οn camera την άσκηση και τον οποίον πολλαπλώς ευχαριστούμε και, ασφαλώς, θα την επαναλάβουμε. 

 

ΑΜΜΟΒΟΛΗΜΕΝΟΙ ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΕΙΣ!

     Δεν επρόκειτο για απλή κακοκαιρία αλλά, μάλλον, για θεομηνία όπου οι ισχυρότατοι άνεμοι έφεραν δύο νησιά σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης με εκτεταμένες καταστροφές, ενώ, εξέδρες εκτοξεύονταν στον αέρα για να καταλήξουν σε μνημείο καταστρέφοντάς το, σκάφη βούλιαξαν σε δύο λιμάνια, αλλά και οι αγώνες Ιππασίας στο Μαρκόπουλο ανεβλήθησαν λόγω των ανέμων. Παρά ταύτα, οι "Έλληνες Κένταυροι" ούτε που σκεφθήκαμε να χάσουμε τα μαθήματα Ιππασίας και βρεθήκαμε στο ..."ευάερο", λόγω εκτάσεως..., Ιππευτήριο για το πρόγραμμα της ημέρας, ενώ γύρω μας λάβαινε χώρα η ...συντέλεια του αιώνος!

     Ηρωισμός, αποκοτιά, τρέλλα; Τίποτε από όλα τούτα, απλώς, μία πεποίθηση που λέει ότι μία πολεμική τέχνη πρέπει να ασκείται ανεξαρτήτως καιρού και η Ιππική, όπως και η Τοξοβολία, για εμάς είναι πολεμικές τέχνες.

     Η αλήθεια είναι ότι εδώ και τρεις μήνες ή θα βρέχει ή θα φυσάνε τρομεροί άνεμοι αλλά, τη φορά αυτή, ο άνεμος "έσπασε" τα ανεμόμετρα, ειδικώς, στο αναπεπταμένο και ...παντέρμο Ιππευτήριό μας που το "έλουζαν" άνεμοι εντάσεως πλέον των 9 κόμβων με ριπές που καλύτερα να μην τις ...σχολιάσουμε! 

     Το σημερινό πρόγραμμα περιελάμβανε Έφιππη Τοξοβολία και, όπως ήταν φυσικό, ξεκίνησε με στατική Τοξοβολία με τον (βαρύ...) στόχο να τον παίρνει ο αέρας, να τον τουμπάρει, να τον ταλανίζει και να μας γυμνάζει όλους σε υπομονή...

     Οι πεσμένοι από τους ανέμους ορθοστάτες αξιοποιήθηκαν ...δεόντως ως υποστυλώματα του ...ιπτάμενου στόχου μας αλλά και πάλι ούτε τα τρεξίματα έλειψαν ούτε και τρία σπασμένα βέλη από απροσδόκητες ανατροπές του στόχου. Παρά ταύτα, ήμασταν αποφασισμένοι για μιαν ωφέλιμη εκπαιδευτικήν ημερίδα, κάτι που τελικώς καταφέραμε.

     Και σαν να μη μας έφταναν όλες οι άλλες αντιξοότητες της ημέρας, η μεταφορά στην αποσκευή της Κατερίνας μας μιας ειδικής "κορδέλας" ρυθμικής αγωγής που χρησιμοποιεί στο Γυμναστήριό της απ΄ όπου την παραλάβαμε μετά το τέλος της ασκήσεώς της, μας έδωσε την ιδέα να εξοικειώσουμε τον Ίππο μας με την ...ταραχώδη της παρουσία, ώστε η νεαρή αθλήτρια να μπορεί, συνδυαστικώς, να την χρησιμοποιεί όχι μόνον επί της στατικής δοκού αλλά και έφιππη. Όντως, το θράσος μας δεν έχει όρια... και αυτό το θράσος αποδεικνύεται το ανεκτίμητο μέσο διδασκαλίας και προόδου στη Σχολή μας!

     Έτσι, ήδη μέσα από την φάτνη του Βαλίου μας αρχίσαμε την εξοικείωσή του με το νέο 'πειραχτήρι" της ...ηρεμίας του, αλλά η τεράστια εμπιστοσύνη του προς όλους μας τον έκανε, μετά τις αναμενόμενες αντιδράσεις ταυτοποιήσεως της κορδέλας, να παραμένει απαθής ακόμη και στις έντονες κινήσεις της στο οπτικό πεδίο του και αρκετά κοντά του.

     Και, κάπως έτσι, τολμήσαμε να ξεμυτίσουμε στο ...ανεμοδαρμένο Ιππευτήριο, απλώς, ενθαρρύνοντας την αγαπημένη Κατερίνα μας να φορέσει, καλού-κακού, μία προστατευτική κάσκα πεπεισμένοι όχι για την παροχή προστασίας από αυτό το καπέλο όσο πιστεύοντας ότι η παρεχόμενη στους μαθητές μας "τεχνογνωσία" αυτοπροστασίας θα την προστάτευε. 

     Και ο Παντελής μας ανέλαβε να την προθερμάνει και να την προετοιμάσει για την Έφιππη Τοξοβολία που θα ακολουθούσε.

     Πάντως, η κάσκα δεν ...ευδοκίμησε στο κεφάλι της Κατερίνας και όταν ήρθε η ώρα της δράσεως η πρώτη αντίδραση της Κατερίνας ήταν να στείλει την κάσκα στα ...αζήτητα! 

     Όλα πήγαιναν ρολόι με τις προκαταρκτικές τοξεύσεις της Κατερίνας όταν, ξαφνικά, μια τρομερή ριπή διψήφιας εντάσεως σήκωσε την άμμο του Ιππευτηρίου και μας κάλυψε όλους σαν ένα πελώριο αντίσκηνο, τυφλώνοντας τον Ίππο και όλους όσους ήμασταν γύρω του με αποτέλεσμα την αναμενόμενη βίαιη αντίδραση του τετραπόδου το οποίο ανεπήδησε επιτόπου σε μεγάλο ύψος συνεχίζοντας με έντονες επιτόπιες "καντρίλιες' και ημιανορθώσεις. Σε όλο αυτό το διάστημα η Κατερίνα, κρατώντας ελεγχόμενα το Τόξο και το βέλος της αλλά και σταθερά τις ηνίες της, εκτινάχθηκε στον αέρα και βρέθηκε με την έδρα στο έδαφος συνεχίζοντας να κρατά τις ηνίες το Τόξο και το βέλος της, ενώ, επέμεινε να κρατά και τον Ίππο παρά τις βίαιες τρομαγμένες αντιδράσεις του. Εκείνη την στιγμή φωνάξαμε στην Κατερίνα να εγκαταλείψει τον Ίππο κάτι στο οποίο αμέσως ανταποκρίθηκε και ο Ίππος, ελεύθερος πια, δεν απομακρύνθηκε διόλου αλλά παρέμεινε δίπλα στην πεσμένη Κατερίνα "αμμοβολημένος" αλλά, πλέον, ήρεμος!

     Μία σειρά ορθών αντιδράσεων διαχειρίσεως κρίσεως από ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι, μια καλή συμπεριφορά εμπιστοσύνης προς τον Άνθρωπο από τον Ίππο, σε μια στιγμή αναμενόμενη στην Ιππασία. Η νεαρή μας Κατερίνα εκτινάχθηκε από τον τρομαγμένο Ίππο της κρατώντας τις ηνίες της σταθερά μέχρι που προσγειώθηκε, διατήρησε τον έλεγχο του Τόξου και του βέλους της μέχρι που ακούμπησε στην άμμο και μετά ταύτα θέλησε να διατηρήσει και τον έλεγχο του Ίππου της! Μια τέλεια Κενταυρίνα η οποία σοκαρίστηκε, μεν, όπως ήταν αναμενόμενο για τον καθένα αλλά δε πανικοβλήθηκε, λειτουργώντας ασυναίσθητα μεν αλλά ενστικτωδώς όπως διδάχθηκε! Η κατάσταση εξαιρετικώς κρίσιμη αλλά, με την ενστικτώδη ακολουθία εφαρμογής της ορθής διδασκαλίας, βρήκε την αίσια κατάληξη στον μη τραυματισμό και ...χωρίς προστατευτική κάσκα! Το να δώσουμε συγχαρητήρια για τον όλο χειρισμό της κρίσεως στη δεκαεξάχρονη μαθήτριά μας είναι το ελάχιστο όπως και στον Βάλιο ο οποίος, όταν τελικώς ανέβλεψε από την άμμο που τον κουκούλωσε, επανήλθε στην φυσιολογία ενός ηρεμότατου Ίππου!

     Εν συνεχεία ο Παντελής  παρέλαβε τον Βάλιο για μια σειρά καλπασμών εν μέσω ...θυέλλης! Ο Βάλιος ευπειθέστατος και λίαν συνεργάσιμος περιέτρεχε τον ανάστατο στίβο ενώ όλοι ευχόμασταν να μη μας ξανατύχει παρόμοια ριπή η οποία λίγο πριν μας αιφνιδίασε.

     Στον ανοιχτό στίβο, συνεχίσαμε και την εξοικείωση του Ίππου με την κορδέλα η οποία, πλέον, λόγω του ισχυρού ανέμου όχι μόνον σχημάτιζε "τρομακτική" εικόνα για τις αισθήσεις του Ίππου αλλά και κροτάλιζε ...απειλητικώς, κυματίζοντας μεγαλοπρεπώς.

     Βεβαίως, είχε προηγηθεί μία "στρογγυλότατη" ...εισαγωγή με πολλά τρεχαλητά για τα οποία οι παρευρισκόμενοι θεώρησαν "έτοιμο" τον Ιδρυτή της Ομάδος να ενταχθεί σε ...χοροδιδασκαλείο ...ρυθμικής αγωγής φαιδρύνοντας την ατμόσφαιρα των αμμοβολημένων υπάρξεών μας.

     Και σε αυτή την φάση θα πρέπει να πιστωθεί στον Παντελή μας ορθότατος κατευναστικός χειρισμός στον Βάλιο, όταν ο τελευταίος, σε κάποια στιγμή, δυσανασχέτησε με την κορδέλα που τον τριβέλιζε λες και δεν υπήρχαν και τόσα άλλα να τον ταλαιπωρούν τούτη τη μέρα...

     Πολλές οι παράμετροι της Ιππασίας, πολλά τα απρόβλεπτα-προβλέψιμά της, πολλοί οι αφνιδιασμοί, οι χαρές και οι λύπες της, όμως, όλα συνθέτους ένα ψυχωφελές αποτέλεσμα που κάνει τον Άνθρωπο σοφότερο και αποτελεσματικότερο διαχειριστή κρίσεων οι οποίες αποτελούν "χάντρες" στο μακρύ ροζάριο της ζωής. και σήμερα, όλοι βγήκαμε ωφελημένοι, κυρίς δε η Κατερίνα μας η οποία επέδειξε ωριμότητα "φτασμένης" Αμαζόνας, αν και απολύτως αρχάρια!

     Και όπου υπάρχει πνεύμα αγαστής συνεργασίας και διάθεση μαθήσεως το αποτέλεσμα είναι δεδομένο!

"ΠΕΣΕ!"

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΖΩΤΙΚΗ "ΕΓΓΡΑΦΗ"

"Πέφτουμε", αλλά "γιατί" και "πώς" "πέφτουμε";

     Στα μαθήματα, όλοι θα κληθούμε να "πέσουμε" με ορμή εκτινάξεως ή άλματος, είτε από "κάθισμα" εφιππεύσεως, είτε από θέση ορθοστάδην. 

     Αν και οι λόγοι αυτής της ασκήσεως είναι εμφανείς, δε θα ήταν άσκοπο να τους επαναλάβουμε.

     Κατ'  αρχήν προ της εκτελέσεως της ασκήσεως τιθέμεθα από τον Εκπαιδευτή σε μία κατάσταση συνεγέρσεως, εν αναμονή του σχετικού παραγγέλματος.

     Ο Εκπαιδευτής, μετά την προκαταρκτική ενημέρωση για την άσκηση που θα ακολουθήσει, παρέχει στο μαθητή μία "παύση" χαλαρώσεως, αναμονής αλλά και, ταυτόχρονης, εισαγωγής σε κατάσταση εγρηγόρσεως, ώσπου δίδεται η εντολή.

     Εν τω μεταξύ, ο Εκπαιδευτής βαθμολογεί την ετοιμότητα του μαθητή και το επίπεδο της βουλήσεώς του προς ενεργητική εγκατάλειψη του Ίππου. Κατόπιν εκτιμά την ευσταθή προσγείωση, την ακρίβεια επιλογής του σημείου προσγειώσεως, την ταχύτητα εγκαταλείψεως καθώς και την επιτυχή μεταφορά μέχρι και την προσγείωση όλων όσων του υπεδείχθησαν να μεταφέρει.

     Είναι γεγονός ότι μία πραγματική πτώση ή εξαναγκαστική αφίππευση δεν προσχεδιάζεται και μάλιστα επί συγκεκριμένου σημείιου, αλλά ο Εκπαιδευτής πριν δώσει την σχετική εντολή θα πρέπει να έχει προσχεδιάσει σε ποιο σημείο θα την ζητήσει προβλέποντας και σε ποιο ακριβώς σημείο θα προσεδαφισθεί ο μαθητής του. 

     Έτσι, αναλόγως των ικανοτήτων του μαθητή, το προβλεπόμενο σημείο προσεδαφίσεως μπορεί να είναι σε ένα ομαλό σημείο του Ιππευτηρίου ή ακόμη -στη περίπτωση προχωρημένης εκπαιδεύσεως- δίπλα σε βαλβίδες ή άλλα σώματα που θα πρέπει να αποφευχθούν.

     Δύο είναι τα ειδοποιά σημεία της βαθμολογήσεως αυτής της ασκήσεως; η στιγμή της εγκαταλείψεως και η στιγμή της προσεδαφίσεως.

     Είναι γνωστό ότι στα μαθήματα της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" τηρείται πλήρης φωτογραφική και βιντεοσκοπική κάλυψη με μόνιμα αρχεία κατά μάθημα τα οποία ουδέποτε διαγράφονται. Και στα αρχεία αυτά υπάρχει σωρεία φωτογραφιών με τους μαθητές μας κατά την εγκατάλειψη αλλά και κατά την προσεδάφιση. Όμως, κάτι τέτοιο που, συνάμα είναι και απαραίτητο για την αξιολόγηση των μαθητών, προϋποθέτει εμπειρότατο φωτογράφο διότι η διανυόμενη τροχιά εγκαταλείψεως είναι βραχεία και η ταχύτητα αρκετά υψηλή.

     Σε κάθε περίπτωση, οι παρατηρήσεις του Εκπαιδευτή θα κρατηθούν για τον ...ίδιο, δε θα κοινολογηθούν στο μαθητή αλλά βάσει αυτών ο Εκπαιδευτής θα προβεί σε σχεδίαση όλων των απαραιτήτων βελτιώσεων βάσει των "ενδείξεων"-αδυναμιών του μαθητή.

     Εάν, π.χ., ο μαθητής επέδειξε αδυναμία αυτοσυγκεντρώσεως για την έγκαιρη υποδοχή της εντολής, εάν επέδειξε νωθρότητα στην εκτέλεσή της, εάν εξετέλεσε την εγκατάλειψη άκομψα και με κίνδυνο της σωματικής ακεραιότητός του, εάν έχασε την ισορροπία του κατά την προσγείωση, εάν απώλεσε κατά την τροχιά της εγκαταλείψεως κάτι από αυτά που του υπεδείχθησαν να μεταφέρει, όλα αυτά τα παρατηρεί ο Εκπαιδευτής και, επαναλαμβάνοντας με νέα σχεδίαση την άσκηση επιχειρεί την διόρθωσή τους.

     Ας μη ξεχνάμε ότι ένας πολεμιστής-Ιππέας δε συγχωρείται, εγκαταλείποντας για τον οποιονδήποτε λόγο τον Ίππο του να εγκαταλείπει και τον, π.χ., οπλισμό του τον οποίο θα κληθεί να χρησιμοποιήσει εν συνεχεία.

     Το απαραίτητο της διδασκαλίας αυτής της ασκήσεως αναλύεται σε εκείνο της εγκαταλείψεως του Ίππου από "κάθισμα" εφιππεύσεως (εκτίναξη)  και σε εκείνο της εγκαταλείψεως του Ίππου από στάση ορθοστάδην (άλμα). Η μεν πρώτη τυγχάνει υποχρεωτικής διδασκαλίας σε κάθε περίπτωση ενώ η δεύτερη προτείνεται συμβουλευτικώς προς εξάσκηση.

     Προϋποθέσεις εφαρμογής της ασκήσεως αυτής είναι η καταλληλότητα του Ίππου και η ευκαμψία του μαθητή.

     Κατά την άσκηση αυτή δεν εκπαιδεύεται μόνον ο μαθητής αλλά και ο Ίππος σύμφωνα με τα όσα διαλαμβάνονται στο αναλυτικό εκπαιδευτικό εγχειρίδιο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αλλά ποτέ η άσκηση αυτή δεν επιχειρείται εάν προηγουμένως ο Εκπαιδευτής δεν είναι βέβαιος ότι ο Ίππος την αποδέχεται και δεν πιθανολογείται επικίνδυνη αντίδρασή του εξ αιτίας φόβου ή αιφνιδιασμού.

     Σημειωτέον, ότι οι ασκήσεις εγκαταλείψεως του Ίππου είναι τόσο σημαντικές όσο και η έφαλση την οποία συμπληρώνουν.