Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

     Δεν νοείται "πολεμική τέχνη" η οποία να στερείται φιλοσοφικού υποβάθρου και γνώσεως της ιστορίας της κοινωνίας μέσα στην οποία η πολεμική τέχνη ασκείται. Διότι, η μεν φιλοσοφία προάγει την σκέψη η δε ιστορία και η γνώση της προάγει την καλύτερη σχεδίαση του μέλλοντος των κοινωνιών μέσα στο οποίο κάθε πολεμική τέχνη είναι πεπρωμένο να διανύσει τον χρόνο ανελίσσοντας το επίπεδο των ενασχολουμένων με αυτήν. Και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" εμβαθύνουμε και στην φιλοσοφία της Έφιππης Τοξοβολίας ως πολεμικής τέχνης αλλά και μελετούμε την ιστορία της Φυλής μας όχι μέσω λαθροβίων "ιστοτόπων" του διαδικτύου ή της παραπλανητικής "wiki" αλλά προσφεύγοντας στην πολύτιμη Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας για να αντλήσουμε έγκυρη γνώση και να μορφώσουμε και πολιτικό ήθος υπείκοντες στην αριστοτελική ρήση ότι όλοι είμεθα και πρέπει να είμεθα πολιτικά όντα.

     Σήμερα σε μία "Ελλάδα" η οποία προ αιώνων έπαυσε υπάρχουσα και με την ψευδαίσθηση της υπάρξεώς της να οδηγεί σε οδυνηρούς συγκριτικούς συνειρμούς το άκουσμα της λέξεως, αναζητούμε απαντήσεις περί του αφανισμού αυτής της άλλοτε κραταιάς χώρας και, εν σπέρματι, τις ανακαλύπτουμε σε σελίδες σητόβρωτες, φθαρμένες από τον χρόνο, μέσα σε βιβλία τα οποία όχι μόνον δεν βρίσκονται -έστω και σε ανατυπώσεις- στα ράφια των συγχρόνων ελεγχομένων και χειραγωγούμενων βιβλιοπωλείων αλλά και διώκονται μεθοδικώς εκτός αυτών. Ένα από αυτά τα βιβλία τα οποία βρίσκονται στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" και το "Φιλοσοφικόν Δοκίμιον περί της Προόδου και της Πτώσεως της Παλαιάς Ελλάδος" του ευγενούς Συνέλληνος Γεωργίου Γ, Κωζάκη Τυπάλδου, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1839 αφιερωμένο στην Ελληνική Νεολαία μιας περιόδου κατά την οποία ο αείμνηστος Βασιλέας Όθων Α' επιχειρούσε την ιερή ανασύνταξη του Ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση και τις αποτυχημένες προσπάθειες του πρώτου, ατυχούς, Έλληνος Κυβερνήτη Ιωάννου Καποδιστρίου ο οποίος δολοφονήθηε από ανάξιους γραικύλους. 

     Πόσο σημαντικό αυτό το ιστορικό βιβλίο που φιλοσοφεί την Ιστορία και ιστορεί με σοφία την ακμή και την παρακμή της Ελλάδος και πόσο απαραίτητη είναι η μελέτη του από κάθε Έλληνα. Πόσες αλήθειες κρύβει μέσα στις κιτρινισμένες σελίδες του που θα έπρεπε να τις στοχαστούν όχι μόνον οι Έλληνες αλλά και οι άλλοι λαοί που θέλουν να επιζήσουν σε αντίξοους και δεινούς χρόνους.Πόσο βαθιά θα πρέπει να εννοήσουμε αυτό το μικρό απόσπασμα από τις πρώτες σελίδες του που μας λέει: "Άφοβα και με ασφάλεια οι έμπειροι ναύτες θαλασσοπορούν όταν από μακριά γνωρίζουν τους σκοπέλουςκαι τον κίνδυνο. Και κανείς δεν μπορεί να αποφύγει δεινά που τον απειλούν στο παρόν ή στο μέλλον αν δεν παρατηρήσει προσεκτικά τα όσα τον απείλησαν στο παρελθόν. Και η παλιότερη διδαχή της Ιστορίας είναι ότι τα έθνη αποκτούν, μεν, ευκολότερα την ελευθερία τους, δυσκολότερα, δε, την διατηρούν"! Και, αν αντί να ζητωπανηγυρίζουμε είχαμε κατά νου αυτό το απόσπασμα εδώ και δύο αιώνες θα είχαμε αφοσιωθεί στο δυσκολότατο εγχείρημα της διαφυλάξεως της αποκτηθείσης (από τους προγενεστέρους) ελευθερίας μας αντί να αρκούμεθα σε απλούς πανηγυρισμούς του δικού τους, μεγάλου, επιτεύγματος της ελευθερίας!

     Δυστυχώς, από πολλού χρόνου η ανελλήνιστη "μεταπολιτευτική" Α-Παιδεία φρόντισε να αποκόψει κάθε σύνδεσμο των νεωτέρων κατοίκων αυτής της γεωγραφικής περιοχής με τις ρίζες της Ελληνικής γλώσσας, προκειμένου να τους απομακρύνει βιαίως από την αρχαίαν Ελληνική γραμματεία,  να τους αφελληνίσει και να μπορεί να τους κρατά ως υποχείρια των ξένων κέντρων εξουσίας τα οποία υπηρετούν όλες ανεξαιρέτως οι "μεταπολιτευτικές" ελλαδικές "κυβερνήσεις"! παρά ταύτα και παρά την δυσχέρεια κατανοήσεως, λόγω γλώσσας, παραθέτουμε τον επίλογο του ως άνω βιβλίου στον οποίο διαλαμβάνεται μία περιεκτική σύναψη της "τροχιάς" προόδου και πτώσεως της Ελλάδος. Για την ευκολότερην ανάγνωση των σελίδων μεγεθύνετέ τις.  

     Είναι συγκλονιστική η γνώση αυτής της ιστορικής "τροχιάς" προόδου και πτώσεως μιας χώρας όπως η Ελλάδα διότι εκ της γνώσεως αυτής παρέχεται η προσδοκία θέσεώς της σε "τροχιά" επανα-προόδου. Και αυτό είναι το ζητούμενο για κάθε Έλληνα και, ειδικώς, για εμάς τους "Έλληνες Κενταύρους"!

ΥΠΟΜΝΗΣΗ ΣΤΟΥΣ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ"

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥΣ

   Εν μέσω εθνικής καταστροφής, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, η επίγνωση της Ελληνικότητός μας και η αποστροφή ο,τιδήποτε την θίγει αποτελεί υπαρξιακό καθήκον και η Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", πρωτίστως, υποδηλοί την Ελληνικότητα του επιγράμματός της. Είθε οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ", κατανοούντες και σεβόμενοι τις διαστάσεις και την Αξία ολόκληρης της Ανθρωπότητος, να τιμούμε πάντοτε την Ελληνικότητά μας προτάσσοντες τις Αξίες της επ΄ αγαθώ όχι μόνον της επιβιώσεώς μας εν μέσω θύελλας, αλλά και επ΄ αγαθώ του Ανθρωπίνου Πολιτισμού.

H ΠΡΩΤΗ, ΜΕΤΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΝ,

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ

6η  & 7η  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1997

     Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν μία σειρά αθλητικών αγώνων μεταξύ εκπροσώπων των ελληνικών πόλεων-κρατών και ένας από τους πανελλήνιους αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα. Oι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της ελληνικής αρχαιότητος και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια, από το 776 π.χ.χ.

     Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη αίγλη. Είχαν θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς. Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 μ.χ.χ., όταν ο χριστιανός αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. 

     Μετά τη σκοταδιστική απαγόρευση των Ολυμπιακών Αγώνων από τον χριστιανό δυνάστη Θεοδόσιο, η πρώτη και μοναδική αυθεντική αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων έλαβε χώρα στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας την 6^η και 7^η Σεπτεμβρίου 1997 από τον καθηγητή της Ιστορίας της Αθλήσεως Θωμά Γιαννάκη και τους μαθητές της Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής οι οποίοι παρουσίασαν τα παρακάτω αρχαία και παραδεδεγμένα αθλήματα:

ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΑΔΙΟΥ

ΔΡΟΜΟΣ ΔΙΑΥΛΟΣ

ΔΡΟΜΟΣ ΔΟΛΙΧΟΣ

ΑΛΜΑ

ΔΙΣΚΟΒΟΛΙΑ

ΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ

ΠΑΛΗ

ΠΥΓΜΑΧΙΑ

ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ

ΟΠΛΙΤΟΔΡΟΜΙΑ

ΗΡΑΙΑ [ΔΡΟΜΟΣ ΘΗΛΕΩΝ 5/6 ΣΤΑΔΙΟΥ]

     Σε εκείνη τη μοναδική αυθεντική αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας είχε την τύχη να προσκληθεί ο ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων» υπό την ιδιότητά του ως πολιτιστικού Συντάκτη του Γερμανικού Τύπου και να απαθανατίσει με το φωτογραφικό φακό του όλη την ιστορικήν εκδήλωση, διαμένων ως επισήμως φιλοξενούμενος επί τριήμερο, στη παρακείμενη Ολυμπιακή Ακαδημία η οποία οικοδομήθηκε με δαπάνες του Ναζιστικού 3ου Ράιχ και με την ευκαιρία των αγώνων του Βερολίνου (1936).  Μέρος της φωτογραφικής «συγκομιδής» εκείνης της εντυπωσιακής όσον και ακριβούς, πρώτης μετά Θεοδόσιον, αναβιώσεως των Ολυμπιακών Αγώνων ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων» συγκέντρωσε σε ένα λεύκωμα το οποίο, σήμερα, 18 χρόνια μετά από εκείνη τη λαμπρή αναβίωση παρουσιάζει εδώ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον διδάξαντα καθηγητή Θωμά Γιαννάκη και τους διοργανωτές!

     Αξίζει να προσεχθούν δύο ανέκδοτες φωτογραφίες: η φωτογραφία του πρώτου δοκιμαστικού δαυλού (από κλάδο ελιάς και κυάθιο ορειχάλκινο)  ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για τη περισυλλογή της φλόγας από το ειδικώς σχεδιασμένο κάτοπτρο στον χώρο του αρχαίου Σταδίου και της φωτογραφίας της Πανεπιστημιακής Ταυτότητος του αειμνήστου καθηγητή της Φυσικής Σαλτερή Περιστεράκη ο οποίος υπήρξε και ο σχεδιαστής του κατόπτρου-ηλιοσυλλέκτη που προσέφερε τη φλόγα της πρώτης λαμπαδηδρομίας την οποία εζήτησε ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ για τους αγώνες του Βερολίνου του 1936, θεωρώντας ότι μόνον η φλόγα η οποία προέρχεται από την Αρχαία Ολυμπία θα μπορούσε να «νομιμοποιήσει», ηθικώς, παρόμοιους αγώνες! Και τα δύο αντικείμενα μου επέτρεψε να φωτογραφίσω και να σκαριφήσω κατ’  αποκλειστικότητα, η Οικογένεια του αειμνήστου Σαλτερή Περιστεράκη, λόγος για την οποία της είμαι ευγνώμων. 

     Oι σύγχρονοι ψευδεπίγραφοι «Ολυμπιακοί Αγώνες» οι οποίοι εμφανίζονται να αναβιώνουν από το 1896 δεν έχουν ουδεμία σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τη φιλοσοφία εκείνων και, κυρίως, το όμαιμο των συμμετεχόντων αθλητών και το θρησκευτικό και ηθικό «περιεχόμενο» των αυθεντικών αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά είναι διεθνείς συναντήσεις αθλητών με καθαρά εμπορικό χαρακτήρα και, μοιραία, προώθηση  της φαρμακοδιεγέρσεως λόγω του εμπορικοποιημένου «κυνηγιού» των επιδόσεων! Κυρίως, οι νεώτεροι, δήθεν, «Ολυμπιακοί» αγώνες δεν νοούνται ως «Ολυμπιακοί» λόγω του ότι δε λαμβάνουν χώραν στο έδαφος της Αρχαίας Ολυμπίας!

     Και η θέση των «Ελλήνων Κενταύρων», ειδικώς, περί των Ολυμπιακών Αγώνων είναι γνωστή από προηγούμενο άρθρο στο παρόν Ιστολόγιο.