ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

 ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

     Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το περιεχόμενο της Βιβλιοθήκης των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι επαρκέστατο ώστε να υποστηρίζει το έργο της Σχολής μας, απαρτιζόμενο από έγκυρες όσο και σπάνιες εκδόσεις, αρχέτυπες, παλαιότυπες και σύγχρονες οι οποίες υπερ-καλύπτουν όλους τους τομείς των εκπαιδευτικών αντικειμένων μας. Εκδόσεις, αλλά και χειρόγραφα, προσεκτικότατα επιλεγμένα από πολλών ετών μας παρέχουν ακριβή πληροφόρηση εφ΄ όλων των τομέων οι οποίοι μας απασχολούν κατά τον εγκυρότερο και πληρέστερο τρόπο, ώστε να παραμένουμε ικανοποιημένοι από την τελική "εικόνα" του έργου μας η οποία τεκμηριώνεται από το υλικό αυτό. 

     Ωστόσο, ποτέ δεν εφησυχάζουμε και πάντοτε αναζητούμε ακόμη περισσότερη και, κυρίως, εγκυρότερη βιβλιογραφία κι αυτή την φορά ο ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων" κ. Γεώργιος Κοτζάμπασης φρόντισε να εμπλουτίσει την Βιβλιοθήκη μας με μία σπάνια όσο και διαφωτιστικότατη γαλλικήν έκδοση των μέσων του 19ου αιώνος η οποία, ως εκ του περιεχομένου και, κυρίως, της εικονογραφήσεώς της αναδεικνύεται ανεκτίμητη. 

     Αν και πρόκειται για ένα ειδικό βιβλίο που αναφέρεται στην Ιστορία της Ουγγαρίας και, βεβαίως, εξ αυτής της πλευράς του ενδιαφέρει πολύ την ...ουγγαρογενή Σχολή μας, εν τούτοις η ιδιαίτερη αξία του έγκειται στο ότι αποτελεί μια διακεκριμένη πηγή σκηνογραφικών πληροφοριών που αφορούν στα ενδιαφέροντα της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" λόγω της εκτάσεως της χρονικής περιόδου στην οποίαν αναφέρεται κυρίως δε λόγω της μεγάλης ομάδος των, 15 συνολικώς, σχεδιαστών και χαρακτών οι οποίοι ανέδειξαν το συγγραφικό έργο του M. J. Boldenyi σε έναν πραγματικό "πίνακα ...ζωγραφικής" με έντονη ιστορικήν εικονοπλαστικότητα.

     Στον ίδιο τόμο συμπεριέχονται δύο ξεχωριστά σώματα κειμένων, το αμιγώς ιστορικώς και το αμιγώς εθνογραφικό με διαφορετική σελιδαρίθμηση, συνολικής εκτάσεως 403 σελίδων, με μέγα πλεονέκτημα ότι η όλη αναφορά του γίνεται επί ολόκληρης της Ουγγαρίας, πριν αυτή συρρικνωθεί μετά την Συνθήκη του Τριανόν (1920) πολλών εδαφών και πληθυσμών της παραδιδομένων αδίκως στις όμορες χώρες της.

     Όπως γίνεται αντιληπτόν, το περιεχόμενο αυτού του έργου, αναγκαστικώς, διαπλέκεται με τα ευρύτερα ευρωπαϊκά "πράγματα" αποκτώντας μιαν ιδιαίτερη βαρύτητα, ενώ ως εκ του χρόνου συγγραφής και εκδόσεώς του τοποθετείται ακόμη εγγύτερα προς την εποχή του εργογραφικού ενδιαφέροντος της Σχολής μας κάνοντάς την γι αυτήν σημαντικότατο.

     Ασφαλώς και πρόκειται περί ενός "γενικόλογου" σκηνογραφικού θησαυρού ενδυμασιών, οπλισμού και παρελκομένων μιας κεντροευρωπαϊκής περιόδου αιώνων, αλλά η αξία του ως σκηνογραφικού βοηθήματος δεν περιορίζεται σε αυτό το πλαίσιο...

     Στο βιβλίο αυτό θαυμάζουμε την απόδοση, σε όλα τα χαρακτικά του, επακριβών ενδυματολογικών λεπτομερειών η πληρότητα των οποίων τεκμηριώνει και την αναπαραστατικήν αλήθεια των εικόνων του. 

     Το ίδιο ισχύει και στα χαρακτικά των αναπαριστωμένων προσώπων όπου οι κομμώσεις και τα ξυρίσματα προσθέτουν πληροφόρηση "εποχών". 

     Και αυτός ο σκηνογραφικός τομέας θα μπορούσαμε να πούμε ότι, αν και σημαντικότατος, γενικώς υστερεί σε πληροφόρηση.  

     Σκηνογραφική πανδαισία το έργο του M. J. Boldenyi και στον τομέα της συγκριτικής ενδυματολογίας των λαών της ευρύτερης περιοχής, κάτι που το συναντάμε σε αρκετά σημεία του. 

     Ξεχωριστή έμφαση αποδίδουν οι σχεδιαστές και χαράκτες, εδώ, στην ακρίβεια των ιπποσκευών εποχής.

     Και όπως είναι αναμενόμενον από μιαν αναφορά σε μια ιπποτρόφο χώρα όπως η Ουγγαρία με μακραίωνα Παράδοση Ιππικής, οι καλλιτέχνες εδώ μας προσφέρουν αισθησιακές εικόνες που σηματοδοτούν την Ιππική πολλών αιώνων πριν, έως τον καιρό της εκδόσεως του βιβλίου.

     Έχουμε πολλούς λόγους να είμεθα ευγνώμονες προς τον ευγενή ευεργέτη μας κ. Γεώργιο Κοτζάμπαση για όσα ανεκτίμητα μας προσέφερε ιδιαιτέρως δε για το νέο πρόσκτημα το οποίο πέραν της υψηλής οικονομικής του αξίας η οποία θα ήταν απαγορευτική για εμάς να το αποκτήσουμε, παραμένει ανεκτίμητον ως προς την σκηνογραφική πληροφόρηση που παρέχει στην Σχολή του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων".    

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ν. ΔΑΡΒΑΡΕΩΣ:

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΩΝ

     Οθωμανικής υπηκοότητος και τουρκόφωνος εκ γενετής, ο βλαχικής καταγωγής Δημήτριος Ν. Δάρβαρις,γεννημένος κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου αιώνος, αποκτά γραμματική μόρφωση μαθαίνοντας Ελληνικά και εξελίσσεται σε έναν δάσκαλο των σκορπισμένων στη Βιέννη Ελλήνων που δεν είχαν πατρίδα, όπως εξακολουθούμε, ουσιαστικώς, οι Έλληνες μέχρι σήμερα να μην έχουμε πατρίδα μετά την μάχη της Λευκόπετρας και την απεμπόληση της πατρώας πίστεώς μας.

     Ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις δίδαξε και συνέγραψε πολλά μεταξύ των οποίων και την "Σύντομο γενικήν Ιστορίαν" (των ενδόξων εθνών) την οποία εξέδωσε στην Βιέννη το 1817 προς χρήση των τότε σπουδαζόντων Ελληνοπαίδων.

     Σε αυτό το σύγγραμμα του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως, εν μέσω των ιστοριών πολλών ενδόξων εθνών, ανακαλύπτουμε και την ιστορία των Μακεδόνων και των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις σελίδες 141-162 τις οποίες "αποσπάσαμε" ως αυτοτελές μελέτημα (βλ.: ΕΔΩ) χρήζοντος επισταμένης μελέτης προς εξαγωγή ουσιωδών συμπερασμάτων όχι μόνον σχετικών με την Ιστορία της καθόλου Ελλάδος και των Ελλήνων αλλά και επιμόρφωση των Μελών της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" που υποχρεούνται να διακονούν την πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας με επίγνωση όχι μόνον της εθνικής Ιστορίας μας αλλά και βαθυτέρων νοημάτων σχετικών με το αξιόμαχο του Πολεμιστή.

     Κατά τις παρούσες ημέρες κατά τις οποίες το "Μακεδονικό ζήτημα" έχει παραχαραχθεί από όλους και, δη, τους πατριδοκαπήλους, ευτελιζόμενο σε μέσο παραπλανήσεως ανοήτων ψηφοφόρων, ώστε οι παραχαράκτες να αναρριχώνται στην εξουσία ασελγώντας επί κάθε εννοίας Φυλής και Πατρίδος, όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε την πλήρη διάσταση της ιστορίας των Μακεδόνων και των αιτίων της πτώσεως της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας η οποία υπήρξε και η μεγαλειωδέστερη "στιγμή" του Ελληνισμού!

     Και από αυτό το σύγγραμα και από τις εν λόγω σελίδες του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως εξάγουμε πολλά, χρήσιμα, συμπεράσματα κύρια των οποίων είναι:

     1. Δεν αρκεί να είσαι ικανός πολεμιστής εάν, παραλλήλως, δεν ασκείς την πνευματική σου καλλιέργεια ώστε να γνωρίζεις "γιατί" μάχεσαι και "πως" θα μπορέσεις να διατηρήσεις τα εκ του πολέμου κεκτημένα.

     2. Αποτελεί πλήρην αντινομία να παραδέχεσαι ότι η θρησκευτική πίστη σου προέρχεται από έναν ξένο κι εχθρικό -κατά την εξέλιξη της Ιστορίας- λαό όπως οι εβραίοι κι εσύ να επιμένεις στην ελληνικότητά σου η οποία ιστορικώς, υπήρξε ο στόχος του λαού εκ του οποίου αντλείς την θρησκευτική πίστη σου. Στην σελίδα 153, ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις υπογραμμίζει την  ε β ρ α ϊ κ ή  προέλευση της Παλαιάς Διαθήκης η οποία αποτελεί το θεμέλιο του χριστιανισμού τον οποίο ο ίδιος ασπάσθηκε και ακολούθησε σε όλη του την ζωή συγγράφοντας, μάλιστα και κατηχήσεις για τους εβραιοχριστιανικώς θρησκευομένους! Δεν υπάρχει τίποτε νοσηρότερο και ψυχοπαθολογικότερο από το να είσαι υπερήφανος για μία εθνικότητα ασπαζόμενος ένα θρήσκευμα που προέρχεται από εντελώς αντίπαλην εθνικότητα, απεμπολών, μάλιστα και την πατρώα θρησκεία σου!

     Aξιοπρόσεκτη η καταγραφή της ιστορίας των Μακεδόνων και των Διαδόχων του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως, ασχέτως κάποιων ανακριβειών ήσσονος σημασίας τις οποίες αποκαθιστά το, μετέπειτα, λαμπρό έργο του Γερμανού ιστορικού Johann Gustav Bernhard Droysen το οποίο εξέδωσε επιμελούμενος σε μία σειρά επτά τόμων ο αείμνηστος Ρένος Αποστολίδης ο οποίος ορθότατα επεσήμανε για τον Γερμανό ιστορικό ότι υπήρξε ο πρώτος "εισηγητής" του όρου "Ελληνισμός".

     Δυστυχώς, όμως, εξίσου αξιοπρόσεκτος αλλά για έναν αρνητικό λόγο είναι και ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις ο οποίος, όπως και πλείστοι όμοιοί του, αν και φορέας ...εν σπέρματι, "ελληνικότητος", ενόθευσε τον φυσιοκρατικόν Ελληνισμό με ένα αλλόδοξο θεοκρατικό δόγμα ουδεμίαν σχέση έχον με την πατρώα Ελληνική θρησκεία και συνιστώντας τεκμήριο της διακοπής της συνεχείας της Ελληνικής φυλής η οποία, από ρωμαϊκής κατοχής έπαυσε να υπάρχει αυτοτελώς παρά μόνον σε εξαιρέσιμες οντότητες.

     Ούτω πως, λοιπόν, τόσον ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις όπως και οι κατά παρόμοιαν, αλλόδοξη, δογματικήν αντινομία ελληνίζοντες και εβραιοχριστιανικώς "θρησκευόμενοι", συνιστούν τεκμήριο επαληθεύσεως των φιλελληνικών τοποθετήσεων του  Jakob Philipp Fallmerayer περί ασυνεχείας της Ελληνικής φυλής δικαιολογώντας την νεώτερη παρακμή του ελλαδικού χώρου, κάτι το οποίο όχι μόνον δεν εννοούν οι απαξιωτές του Ελληνισμού αλλά και το πολεμούν, όπως, επί παραδείγματι, το φερέφωνο της φαναριωτικής εβραιοχριστιανικής εκκλησίας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος ο οποίος ανεπιτυχέστατα προσεπάθησε να αντικρούσει τον μεγάλο Jakob Philipp Fallmerayer. 

     Παρόμοιο φερέφωνο της εκκλησίας η οποία αντετέθη σθεναρώς στην επανάσταση των Ελλήνων κατά του Οθωμανικού ζυγού φθάνοντας σε σημείο, μάλιστα, να ...αφορίσει και τους ήρωες επαναστάτες με κατάπτυστο αφοριστήριο που υπογράφει ο αλήστου μνήμης Γρηγόριος Ε' με την συνοδική ακολουθία του, υπήρξε και ο αδελφός του Δημητρίου Ν. Δαρβάρεως, ο Γεώργιος Ν. Δάρβαρις, εκδίδοντας το 1842 το έργο "Δοκίμιον περί σπουδής της Ιστορίας" συστρατευόμενος με την φαναριωτική εκμπαστάρδευση του Ελληνισμού σε μια ανίερη φαλκίδευση που καταλήγει στον ανιστόρητο και παραχαρακτικό όρο "ελληνοχριστιανικός" αντί του ορθού "εβραιοχριστιανικός". Και αυτή την εκμπαστάρδευση αποκλείει η ερμηνεία της νεώτερης ελλαδικής παρακμής που παρέχει ο Jakob Philipp Fallmerayer τον οποίο, βεβαίως, πολεμά η εβραιοχριστιανική εκκλησία του Φαναρίου της οποίας πάντοτε προίσταται Τούρκος πατριάρχης ορκισμένος στο τουρκικό σύνταγμα!

     Και δυστυχώς η παρατεινόμενη παρακμιακή αντιμετώπιση των εθνικών ελληνικών ζητημάτων, εν οις και το Μακεδονικό, στην σημερινή Ελλάδα είναι βαθύτατα "ριζωμένη" στην άρνηση της μεγάλης αλήθειας της θεωρίας του Jakob Philipp Fallmerayer, ενώ η παραδοχή της διαχωρίζει εκ του Ελληνισμού τον οποίο και απαλλάσσει από τις οικτρές εικόνες της σύγχρονης ελλαδικής και ποσώς Ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή που ακολουθεί.  Αλλά κάτι τέτοιο το πολεμά η εβραιοχριστιανική εκκλησία η οποία στηρίζει την ευημερία και μακροημέρευσή της στην εικονιζόμενη η οποία αποτελεί και το, κυριολεκτικώς, "ποίμνιό" της!

     Γνωστός σε κάθε περίπτωση ο "αχταρμάς" των εχόντων οθωμανική  παιδεία τουρκοφώνων υπηκόων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας οι οποίοι, ασχέτως εάν μαθαίνουν την Ελληνική και μορφώνονται αισθανόμενοι ως φορείς, έστω, "ψήγματος" Ελληνισμού, εν τέλει καταλήγουν υπηρετούντες το εβραιοχριστιανικό δόγμα το οποίο, κάθε άλλο παρά, δόγμα των αρχαίων Ελλήνων προγόνων μας υπήρξε ούτε και θα μπορούσε να υπάρξει! Κι ένας από αυτούς και ο Δημήτριος Ν. Δάρβαρις.

Σίτσα Καραϊσκάκη

     Το εκ 364 σελίδων τομίδιο εκ του οποίου αντλήσαμε τα ανωτέρω, φυλάσσεται, μεταξύ άλλων, στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" και προέρχεται από τα προσωπικά βιβλία της αείμνηστης πνευματικής μορφής Σίτσας Καραϊσκάκη η οποία, μετά τον θάνατό της και μερίμνη του αειμνήστου Πρυτάνεως του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,  Ευαγγέλου Δ. Σδράκα, κατέλειπε μεγάλην έκταση της βιβλιοθήκης της στον Ιδρυτή της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία και την ευγνωμονεί εσαεί!

Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

     Δεν νοείται "πολεμική τέχνη" η οποία να στερείται φιλοσοφικού υποβάθρου και γνώσεως της ιστορίας της κοινωνίας μέσα στην οποία η πολεμική τέχνη ασκείται. Διότι, η μεν φιλοσοφία προάγει την σκέψη η δε ιστορία και η γνώση της προάγει την καλύτερη σχεδίαση του μέλλοντος των κοινωνιών μέσα στο οποίο κάθε πολεμική τέχνη είναι πεπρωμένο να διανύσει τον χρόνο ανελίσσοντας το επίπεδο των ενασχολουμένων με αυτήν. Και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" εμβαθύνουμε και στην φιλοσοφία της Έφιππης Τοξοβολίας ως πολεμικής τέχνης αλλά και μελετούμε την ιστορία της Φυλής μας όχι μέσω λαθροβίων "ιστοτόπων" του διαδικτύου ή της παραπλανητικής "wiki" αλλά προσφεύγοντας στην πολύτιμη Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας για να αντλήσουμε έγκυρη γνώση και να μορφώσουμε και πολιτικό ήθος υπείκοντες στην αριστοτελική ρήση ότι όλοι είμεθα και πρέπει να είμεθα πολιτικά όντα.

     Σήμερα σε μία "Ελλάδα" η οποία προ αιώνων έπαυσε υπάρχουσα και με την ψευδαίσθηση της υπάρξεώς της να οδηγεί σε οδυνηρούς συγκριτικούς συνειρμούς το άκουσμα της λέξεως, αναζητούμε απαντήσεις περί του αφανισμού αυτής της άλλοτε κραταιάς χώρας και, εν σπέρματι, τις ανακαλύπτουμε σε σελίδες σητόβρωτες, φθαρμένες από τον χρόνο, μέσα σε βιβλία τα οποία όχι μόνον δεν βρίσκονται -έστω και σε ανατυπώσεις- στα ράφια των συγχρόνων ελεγχομένων και χειραγωγούμενων βιβλιοπωλείων αλλά και διώκονται μεθοδικώς εκτός αυτών. Ένα από αυτά τα βιβλία τα οποία βρίσκονται στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" και το "Φιλοσοφικόν Δοκίμιον περί της Προόδου και της Πτώσεως της Παλαιάς Ελλάδος" του ευγενούς Συνέλληνος Γεωργίου Γ, Κωζάκη Τυπάλδου, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1839 αφιερωμένο στην Ελληνική Νεολαία μιας περιόδου κατά την οποία ο αείμνηστος Βασιλέας Όθων Α' επιχειρούσε την ιερή ανασύνταξη του Ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση και τις αποτυχημένες προσπάθειες του πρώτου, ατυχούς, Έλληνος Κυβερνήτη Ιωάννου Καποδιστρίου ο οποίος δολοφονήθηε από ανάξιους γραικύλους. 

     Πόσο σημαντικό αυτό το ιστορικό βιβλίο που φιλοσοφεί την Ιστορία και ιστορεί με σοφία την ακμή και την παρακμή της Ελλάδος και πόσο απαραίτητη είναι η μελέτη του από κάθε Έλληνα. Πόσες αλήθειες κρύβει μέσα στις κιτρινισμένες σελίδες του που θα έπρεπε να τις στοχαστούν όχι μόνον οι Έλληνες αλλά και οι άλλοι λαοί που θέλουν να επιζήσουν σε αντίξοους και δεινούς χρόνους.Πόσο βαθιά θα πρέπει να εννοήσουμε αυτό το μικρό απόσπασμα από τις πρώτες σελίδες του που μας λέει: "Άφοβα και με ασφάλεια οι έμπειροι ναύτες θαλασσοπορούν όταν από μακριά γνωρίζουν τους σκοπέλουςκαι τον κίνδυνο. Και κανείς δεν μπορεί να αποφύγει δεινά που τον απειλούν στο παρόν ή στο μέλλον αν δεν παρατηρήσει προσεκτικά τα όσα τον απείλησαν στο παρελθόν. Και η παλιότερη διδαχή της Ιστορίας είναι ότι τα έθνη αποκτούν, μεν, ευκολότερα την ελευθερία τους, δυσκολότερα, δε, την διατηρούν"! Και, αν αντί να ζητωπανηγυρίζουμε είχαμε κατά νου αυτό το απόσπασμα εδώ και δύο αιώνες θα είχαμε αφοσιωθεί στο δυσκολότατο εγχείρημα της διαφυλάξεως της αποκτηθείσης (από τους προγενεστέρους) ελευθερίας μας αντί να αρκούμεθα σε απλούς πανηγυρισμούς του δικού τους, μεγάλου, επιτεύγματος της ελευθερίας!

     Δυστυχώς, από πολλού χρόνου η ανελλήνιστη "μεταπολιτευτική" Α-Παιδεία φρόντισε να αποκόψει κάθε σύνδεσμο των νεωτέρων κατοίκων αυτής της γεωγραφικής περιοχής με τις ρίζες της Ελληνικής γλώσσας, προκειμένου να τους απομακρύνει βιαίως από την αρχαίαν Ελληνική γραμματεία,  να τους αφελληνίσει και να μπορεί να τους κρατά ως υποχείρια των ξένων κέντρων εξουσίας τα οποία υπηρετούν όλες ανεξαιρέτως οι "μεταπολιτευτικές" ελλαδικές "κυβερνήσεις"! παρά ταύτα και παρά την δυσχέρεια κατανοήσεως, λόγω γλώσσας, παραθέτουμε τον επίλογο του ως άνω βιβλίου στον οποίο διαλαμβάνεται μία περιεκτική σύναψη της "τροχιάς" προόδου και πτώσεως της Ελλάδος. Για την ευκολότερην ανάγνωση των σελίδων μεγεθύνετέ τις.  

     Είναι συγκλονιστική η γνώση αυτής της ιστορικής "τροχιάς" προόδου και πτώσεως μιας χώρας όπως η Ελλάδα διότι εκ της γνώσεως αυτής παρέχεται η προσδοκία θέσεώς της σε "τροχιά" επανα-προόδου. Και αυτό είναι το ζητούμενο για κάθε Έλληνα και, ειδικώς, για εμάς τους "Έλληνες Κενταύρους"!