ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

 ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

     Ουδείς τέλειος, ούτε και ο Ανδρέας ο σχολικός Ίππος μας ο οποίος αρνείται να βγει αριστερόστροφα, κάτι που συμβαίνει συχνά στα Ιπποειδή. Κι ενώ προς τα δεξιά βγαίνει κεφάτος, προς τα αριστερά ...επ΄ ουδενί! Δεν ξέρουμε εάν ακολουθεί τον κατήφορο της ευρωπαϊκής δεξιάς που ανθεί (...μετ΄ ακανθών!) αλλά επειδή στο δικό μας τίμιο ...σπίτι, απεχθανόμαστε τις αγκυλώσεις και επιδιώκουμε ισορροπία, τούτη τη φορά θέσαμε τον Ανδρέα σε "συμφιλίωση" με την αριστερά (εντάξει, σε καμία περίπτωση δεν θα τον θέλαμε οπαδό του Περισσού να μας κουνάει πλακάτ με μαρξιστικές ανοησίες...).

     Έτσι, σήμερα, θέσαμε σε διαδικασία συραγωγήσεως τον Ανδρέα μας ξεκινώντας με κύκλο προς τα δεξιά, όπως του αρέσει δίδοντας έμφαση στην εναρκτήρια ηρεμία σε βάδην επί του οποίου επιμείναμε όπως πάντοτε.

     Η επιμονή της αρνήσεώς του να συραγωγηθεί προς τα αριστερά ξεπεράσθηκε με την βοήθεια της παρεμβάσεως της Ταξιαρχίας η οποία υποβοήθησε τον Ανδρέα με τον δείκτη (μάστιγα) ενώ ο Εκπαιδευτής ήλεγχε τον Ίππο μέσω του συραγωγέως.

     Η μέθοδος αυτή, δηλαδή η παρέμβαση βοηθού με τον δείκτη, έχει αποδειχθεί πάρα πολύ αποτελεσματική σε κέρδος χρόνου και κόπου συραγωγήσεως αλλά, κυρίως, στην διατήρηση του συραγωγούντος Εκπαιδευτή στο "απυρόβλητο" κάθε ενοχής ασκήσεως επιβολής στην αντίληψη του Ίππου.

     Στην προκειμένη περίπτωση η Ταξιαρχία ενεθάρρυνε με τον δείκτη την προς τα αριστερά κίνηση του Ίππου, κατόπιν παρέδιδε τον δείκτη στον Εκπαιδευτή ο οποίος και συνέχιζε με την διακριτική, συνήθη, χρήση του.

     Ευτυχώς, η ευφυία του Ανδρέα τον βοήθησε να καταλάβει γρήγορα το "ζητούμενο" κι εμείς να προχωρήσουμε στο κυρίως ασκησιολόγιο της Ταξιαρχίας το οποίο, όμως, τούτη την ημερίδα παρουσίασε μιαν ...ανατροπή!

     Στη Σχολή μας δεν αφήνουμε τίποτε απαρατήρητο και σήμερα, κατά την διάρκεια της χαλινώσεως παρατηρήσαμε την Ταξιαρχία να έχει μειωμένη την αίσθηση της "στρογγυλής κινήσεώς" της και να είναι λίγο περισσότερο "νευρική" στις κινήσεις της, απ΄ όσο θα έπρεπε. Έτσι, αν και σήμερα θα έπρεπε να προχωρήσουμε στην βελτίωση του καλπασμού της, προτιμήσαμε ένα ασκησιολόγιο "επαναφοράς" της φυσικής ηρεμίας της Ταξιαρχίας ξέροντας ότι παρόμοιες καταστάσεις είναι φυσικό να εμφανίζονται σε όλους μας και προχωρήσαμε ανεξαρτήτως του αρίστου "καθίσματος" και ενδεδειγμένων χειρισμών της Ταξιαρχίας. Στην Ιππασία, όπως και σε κάθε υψηλή Τέχνη, η επιμονή στη λεπτομέρεια είναι ό,τι καλύτερο! 

     Κατόπιν αυτών η Ταξιαρχία τέθηκε σε ασκήσεις ελίγδην διελεύσεως σημείων (ορθοστατών) που την βοήθησαν να έρθει σε στενότερη σχέση με την προσέγγιση της δεξιοτεχνίας, βάση για το ο,τιδήποτε στην Ιππασία. 

     Ακολούθως πέρασε βαλβίδες με ακρίβεια διελεύσεως και άνευ ηνιών κάτι βασικό για την ανάκτηση ευσταθούς "καθίσματος" και γαλήνιου ελέγχου του Ίππου.

     Μετά από όλα αυτά, η Ταξιαρχία ξεκίνησε τις ασκήσεις βελτιώσεως του καλπασμού της πολύ πιο έτοιμη και οι πρώτες έξοδοι, αν και ανεπιτυχείς έδειξαν ότι κάτι ...καλό "εγκυμονούσαν"...

     Και πράγματι, σε λίγο η Ταξιαρχία κατάφερε έναν εξαιρετικό καλπασμό, τον βραδύτερο και ρυθμικότερο που μπορεί να προσδοκά κανείς... Έναν καλπασμό χωρίς αρμονικό προηγούμενο, ανεπαίσθητο και όμως σταθερό, όπως θα τον ήθελε ο απαιτητικότερος σκηνοθέτης επί σκηνής.

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" θέλουμε να κοιτάμε στα μάτια τον Ίππο και προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται τα πάντα κι αυτό είναι η ασφάλειά μας!

HORS D' OEUVRE KAI ΚΥΡΙΩΣ ...ΠΙΑΤΟ!

 HORS D' OEUVRE

KAI ΚΥΡΙΩΣ ...ΠΙΑΤΟ!

    

Αρκετά καταφέραμε και σήμερα σε ελάχιστο χρόνο και παρά τον καύσωνα όμως ένα δεν καταφέραμε, να δούμε την θερμοκρασία υπό σκιά κι αυτό για τον απλούστατο λόγο αφού πουθενά δεν υπήρχε ...σκιά! Παρά ταύτα στον αγαπημένο Σταύλο μας ασχοληθήκαμε και με την συραγώγηση μιας υπέροχης τετράποδης καλλονής και με την τελειοποίηση του καλπασμού της Ταξιαρχίας με τον Ανδρέα, τον σχολικό Ίππο μας όχι απλώς να καλπάζει αλλά να ...υπερίπταται του στίβου λες και ήθελε να δείξει στην Ταξιαρχία να παραμένει ήρεμη και να απολαμβάνει ακόμη και τους πιο γρήγορους καλπασμούς που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει! Κάποιοι αστάθμητοι, παράγοντες, σήμερα, μας βοήθησαν να χαρούμε ακόμη περισσότερα απ΄ όσα είχαμε αρχικώς προγραμματίσει και για μιαν ακόμη φορά είμαστε ευγνώμονες προς το "αστάθμητο" διότι αποδεικνύεται κατά πολύ ωφελιμότερο από τις όποιες "καλοσχεδιασμένες" προσδοκίες μας. 

     Και να που καταφθάσαμε στον Σταύλο με συγκεκριμένο πρόγραμμα για την βελτίωση του καλπασμού της Ταξιαρχίας μας και αντ΄ αυτού βρεθήκαμε με ένα νεόλεκτο ...Ιππάριο ανά χείρας έτοιμοι να το συραγωγήσουμε! Κι ας μη ρωτήσει κανείς "τι" και "πως" διότι θα απαντήσουμε ...εική και ως έτυχε! Στον Σταύλο δεν αφήνουμε καμιάν ευκαιρία εκπαιδεύσεως να πάει χαμένη κι όλες οι ευκαιρίες είναι ανεκτίμητες.

     Έτσι, λοιπόν, με το κατάλευκο ...ερωτεύσιμο τετράποδο στον συραγωγέα ξεκινήσαμε την κλασική εργασία εδάφους με δεξιό κύκλο στον οποίο η μικρή καλλονή ανταποκρίθηκε άψογα.

     Χωρίς καμία ανάγκη χρήσεως μάστιγος, η νεόλεκτη "οπτασία" βάδισε, τρόχασε και κάλπασε άνετα, όταν όμως ήρθε η ώρα της αλλαγής του κύκλου από δεξιόστροφο σε αριστερόστροφο η καλλονή μας ...επ΄ ουδενί, λες και ακολουθούσε τον πανευρωπαϊκό συρμό των επικειμένων ευρωεκλογών με προσήλωση στη ...δεξιά στροφή!

     Κι ενώ στην φαιδρή πολιτική ..."κουνίστρα" συγχωρούνται συρμώδη κολλήματα και μοδάτες εμπλοκές, η σοβαρή πολυεπιστήμη της Ιππικής κάτι τέτοια δεν τα σηκώνει και ανελήφθη η μάστιγα, ως "δείκτης" και ποτέ ως ...τιμωρός, για να βάλει τα "πράγματα" στη θέση τους.

     Διευθετώντας την μικρή φορβάδα προς την αριστερήν επιθυμητή κατεύθυνση με πολύ ευαίσθητο καρπό και δάκτυλα που προεκτείνονταν διακριτικά και στοργικά έως τους κυνήποδες, ο Εκπαιδευτής παρότρυνε την φορβάδα να αρχίσει να κινείται αργά μετατοπίζοντας προς την υποδεικνυόμενη κατεύθυνση ένα-ένα τα πόδια της. 

     Η παροτρυντική επενέργεια της μάστιγος ήταν και στα εμπρόσθια και στα οπίσθια και η "τρυφερότητα" του αγγίγματος τόσο διακριτική αλλά και κατευθυντική ώστε η φορβάδα ξεκίνησε δειλά-δειλά την, προς τον αριστερό κύκλο, κίνησή της και μετά πάροδο πενταλέπτου βάδισε, τρόχασε και κάλπασε και στα χέρια του Εκπαιδευτή και στα χέρια της Ταξιαρχίας χωρίς, πλέον την ανάγκη της επιδείξεως της μάστιγος η οποία ήδη είχε εγκαταλειφθεί κατά γης. 

     Ευφυέστατη η πανέμορφη τετράποδη αντελήφθη το "ζητούμενο" κι εγκαταλείποντας τους, αρχικώς, εμμονικούς δισταγμούς της να συραγωγηθεί προς τα αριστερά όχι μόνον συραγωγήθηκε αλλά και συραγωγήθηκε επί ώρα και στους τρεις βηματισμούς χωρίς καν να χρειασθεί η μάστιγα! 

     Έχοντας μάθει, όλως εκτάκτως και την χρησιμότητα των παροτρυντικών ψαύσεων των κυνηπόδων οι οποίες είναι σωτήριες για παρόμοια ζητήματα συραγωγήσεως (άρνηση κινήσεως επί συγκεκριμένου κύκλου) η Ταξιαρχία αντάμειψε το γλυκύτατο τετράποδο βγάζοντάς το μία βόλτα με ρυταγώγηση στο χορταριασμένο εξωτερικό περιβάλλον του Σταύλου για "μεθεόρτια" χαλάρωση, κάτι που όπως φάνηκε άρεσε πάρα πολύ στο νεαρό ζώο.

     Κι άξαφνα η φοραδούλα, εκτιμώντας την όλη επαφή με τον Άνθρωπο, άρχισε να ...γλείφει το χέρι της Ταξιαρχίας ως ένδειξη ευγνωμοσύνης ή, μάλλον, ως υπογράμμιση των ευγενών αισθημάτων του ζώου το οποίο, μακάρι και ο Άνθρωπος να εμιμείτο σε ανάλογες στιγμές!  

     Δύο κομψές κυρίες, στην επιστροφή, κατέγραψε ο φακός, με τη μία να έχει δύο πόδια ...λιγότερα από την άλλη, όμως και οι δύο με τον ίδιο κομψότατο βηματισμό που αν τον μελετούσαν οι διάφοροι ...Γαβαλάδες, δεν θα μας έδειχναν εκτρώματα στις πασαρέλες τους αλλά την φυσική ομορφιά η οποία παραμένει υπεράνω της ανθρώπινης κακαισθησίας! 

     Στο δεύτερο μέρος της σημερινής ημερίδος η Ταξιαρχία "βολεύτηκε" στη ράχη του Ανδρέα μας για να ξεκινήσει ένα μάθημα ...εμπεδώσεως του καλπασμού, όμως δεν χρειάστηκε να κάνει απολύτως ...τίποτε κι έκανε ένα μάθημα διαρκείας 15 λεπτών το οποίο ισοδυναμούσε με ...δέκα μαθήματα!

     Ο τετράποδος Ανδρέας, όντας μέσα στο μυαλό του Εκπαιδευτή, χωρίς καμιά προηγούμενη προσπάθεια κανενός, ξεκίνησε έναν δυναμικό καλπασμό ...υπεριπτάμενος του στίβου, ενώ η αιφνιδιασμένη πλην ευφυέστατη Ταξιαρχία κατάλαβε αμέσως ότι εκείνο που έπρεπε να κάνει ήταν να "ακολουθήσει" τον Ίππο, όπως και έκανε!

     Ο Ίππος και κάλπασε στην υψηλότερη, όσο ποτέ ταχύτητά του και ξανα-αιφνιδίασε την Ταξιαρχία όταν, αντί να συνεχίσει επί του στίβου προς τα δεξιά, στην είσοδο του στίβου, προτίμησε να στρίψει επιτόπου προς τα αριστερά παρασύροντας την Ταξιαρχία εκτός Ιππευτηρίου με την εκπαιδευόμενη, όμως, ψυχραιμότατη, ακλόνητη και σταθερή επί του Ίππου.  

     Αυτά επανελήφθησαν αρκετές φορές με την Ταξιαρχία ανέγγιχτη από αιφνιδιασμούς κλπ, να διατηρεί το άψογο καλπαστικό της "κάθισμα" και, μάλιστα, ενστικτωδώς να ρίχνει το βάρος της στα εμπρόσθια του Ίππου σαν να τον κορόιδευε και να απαιτούσε υψηλότερη καλπαστική ταχύτητα!

     Ε, μετά από όλα αυτά, πόσο πιο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε στον Ανδρέα και στην ευφυία του να παραμένει σταθερώς μέσα στο μυαλό του Εκπαιδευτή; Πόσο;... 

"Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ" Γ' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ και, επιτέλους(!) ..."ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΜΠΑΝΙΤΗ"

 "Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ"

Γ' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ

και, επιτέλους(!) ..."ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΜΠΑΝΙΤΗ"

     Στον ιδανικότερο Σταύλο του κόσμου, τα αλογάκια βολτάρουν ελεύθερα παντού, τα οικόσιτα ζώα χαϊδεύονται άφοβα με τους επισκέπτες κι όλοι νιώθουμε "ένα"! Και έναν τέτοιο Σταύλο χαιρόμαστε και οι "Έλληνες Κένταυροι" με εκπαιδευτικές ημερίδες πανέμορφες σαν τη σημερινή.

     "Σήμα κατατεθέν" της καθημερινότητος αυτού του Σταύλου είναι μια πρωτόγνωρη φυσικότητα με όλους τους ζώντες οργανισμούς, Ανθρώπους, Ίππους και λοιπά οικόσιτα, να συνυπάρχουν και να κυκλοφορούν ελεύθερα, ο ένας δίπλα στον άλλο, σε όλους τους χώρους, όλες τις ώρες.

     Και όταν μπαίνοντας στον Σταύλο σε περιμένουν σκηνές σαν κι αυτές, ε, τότε σίγουρα η συνέχεια μπορεί να είναι σαν αυτό που ζήσαμε και σήμερα...

     Τρίτη εικονοληψία, αυτή την φορά, από τον φίλτατο Σκηνοθέτη κ. Παναγιώτη Γλυνό για την ταινία που ετοιμάζει με θέμα τη ζωή των "Ελλήνων Κενταύρων" και, σήμερα, η δική του δουλειά ξεκίνησε πολύ ξεκινήσει η δική μας!

     "Εμμονικός" με την επάρκεια των λήψεών του ο νεαρός Σκηνοθέτης, μέσα σε ελάχιστο χρόνο έδειξε ότι το "μάτι" του παρατηρεί πολλά από εκείνα που περνούν απαρατήρητα στα δικά μας "μάτια".

     Διακριτική ..."σκιά" μας, πλέον, ο κ. Παναγιώτης Γλυνός, αμίλητος και αυτοσυγκεντρωμένος στο viseur του όσες ώρες εμείς διατρέχουμε τον στίβο του Ιππευτηρίου, συλλέγει το "υλικό" του ενώ μπροστά μας υπάρχει ακόμη μακρύς δρόμος...

     Η έναρξη και η λήξη της ημερίδος με τον Μάνο μας, επανέφερε στο προσκήνιο τις συνήθεις αιτιάσεις των αρχαρίων εκπαιδευομένων οι οποίοι ξαφνιάζονται από τις πολλές και διάφορες "εκφάνσεις" του ασκησιολογίου, παραβλέποντας ότι πίσω από την όποιαν αποτυχία ή την επιδιωκόμενη επιτυχία της εκτελέσεώς του βρίσκονται, α π ο κ λ ε ι σ τ ι κ ώ ς, οι ίδιοι και ο βαθμός αυτοσυγκεντρώσεώς τους! Βεβαίως και είναι φυσική η όποια αγωνία ενός ασκουμένου όταν αυτός επιχειρεί ενώπιον θεατών (ακόμη και ενώπιον του Εκπαιδευτή του) και το "εγώ" διατηρείται στην κορυφή της ανθρώπινης ευαισθησίας, όμως, αυτήν ακριβώς την "κορυφή" επιδιώκει να εξυγιάνει η διδασκαλία μιας πολεμικής τέχνης αναγνωρίζοντας τον ατελή  ε α υ τ ό  μας ως "στόχο"  και όχι τον οιονδήποτε "απέναντι".

     Και, εν τέλει, ο Μάνος τα κατάφερε και να καλπάσει και να "υποψιαστεί" βαθύτερα για όλα τούτα ξεκινώντας με την προθερμαντική διαδικασία και καταλήγοντας με άψογες καλπαστικές τοξεύσεις. 

     Πολύ καλοί οι προκαταρκτικοί καλπασμοί του, έδειξαν αρκετά καλές "στιγμές" αυτοσυγκεντρώσεως για τον Μάνο που απέσπασε τις επιδοκιμασίες του Εκπαιδευτή του.

     Στην Ιππασία, πράγματι, αυτή η αυτοσυγκέντρωση επί της διαχειρίσεως του Ίππου είναι το  π α ν  και σήμερα ο Μάνος τα κατάφερε αρκετά! 

        Την σκυτάλη "σχολικός Ίππος" την ανέλαβε η Εύα η οποία ήδη παραδίδει ...μαθήματα αρίστου ιππικού "καθίσματος" και υψηλής αυτοσυγκεντρώσεως στα "δύσκολα", ενώ στα "εύκολα" χαλαρώνει, ίσως, από μία αίσθηση υπερεμπιστοσύνης η οποία έχει το τίμημά της...

     Η Εύα μας, όπως προηγουμένως κι ο Μάνος, αφέθηκε επί μακρόν να προετοιμασθεί για την εκτέλεση του ασκησιολογίου της, πριν αναλάβει το Τόξο της.

     Κατόπιν, ασκήθηκε σε άοπλους καλπασμούς ώστε να υποβοηθήσει την μυική μνήμη της για τους ενόπλους που θα ακολουθούσαν.

     Εξαιρετική και σήμερα στις καλπαστικές τοξεύσεις της μας ενθουσίασε από την πρώτη της βολή με υψηλή καλπαστική ταχύτητα, της οποίας το βέλος κατέληξε επί του στόχου ο οποίος ήταν μία μικρή κορίνα σε απόσταση δώδεκα μέτρων! Βεβαίως, την Εύα, την καταχειροκροτήσαμε όλοι!  

     Πολύ πιο "μπροστά", σήμερα, η Εύα από κάθε προηγούμενη φορά, δεν χρειάστηκε ούτε μία διόρθωση και σε όλες τις καλπαστικές εξόδους της κατάφερε να διατηρήσει, κατά κανόνα, επαρκέστατα τον ρυθμό του Ίππου με αξιοθαύμαστην ακρίβεια καθ΄ όλη την διαδρομή! 

     Η Εύα συνέχισε ένα ασκησιολόγιο με έμφαση στην θεατρικότητα των τοξεύσεων, πάντοτε σε καλπασμό και φάνηκε ότι αυτό την οδήγησε σε μιαν "σκηνική" βελτίωση των αφέσεων της χορδής, κάτι που αποτύπωσε ο φωτογραφικός φακός και επανελήφθη μέχρι το πέρας του προγράμματός της!

     Κι ενώ η Εύα ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της κι επρόκειτο να αφιππεύσει για να συνεχισθεί η ημερίδα με άλλον εκπαιδευόμενο, ..."ανοίξαμε Καμπανίτη", όπως λέγεται η πτώση αναβάτη από τον Ίππο, διότι η Εύα αναιτιολογήτως και σχεδόν σε βάδην βρέθηκε επί του ...εδάφους! Μετά από πολύ καιρό, καιρό πολλών μηνών ίσως και χρόνου, σήμερα είχαμε ...επιτέλους, έτσι, για να σπάει και η ..ανία(!), την πρώτη πτώση μαθητή και αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να ανοίξουμε ...σαμπάνια, όπως συνηθίζεται στις ευρωπαϊκές στρατιωτικές ιππικές Σχολές όπου οι οροφές των τραπεζαριών καλύπτονται από τους φελλούς των φιαλών σαμπάνιας που προστίθενται μετά από κάθε πτώση εκπαιδευομένου! Αυτή ήταν και η πρώτη πτώση της αγαπημένης μας Εύας ενώ ο Εκπαιδευτής θυμάται πάντα τις, μέχρι τώρα, είκοσιδικές του πτώσεις ως τα καλύτερα "μαθήματα" που πέχει απολαύσει στην εικοσιτετραετή "σχέση" του με την Ιππασία! Ευοί-ευάν, λοιπόν και, αμέσως μετά την πτώση της, η Εύα μας επανεφίππευσε!

     Η Ταξιαρχία μας, κατόπιν, συνέχισε την βελτίωση του καλπασμού της, αρχικώς με δική της και μόνον προσπάθεια γενομένης δεκτής της επιθυμίας της, αλλά η πολυετής εμπειρία ακαδημαϊκής ιππεύσεως με χρήση σέλλας, όχι μόνον δεν στάθηκε αρωγός των προσπαθειών της αλλά και υπήρξε επιβαρυντικός παράγων στον γυμνιππευτικό καλπασμό επί ανεπισάκτου Ίππου. 

     Έτσι εκλήθη ο Μάνος να την συνδράμει από του εδάφους παροτρύνοντας σε υποβοηθούμενο καλπασμό τον σχολικό Ίππο, όπερ και ...εγένετο! Κατόπιν αυτού, δε, η Ταξιαρχία επανέλαβε μόνη τους καλπασμούς της, βελτιώνοντάς τους συνεχώς. Ουδέν άλυτον πρόβλημα επί του στίβου!

     Την "αυλαία" της σημερινής ημερίδος "έκλεισε" ο Μάνος εκτελώντας για πρώτη φορά την βασικότατην άσκηση ισορροπίας της "ανασύρσεως βελών" σε βάδηνκαι τροχάδην.

     Η ανάσυρση βελών η οποία εξελίσσεται και στην ταχύτητα του καλπασμού ακόμηκαι στην ανάληψη αντικειμένων από του εδάφους σε καλπασμό, είναι βασική για την σταθεροποίηση του αναβάτη επί του Ίππου και, γι αυτό, εφαρμόζεται και στο ασκησιολόγιο τηςΤζιγκίτοβκα.

     Η άσκηση αυτή είναι πολύ ευεργετική για την ανάπτυξη της αυτοσυγκεντρώσεως του αναβάτη διότι η σχέση ταχύτητος κινήσεως και χειρισμού ανασύρσεως τον υποχρεώνει σε έγκαιρο προσχεδιασμό και εκτέλεση καθ΄ όλη την διαδρομή.

      Όπως, δε προείπαμε, ο Μάνος ανέσυρε, αναλογικώς, περισσότερα βέλη κατά τον δυσκολότερο τροχασμό, απ΄ όσα στο ευκολότερο βάδην και ο Σκηνοθέτης μας ο οποίος μας ζήτησε να επαναλάβουμε οn camera την άσκηση και τον οποίον πολλαπλώς ευχαριστούμε και, ασφαλώς, θα την επαναλάβουμε.