"Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ" Γ' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ και, επιτέλους(!) ..."ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΜΠΑΝΙΤΗ"

 "Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ"

Γ' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ

και, επιτέλους(!) ..."ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΜΠΑΝΙΤΗ"

     Στον ιδανικότερο Σταύλο του κόσμου, τα αλογάκια βολτάρουν ελεύθερα παντού, τα οικόσιτα ζώα χαϊδεύονται άφοβα με τους επισκέπτες κι όλοι νιώθουμε "ένα"! Και έναν τέτοιο Σταύλο χαιρόμαστε και οι "Έλληνες Κένταυροι" με εκπαιδευτικές ημερίδες πανέμορφες σαν τη σημερινή.

     "Σήμα κατατεθέν" της καθημερινότητος αυτού του Σταύλου είναι μια πρωτόγνωρη φυσικότητα με όλους τους ζώντες οργανισμούς, Ανθρώπους, Ίππους και λοιπά οικόσιτα, να συνυπάρχουν και να κυκλοφορούν ελεύθερα, ο ένας δίπλα στον άλλο, σε όλους τους χώρους, όλες τις ώρες.

     Και όταν μπαίνοντας στον Σταύλο σε περιμένουν σκηνές σαν κι αυτές, ε, τότε σίγουρα η συνέχεια μπορεί να είναι σαν αυτό που ζήσαμε και σήμερα...

     Τρίτη εικονοληψία, αυτή την φορά, από τον φίλτατο Σκηνοθέτη κ. Παναγιώτη Γλυνό για την ταινία που ετοιμάζει με θέμα τη ζωή των "Ελλήνων Κενταύρων" και, σήμερα, η δική του δουλειά ξεκίνησε πολύ ξεκινήσει η δική μας!

     "Εμμονικός" με την επάρκεια των λήψεών του ο νεαρός Σκηνοθέτης, μέσα σε ελάχιστο χρόνο έδειξε ότι το "μάτι" του παρατηρεί πολλά από εκείνα που περνούν απαρατήρητα στα δικά μας "μάτια".

     Διακριτική ..."σκιά" μας, πλέον, ο κ. Παναγιώτης Γλυνός, αμίλητος και αυτοσυγκεντρωμένος στο viseur του όσες ώρες εμείς διατρέχουμε τον στίβο του Ιππευτηρίου, συλλέγει το "υλικό" του ενώ μπροστά μας υπάρχει ακόμη μακρύς δρόμος...

     Η έναρξη και η λήξη της ημερίδος με τον Μάνο μας, επανέφερε στο προσκήνιο τις συνήθεις αιτιάσεις των αρχαρίων εκπαιδευομένων οι οποίοι ξαφνιάζονται από τις πολλές και διάφορες "εκφάνσεις" του ασκησιολογίου, παραβλέποντας ότι πίσω από την όποιαν αποτυχία ή την επιδιωκόμενη επιτυχία της εκτελέσεώς του βρίσκονται, α π ο κ λ ε ι σ τ ι κ ώ ς, οι ίδιοι και ο βαθμός αυτοσυγκεντρώσεώς τους! Βεβαίως και είναι φυσική η όποια αγωνία ενός ασκουμένου όταν αυτός επιχειρεί ενώπιον θεατών (ακόμη και ενώπιον του Εκπαιδευτή του) και το "εγώ" διατηρείται στην κορυφή της ανθρώπινης ευαισθησίας, όμως, αυτήν ακριβώς την "κορυφή" επιδιώκει να εξυγιάνει η διδασκαλία μιας πολεμικής τέχνης αναγνωρίζοντας τον ατελή  ε α υ τ ό  μας ως "στόχο"  και όχι τον οιονδήποτε "απέναντι".

     Και, εν τέλει, ο Μάνος τα κατάφερε και να καλπάσει και να "υποψιαστεί" βαθύτερα για όλα τούτα ξεκινώντας με την προθερμαντική διαδικασία και καταλήγοντας με άψογες καλπαστικές τοξεύσεις. 

     Πολύ καλοί οι προκαταρκτικοί καλπασμοί του, έδειξαν αρκετά καλές "στιγμές" αυτοσυγκεντρώσεως για τον Μάνο που απέσπασε τις επιδοκιμασίες του Εκπαιδευτή του.

     Στην Ιππασία, πράγματι, αυτή η αυτοσυγκέντρωση επί της διαχειρίσεως του Ίππου είναι το  π α ν  και σήμερα ο Μάνος τα κατάφερε αρκετά! 

        Την σκυτάλη "σχολικός Ίππος" την ανέλαβε η Εύα η οποία ήδη παραδίδει ...μαθήματα αρίστου ιππικού "καθίσματος" και υψηλής αυτοσυγκεντρώσεως στα "δύσκολα", ενώ στα "εύκολα" χαλαρώνει, ίσως, από μία αίσθηση υπερεμπιστοσύνης η οποία έχει το τίμημά της...

     Η Εύα μας, όπως προηγουμένως κι ο Μάνος, αφέθηκε επί μακρόν να προετοιμασθεί για την εκτέλεση του ασκησιολογίου της, πριν αναλάβει το Τόξο της.

     Κατόπιν, ασκήθηκε σε άοπλους καλπασμούς ώστε να υποβοηθήσει την μυική μνήμη της για τους ενόπλους που θα ακολουθούσαν.

     Εξαιρετική και σήμερα στις καλπαστικές τοξεύσεις της μας ενθουσίασε από την πρώτη της βολή με υψηλή καλπαστική ταχύτητα, της οποίας το βέλος κατέληξε επί του στόχου ο οποίος ήταν μία μικρή κορίνα σε απόσταση δώδεκα μέτρων! Βεβαίως, την Εύα, την καταχειροκροτήσαμε όλοι!  

     Πολύ πιο "μπροστά", σήμερα, η Εύα από κάθε προηγούμενη φορά, δεν χρειάστηκε ούτε μία διόρθωση και σε όλες τις καλπαστικές εξόδους της κατάφερε να διατηρήσει, κατά κανόνα, επαρκέστατα τον ρυθμό του Ίππου με αξιοθαύμαστην ακρίβεια καθ΄ όλη την διαδρομή! 

     Η Εύα συνέχισε ένα ασκησιολόγιο με έμφαση στην θεατρικότητα των τοξεύσεων, πάντοτε σε καλπασμό και φάνηκε ότι αυτό την οδήγησε σε μιαν "σκηνική" βελτίωση των αφέσεων της χορδής, κάτι που αποτύπωσε ο φωτογραφικός φακός και επανελήφθη μέχρι το πέρας του προγράμματός της!

     Κι ενώ η Εύα ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της κι επρόκειτο να αφιππεύσει για να συνεχισθεί η ημερίδα με άλλον εκπαιδευόμενο, ..."ανοίξαμε Καμπανίτη", όπως λέγεται η πτώση αναβάτη από τον Ίππο, διότι η Εύα αναιτιολογήτως και σχεδόν σε βάδην βρέθηκε επί του ...εδάφους! Μετά από πολύ καιρό, καιρό πολλών μηνών ίσως και χρόνου, σήμερα είχαμε ...επιτέλους, έτσι, για να σπάει και η ..ανία(!), την πρώτη πτώση μαθητή και αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να ανοίξουμε ...σαμπάνια, όπως συνηθίζεται στις ευρωπαϊκές στρατιωτικές ιππικές Σχολές όπου οι οροφές των τραπεζαριών καλύπτονται από τους φελλούς των φιαλών σαμπάνιας που προστίθενται μετά από κάθε πτώση εκπαιδευομένου! Αυτή ήταν και η πρώτη πτώση της αγαπημένης μας Εύας ενώ ο Εκπαιδευτής θυμάται πάντα τις, μέχρι τώρα, είκοσιδικές του πτώσεις ως τα καλύτερα "μαθήματα" που πέχει απολαύσει στην εικοσιτετραετή "σχέση" του με την Ιππασία! Ευοί-ευάν, λοιπόν και, αμέσως μετά την πτώση της, η Εύα μας επανεφίππευσε!

     Η Ταξιαρχία μας, κατόπιν, συνέχισε την βελτίωση του καλπασμού της, αρχικώς με δική της και μόνον προσπάθεια γενομένης δεκτής της επιθυμίας της, αλλά η πολυετής εμπειρία ακαδημαϊκής ιππεύσεως με χρήση σέλλας, όχι μόνον δεν στάθηκε αρωγός των προσπαθειών της αλλά και υπήρξε επιβαρυντικός παράγων στον γυμνιππευτικό καλπασμό επί ανεπισάκτου Ίππου. 

     Έτσι εκλήθη ο Μάνος να την συνδράμει από του εδάφους παροτρύνοντας σε υποβοηθούμενο καλπασμό τον σχολικό Ίππο, όπερ και ...εγένετο! Κατόπιν αυτού, δε, η Ταξιαρχία επανέλαβε μόνη τους καλπασμούς της, βελτιώνοντάς τους συνεχώς. Ουδέν άλυτον πρόβλημα επί του στίβου!

     Την "αυλαία" της σημερινής ημερίδος "έκλεισε" ο Μάνος εκτελώντας για πρώτη φορά την βασικότατην άσκηση ισορροπίας της "ανασύρσεως βελών" σε βάδηνκαι τροχάδην.

     Η ανάσυρση βελών η οποία εξελίσσεται και στην ταχύτητα του καλπασμού ακόμηκαι στην ανάληψη αντικειμένων από του εδάφους σε καλπασμό, είναι βασική για την σταθεροποίηση του αναβάτη επί του Ίππου και, γι αυτό, εφαρμόζεται και στο ασκησιολόγιο τηςΤζιγκίτοβκα.

     Η άσκηση αυτή είναι πολύ ευεργετική για την ανάπτυξη της αυτοσυγκεντρώσεως του αναβάτη διότι η σχέση ταχύτητος κινήσεως και χειρισμού ανασύρσεως τον υποχρεώνει σε έγκαιρο προσχεδιασμό και εκτέλεση καθ΄ όλη την διαδρομή.

      Όπως, δε προείπαμε, ο Μάνος ανέσυρε, αναλογικώς, περισσότερα βέλη κατά τον δυσκολότερο τροχασμό, απ΄ όσα στο ευκολότερο βάδην και ο Σκηνοθέτης μας ο οποίος μας ζήτησε να επαναλάβουμε οn camera την άσκηση και τον οποίον πολλαπλώς ευχαριστούμε και, ασφαλώς, θα την επαναλάβουμε. 

 

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ

 Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ

Α' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ

 

Ένα ...ντροπαλό αφιέρωμα στη μεγάλη Leni Riefenstahl

και στην ...κάμερά της που απαθανάτισε

τους αυθεντικότερους όσο

και επιτυχέστερους Ολυμπιακούς Αγώνες,

του Βερολίνου του 1936.

 

     Η «Δύναμη της Θελήσεως» είναι, δεδομένα, ένα ... «εμπύρειο» το οποίο προορίζεται να καταφέρει εκρηκτικά αποτελέσματα, είτε δημιουργικά, είτε καταστροφικά κι αυτό σημαίνει ότι, ε κάθε περίπτωση, η θέληση εμπεριέχει δύναμη! Η μεγάλη Leni Riefenstahl οροθέτησε μια μεγάλη τροχιά της μεγάλης αλήθειας που μεταστοιχειώνει την θέληση και την εξελίσσει σε μια δύναμη η οποία συνιστά την αφετηρία μιας ακόμη μεγαλύτερης τροχιάς και ‘τούτη η παραγωγή δεν είναι παρά η καταγραφή της εκτάσεως αυτής της «επέκεινα» τροχιάς η οποία κορυφώνει και ακεραιώνει την ανθρώπινη προσπάθεια!

     Μιλώντας, όμως, για «δύναμη» τι ακριβώς εννοούμε; Μήπως εννοούμε τα όπλα, τους μυς, την πυγμή; Τίποτε από όλα αυτά! Εννοούμε το ισχυρότερο όπλο που διαθέτει ο Άνθρωπος και που ηρεμεί «αιδημόνως κεκρυμμένον εντός του», την ίδια την ψυχή του! Αυτήν που πρωταγωνιστεί στα πεπραγμένα του και ορίζει την γενναιότητα ή την ταπεινότητα των έργων του, προκαλώντας και την τελικήν αποτίμηση του βίου του. Και, αυτό το αθέατον όπλο του Ανθρώπου, η ψυχή του, τροφοδοτείται με τα δικά του «πυρομαχικά» αναλόγως του στόχου κατά του οποίου ο φορέας του Άνθρωπος το στρέφει. Και, εάν ο Άνθρωπος το στρέφει εναντίον των άλλων, εάν εκλαμβάνει άλλους ως υπαιτίους της δικής του κακοδαιμονίας τότε τα «πυρομαχικά» αυτού του όπλου είναι ταπεινά, ευτελή και ...άσφαιρα διότι προορίζονται κατά λάθος στόχου! Εάν, όμως, ο Άνθρωπος στρέφει το αθέατο όπλο της ψυχής του εναντίον του σωστού, του πραγματικού στόχου, ήτοι, κατά του ατελούς εαυτού του, τότε αυτά τα «πυρομαχικά» δεν είναι άλλα από τις υψηλές Αξίες του ενάρετου και γενναίου βίου τον οποίον διάγει! Και τότε, η «Δύναμη της Θελήσεως» εξελίσσεται στην πραγματική θέληση της δυνάμεως η οποία ανελίσσει και ακεραιώνει τον Άνθρωπο κατατείνοντας στον ίδιο τον θρίαμβο της δυνάμεως του αγαθού!   

     Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η διδασκαλία και η καθημερινή άσκηση των μαθητών των «Ελλήνων Κενταύρων» όπως θα πρέπει να κινείται προς την ίδια κατεύθυνση και κάθε Σχολή πολεμικών τεχνών!

     Aφορμώμενοι από την δύναμη της θελήσεως των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως για την ανάσταση της Ελλάδος η οποία παραμένει νεκρή από την μάχη της Λευκόπετρας, οι «Έλληνες Κένταυροι», έφιπποι και ενόπλως, διατηρούμε άσβεστες τις Αξίες που έδιναν και σ΄ εκείνους την δύναμη να μάχονται για ένα υψηλό ιδανικό όπως αυτό της δημιουργίας Πατρίδος. Εμπνεόμενοι από το παράδειγμα των ηρώων του έπους του Κωνσταντίνου Σάθα κι ενισχύοντας το φρόνημά μας με τις ανεξίτηλες, από το διάβα του χρόνου, «εικόνες» της Leni Riefenstahl, διατηρούμε «απτό» το μεγάλο όραμα που αφορά σε ολόκληρο τον Ελληνισμό για την ανόρθωση της Ελλάδος, προσανατολισμένοι στην υλοποίησή του μέσω μιας συνεχούς ασκήσεως ψυχής, του αθέατου «όπλου» μας, το οποίο διατηρούμε αξιόμαχο με «πυρομαχικά» του τις υψηλές Αξίες της φυλής μας.

     Και, παραμένουμε οραματιστές αλλά και αξιόμαχοι όπως και ο ευπατρίδης διανοούμενος και πολεμιστής Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης ο οποίος διατηρείται ολοζώντανος μέσα μας ενισχύοντας την θέλησή μας ώστε να καταλήξει στον θρίαμβο της δυνάμεως ενός οράματος που ανασυνθέτει εκ των ερειπίων της την Ελλάδα.

     Αυτή η παραγωγή θα είναι όλα τα παραπάνω, μια «γέφυρα» που θα συνδέσει εποχές και πρόσωπα με σταθερό «βατήρα» την αναγέννηση μιας Πατρίδος που συνεχίζει να μας λείπει, χωρίς αλυτρωτικές αγκυλώσεις, αφού είμαστε πλήρως λυτρωμένοι από την επιτέλεση του ατομικού μας καθήκοντος. Κι αυτό θα δείτε στα πρόσωπά μας όταν αφιππεύουμε κι αφήνουμε κατά μέρος τα όπλα μας..., την έκφραση του θριάμβου της δυνάμεως που χαρακτηρίζει τους «Έλληνες Κενταύρους»!     

Kαι η συνέχεια, στον Παναγιώτη Γλυνό, έναν νεαρό Συνέλληνα που χειρίζεται τόσο καλά την κινηματογραφική κάμερα όσο και το μυαλό του και στην ιδέα του να «ιχνηλατήσει» τους «Έλληνες Κενταύρους» διαλύοντας εκ των έσω την αχλύ που τους περιβάλλει ώστε, χωρίς παραμορφώσεις ή και ωραιοποιήσεις, να σκιαγραφήσει με ένα ρεαλιστικό οπτικο-ακουστικό υλικό το προφίλ τους. Κι αυτό σημαίνει ότι από σήμερα, όλα τα μαθήματα και οι Προπονήσεις ακολουθώντας την ίδια κανονικότητα ώστε να παραμένουν ωφέλιμα για τους εκπαιδευομένους μας, θα αποτελέσουν την «μαγιά» για ένα τελικό βίντεο στη διάθεση της ελεύθερης διαχειρίσεως από τον νεαρό Σκηνοθέτη. Ένα υλικό το οποίο ο ίδιος ο Παναγιώτης Γλυνός με ελευθερία βουλήσεως θα αξιοποιήσει όπως εκείνος νομίζει, ενώ εμείς θα κάνουμε πράξη την επισήμανση του Γερμανού φιλοσόφου Otto Dietrich όπως την κατέγραψε στο βιβλίο του «Οι φιλοσοφικές βάσεις του Εθνικοσοσιαλισμού»: Δεν δεχόμεθα απλώς την ελευθερία της προσωπικότητος του άλλου, αλλά την απαιτούμε!  

     Μία πρώτη επαφή με την εικόνα των δράσεων της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» προσέφεραν σήμερα στον Σκηνοθέτη μας ο Μάνος και η Εύα ιππεύοντας τον σχολικό Ίππο μας. 

     Υπό συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών για την εποχή και τον υδράργυρο να εκτοξεύεται ξαφνικά μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο, ακόμη και στους πρόποδες του Υμηττού η ζέστη ήταν αισθητή τόσο, ώστε, αν και αρχίσαμε αρκετά ενωρίς το πρωί, προς χάρη του Ίππου μας αναγκασθήκαμε να διακόψουμε ενωρίτερα την δραστηριότητά μας και να αποσυρθούμε, προσφέροντας, παρά ταύτα την δυνατότητα λήψεων στον φίλτατο Σκηνοθέτη Παναγιώτη Γλυνό.

     Βεβαίως, το εγχείρημα που μόλις ξεκίνησε ο νεαρός Σκηνοθέτης θα χρειαστεί μιαν εικονοληψία που θα διαρκέσει αρκετά κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο, ενώ η επερχόμενη θερινή αύξηση θερμοκρασιών θα μας επιφυλάξει αρκετές δυσκολίες.

     Σε κάθε περίπτωση και πάντοτε με προτεραιότητα την ευημερία του Ίππου ο Εκπαιδευτής επιφορτίζεται με ένα επιπλέον έργο πέραν της σχεδιάσεως των μαθημάτων, δηλαδή, την ένταξη στο περιεχόμενό τους και της παραμέτρου των «γυρισμάτων» προκειμένου, χωρίς να παρεμποδίζεται η πρόοδος των εκπαιδευομένων να συνεχίζεται και η εικονοληψία.

     Και όλα γίνονται χωρίς κανένα άγχος, όταν η τεχνογνωσία είναι κτήμα μας, με την αγαθή βούληση οδηγό μας!  

              

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Συνεχίζεται ΕΔΩ