ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ...ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΚΩΝ

ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ...ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΚΩΝ

     Διδάσκοντας Έφιππη Τοξοβολία στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» επί 16 συνεχή χρόνια με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων και πάντοτε με ξένους Ίππους Σχολής, τους οποίους εμείς εκπαιδεύουμε, διαπιστώσαμε ότι οι πλέον επιρρεπείς σε ατύχημα μαθητές είναι εκείνοι που προσέρχονται για να «εξορκίσουν» τον φόβο τους προς τον Ίππο, αρνούμενοι να υπεισέλθουν στην ουσία της επικοινωνίας με τον Ίππο!

     Η συγκεκριμένη κατηγορία μαθητών, βασανιζόμενη από μια νοσηρή δυσφορικότητα, αναζητά, κατά κανόνα, ερείσματα διαφυγής από το χρέος βαθιάς μελέτης του σημαντικότατου, αυτού, αντικειμένου που εξασφαλίζει την ασφαλή συνεργασία μας με τον Ίππο και εφευρίσκει ένα «ψευδοκέλυφος» για να κρυφθεί στο εσωτερικό του, επικαλούμενη έωλες αιτιάσεις που της χρησιμοποιεί ως …στόκο «επικαλύψεως» …αγνοίας!

     Αυτοί, λοιπόν οι αρρωστοφοβικοί του Ίππου που προσέρχονται στο Ιππευτήριο για να εξορκίσουν τους φόβους τους προς τον Ίππο και όχι για να τον καταλάβουν, συνήθως, άτομα μειωμένης αυτοπειθαρχίας, αποφεύγουν την καταπόνηση που απαιτεί μια συστηματική ιππική εκπαίδευση και την υποκαθιστούν με «μέσα» και «απόψεις» που είναι, είτε βασανιστικές για τον Ίππο, είτε «βαυκαλιστικές» για τους ίδιους! Είναι αυτοί που προτιμούν να αγνοούν έχοντας το θράσος και να εκφέρουν γνώμη μέσα σε ένα κρεσέντο «ξερολισμού» νομίζοντας ότι έτσι αποκτούν "συγχωροχάρτι" ...φυγοπονίας! Επί παραδείγματι:

     1. Αρνούνται να αφιερώσουν χρόνο και κόπο για να μάθουν να διευθύνουν και να ελέγχουν τον Ίππο με το βάρος του κορμού τους και επιμένουν να χρησιμοποιούν ως βοήθημα την βασανιστική για το στόμα του Ίππου στομίδα ανεξαρτήτως εάν, πλέον, είναι πασίγνωστη η αρνητική της επίδραση ακόμη και στην ασφάλεια της ιππεύσεως! Και η άγνοιά τους προκαλεί την αναμάσηση του γνωστού εώλου «επιχειρήματος» ότι “χωρίς στομίδα δεν …σταματά ο Ίππος”!

     2. Αρνούνται να ενδυναμώσουν τα πόδια τους και, αντ΄ αυτού, προτιμούν να χρησιμοποιούν τα εξοντωτικά (όχι μόνον για το σώμα, αλλά και για την ψυχολογία του Ίππου) σπιρούνια ή και το μαστίγιο το οποίο διαταράσσει την ισορροπία του Ίππου ακόμη και όταν δεν τον αγγίζει αλλά απλώς φέρεται από τον αναβάτη!

     3. Αρνούνται να εκπαιδευθούν στην ασφαλή προσγείωση επί του εδάφους μετά από την απώλεια του ασφαλούς «καθίσματος» και θεωρούν ότι το κράνος (το οποίο κάθε άλλο παρά ...απαγορεύουμε στη Σχολή μας!) αποτελεί πανάκεια για την ασφάλειά τους, αγνοώντας ότι το κράνος αποτελεί ένα και μόνον από τα υπάρχοντα «μέσα» ασφαλείας χωρίς να εξασφαλίζει εξ ολοκλήρου την ασφάλεια του αναβάτη (γιατί όχι, λόγου χάρη κι ένα πνευστό γιλέκο ή και μία ζώνη ασφαλείας σέλλας;…) παραβλέποντας ακόμη και ότι η βασίλισσα της Αγγλίας (όπου το κράνος θεωρείται υποχρεωτικότατο!) δεν ιππεύει ποτέ με κράνος έχοντας ασκηθεί στην διαδικασία της ασφαλούς προσγειώσεως από νεαρή.

     4. Αρνούνται να αφιερωθούν στην εκμάθηση της φυσικής συσπειρώσεως του Ίππου και καταφεύγουν στο «ευκολάκι» της συνδυασμένης χρήσεως στομίδος, ηνιών και παρελκομένων παραβλέποντας το σαδιστικότατο “Rollkur” (Hyperflexion) στο οποίο καταλήγει κατά κανόνα η εφαρμογή αυτού του εγκληματικού συνδυασμού!

     Συνήθως, οι ανόητοι εκφέρουν γνώμη χωρίς να διαθέτουν γνώση και οι αρρωστοφοβικοί της «Ιππασίας» δεν αποτελούν εξαίρεση, επιλέγοντας την εμμονικότητα στην άγνοια αντί της σπουδής του αντικειμένου! Δυστυχώς όμως, γι αυτή την κατηγορία ανεπιδέκτων μαθήσεως κι εκπαιδεύσεως, δεν προσφέρονται "γιατρικά" και περιττεύει κάθε προσπάθεια βελτιωσεώς τους, πολλώ δε μάλλον όταν η δική μας 16ετής λειτουργία μας διασφαλίζει τον μηδενικό δείκτη ατυχημάτων δικαιώνοντας τις προσεγγίσεις μας!

ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ* 

     Το αναγκαστικό κάθισμα του εφίππου με τα πόδια δίχα και εκατέρωθεν των πλευρών του Ίππου θέτει ένα σοβαρό εμπόδιο ελεγχόμενης και ασφαλούς εγκαταλείψεως του Ίππου σε περίπτωση ανάγκης. 

     Σε μια τέτοιαν ανάγκη η οποία είναι πάντοτε απρόβλεπτη και αιφνιδιαστική για τον Ιππέα, αυτός θα πρέπει σε ελάχιστο χρόνο να διατάξει το σώμα του κατά τέτοιον τρόπο ώστε όχι μόνον να καταφέρει να εγκαταλείψει "λελογισμένα" τον Ίππο αλλά και κατά τέτοιον τρόπο ώστε να προσγειωθεί με ασφάλεια χωρίς κίνδυνο τραυματισμού του ή και απωλείας της ζωής του (π.χ. πλήγμα του ινιακού).

     Το βασικό εμπόδιο μας τέτοιας, ελεγχόμενης και ασφαλούς, εγκαταλείψεως είναι η ίδια η κίνηση και η διαμόρφωση του επιμήκους σώματος του Ίππου με τον υπερυψωμένο αυχένα αλλά και το εμποδίζον οπίσω ήμισυ του ίππειου σώματος τα οποία προϋποθέτουν, εκτός (1) της αμέσου διαγνώσεως της ανάγκης εγκαταλείψεως ως εκ του διακυβεύματος της ασταθούς ισορροπίας του Ιππέως, (2) την άμεση διαμόρφωση "ψυχολογίας" εγκαταλείψεως, (3) την άμεση διάταξη των κάτω άκρων και του κορμού του Ιππέως σε στάση επιτρέπουσα την εγκατάλειψη, (4) την άμεση εκτίμηση του, κατά την στιγμή, κέντρου βάρους του σώματος του Ιππέως το οποίο καθορίζει και την πλευρά εγκαταλείψεως και, τέλος, (5) την άμεση εκτίναξη! 

     Οι ως άνω πέντε συνθέτουσες παράμετροι της ελεγχόμενης και ασφαλούς εγκαταλείψεως του Ίππου από τον, σε κατάσταση ασταθούς ισορροπίας, Ιππέα, έχουν μελετηθεί επισταμένως κατά την δεκαπενταετή λειτουργία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" και έχουν επανασυντεθεί σε μία ομογενοποιημένη διδασκαλία η οποία υπερβαίνει (δι ευνοήτους λόγους) το πεδίο της  λ ο γ ι κ ή ς  αντιμετωπίσεως της εγκαίρου και ασφαλούς εγκαταλείψεως αναπτύξεως, διαμορφώνοντας  έ ν σ τ ι κ τ ο  ενεργητικής ασφαλείας η οποία προσφέρεται σε κάθε μαθητή μας από το πρώτο μάθημα Ιππασίας ώστε να αποκλείονται ατυχήματα από πτώσεις, όπως δυστυχώς και αναποφεύκτως σημειώνονται στην Ιππασία η οποία, από τις ασφαλιστικές εταιρείες θεωρείται ως η παγκοσμίως επικινδυνωδέστερη ανθρώπινη δραστηριότητα.

     Η συγκεκριμένη διδασκαλία παρέχεται στους μαθητές μας, αρχήθεν, με τον Ίππο εν στάσει, κατόπιν δε, με τον Ίππον εν κινήσει μέχρι και σε ταχύτητα καλπασμού διότι, υφ΄ οιανδήποτε ταχύτητα μπορεί να απαιτηθεί μία επιτυχής ελεγχόμενη εγκατάλειψη του Ίππου. 

     Η αναλυτική παρουσίαση της μεθοδολογίας αυτής της διδασκαλίας αποτελεί ύλη ανεξαρτήτου εγχειριδίου, κάτι το αδύνατον να αναπτυχθεί μέσα στα περιορισμένα όρια μιας, απλώς, ενημερωτικής αναρτήσεως όπως η παρούσα.

     Επίσης, κάθε απόπειρα συντετμημένης παρουσιάσεως αποτμημάτων αυτής της διδασκαλίας θα περιείχε τον κίνδυνο πλημμελών εφαρμογών με επιπτώσεις στην ασφάλεια εκείνου που θα δοκίμαζε να την υιοθετήσει χωρίς την παρουσία εμπείρου Εκπαιδευτή της Σχολής μας η οποία είναι και η μοναδική παγκοσμίως η οποία μελέτησε και εφαρμόζει με επιτυχία την συγκεκριμένη εκπαίδευση.

     Κατόπιν αυτών των παρατηρήσεων και διαπιστώσεων και με την σωστή δόμηση της διδασκαλίας διαμορφώσεως ενστίκτου ενεργητικής ασφαλείας σε κάθε μαθητή μας, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", επί δεκαπέντε συνεχή χρόνια διατηρούμε σταθερό μηδενικό δείκτη ατυχημάτων αποφεύγοντας δυστυχήματα τα οποία συμβαίνουν συχνά και είναι φυσικό να συμβαίνουν στην παγκόσμια Ιππασία.

     Βεβαίως, τίποτε δεν μπορεί να αποκλεισθεί σε μία δραστηριότητα κατά την οποία η όποια πρωτοβουλία και αντίδραση ενός ανεξαρτήτου και διαφορετικού ταξιδερμικώς, πλάσματος, όπως ο Ίππος, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αιφνιδιάσει τον Άνθρωπο. 

     Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι και ο Άνθρωπος δεν μπορεί να εκπαιδευθεί στην ανάπτυξη του ενστίκτου αυτοσυντηρήσεώς του και κατά την ταχύτητα και κατά την αποτελεσματικότητα ώστε να μειώσει ή και να εκμηδενίσει πιθανότητες επιπτώσεων από δυστυχήματα κάτι για το οποίο είναι υποχρεωμένος!   

* Υστερόγραφο

Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί συνέχεια της προηγουμένης (από 8 Χ 2019) με τίτλο «ΠΕΡΙ ΚΑΠΕΛΟΥ ΙΠΠΑΣΙΑΣ ΤΟ ...ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ!» η οποία ήταν απαντητική σε μήνυμα της φίλης αναγνώστριας του Ιστολογίου μας κ. Άννας Κ. η οποία και πάλι μας απέστειλε το ακόλουθο μήνυμα:

«Το περί καπέλου κλπ κάτι πάει να πει αλλά δεν ολοκληρώνει. Κάτι παραπάνω;»

Έτσι, ευχαρίστως επιπροσθέτουμε τα παραπάνω για την κ. Άννα Κ. αλλά και τον οποιονδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο εφιστώντας την προσοχή στην περιεχόμενη παράγραφο: «Η αναλυτική παρουσίαση της μεθοδολογίας αυτής της διδασκαλίας αποτελεί ύλη ανεξαρτήτου εγχειριδίου, κάτι το αδύνατον να αναπτυχθεί μέσα στα περιορισμένα όρια μιας, απλώς, ενημερωτικής αναρτήσεως όπως η παρούσα.»