ΚΙ ΑΝ…

 

ΚΙ ΑΝ…

 

Άμιππος κι αν απόμεινες προτού να μπεις στη μάχη,

άδοξα κι αν ηττήθηκες προτού να ρίξεις βέλος,

ευγνώμων για τη μοίρα σου να μένεις ως το τέλος,

εκείνη που σου έδειξε "τι" χρήζει στη ζωή.

 

Αν μεσ’  τα χέρια σου κρατάς σημαία υποσταλμένη

θυμήσου πως το χρέος σου ορθώνεται βαρύ,

να την σηκώσεις αψηλά σε σένα απομένει

στη νέα μάχη που ‘ρχεται στου χρόνου την αχλύ.

 

Την ήττα σου σεβάσου την  και μη την ευτελίζεις

κάνοντας μιαν απώλεια  βαριά πανωλεθρία.

Μην αλυχτάς σα το σκυλί που ο αφέντης δέρνει

και μη νομίζεις πως ο εχθρός απέναντί σου στέκει!

 

Μέσα σου ο αντίπαλος το νου σου παραδέρνει

και το «εγώ» σου άρρωστο πληγιάζει τη ψυχή

κι αν στην απολογία σου «Συγγνώμη!» δεν φωνάξεις

το αύριο πιο άτεγκτο προσμένει στη στροφή.

 

Κράτα αξιοπρέπεια και μη ψελλίζεις μύθους!

Τούτη την ώρα δεν φελάν’ φιγούρες σκηνικές

που ξετυλίγονται φαιδρά σε μιας κάμαρας τοίχους

όπου, σπουδαία καταντούν ...γελοίες παιδιές.

 

Η όποια συμπαράσταση των γύρω … «πατερίτσα»

σου δείχνει μια χωλότητα ακόμα πιο δεινή,

δεν είναι ο οίκτος βάλσαμο που αναστρέφει ήττα,

αλλά το ορθοπάτημα που μόνος σου θα βρεις.

 

Δεν είναι ο «αυλόγυρος» του μαχητή το ξίφος,

μήτε κι οι χειροκροτητές που θώπευσαν αφτιά!

Εκείνο που χρειάζεσαι Παιδεία του Ήθους είναι

και όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν μετά!

 

Δεν ήξερες, δε ρώταγες…

…βλέπεις, τα ξέρεις όλα!

Οι μάχες έτσι χάνονται κι οι πόλεμοι συχνά,

για όποιον δεν κατάλαβε πως οίηση δε φτάνει

για να νικήσει τον εχθρό που μέσα κουβαλά!

 

Μείνε ορθός κι αληθινός, όσο κι αν δε σου πάει

κι επούλωσε όπως μπορείς και τούτη τη πληγή.

Τις μάχες ένας πόλεμος ελάχιστα μετράει

κι αυτός είναι ο κότινος που θε’ να κερδηθεί!

ΥΓ: 

Το παραπάνω κείμενο δεν έχει copyright γιατί δε γράφτηκε από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τις καθημερινές συνθήκες.