ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΑΠΟΤΥΧΙΑ, Η "ΜΗΤΕΡΑ" ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

     Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα σιχαίνονται να μην πετυχαίνουν τους στόχους τους και έχουν δίκιο γιατί η αποτυχία δεν είναι διασκεδαστική. Εκείνοι όμως που συνεχίζουν παρά τις αντιξοότητες είναι αυτοί που στο τέλος τα καταφέρνουν και εξελίσσουν τις αδυναμίες τους αντί να τις αγνοούν.

     Είναι οι άνθρωποι που έχουν ένα «γιατί» για να ζουν, και μέσα από αυτό μπορούν να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε «πως».

     Ένα θεμέλιο της επιτυχίας είναι η υπευθυνότητα. Διότι πρέπει να είσαι υπεύθυνος να αναλάβεις ακόμα και την ευθύνη των αποτυχιών σου. Να αναγνωρίσεις το λάθος σου, να ρωτήσεις, να μάθεις και μετά μέσω αυτής της εξελικτικής διαδικασίας να προχωρήσεις και να γίνεις καλύτερος σε αυτό που κάνεις. Είναι οι άνθρωποι που έχουν αναγνωρίσει πως, επειδή αγωνίζεσαι δεν σημαίνει ότι αποτυγχάνεις γιατί κάθε μεγάλη επιτυχία απαιτεί κάποιο είδος αγώνα για να φτάσεις σε αυτήν.

     Σήμερα η γνωστή Αμαζόνα μας Χρυσούλα έπρεπε για πρώτη φορά να αντιμετωπίσει το γεγονός του κινούμενου στόχου επάνω σε έναν κινούμενο Ίππο. Τέσσερις στόχοι, τέσσερα βέλη, ένας Ίππος και ένα κορίτσι. Πρώτη ρίψη στόχων και απευθείας επιτυχία, ή αποτυχία; Εξαρτάται από ποια οπτική πλευρά θα το κοιτάξει κανείς και αναλόγως αυτής, θα  επηρεαστεί. Εδώ εάν πάρουμε για παράδειγμα πως ο πιο γρήγορος δρόμος για να επιτύχεις έναν στόχο είναι να κοιτάξεις πίσω στις προηγούμενες επιτυχίες σου. Αντί να εστιάσεις λοιπόν στους τρεις στόχους που δεν πέτυχες εστίασε στο τι έκανες και πέτυχες τον έναν. Τότε είναι σίγουρο πως η επιτυχία θα ξανάρθει.

     Κι έτσι λοιπόν έγινε. Σε κάθε ρίψη τον στόχων ‘’οι οποίοι κάθε φορά είχαν και διαφορετικό πέταγμα’’, η Χρυσούλα κατάφερνε κάθε τρίτο στόχο να τον έχει καρφώσει σε κάθε διαδρομή της με βέλος. Αντί λοιπόν να παραμείνεις στις 3 «αποτυχίες σου» εστίασε στην μία σου «επιτυχία» και φρόντισε αυτή την μία να την κάνεις συνήθεια.

     Βέβαια η αγαπημένη μας Αμαζόνα δεν κατάφερε απλώς να κάνει την επιτυχία της συνήθεια αλλά την βελτίωσε κιόλας. Όμως, ως γνωστόν, επειδή δεν υπάρχουν και πολλά για να πούμε για την επιτυχία, και η αποτυχία είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα εμείς θα αρκεστούμε στο να ακούμε για τους άλλους δύο στόχους που δεν κάρφωσε… 

     Κι επειδή όσο ξαφνικά μου ζητήθηκε να κάνω ένα μάθημα υπερπήδησης εμποδίων, άλλο τόσο άξαφνα μου ζητήθηκε να εκφράσω πως το βίωσα. Επειδή δεν μου αρέσει να μακρολογώ θα περάσω απευθείας στο συμπέρασμα. Το ζητούμενο δεν είναι εάν πιο δύσκολη είναι η Έφιππη Τοξοβολία ή η Υπερπήδηση Εμποδίων ή ακόμα η Υπερπήδηση Εμποδίων γυμπιππευτικά όπως συνήθως μέχρι πριν από λίγο καιρό συνήθιζα και έκανα. Η αλήθεια είναι πως όσο εύκολο μου φάνηκε στο τελείωμα αυτής της ευγενούς διδασκαλίας που μου προσέφερε ο Εκπαιδευτής Ιππασίας Δημήτρης Κυριακίδης άλλο τόσο δύσκολο μου φάνηκε στην αρχή πριν καν το δοκιμάσω. 

     Και όμως δεν υπήρξε επιτυχία με την πρώτη προσπάθεια, αλλά ούτε και με την δεύτερη. Χρειάστηκαν αρκετά λάθη από πλευράς δικής μου και υπομονή από πλευράς του Εκπαιδευτή. Όμως το σημαντικότερο είναι να επιμένεις παρά τις όποιες αντιξοότητες αντιμετωπίσεις, να έχεις εμπιστοσύνη στον όποιον Εκπαιδευτή θελήσει να σου διδάξει και εσύ αντί να θεωρήσεις πως όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από εσένα και πρέπει όλα ξαφνικά να τα κάνεις άριστα με την πρώτη για να θαυμάσουν όλοι το μεγαλείο σου να μείνεις ευχαριστημένος έστω και με μία μικρή γεύση γνώσης που έλαβες γιατί προηγουμένως δεν την είχες και έφυγες εκείνη την μέρα από το Ιππευτήριο αρκετά «πλουσιότερος». 

Εφιπποτοξοτικά!

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης,

Αρχηγός Ομάδος.