ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ 

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟΥ

     Επειδή, ως "εθνικό" λογίζεται μόνον το αληθές, προέχει η αποδεικτική τεκμηρίωση του ο,τιδήποτε σχετίζεται με το έθνος, την καταγωγή, το παρελθόν του και, ασφαλώς, το μέλλον του. Δηλαδή, του ο,τιδήποτε συνιστά την Ιστορία του έθνους. Και η συμμετοχή του υπογράφοντος στις εργασίες πολλών αρχαιολογικών εργοταξίων απέδωσε πολλούς συμπερασματικούς καρπούς όχι μόνον αναφορικώς με την αποδεικτική τεκμηρίωση εθνικών παραμέτρων αλλά και ...εφιπποτοξοτικών, ακόμη και προς "διευκρίνιση" του αποτμήματος εκ των "Νόμων" του Κρητός Κλεινία:

     «Ίππων δε ημίν χρεία μεν ούτε τις πολλών ούτε πολλή, κατά γε δη Κρήτην, ώστε αναγκαίον και τας σπουδάς ελάττους γίγνεσθαι τας τε εν τη τροφή και τας περί αγωνίαν αυτών. Άρματος μεν ουν και το παράπαν ούτε τις τροφεύς ημίν εστιν ούτε τις φιλοτιμία προς ταύτα ουδενί γίγνοιτ’ αν λόγον έχουσα, ώστε τούτου μεν αγωνιστάς, ουκ επιχώριον, έσται τιθέντας νουν μήτε έχειν μήτε δοκείν κεκτήσθαι’ μονίπποις δε άθλα τιθέντες, πώλοις τε αβόλοις και τελείων τε και αβόλων τοις μέσοις και αυτοίς δη τοις τέλος έχουσα, κατά φύσιν της χώρας αν την ιππικήν παιδίαν αποδιδοίμεν. Έστω δη τούτων τε αυτών κατά νόμον άμιλλά τε και φιλονικία, φυλάρχοις τε και ιππάρχοις δεδομένη κοινή κρίσις απάντων των τε δρόμων αυτών και των καταβαινόντων μεθ΄ όπλων ουτ΄εν τοις γυμνικοίς ούτε ενταύθα τιθέντες αγωνίας ορθώς αν νομοθετοίμεν. Τοξότης δε αφ'  ίππων Κρης ουκ άχρηστος, ουδ ακοντιστής.».

     Εν ολίγοις, πως να ερμηνεύσεις τον Κλεινία ο οποίος, αφ΄ ενός παραδέχεται ότι στην Κρήτη ο Ίππος ούτε αναγκαίος είναι, ούτε αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος εκτροφής, και εκγυμνάσεως για τους Κρητικούς, ενώ ταυτοχρόνως ο ίδιος θεωρεί τους συντοπίτες του ικανούς και ως Εφιπποτοξότες και ως εφίππους Ακοντιστές; Οποία αντίφαση να νομίζεις ότι αν και δεν χρειάζεσαι και δεν έχεις ένα πλάσμα όπως ο Ίππος,΄ούτε ενδιαφέρεσαι να το εκθρέψεις και να το εκπαιδεύσεις, πάντως,  μπορείς, να το χειρίζεσαι και, μάλιστα, στο πλέον απαιτητικό επίπεδο χειρισμού του όπως η Έφιππη Τοξοβολία και ο Έφιππος Ακοντισμός...

     Η θεατρική εξιδανίκευση του, δήθεν, "αρχαίου Ελληνικού πνεύματος" όπως διαμορφώθηκε από την μετα-αναγεννησιακή "περιηγητικότητα" κάθε άλλο παρά ανέδειξε τον Ελληνισμό.  Οι διάφοροι "Περιηγητές" όπως ο Marie-Gabriel-Florent-Auguste de Choiseul-Gouffier, οι οποίοι περιέγραψαν και τόπους που ποτέ δεν επισκέφθηκαν, συχνά κατέφεραν σοβαρή σύγχυση και ως προς την αληθή φύση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, ως προς την αναγκαιότητα της αποδεικτικής τεκμηριώσεως.

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", πολύ προ της ιδρύσεώς της, διεξήχθη μία μακροχρόνια αρχαιολογική έρευνα αναφορικώς με τον Ίππο και την Ιππική, όπως και την Τοξοβολία.

     Κατά την διάρκεια της "συγκομιδής" αυτών των εμπειριών, ήσαν ατελείωτες οι ώρες κάτω από τον πυρακτωμένο ουρανό, συχνά χωρίς στέγαστρο για να ανασύρεις και την παραμικρή πληροφορία που θα μπορούσε να συνεισφέρει και η τελευταία πέτρα.

     Χωρίς "ρολόι" απ΄το ξημέρωμα μέχρι το βαθύ σκοτάδι στο πεδίο της ανασκαφής, με το μάτι αμετακίνητα εστιασμένο στο "σημείο" μια συνεχής συνεργασία με πάμπολλους ειδικούς, από τον ανασκαφέα μέχρι τον παλυνολόγο, η περισυλλογή πληροφοριών καταλήγει στο σημειωματάριο πριν καθαρογραφεί, αργά τα μεσάνυχτα στον υπολογιστή αφήνοντας ελάχιστες ώρες για ανάπαυση, μιας και το ξhμέρωμα είναι κοντά. 

     Ανάμεσα σε ένα πολυπληθές συνεργείο πολύτιμων συνεργατών, τοπογράφων, σχεδιαστών, αρχιτεκτόνων, συντηρητών, ανθρωπολόγων, φωτογράφων κλπ, ο "δάκτυλος επί των τύπων των ήλων" της ιστορικής μαρτυρίας για δώδεκα ίσως και περισσότερες ώρες καθημερινώς στο αρχαιολογικό εργοτάξιο, να "χαϊδεύεις" άλλοτε με το πινέλο κι άλλοτε με την παλάμη το χώμα, "κλέβοντας" πληροφορίες...

     Και εκεί ο χώρος έχει να σου πει τόσα πολλά, να σου μιλήσει για την αλήθεια των αιώνων, πέραν από εθνοκεντρικές "επάρσεις" και άλλες συναισθηματικές ανοησίες οι οποίες, τελικώς, καταρρακώνουν ό,τι φυλετικό, ό,τι εθνικό, αντί να το "υποστυλώνουν"...

     Πολλά από τα πορίσματα αυτών των πολυετών ερευνών σε διάφορα αρχαιολογικά εργοτάξια της Ευρώπης και της Ασίας έχουν ενσωματωθεί στη διδασκαλία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία δεν ακολουθεί τυπολατρικώς το "πνεύμα" οιασδήποτε εποχής και λαού αλλά προτιμά τον συγκερασμό ό,τι θετικού.

     Βεβαίως, το ηθικό και τακτικό πρότυπο των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι οι Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως, αλλά, όπως διδάσκει και ο Δάσκαλος Κάσσαι Λάιος, καθήκον μας είναι η βελτίωση οιουδήποτε βελτιωτέου.

     Και οι εμπειρίες αρχαιολογικού εργοταξίου, πάντοτε χρήσιμες για παρόμοιες βελτιώσεις, οποτεδήποτε και αν αυτές κρίνονται απαραίτητες.

Φωτογραφικά Λευκώματα εδώ: