ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ,

ΜΙΑ ΑΟΠΛΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Φαντασθήκατε ποτέ ότι από τη στιγμή που γεννηθήκατε 

μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνετε

είστε φορείς ενός θανατηφόρου, άϋλου και αόρατου, όπλου 

που δεν εμπίπτει σε κανένα απαγορευτικό νόμο  

και του οποίου τα ίχνη χρήσεως είναι αδιερεύνητα 

ακόμη και για τα πλέον ειδικευμένα εγκληματολογικά εργαστήρια;

Φαντασθήκατε ποτέ ότι όλοι διαθέτουμε αυτό το άϋλο και αόρατο όπλο

που από μόνο του αποτελεί μιαν ολοκληρωμένη πολεμική τέχνη,

την οποία είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε;

Πολλά σημαντικά πράγματα στη ζωή τα οποία μας αφορούν, 

περνούν απαρατήρητα

σε μια πραγματικότητα την οποία μας σχεδιάζει το σύστημα ώστε να μας ελέγχει

και πρώτο μέλημά του ο αφοπλισμός μας 

από κάθε όπλο που μπορεί να μας ενισχύσει 

στον αγώνα της αυθυπαρξίας μας.

Καθήκον μας είναι η επιμονή μας στην ανάκτηση κάθε όπλου 

που το σύστημα μας αφαιρεί

και η κραυγή είναι ένα από τα αποτελεσματικότερα από αυτά.

     Ποιος, άραγε, θα μπορούσε να φαντασθεί ότι η κραυγή του πολεμιστή δεν αποτελεί έναν απλό ήχο, ούτε καν μιαν απλή  εκτονωτική αναπνευστική διαδικασία, αλλά μιαν ολοκληρωμένη και αυθύπαρκτη, άοπλη, πολεμική τέχνη;

     Στη διδασκαλία της Έφιππης αλλά και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» υποδεικνύεται η μεγάλη σημασία της κραυγής ως επιστέγασμα κάθε τοξεύσεως.

     Ξεπροβάλλοντας από το απώτατο παρελθόν του ανθρώπινου μαχητικού ενστίκτου, η πολεμική κραυγή είχε ανέκαθεν πιστωθεί με μία καίρια συμβολή στη παράλυση του αντιπάλου λόγω προκλήσεως τρόμου με την έντονη ηχητική επίπτωσή της.

     Από τις πρωτόγονες φυλές όλων των ηπείρων της γης, μέσω των Ελληνικών φαλάγγων και Ρωμαϊκών λεγεώνων μέχρι τις μέρες μας, η πολεμική κραυγή επισφράγιζε την επίθεση ακεραιώνοντας το αποτέλεσμα της χρήσεως των όπλων. Ως πραγματικοί «μύστες» της χρήσεως της κραυγής κατά την επίθεση κατεγράφησαν οι Μογγόλοι οι οποίοι επελαύνοντας έφιπποι κατά των αντιπάλων τους κατάφερναν να τους τρομοκρατούν και να τους υπνωτίζουν πριν καν τοξεύσουν εναντίον τους το πρώτο τους βέλος.

     Ακόμη και στη φεουδαλική Ιαπωνία με τις μεταφυσικές διερμηνευτικές αρχές της, η πολεμική κραυγή “Kiai” εθεωρείτο ως μία εσωτερική μαχητική τέχνη με θαυματουργικά οφέλη.

Καλλιγράφημα - άσκηση κοάν

της λέξεως "KIAI'

του Ιδρυτή της Ομάδος.

     Αναφορικώς με την κραυγή "Kiai" η λέξη συντίθεται από το 'ki' που σημαίνει ενέργεια [υπό την έννοια, ασφαλώς, της πνευματικής] , και το 'ai' που αποτελεί συναίρεση του ρήματος 'awasu' που σημαίνει 'συνενώνω'.

     Παραμένοντας στην ιαπωνική σημαντική, η λέξη 'Kiai' σημαίνει την συνένωση δύο πνευμάτων σε ένα, έτσι ώστε το ισχυρότερο να ελέγχει το ασθενέστερο, με αποτέλεσμα το 'Kiai' να ορίζει εκείνο το σημείο των μαχητικών τεχνών κατά το οποίο οι εξωτερικές παράμετροι μιας μαχητικής τέχνης [όπλα και τεχνικές] να υποτάσσονται στις παραμέτρους της εσωτερικής φύσεως του πολεμιστή [έλεγχο και δύναμη] προκειμένου ο πολεμιστής να αχθεί σε μία αποτελεσματική, νικηφόρα, κατάληξη. 

     Το πρώτο ειδοποιό περιεχόμενο της πολεμικής κραυγής είναι η αρχική ένδειξη της επισημάνσεως του αντιπάλου και το εναρκτήριο "λάκτισμα" προς αντιμετώπισή του. Κατ'  αρχήν, εμπεριέχει το στοιχείο της αναγνωρίσεως του στόχου, της αυτοοργανώσεως του επιτιθεμένου και της ενεργοποιήσεώς του για την προσβολή του στόχου.

     Το δεύτερο ειδοποιό περιεχόμενο της πολεμικής κραυγής είναι η συμβολή της στην συνέγερση των συμπολεμιστών προς κοινή αντιμετώπιση του αντιπάλου, λειτουργώντας ως το έσχατο έως ...υπέρτατο "τύμπανο" πολέμου μετά το οποίο το μόνο που απομένει είναι η τελική έκβαση της μάχης.

     Όπως μας διδάσκει η επιστήμη της Ακουστικής, ο ήχος είναι ενέργεια και η κραυγή ως ήχος αποτελεί και αυτή ενέργεια. Το ανθρώπινο σώμα, παραλλήλως, έχει μία καθαρά δονητική φύση, αποτελούμενο από πολλές αλληλένδετες και αλληλολειτουργούσες, δονούμενες, κυτταρικές οντότητες οι οποίες συγκροτούν δονούμενα συστήματα, όλα μαζύ περίκλειστα σε ένα υγρό περιβάλλον που περιβάλλεται συγκρατητικά από ένα εξωτερικό, ιδιαιτέρως ελαστικό και πορώδες περίβλημα. Και μέσα σε αυτή την δονητική σωματική πραγματικότητα, η ανθρώπινη φωνή [αλλά και κάθε φωνή] αποτελεί την αξιοποίηση της αναπνοής ώστε να εξελιχθεί σε ένα όχι απλό επικοινωνιακό αλλά και θεραπευτικό μέσο.

     Ο αναπνευστικός μηχανισμός δεν είναι παρά ένα μυικό σύστημα που περιλαμβάνει την τραχεία , τους πνεύμονες, το θωρακικό διάφραγμα, τις πλευρές, τους κοιλιακούς μύες, το πυελικό διάφραγμα [ή πυελικό έδαφος] τον σφιγκτήρα και όλα τα όργανα τα οποία υπάρχουν μεταξύ θωρακικού και πυελικού διαφράγματος. Όλος αυτός ο μηχανισμός με την παράλληλη διάδραση των εσωτερικών οργάνων διαμορφώνουν και ενισχύουν τον ήχο της φωνής ενώ απολαμβάνουν από την φωνή μια επιστρεφόμενη διαδραστική «μάλαξη» που, ενίοτε, μπορεί να έχει και θεραπευτικήν ευεργεσία.

     Ο ηγέτης του Ινδικού τάγματος των Σούφι Inayat Khan Rehmat Khan Pathan (Urdu: عنایت خان‎, 5 Ιουλίου 1882 – 5 Φεβρουαρίου 1927) είχε προσδιορίσει τρεις κύριους τύπους φωνών: Την φωνή Τζελάλ [δύναμη], την φωνή Τζεμάλ [κάλλος] και την φωνή Κεμάλ [σοφία]. Παραλλήλως, προσδιόρισε και πέντε διαφορετικές ποιότητες φωνών που αντανακλούν στον χαρακτήρα κάθε ατόμου: Γης [δελεαστική, ενθαρρυντική], Νερού [θεραπευτική, χαλαρωτική], Φωτιάς [εξεγερτική, τρομακτική], Αέρα [απομακρυντική από τα γήινα, θα λέγαμε] και Αιθέρα [οπτιμιστική, θεραπευτική, εναρμονιστική]. Έτσι, γίνεται αντιληπτό ότι η φωνή μπορεί να αποκτήσει συγκεκριμένες ιδιότητες με τους ανάλογους συνδυασμούς και μία φωνή Τζελάλ με ποιότητα Φωτιάς να εξελιχθεί σε ένα τρομακτικό αποτέλεσμα.

     Αυτό ακριβώς είναι το σημείο το οποίο θα ήθελε να επισημάνει η παρούσα διδασκαλία, ότι η αναπνοή σε συνδυασμό με τα διαμεσολαβούντα και αλληλεπιδρώντα όργανα μέσα σε ένα ενιαίο δονητικό σώμα μπορεί να παραγάγει μία φωνή με συγκεκριμένες ιδιότητες οι οποίες, εν προκειμένω, πρέπει να είναι εκφοβιστικές και απειλητικές.

     Η πολεμική κραυγή προϋποθέτει την ενέργεια της κοιλιακής αναπνοής αλλά και την εγκεφαλική συγκέντρωση ώστε να την παραγάγει διευθύνοντάς την προς μία συντεταγμένη κατεύθυνση προς την οποία, ασφαλώς, βρίσκεται ο αντίπαλος. Και αυτή η "διευθέτηση" της εκπομπής της κραυγής, στην Τοξοβολία, διευθετεί και το βέλος μετά την εκτόξευσή του ώστε να παραμείνει στη τροχιά που θα το οδηγήσει στον στόχο. Γι αυτό και στην ως πολεμική τέχνη Τοξοβολία, η κραυγή κατά την άφεση είναι ενισχυτική της ευστοχίας της τοξεύσεως.

     Έτσι, η πολεμική κραυγή δεν παράγεται από τον λάρυγγα αλλά από την κάτω κοιλία μέσα από την οποία ανακύπτει ως «κοιλιακή αναπνοή». Για παράδειγμα, τοποθετείστε, εκατέρωθεν, κάτω από τις τελευταίες ψευδοπλευρές σας τα δύο χέρια σας και κατόπιν βήξτε. Θα παρατηρήσετε ότι τα χέρια σας με το βήξιμο ωθούνται προς τα έξω των πλευρών σας διότι αυτές με κάθε βήξιμο διευρύνονται. Αυτή, ακριβώς είναι η απαρχή της δημιουργίας της πολεμικής κραυγής.

     Η καταλυτική "πειστικότητα" της πολεμικής κραυγής έγκειται στο τελικό ηχητικό "ποστάρισμά" της το οποίο θα πρέπει να αναδεικνύει την εκπομπή  της αληθινής και αδιαπραγμάτευτης οργής που εκφράζει η αυθεντική κοιλιακή αναπνοή από την οποία παράγεται. Καθ'  όλη την διαδρομή της, λοιπόν, από την κοιλία μέχρι και την έξοδό της από τον λάρυγγα, η πολεμική κραυγή θα πρέπει να διατηρεί αναλλοίωτη την ποιότητα της έγκατης οργής μέχρι την άφιξή της στην ακοή του αντιπάλου. Και αυτό είναι υπόθεση καθημερινής εξασκήσεως.

     Ο Πολεμιστής θα πρέπει να εξασκείται στη κραυγή όχι παράγοντάς την δυνατά αλλά ...σιωπηρά. Η σιωπηρή πολεμική κραυγή είναι η καλύτερη εξάσκηση για μία τέλεια πολεμική κραυγή και ο Πολεμιστής θα πρέπει να εξασκείται συνεχώς σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στη προηγούμενη παράγραφο, τοποθετώντας τα χέρια του κάτω από τις τελευταίες ψευδοπλευρές του και παρατηρώντας σε κάθε επανάληψη την φυσική απομάκρυνση των χειρών του από τα πλευρά του. Όσο μεγαλύτερη είναι η απομάκρυνση τόσο επιτυχέστερο θα είναι το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα της κραυγής.

     Οι Ασιάτες έχουν προαγάγει σημαντικά όλην αυτή την τεχνική η οποία συγκεφαλαιώνεται στη ζενική διδασκαλία των πολεμικών τεχνών [Bujutsu] και, όπως προανεφέρθη, αναγνωρίζεται ως αυτοτελής πολεμική τέχνη η οποία αποτελεί το απόγαιο των αόπλων πολεμικών τεχνών διότι, ενώ δεν μπορεί να παρατηρηθεί κανένα υλικό τεκμήριο διασυνδέσεως των δύο αντιπάλων, ενώ δεν μπορεί να επισημανθεί κανένα σημείο επαφής των δύο συμπλεκομένων, εν τούτοις μια άϋλη δύναμη όπως αυτή της κραυγής μπορεί να είναι τόσο καθοριστική ως καταβλητική, ώστε να κρίνει και το τελικό αποτέλεσμα της συμπλοκής υπέρ εκείνου που θα την χρησιμοποιήσει σωστά.

______________________

Αυτό το ειδικό Σεμινάριο γι τους μαθητές της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" διεξήχθη σήμερα, 1η Ιουλίου 2017, στην Αθήνα, παρά την υψηλή θερμοκρασία [42C].

This specific Seminar for the Students of "GREEK CENTAURS" School was held today, July 1st, 2017, in Athens despite the very high temperature [42C].

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ:

FOTO ALBUM: