ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΞΥΓΙΑΙΝΟΝΤΑΣ 

ΤΗΝ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ...ΟΛΟΚΑΙΝΟΥ

     Προσεκτικά τα βήματά μας από σεβασμό στα "πλάσματα" του φυσικού τοπίου, μας οδήγησαν με περίσκεψη για τη σημερινή μας άσκηση στη Τοξοβολία εξ'  επαφής.

     Το ημι-ερεβώδες σκηνικό ενός κατάφυτου φυσικού χώρου λίγο πριν το σούρουπο, δε μας δυσκόλεψε να σεβαστούμε ακόμη και τα ταπεινά τριφύλλια ώστε να παραμείνουν ανέγγιχτα από τα βήματά μας.

     Ακολουθώντας τα γνωστά μας, πια, μονοπάτια, πλησιάζαμε με "αδεισμένη κούπα" στο "σημείο" με τη βεβαιότητα ότι σήμερα η πρόοδος ήταν δεδομένη..., κάπου μας περίμενε πολύ χαμογελαστή και με ορθάνοιχτα τα χέρια της να μας αγκαλιάσει.

     Δεν είναι τυχαία η επιλογή του "σημείου", όπως και τίποτε δεν είναι τυχαίο! Ειδικώς, για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" αυτή η παράμετρος αποδεικνύεται σταθερά, αν όχι μεταφυσικά, καθοριστική.

     Και ο υπαινιγμός μιας αναβατικής προόδου ακριβώς δίπλα μας με όλη τη μεταφυσικότητα της αλληγορίας.

     Σήμερα και για τους δύο Συνασκουμένους μας ήταν, πραγματικά, μια ημέρα απίστευτης προόδου εν ...ορύγμασι!

     Πάντα υπάρχει "κάτι" που μας υπαγορεύει περί του ...πρακτέου, "κάτι" που δε ταυτοποιείται και δεν πρέπει να επιχειρηθεί να ταυτοποιηθεί αφού ...δεν ταυτοποιείται. και, πάντως, οι σημερινές τοξεύσεις των Γεωργίων ήσαν απρόσμενα αξιοπρόσεκτες.

     Σε μία πολύ ειδική προπονητική κατά την οποία το ζητούμενο δεν είναι, απλώς, η πλήξη ενός -έστω και μικρού- στόχου αλλά ο τρόπος της πλήξεώς του με μικρομετρικές παραμέτρους, οι σημερινές τοξεύσεις έφεραν και τους δύο Συνασκουμένους ένα "σκαλί" παραπάνω από εκείνο που βρίσκονταν πριν ξεκινήσουν αυτή την ημερίδα.

     Και είναι απόλαυση να παρακολουθείς δύο ανθρώπους του "γραφείου", έναν δικηγόρο κι έναν αρχαιολόγο, μέσα σε ένα όρυγμα, να καταργούν τα στερεοτυπικά του κατασκευασμένου "δούλου" αναδεικνυόμενοι σε πρότυπα "Herrenvolk" μέσα σε ένα περιβάλλον διόλου προβλεπόμενο ...πανεπιστημιακώς!

     Η Τοξοβολία, εξ' επαφής ή όχι, είναι πράγματι μια ατραπός που μας εξελίσσει όλους σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο μέσα σ΄ ετούτη την υπελικτική εποχή της ολοκαίνου με την νοσηρότητα  της κορυφώσεως της αστικής αλλοτριώσεως.

     Όποιος, σήμερα παρακολουθούσε το τι διεδραματίζετο στο φθινοπωρινό όρυγμα, δε θα καταλάβαινε και πολλά πράγματα.

     Όμως, οι δύο Συνασκούμενοί μας Γεώργιοι, όχι μόνον κατάλαβαν, αλλά και "πήραν" μαζύ τους φεύγοντας τον ...συμβολισμό της σκάλας με την οποία διασταυρωθήκαμε προσερχόμενοι στο "σημείο".