ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

(ΕΚ-)ΤΟΞΕΥΣΗ

     "Εκάς", "εκ", "τόξευση", "εκτόξευση"... Ποια είναι η σχέση του βάρους ενός σώματος με την ταχύτητα της κινήσεώς του προς ένα σημείο κατά την ΕΚτόξευσή του προς αυτό; Ποια η σχέση της εκτοξευτικής διαδικασίας με την τοξευτική ή και ..."τοξική"; Γιατί όλα αυτά τα έχουν μελετήσει και τα μελετούν οι παραδοσιακοί Τοξότες πολλών εθνών με παράδοση στην Ενστικτώδη Τοξοβολία και γιατί στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας" δηλώνουμε "ξερόλες" επιμένοντας να αρπάζουμε ένα "βαρύ" Τόξο και να το ταλαιπωρούμε νομίζοντας ότι μας ταιριάζουν μόνον οι μεγάλες αποστάσεις ενώ αγνοούμε την Τοξοβολία εξ επαφής; Όλα τούτα σκεφτόμουν σήμερα περιμένοντας τους δύο Συνασκουμένους μας, τη Μάριον και τον Γεώργιο για την καθιερωμένη άσκηση στη "Τοξοβολία εξ επαφής" η οποία, όμως, σήμερα θα είχε μία ακόμη βαθύτερη "διάσταση" στην οποία, πάντοτε δίναμε μεγάλη σημασία, όπως θα θυμούνται όσοι είναι μαζύ μας από παλιά!

     Μία ενστικτώδης διάδραση με όλα τα παραπάνω ερωτηματικά ήταν η ουσία της σημερινής ασκήσεώς μας στη "Τοξοβολία εξ επαφής" όπως "αινιγματικά" αποκαλούμε την βασική, εισαγωγική, διαδικασία στη Παραδοσιακή Τοξοβολία την οποία "περνάμε" σε όλα τα Μέλη της Ομάδος μας  ώστε, πλέον, η μυητική διαδικασία στη Παραδοσιακή Τοξοβολία να γίνεται ακόμη πιο γόνιμη. Έτσι, σήμερα, ξεκινήσαμε με εκτοξεύσεις. 

     Η Βρετονίς Μάριον, ένα παιδί που μιλά εκπληκτικά Ελληνικά και από μικρή μέσα στην Ιππική, στην αρχή απόρησε για το περιεχόμενο της σημερινής ασκήσεως με τις ΕΚτοξεύσεις αλλά σύντομα "βρήκε" τη κέλτικη αυτοκυριαρχία της και έκανε ακριβώς ό,τι έπρεπε...

     Ο μεσογειακότατος Γεώργιος είχε κι αυτός τις "ενστάσεις" του στην αρχή, όμως και οι δικές του ΕΚτοξεύσεις "κάτι" του ...άφησαν ως "τροφή" ...προβληματισμού.

     Με την ωφέλιμη "συγκομιδή" κάποιων ενστικτωδών "εκτυπωμάτων" στο "πίσω μέρος" του μυαλού, οι κυρίως ασκήσεις που ακολούθησαν έδωσαν αρκετές συναρπαστικές τοξεύσεις που, πια, μπορούσαν να αναλυθούν και να διδάξουν καλύτερα.

     Υπερβολικά δυνατές και άκυρες, οι πρώτες τοξεύσεις των δύο Συνασκουμένων. Κανείς δε μπορούσε να υπολογίσει αμέσως μετά τις ΕΚτοξεύσεις ότι το Τόξο ήταν πολύ ισχυρότερο του χεριού στη ριπτική διαδικασία, όμως, μετά το πρώτο ξάφνιασμα και των δύο, οι καλές τοξεύσεις δεν άργησαν να φανούν... 

     Και, για τον φίλτατο Νικόλαο Ξ. ο οποίος νομίζει ότι στις ασκήσεις αυτές, δίκην μπιλιάρδου, προσπαθούμε να χτυπήσουμε, απλώς, τις μπάλλες τον διαβεβαιούμε ότι ΔΕΝ είναι αυτός ο σκοπός μας αλλά κάτι πολύ πιο σύνθετο...

     Με το γέρμα του δειλινού οι φωσφοριζέ μπάλλες μαγνήτιζαν το βλέμμα στην άκρη της σκοπευτικής γραμμής και το αποτέλεσμα "μιλούσε" συχνά για κάτι ...ξεχωριστό.

     Το "κλείσιμο" ήταν παρόμοιο με το "άνοιγμα". Μια τελετουργική, αποχαιρετιστήρια, διαδικασία για όλα εκείνα που μνημονεύθηκαν στη, παραπάνω, εισαγωγή.

     Σήμερα είμαστε πιο χαρούμενοι διότι δεν εγκαταλείψαμε το προνόμιο της σωστής προσεγγίσεως της Παραδοσιακής Τοξοβολίας σε Λαούς που επί αιώνες τη διακονούν σωστά αλλά το μοιραστήκαμε μαζύ τους... Είθε αυτοί οι Λαοί να μας εμπνέουν ώστε και η δική μας σχέση με αυτό το πολύτιμο "εσωτερικό μονοπάτι" συνεχώς να βελτιώνεται.