ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΦΙΠΠΕΥΣΗ ΜΕ ΕΦΑΛΣΗ

     Στη Σχολή Ιππασίας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" οι εκπαιδευόμενοι ενθαρρύνονται να εφιππεύουν (ανεβαίνουν επάνω στον Ίππο) με "έφαλση", δηλαδή, με ένα τεχνικό άλμα χωρίς τη βοήθεια του αναβολέως που χρησιμοποιούν οι ιππεύοντες κατά τον δυτικό τρόπο και ο οποίος αναβολέας δεν νοείται σε ανεπίσακτο Ίππο, όπως οι ιππευόμενοι στη Σχολή μας .

     H εφίππευση με έφαλση, προϋποθέτει πολύ καλή φυσική κατάσταση του Ιππέως και πλεονεκτεί έναντι όλων των άλλων τρόπων εφιππεύσεως διότι δεν απαιτεί για τον εφιππεύοντα βοηθήματα όπως οι αναβολείς, η σκάλα η οποία, ειδικώς τα τελευταία χρόνια, καθιερώνεται από όσους ιππεύουν "δυτικά", ή και η  απλή βοήθεια ("χέρι") από βοηθό στο έδαφος.

     Ιδιαίτερη διδασκαλία γίνεται στον εκπαιδευόμενο ώστε να μη προξενεί πόνο και/ή κακώσεις στο μυοσκελετικό σύστημα του Ίππου από άσκηση πιέσεων κατά την έφαλση ή την, κατόπιν,  βαρειά επικάθιση στη ράχη.

     Ο τρόπος εφιππεύσεως της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" είναι καθιερωμένος σε όλες τις στρατιωτικές ιππικές Σχολές όλων των εποχών για λόγους αυτονομίας και ταχύτητος εφιππεύσεως που απαιτούν οι στρατιωτικές ιππικές ανάγκες.

     Ανεβαίνοντας  στον Ίππο τόσο από την αριστερή όσο και από την δεξιά πλευρά του, διδάσκουμε τους μαθητές μας να εφιππεύουν χρησιμοποιώντας το ένα χέρι ως "άξονα διευθύνσεως" και το ομόπλευρο πόδι ως "άξονα εκτινάξεως" με τα αντίστοιχα ελεύθερα χέρι και πόδι ως "αντίβαρα φοράς". 

     Ασφαλώς και οι διαθέτοντες μακρά κάτω άκρα πλεονεκτούν στην εφίππευση με έφαλση, όμως αυτός δεν είναι λόγος να μη την εφαρμόζουν και οι έχοντες κοντύτερα άκρα ή και τα παιδιά της Σχολής μας τα οποία, αρχικώς, ενθαρρύνονται να αξιοποιούν τις χειρολαβές της σελλίσκης.

     Προοδευτικά, ακόμη και τα παιδιά μας εφιππεύουν με έφαλση χωρίς τη βοήθεια των λαβών της σελλίσκης και αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας προοδευτικής διδασκαλίας αφού στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" δεν υπάρχουν "μικροί και μεγάλοι" αλλά μόνον Πολεμιστές!

     Επίσης, η εφίππευση με έφαλση διδάσκεται σε όλους και εν κινήσει του Ίππου διότι αυτό αποτελεί ακόμη μία στρατιωτική ιππική ανάγκη και οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" δε θα πρέπει να υστερούν!

     Είναι γεγονός ότι στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" δεν προτιμούμε την "πεπατημένη", αυτό που λέμε "εύκολο δρόμο". Αντιθέτως προτιμούμε το "σωστό μονοπάτι", με κάθε τίμημα που αυτό μπορεί να έχει.

     Όμως, ό,τι κι αν επιχειρούμε το κάνουμε με περίσκεψη, μελέτη και προσεκτική εφαρμογή ώστε στο τέλος να έχουμε εξασφαλισμένο το γνωστό, μόνιμο ...χαμόγελό μας που κάνει "κάποιους" να ...ανησυχούν.