ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΑΝΑΒΙΩΝΟΥΜΕ

 ΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ ΙΠΠΗΛΑΣΙΟ

 ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Γενικά.

     Στο Ιππευτήριο των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και με ακρίβεια ιστορικής αναπαραστατικότητος ως προς την ουσία των δεξιοτήτων, ξεκίνησε η αναβίωση του Ιππηλασίου, όπως αυτό ετελείτο στη μεσαιωνική και αναγεννησιακή Ευρώπη, αλλά και στα ελληνικά Επτάνησα, στη Ζάκυνθο και Κέρκυρα.

      Και αυτή η προσπάθειά μας, όπως όλες, δεν απέβλεπε στο "φαίνεσθαι" αλλά στο "είναι". 

     Δεν ενδιαφερθήκαμε να αποδώσουμε την, πολύχρωμη, φετιχιστική "εικόνα εποχής" του Ιππηλασίου, αλλά να εξελίξουμε πρακτικά τα Μέλη μας σε έφιππους μαχητές με τις ικανότητες των εφίππων Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως που αποτελούν και το πρότυπό μας. 

     Το εγχείρημα αποτολμήθηκε μετά και την πρόσκτηση του υπολοίπου αρχειακού υλικού του ιστορικού Κωνσταντίνου Σάθα στο οποίο περιέχεται η σχετική πληροφόρηση, μετά από μία 17ετή έρευνα του Ιδρυτού της Ομάδος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη, ως προς την ιστορία και δράση των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως.

 

     Πρόθεσή μας είναι να καταφέρουμε την πλήρη ιστορική αποκατάσταση του αναγεννησιακού Ιππηλασίου με τις τεράστιες τεχνικές δυσκολίες του, δεδομένου ότι εμείς δεν αποτελούμε μία κοινή ομάδα θεατρικών «αναπαραστάσεων» αλλά έναν Οργανισμό πολεμικής ουσίας.

     Και με την ιδιαίτερη δυσκολία του Ίππου στη δραστηριότητά μας, δεν επιχειρήσαμε το «πέρασμα» στο κορυφαίο Ιππηλάσιο, πριν αποκτήσουμε ολοκληρωμένη «εικόνα» του περιεχομένου του, κάτι που καταφέραμε με την ολοκλήρωση της προσκτήσεως του αρχείου του Κωνσταντίνου Σάθα.
  

 

     Με δεδομένη την προσήλωση της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ»  στο εκπαιδευτικό πρότυπο των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως, οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» «κινηθήκαμε» στις συντεταγμένες του αρχειακού υλικού που βρίσκεται ήδη στη Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας ώστε να διεξαγάγουμε την πρώτη Προπόνησή μας, αναπαριστώντας την ουσία των ιππαγωνισμάτων που, κάποτε, αποτελούσαν το κορυφαίο μέτρο αξιολογήσεως των πολεμιστών Ιππέων και πολεμιστήριων Ίππων.

Ο χώρος

      Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" είναι και επιδιώκουν να είναι μία ίλη πολεμικής ουσίας και όχι, απλώς, φαίνεσθαι, όπως αρκούνται πολλές ομάδες "ιστορικών αναβιώσεων" ή ..."ιστορικών μελετών" οι οποίες νομίζουν ότι είναι αρκετές μερικές "ανώδυνες", στατικές, φωτογραφίες "studio".

     Στην Ομάδα μας επιθυμούμε όλα τα Μέλη μας να είναι εφοδιασμένα με ουσιαστικές μαχητικές ικανότητες και όχι με ψευδαισθήσεις υποδύσεως κακοπαιγμένων ιστορικών "ρόλων".

     Για τους λόγους αυτούς ως χώρος των ασκήσεων Ιππηλασίου των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" προτάσσεται ο φυσικός και, δη, ορεινός του Υμηττού (λόγω εγγύτητος) και δευτερευόντως ο χώρος του κυρίως Ιππευτηρίου μας προς εισαγωγική "πρόγευση" των ιππηλασιακών απαιτήσεων για τους μαθητές μας. 

  
  

Οι Ιππείς

     Με κανόνα της Ομάδος μας την αυτονόητη ...ομαδικότητα, επιλέξαμε τρεις από τους καλύτερους Εφιπποτοξότες μας, τον Αρπάλυκο, τη Χαρά και τον Πάρη ώστε να αποτελέσουν το "ειδικό κέντρο βάρους" γύρω από το οποίο θα ανελιχθούν τα πάμπολλα Μέλη των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" προκειμένου, δια των τεχνικών της "Giostra" όπως ήταν γνωστό το Ιππηλάσιο, να βελτιωθούν ως Εφιπποτοξότες και, εν γένει, έφιπποι πολεμιστές.

     Ο Αρπάλυκος και η Χαρά επελέγησαν ως ο "πυρήνας" της ασκήσεως λόγω των ικανοτήτων τους ως Εκπαιδευτών της Ομάδος.

     Ο Πάρης, αν και αρχάριος, μόλις τριών μηνών Ιππέας και ήδη Εφιπποτοξότης, προτιμήθηκε για να δώσει ένα μέρος της εξετάσεώς του ως Εφιπποτοξότη αλλά και για να αξιολογηθεί η μαχητικότητά του επί πεδίου.

     Στους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» μας ενδιαφέρει η ουσία των μαχητικών ικανοτήτων των Μελών μας και όχι η απλή σκηνική τους παρουσία σε κάποιο φωτογραφικό στούντιο.

     Δεν θα σχολιάσουμε τίποτε για τον Αρπάλυκο και την Χαρά οι οποίοι, ήδη, είναι πιστοποιημένοι Εκπαιδευτές των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» κάτι που σημαίνει εγνωσμένες ικανότητες! 

     Αποτελούν "κόσμημα" της σημερινής Ελληνικής Ιππικής με το ήθος τις ικανότητές τους, το δε αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής προσφοράς τους για όποιον το γνωρίζει παραμένει απίστευτο!

     Εκείνο στο οποίο θα θέλαμε να επικεντρωθούμε είναι στη πρόοδο των ικανοτήτων του Πάρη, της Μαρίλιας, του ανηλίκου Γεωργίου, του ενηλίκου Γεωργίου, της Χριστίνας και της Χριστίνας, οι οποίοι μαθητεύουν επί, μόλις, ένα τρίμηνο κοντά στη Χαρά και ήδη απέδειξαν (και, μάλιστα μαχόμενοι!) τις υψηλές ικανότητές τους!

     Τέλος, το ανθρώπινο "κέντρο βάρους" της ασκήσεως πλαισιώσαμε με επιπλέον Συνασκουμένους ώστε να προετοιμασθούν κι εκείνοι για την επανάληψη της ασκήσεως στο εγγύτατο μέλλον, αξιοποιώντας την οργάνωση και τις υποδομές αυτής της πρώτης οργανώσεως.   

Οι Ίπποι

     Για την άσκησή μας, αρχικώς, επιλέξαμε δύο Ίππους εντελώς διαφορετικών ιδιοσυγκρασιών : τον λευκό «Ποσειδώνα» ο οποίος είναι ο βασικός Ίππος της Σχολής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» με Ιππαγωγό την Χαρά και τον καστανόχρωμο «Όλι» ο οποίος προσφέρεται στους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» από την ευγενή Ιππαγωγό του ως ένδειξη εκτιμήσεως προς το έργο της Ομάδος μας και, ειδικώς, προς τον Αρχηγό της Αρπάλυκο.

    Kατόπιν, στις ασκήσεις Ιππηλασίου εισήχθη και ένας τρίτος, πλέον εύσωμος και δύσκολος κατά τον χειρισμό, Ίππος προκειμένου να βελτιώνει την χειριστική ικανότητα των μαθητών μας.

     Ασφαλώς, το ευάγωγο του χαρακτήρος των Ίππων της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αποτελεί το σταθερό, πρώτιστο, κριτήριο επιλογής τους ως εγγύηση της ασφαλείας των μαθητών μας!

     Εγκαίρως, προ της ενάρξεως του κυρίως περιεχομένου της ασκήσεως, οι τρεις Ίπποι υπεβλήθησαν σε πολεμιστήρια εκπαίδευση και δοκιμασία ώστε, να κριθούν εάν ψυχολογικώς αντέχουν να λειτουργήσουν υπό ρεαλιστικές συνθήκες μάχης.

     Και οι τρεις Ίπποι σωματικώς γυμνάζονται άριστα με καθημερινή εκπαιδευτική και σωμασκητική ίππευση από τους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ», όμως, η πρώτη αυτή εμπλοκή τους σε συγκρουσιακή ιππευτική προϋπέθετε την πρόβλεψη της ψυχολογικής καταλληλοποιήσεώς τους, κάτι στο οποίο δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή και έμφαση με ειδικές εκπαιδευτικές ημερίδες που προηγήθηκαν.

Τα όπλα

     Σήμερα καταφέραμε να συντονίσουμε Ίππους και Ιππείς ώστε αυτά τα τρία διαφορετικά πλάσματα να μπορούν να συνεργάζονται αρμονικά στο Ιππευτήριο και μάλιστα υπό συνθήκες μάχης με την χρήση τριών διαφορετικών όπλων: της σπάθης, του τόξου και της αλλεβάρδας! Αλλά, γιατί "αλλεβάρδας";

     Κατ' αρχήν, αναφερόμενοι στον όρο "αλλεβάρδα" εννοούμε, φυσικά, το "δολιχόν δόρυ" όπως ο αείμνηστος στρατιωτικός λεξικογράφος Αντώνιος Θ. Ηπίτης στο "ΛΕΞΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ" (Αθήναι, 1895) αναφέρει.

     Σύμφωνα με την υπάρχουσα πληροφόρηση, στο Ιππηλάσιο δεν εχρησιμοποιείτο η αλλεβάρδα, όπλο πολύ δύσχρηστο για έφιππη χρήση λόγω ετεροβαρούς ζυγίσματος,  αλλά το «κοντάρι» (δόρυ) που ήταν ισοζυγισμένο και, έτσι, εύχρηστο για έφιππη χρήση. 

     Όμως, στους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» δεν αρκούμεθα σε αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι, ακόμη και άλλοι εξαιρετικοί εφιπποτοξοτικοί Οργανισμοί, αλλά επιμένουμε στο «κάτι» …πολύ περισσότερο, επιδιώκοντας να αναπτύξουμε τις έφιππες μαχητικές Τέχνες και, ειδικώς, την Έφιππη Τοξοβολία! 

     Όταν ο Ιδρυτής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ξεκίνησε την δική του εκπαίδευση στις έφιππες πολεμικές τέχνες, το έκανε με αφετηρία τα "δύσκολα" και σε αυτό δεν κάνει "εκπτώσεις" για τους "επερχομένους" στις ικανότητες των οποίων πιστεύει!

     Συμβουλευθήκαμε τις πιο σοβαρές πηγές ώστε να εξαγάγουμε σωστά συμπεράσματα περί του τρόπου του φέρειν την αλλεβάρδα αντί του ιππαιχμικού δόρατος.

     Ο τρόπος του φέρειν την αλλεβάρδα δεν υπήρξε για μας απλή αντιγραφή του τρόπου που απεικονίζεται σε παραστάσεις εποχής, αλλά πολλών προηγουμένων δοκιμών εφίππως, ώστε να έχουμε αδρή στη μυική "μνήμη" της φέρουσας χειρός την κιναισθησία σε κάθε βηματισμό του Ίππου και τον αντίστοιχο χειρισμό, ώστε να υπάρχει πρακτική αποτελεσματικότητα του όπλου (αλλεβάρδας).

     Οι δύο αλλεβάρδες που χρησιμοποιήθηκαν αποτελούν σχεδίαση του Ιδρυτή των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και κατασκευάσθηκαν για τις ίδιες εκπαιδευτικές ανάγκες του το 2005, όταν ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στις έφιππες μαχητικές τέχνες και στην Έφιππη Τοξοβολία. Αν και ο Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης διέθετε στο μουσειακό οπλοστάσιο της Ομάδος ιππαιχμικά δόρατα, προτίμησε να κατασκευάσει τις εν λόγω αλλεβάρδες για να πολλαπλασιάσει την εκπαιδευτική ωφελιμότητα από την χρήση ενός τέτοιου όπλου, κάτι που και σήμερα θεωρεί εκ των ουκ άνευ για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ"!

     Επίσης, οι σπάθες που χρησιμοποιήθηκαν στην άσκησή μας, αποτελούν σχεδίαση αναλόγου αγχεμάχου όπλου για έφιππη χρήση, επίσης, του Ιδρυτή της Ομάδος, επί τη βάσει του προτύπου που επηρέασε την οπλουργική των αγχεμάχων της κεντρο-ευρωπαϊκής Αναγεννήσεως, ήτοι,  τον συνδυασμό της διαχρονικής αρχαίας ελληνικής κοπίδος και της μογγολικής σπάθης του ιγ’ αιώνος.

    

     Τα δύο πρώτα πρότυπα σπάθης του εκπαιδευτικού οπλοστασίου της Ομάδος μας, κατασκευάσθηκαν, με ατσάλι αγορασμένο από την Βουλγαρία (δυστυχώς η συγκεκριμένη ποιότητα δεν διατίθεται στην εγχώρια αγορά...), από έγκριτο βορειοελλαδίτη Δάσκαλο Πολεμικών Τεχνών και κατασκευαστή αγχεμάχων, ο οποίος θα συνεχίσει την τελειοποίησή τους μετά την, απαραίτητη, παρούσα δοκιμαστική χρήση τους. 

     Έτσι, οι συγκεκριμένες σπάθες όχι μόνον δεν έχουν τελειοποιηθεί μέχρι το τελικό κατασκευαστικό στάδιό τους αλλά, επίτηδες, παραμένουν ακόμη ανεπεξέργαστες, με υπερ-διπλάσιο του κανονικού τους βάρος, ώστε κατ’  αυτό το σωμασκητικό στάδιο των Μελών μας να πολλαπλασιάζουν τα εκπαιδευτικά οφέλη στον χειριστή Ιππέα εκγυμνάζοντας το χειρίζον χέρι του, αλλά και βελτιώνοντας την έφιππη ισορροπία του.

     Είναι χαρακτηριστικό ότι το βάρος της κάθε σπάθης είναι τέτοιο ώστε ο νεαρός, 15χρονος Γεώργιος, σε ανύποπτη στιγμή, ενστικτωδώς ενεργοποιεί και το δεύτερο χέρι του για να κρατήσει με άνεση την σπάθη, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να εκτελέσει σωστά τις οπλασκητικές απαιτήσεις του προγράμματος.

    
     Κατά τα λοιπά, στην άσκηση χρησιμοποιήθηκαν, όπως πάντα από τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", παραδοσιακά τόξα "KASSAI" τα οποία είναι τα παγκοσμίως και κατ'  εξοχήν (ασύμμετρα) τόξα Έφιππης Τοξοβολίας, αν και κατά τις λοιπές Προπονήσεις μας χρησιμοποιούμε και μη ασύμμετρα "KASSAI" διαφόρων τύπων.

Το περιεχόμενο της αποτολμηθείσας,
 πρώτης,
αναβιώσεως Ιππηλασίου

   Μέχρι τώρα μάθαμε να ιππεύουμε και να τοξεύουμε πολεμικά, χωρίς κανένα πρόσθετο μέσο παθητικής προστασίας, με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων.

     Τώρα προχωρήσαμε ακόμη παραπέρα υιοθετώντας την έφιππη χρήση πραγματικών όπλων υπό δυναμικές συνθήκες αληθινής μάχης, πάντοτε, χωρίς επιπλέον μέσα παθητικής προστασίας και διατηρώντας τον μηδενικό δείκτη ατυχημάτων μας ο οποίος δεν αποτελεί δείγμα "συμπτώσεως" αλλά βαθμολόγηση της υψηλής εκπαιδευτικής εμπειρίας του επιτελείου της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ".

     Έτσι επιλέξαμε ως "πύλη εισόδου" στο σκοπούμενο εγχείρημα το πρώτο ιππαγώνισμα του Ιππηλασίου, παλιό κατάλοιπο μονομαχητικών θεαμάτων που ήταν το καλπαστικό κονταροκτύπημα κατ΄ ανδρεικέλου.

     Oι ισορροπιστικές παράμετροι που το διέπουν, πέραν του Ιππηλασίου, ευνοούν κάθε μαθητή Ιππασίας βελτιώνοντας το "κάθισμά" του, "απενοχοποιώντας" την χρήση των ηνιών (ειδικώς στη περίπτωση της ιππεύσεως με δύο αλλεβάρδες) διδάσκοντάς τον ευστάθεια υπό διάφορες καταστάσεις, άρα, ασφαλή ίππευση!

     Παρατηρώντας την παραπάνω φωτογραφία ίσως μπερδευτούμε νομίζοντας ότι βλέπουμε Αμαζόνα του ...Bartabas σε παράσταση των Βερσαλλιών, όμως, δε πρόκειται παρά για μία από τις Αμαζόνες των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και, μάλιστα, απολύτως αρχάρια! Η αλλεβάρδα της, σε αυτή την πρώιμη ιππική εμπειρία της είναι το "μέσο" του αρίστου "καθίσματός" της και της ορατής αποτελεσματικότητος των συνεργημάτων της.

     Όμως το αποτέλεσμα της κινήσεως του Ίππου και την ιππεύσεως της Αμαζόνος είναι το ίδιο αρμονικό, χορευτικό και "λυρικό" με εκείνο των Γάλλων ομολόγων τους αφού η βάση και στις δύο περιπτώσεις είναι η διδασκαλία των εφίππων πολεμικών τεχνών η οποία βελτιστοποιεί τον Ιππέα και τον Ίππο. Και, βεβαίως, με αυτή την αρχική αφετηρία καταλήγουμε και στο ιππευτικό υπερπηδητικό αποτέλεσμα που φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία χωρίς να κουράσουμε ούτε Ίππο, ούτε Ιππέα:

     Ωστόσο ο μαθητής έχει διαχειρισθεί με την επιτυχία που εγγυάται η προοδευτική εξάσκηση σε αντίξοες καταστάσεις ισορροπίας όπως αυτή στη φωτογραφία που ακολουθεί:

     Έτσι, ξεκινήσαμε με αυτό διότι αποτελεί την βάση του Ιππηλασίου και, εξελίσσοντας αυτό η πρόοδος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και στα υπόλοιπα ιππαγωνίσματα οιωνίζεται ως δεδομένη.

     Τα υπόλοιπα ιππαγωνίσματα ήσαν: καλπαστικός ακοντισμός κατ’  ανδρεικέλου, καλπαστικός σπαθιστικός αποκεφαλισμός ανδρεικέλου, καλπαστική υφαρπαγή δακτυλίων, έφιππη σπαθιστική μονομαχία, έφιππη πάλη και έφιππη ροπαλομαχία.

        Επιδιώξαμε και καταφέραμε την έγκαιρη ορμητική έξοδο σε καλπασμό των Συνασκουμένων, όπως αποτελεί κανόνα σε ανάλογες συγκρούσεις. Εκπαιδευτικά, αυτό ασκεί τον Ιππέα στη βελτίωση του "καθίσματός" του, καθώς και σε ακρίβεια, αποτελεσματικότητα και ταχύτητα εντολών που ήταν ό,τι, εν αρχή, μας ενδιέφερε. Ταυτοχρόνως, το κράτημα του όπλου (είτε αλλεβάρδα, είτε σπάθη) ήταν η παράμετρος που έπρεπε να προσεχθεί διότι αποτελεί κρίσιμη συνιστώσα ισορροπίας Ίππου και Ιππέως. "Πολλά σε ένα" θα λέγαμε, αλλά ήταν απαραίτητο.

     Η έξοδος καλπαστικής εφόδου αποτελεί το καλύτερο βασικό μάθημα ιππευτικού θάρρους και, κατά την πρακτική της συγκεκριμένης ασκήσεώς μας, μπορεί ως ήδη δεδιδαγμένο σε όλους τους μαθητές μας να μη διδάχθηκε αλλά ...επαληθεύτηκε. 

     Η ακρίβεια της καλπαστικής ευθείας υπήρξε κατά τις εξόδους άπταιστη, όπως άπταιστη υπήρξε και η διατήρηση της καλπαστικής ταχύτητος χωρίς μεταπτώσεις.

     Η χρήση του όπλου (αλλεβάρδας ή σπάθης) από πρωτόπειρους χειριστές δεν άφησε κανένα περιθώριο απογοητεύσεως παρά τις δυσκολίες του αντικειμένου.

    Η όλη άσκηση, παρά τις τεράστιες δυσκολίες της ως προς την ασφάλεια και την εκτέλεση, διεξήχθη χωρίς κανένα ατύχημα ή, έστω, "βαρειά πτώση", μέσα στο πάγιο κλίμα ομαδικότητος και χαλαρότητος που χαρακτηρίζει τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ".

     Με αλληλοσεβασμό και το γνωστό χαμόγελό μας "διώξαμε" κάθε κίνδυνο και χαρήκαμε ακόμη ένα "σκαλί" προς τα πάνω.

     Έτσι, ακόμη και εντελώς αρχάριοι μαθητές με μονοψήφιο αριθμό μαθημάτων επί του Ίππου κατάφεραν να εκτελέσουν αξιοπρεπώς βασικές εισαγωγικές ασκήσεις Ιππηλασίου.

     Και αυτό αποτελεί ένα από τα μυστικά της εκπαιδευτικής επιτυχίας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ": η πείρα των προχωρημένων Εφιπποτοξοτών να "ωθεί" προς την πρόοδο τους αρχαρίους!

Βασικά Βοηθήματα

     Το πλήρες Εκπαιδευτικό Εγχειρίδιο το οποίο διατίθεται αποκλειστικώς στα Μέλη των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", στο οποίο αναλύεται λεπτομερώς και τεκμηριώνεται το όλο σκεπτικό της έφιππης πολεμικής Εκπαιδεύσεώς μας, υπήρξε το "vade mecum" των όσων επιχειρήσαμε. Επιπλέον συμβουλευτικό μας βοήθημα υπήρξε  η στρατιωτική εφημερίδα "ΟΝΗΣΑΝΔΡΟΣ" (Αθήναι 1865) η οποία, πλήρης, βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας και την οποία συμβουλευόμαστε πάντοτε, σε κάθε ανάλογη περίπτωση.

     Ένα ακόμη από τα μόνιμα βοηθήματά μας, το στρατιωτικό "ΛΕΞΙΚΟ" του αειμνήστου Γρηγορίου Αλεξάνδρου Χαντσερή (Αθήναι 1847), πάντοτε από τα φυλασσόμενα στη Βιβλιοθήκη των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".  

     Επίσης σημαντικά ξενόγλωσσα βοηθήματά μας στην παροχή απαραιτήτων πληροφοριών για την χρήση όπλων αλλά και την μονομαχητική συμμετοχή του Ίππου μας έδωσαν δύο έργα από την Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας, το ένα του Wolfram Letzner και το άλλο του Konstantin Nossov τα οποία, πραγματικά, απεδείχθησαν πολύτιμα!

     Bασικό, πάντοτε, βοήθημά μας, το εξαιρετικό σύγγραμμα του Charls Henry Ashdown : "British and Foreign Arms and Armour", μία σπάνια έκδοση που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ"

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" δίνουμε μεγάλη έμφαση στην ουσία της πολεμικής εκπαιδεύσεώς μας η οποία αναπτύσσει τις πραγματικές ανθρώπινες ικανότητές μας ως πολεμιστών και όχι ως απλών σκηνικών υποκριτών γι αυτό και σε κάθε στιγμή της εκπαιδεύσεώς μας, η αυθεντικότερη "πηγή" πληροφοριών θα τεκμηριώσει το "δια ταύτα" των όσων διδασκόμεθα... 

Οφέλη

     Με την άσκηση που επιχειρήσαμε επιδιώξαμε την πρόοδο τόσο των προχωρημένων Έφιπποτοξοτών μας όσο και των αρχαρίων. 

     Και, πράγματι, οι μεν προχωρημένοι ενίσχυσαν την αυτοπεποίθησή τους και τις δεξιότητές τους ως Ιππέων και εφίππων πολεμιστών, κατακτώντας ακόμη μία πιο προωθημένη "θέση" ως Εφιπποτοξοτών και παρακινητών των αρχαρίων για πρόοδο, ενώ οι αρχάριοι "σύρθηκαν" από τους προχωρημένους προς την πρόοδο με μία διάδραση που υπήρξε και το μέγα όφελος!

     Η Ομάδα μας απόλαυσε πραγματικά νεώτατα Μέλη της με ελάχιστο αριθμό (μονοψήφιο!) μαθημάτων να συμπαρατάσσονται και να στέκονται αξιοπρεπέστατα στους Ίππους τους πλάι στους προχωρημένους Εφιπποτοξότες, τεκμήριο της ορθά ακολουθούμενης Εκπαιδεύσεώς τους! 

      Άριστο κάθισμα, επιδέξιοι χειρισμοί, βέλτιστη ιππευτική κιναισθησία, τα μεγάλα οφέλη για όλους που συμμετείχαν και επαλήθευση της διδακτικής επαρκείας σε όσους δίδαξαν.

     Και, αν οι Έλληνες Στρατιώτες εκείνης της εποχής γνώριζαν ότι σήμερα, μέσα σε μια εποχή ηθικοπνευματικής παρακμής, κάποιοι νεώτεροι τιμούν και συνεχίζουν την πολεμική παράδοσή τους, ασφαλώς και θα ήσαν υπερήφανοι!

      Και, η απουσία κάθε σοβαροφανείας από τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" μας έδωσε τη χαρά και κατά την διάρκεια αυτής της ασκήσεως να παίξουμε όχι μόνον επί των Ίππων αλλά και ...κάτω απο αυτούς!



      Για μας αυτό το "παιγνίδι" είναι ό,τι πιο διδακτικό άφού ο ίδιος ο πόλεμος δεν είναι παρά ένα παιγνίδι για όλους που κατανοούν την αξία της ζωής και της ειρήνης. 



     Και, βεβαίως, δε χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι ακόμη κι αυτό το "παιγνίδι" μας είναι απαραίτητο όταν ..."πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί"! 

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας αναδεικνύεται σταθερά φορέας Ελληνικών προγονικών Αξιών, στελεχωμένη από πολεμιστές που δεν αρκούνται στο "φαίνεσθαι" αλλά επιμένουν στο "είναι"!  Και επιμένουν στο "είναι" ασχέτως φύλου και ηλικίας, πειθαρχημένοι στην αναγκαιότητα του αξιομάχου του Ανθρώπου ανεξαρτήτως εποχής και συνθηκών... Και ο Ιδρυτής της νοιώθει υπερήφανος για την επαλήθεση της αρχαίας σπαρτιατικής ιαχής που επαναλαμβάνεται ομαδικώς από τα στόματα όλων των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" : 

     Oι σκύμνοι της λευκής πάτρας πάντα ταχύτερα, ψηλότερα και δυνατότερα από τους προηγουμένους...!