ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΠΟΥΛΑΡΙΑ ΚΑΙ ...ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ

     Ή, όπως θα μπορούσαμε να πούμε όμορφα και άσχημα ή και ..."Άνθρωποι και ποντίκια" για να θυμηθούμε τον John Ernst Steinbeck!

Γιατί χαίρεται ο κόσμος

και χαμογελάει, πατέρα;...

...γιατί, μία φοραδίτσα

μόλις, έγινε μητέρα!

     Σήμερα βρήκαμε τον Σταύλο με αυξημένο ...πληθυσμό κατά ένα νεογέννητο αρσενικό πουλάρι! Ευνόητη η ...σύρραξή μας στη πόρτα της φάτνης για να απολαύσουμε τα καθιερωμένα "οφθαλμόλουτρα" των ...αλογομούρηδων προ παρομοίων θεαμάτων και σε λίγο ήμασταν μέσα στη φάτνη υπό την πλήρη αποδοχή της τετράποδης "λεχώνας" για να "εισαγάγουμε" τον γιο της στην ανθρώπινη κοινωνία μέσα στην οποία προορίζεται να αναπτυχθεί. Χρειάστηκαν μόνον λίγα λεπτά για να μας επιτρέψει ο νεαρός "βλαστός" να του κάνουμε ανακουφιστικό "μασάζ στα ούλα", να δεχθεί τα δάχτυλα του χεριού μας εκεί που επιτρέπει την είσοδο μόνο στη θηλή της μητέρας του και σε λίγο να βρεθούμε μαζύ του αγκαλίτσα στο ροκανίδι υπό το άγρυπνο, πλην καθησυχασμένο, βλέμμα της προστατευτικής φοράδας! Aυτή είναι η μέγιστη Τιμή που μπορεί να σου επιφυλάξει η ίδια η Φύση!

    Υπάρχει πράγματι ομορφιά στο Σταύλο! Στο διαδίκτυο, όμως...;

     Στο διαδίκτυο αφθονούν οι ...κατσαρίδες, απαραίτητες στο οικοσύστημα των ηλιθίων το οποίο και τις ...παράγει, πλην όμως κακάσχημες! Κινούνται σε ρυπαρά "περιβάλλοντα" με ακόμη πιο ρυπαρές "προθέσεις" χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι μόνη αποστολή τους είναι να αποτελούν παράδειγμα άσκήμιας και αποφυγής υποκύπτοντας σε έναν απλό ψεκασμό "εντομοκτόνου"!

     Γι αυτές τις διαδικτυακές κατσαρίδες έχουμε ξαναγράψει και δε θα τις ξανα-μνημονεύαμε αν ένας φίλος της Ομάδος, ο Βασίλης Γ. δεν μας τις ξαναθύμιζε ενημερώνοντάς μας ότι ενώ επεχείρησε να δημοσιεύσει στο "φόρουμ" τους (θεός φυλάξοι!) κάτι για την Ομάδα μας οι εν λόγω κατσαρίδες τον ...φίμωσαν!

     Αγαπητέ μας Βασίλη θα συμφωνήσουμε με το ...φίμωμά σου, διότι το έκαναν για να σε ...προστατεύσουν ξέροντας ότι εάν ανοίξεις το στόμα σου σε ...υπόνομο μάλλον βλαπτικό για σένα θα είναι! Εμείς απλώς τους αφιερώνουμε την παρακάτω φωτογραφία από την τελευταία προπονητική μας ημερίδα κατά την οποία ο νεαρότατος Ίππος τον οποίο ευγενώς μία κυρία μας ζήτησε να ιππεύουμε, υπερπηδά για πρώτη φορά χωρίς στομίδα χαμηλό εμπόδιο ιππευόμενος, όπως πάντοτε, χωρίς μαστίγιο, χωρίς εγκεντρίδες,και  χωρίς σέλλα, μόνον με τη φορβειά του και με δύο σχοινάκια αντί ηνιών, από έναν Εφιπποτοξότη χωρίς ...προστατευτικό "καζανάκι" στο κεφάλι και χωρίς παπλωματένιους θώρακες "προστασίας", απλώς, με αγάπη και σεβασμό προς το ζώο!

     Έτσι, ας αποχαιρετίσουμε την περιρρέουσα ασκήμια των απανταχού κατσαρίδων πάλι με την ομορφιά που ο Ίππος καταυγάζει όχι μόνον στη Φύση αλλά και στις ψυχές μας.

_______________

ΥΓ.: Βασίλη μη το παίρνεις ...κατάκαρδα! Ο Δάσκαλός μας Kassai συνήθιζε να λέει: "Υπάρχουν οι ευτυχείς που παράγουν έργο και οι δυστυχείς αργόσχολοι που μιζεριάζουν άπραγοι κατηγορώντας τους πρώτους"! Εμείς ανήκουμε στη πρώτη κατηγορία και όχι μόνον δεν μας απασχολούν οι αργόσχολοι αλλά, αντιθέτως, τους θεωρούμε αναπόσπαστο μέρος του οικοσυστήματος έστω και "λιμνάζοντος" σε ...υπονόμους!