ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

"ΕΣΟ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΣ"

"Ο Σαμουράι οφείλει να προσηλωθεί στο Μπουσίντο

και να μην επιζητά τίποτε άλλο!"

[Χαγκακούρε]

     Το "σκόρπισμα" είναι η απαρχή της ήττας! Αυτό διδάσκονται όλοι οι πολεμιστές όλου του Κόσμου και όλων των εποχών,  για να εξουδετερώσουν τον αντίπαλο. Κάθε είδους μάχη αποβλέπει στη στιγμή της διασπάσεως της συνοχής του εχθρού ο οποίος, όσο μεγάλος κι αν είναι, θα καταρρεύσει!

     Το ίδιο συμβαίνει και στον Άνθρωπο ο οποίος αποτελεί μια δύναμη συνεκτικών ιδιοτήτων που αν διασπασθούν ο Άνθρωπος καταρρέει. Τι είναι, όμως, εκείνο που θα μπορούσε να διασπάσει την συνοχή των ιδιοτήτων του; Μα, ασφαλώς, η χαλάρωση της προσηλώσεως στη διαφύλαξη της συνοχής τους.

     Ο Τοξότης, ο Άνθρωπος που θέλησε να επιβιώσει τη σκληρή εποχή των παγετώνων τα κατάφερε με το Τόξο του. Το χρησιμοποίησε για να τραφεί και για να πολεμήσει τους μύριους κινδύνους που τον απειλούσαν. Το έκανε, κρατώντας σταθερό, αδιάσπαστο κι αταλάντευτο το βλέμμα του στην ευθεία της αιχμής του βέλους του με το θήραμα και τον εχθρό! Εκείνες τις, αμέτρητες, κρίσιμες στιγμές της αναμετρήσεώς του με τον στόχο του δε σκέφτηκε να χαλαρώσει, να αφεθεί σε ραστώνη ή σε αλλότριες προκλήσεις αλλά επέμεινε προσηλωμένος στο στόχο του. Ο Άνθρωπος νίκησε γιατί παρέμεινε προσηλωμένος κι έχασε όταν "σκορπίζονταν" κι εμείς, στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" θέλουμε να νικάμε και σαν Ομάδα και σαν άτομα, γι αυτό παραμένουμε προσηλωμένοι στο στόχο μας.

     Για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" η Έφιππη Τοξοβολία είναι ένα σκοπευτικό "προσοφθάλμιο" μέσα από το οποίο παρακολουθούμε σταθερά τις κινήσεις του εχθρού, του κακού εαυτού μας, διορθώνοντάς τον. Μια στάση ζωής που χρειάζεται τόλμη αλλά και επιμονή, ιδιότητες τις οποίες δυστυχώς δεν διαθέτουν όλοι..., αλλοιώς ο Κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός... Σ' αυτή την Ομάδα με την επιμελή οργάνωση και την συγκροτημένη δραστηριότητα, για το κάθε Μέλος είναι απαραίτητη η τόλμη ώστε να αντέχει να δει κατάμματα τον κακό εαυτό του αλλά και η δύναμη να μπορεί να τον διορθώσει. Διαφορετικά η "πόρτα" εξόδου είναι ορθάνοιχτη!

     Χαιρόμαστε ιδιαίτερα με την είσοδο νέων Μελών αλλά χαιρόμαστε πιο πολύ με την έξοδο εκείνων που δεν αντέχουν τον εαυτό τους διότι, αφ'  ενός, γνωρίζουμε ότι σε αυτούς δεν μπορούμε να προσφέρουμε τίποτε, αφ'  ετέρου δε κάθε "οπισθέλκουσα" στην ομαδική μας πρόοδο δεν θα ήταν εκείνο που θα προσέφερε σε μας. Και ακολουθούμε πάντοτε την προτροπή του Δασκάλου μας Kassai Lajos ο οποίος μάς τόνιζε πάντα ότι είναι καλύτερα να αποχαιρετούμε εκείνους που δεν ταιριάζουν με την Ομάδα μας κατευοδώνοντάς τους με συμπάθεια! Μόνον έτσι θα διατηρήσουμε υψηλή την ποιότητά μας και τελεσφόρο το έργο μας.