ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΒΟΡΕΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ... ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΠΕΔΙΑΔΕΣ



[23^η Ιανουαρίου -8^η Φεβρουαρίου 2012]

     Η πεποίθηση του «ορθώς πράττειν» είναι απαραίτητη για κάθε εχέφρονα και, κυρίως, για κάθε Πολεμιστή. Στην «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε εξ’  αρχής αμείωτη αυτή την πεποίθηση, κάτι που επιβεβαίωσε η συνεχής πρόοδος της Ομάδος μας «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» κατά τα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας της. Όμως, για να εξασφαλίσουμε αυτή την πεποίθηση η οποία δικαιώνει την μέχρι σήμερα εφιπποτοξοτική πορεία μας αφιερώσαμε πολύ χρόνο και ατέλειωτα …χιλιόμετρα στο κυνήγι της γνώσεως και των δεξιοτήτων του Πολεμιστή ώστε να έχουμε το δικαίωμα να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας η οποία παραμένει υποδειγματική στον ελληνικό χώρο.

     Οι γραμμές αυτές γράφονται μετά την ολοκλήρωση ενός ακόμη εκπαιδευτικού ταξιδιού που άρχισε από την Κοπεγχάγη, πέρασε από το Αμβούργο, συνέχισε στη Βουδαπέστη και κατέληξε στο Kerekegyháza, στην ούγγρικη πεδιάδα, την «Ρuszta» όπως οι Ούγγροι την αποκαλούν και η οποία αποτελεί το επίκεντρο της ιππικής παραδόσεώς τους.

     Εμπειρίες ζωής, εμπειρίες εσωτερικού «πολέμου», εμπειρίες για όποιον προτιμά την κίνηση από τη προσμονή του θανάτου στο καναπέ με …παντούφλες. Κάθε γεωγραφική γωνιά με τα διδάγματά και τις εικόνες της, έρχεται να προσθέσει τις σημαίνουσες πληροφορίες της για το εφιπποτοξοτικό αντικείμενο των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και να παιδαγωγήσει τη σκέψη και το ήθος μας ως Πολιτών μιας Πατρίδος υπό αφανισμό!

     Και όταν μιλάμε για «διδάγματα» και «εικόνες» δεν εννοούμε αυτά που σχετίζονται «στενά» με την Έφιππη Τοξοβολία αλλά με την όλη φυσική καλλιέργεια και παιδεία την οποία πρέπει να διαθέτει ένας Εφιπποτοξότης, μια παιδεία-αποτέλεσμα της βαθύτερης κατανοήσεως του Κόσμου και των Ανθρώπων. Αλλά, ας ξετυλίξουμε το νήμα του τελευταίου ταξιδιού μας στη καρδιά της Ευρώπης.

A. «NTANOYΡΒΙΝΤΓΙΑ» στο …Αμβούργο

     Αναφερόμενοι στη «καρδιά της Ευρώπης» με έναν ινδικό όρο Παραδοσιακής Τοξοβολίας ακουγόμαστε ολίγον ως …παραδοξολογούντες. Κι όμως!

     Στο Αμβούργο ασκείται μία ολιγομελής (6 άτομα) Ομάδα η οποία διακονεί ένα εξαιρετικά δύσκολο είδος ινδικής Παραδοσιακής Τοξοβολίας που ονομάζεται «Ντανουρβιντγια».

     Μας λυπεί ιδιαιτέρως ο περιορισμός στον οποίο μας υπεχρέωσαν και τον σεβαστήκαμε, να μη βγάλουμε φωτογραφίες της εκπληκτικής επιδείξεως η οποία έγινε μπροστά στα μάτια μας με τους έξι παραδοσιακούς Τοξότες να τοξεύουν ακροβατικά ανάμεσα σε πέντε ολοζώντανες και δηλητηριώδεις …κόμπρες, αλλά νιώσαμε υποχρεωμένοι να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης που μας έδειξαν επιτρέποντάς μας να παρακολουθήσουμε κατ’ αποκλειστικότητα τη Προπόνησή τους.

     Η ωριαία επίδειξη που απολαύσαμε έγινε σε ιδιόκτητο χώρο στα δυτικά περίχωρα του Αμβούργου, μια ημέρα πολύ ψυχρή αλλά χωρίς χιόνι. Όλοι οι Τοξότες ήσαν ημίγυμνοι και ξυπόλητοι, ώστε το θερμικό τους φάσμα να είναι ακόμη πιο διακριτό στις κόμπρες εκθέτοντάς τους σε κίνδυνο επιθέσεως σε περίπτωση λαθεμένης κινήσεως. Τα πέντε ερπετά έδειχναν ότι δεν ήσαν και στις καλύτερες στιγμές τους λόγω εξωτερικών θερμοκρασιών, αλλά διατηρούσαν πλήρη κινητικότητα κι εγρήγορση, σε κάποια στιγμή δε η μία κόμπρα απεφάσισε να μετακινηθεί εκτός …περιβόλου, προς το δημόσιο δρόμο, με αποτέλεσμα την αστραπιαία αντίδραση ενός Τοξότη ο οποίος την επανέφερε με …γυμνά χέρια.

     Αυτό το είδος της ινδικής Παραδοσιακής Τοξοβολίας περιλαμβάνει μια σειρά κλιμακουμένων παραμέτρων δυσκολίας που συνδέονται με την βαθμολόγηση της αρμονικής εκτελέσεως μιας συγκεκριμένης χορογραφίας που ολοκληρώνεται με οκτώ τοξεύσεις, ανάμεσα στις πέντε κόμπρες .

     Ευστοχία, ταχύτητα, ακροβατικότητα, αρμονία και, προ παντός, αποφυγή ερεθισμού (δι ευνοήτους λόγους…) των ερπετών, είναι τα χαρακτηριστικά της Ντανουρβιντγια., μιας Τοξοβολίας η οποία κάθε άλλο παρά είναι ένα εύκολο είδος Παραδοσιακής Τοξοβολίας! Ας σημειωθεί ότι οι Τοξότες της Ντανουρβιντγια εκτός του τοξευτικού και ακροβατικού τους «καθήκοντος» θα πρέπει να ελέγχουν καθ’ όλο το πρόγραμμά τους το ίδιο τους το θερμικό φάσμα που διεγείρει τα ερπετά για επίθεση δίνοντάς τους το στίγμα του «ζωντανού θηράματος» και αυτό το επιτυγχάνουν με μία ενότητα προσπαθειών κάθε άλλο παρά απλή.

     Παρακολουθήσαμε την επίδειξη με κομμένη την ανάσα… Βλέπαμε τους έξι Τοξότες να περιστρέφονται αγγίζοντας, σχεδόν, τις κόμπρες να τοξεύουν ανάστροφοι με το κεφάλι σε απόσταση χιλιοστών από τις κόμπρες, αλλά, το βέλος πάντα στο στόχο! Προπόνηση εντυπωσιακή, αυτοσυγκεντρωτική , ρέουσα, με πολλά στοιχεία της ινδικής Πολεμικής Τέχνης Γκατκα.

     «Γιατί να το κρύψωμε άλλωστε…» απομνημονεύσαμε αρκετές δυναμικές ασκήσεις Ντανουρβιντγια τις οποίες θα δοκιμάσουμε και στο Μαρκόπουλο, χωρίς …κόμπρες (τουλάχιστον σε πρώτη φάση…). Έχουμε πολλά ακόμη να δοκιμάσουμε, να πειραματισθούμε  και να διδαχθούμε ώστε να παραμένουμε επαρκείς στο εφιπποτοξοτικό αντικείμενό μας… Ωστόσο, στο επόμενο εκπαιδευτικό ταξίδι που προγραμματίζουμε στη Γερμανία, θα συναντήσουμε και θα διδαχθούμε από τον ίδιο τον Δάσκαλο της Ντανουρβιντγια που ζει και διδάσκει στη Βαυαρία.*

B. Aπό Αμβούργο με το τρένο στη Bουδαπέστη

     Η Ευρώπη είναι ένας ανεξάντλητος κι ανεξερεύνητος..."πλανήτης". Κάθε γωνιά της ένα ποίημα, είτε στο βορρά, είτε στο νότο της, αρκεί να παραμένει ανέγγιχτη από ..."βαρβάρους"! Η διαδρομή αυτή που "γλίστρησε" συναρπαστικά μέσα από δάση και πλάι σε ποτάμια ήταν από τις πιο όμορφες.

     Δε χρειάζονται και πολλά για να καταλάβουμε το πόσο η Ευρώπη είναι η "ευρύτερη Πατρίδα" μας! Το νιώθουμε κάθε φορά που την "ταξιδεύουμε" και την απολαμβάνουμε περπατώντας την χιλιοστό-χιλιοστό κι αυτή η σιδηροδρομική διαδρομή αφήνει στη ψυχή του ταξιδιώτη πολλά...

Γ. Bουδαπέστη

     Ο ...έρωτας δε κρύβεται και η Βουδαπέστη αποτελεί, για όσους κάποτε τη γνωρίσαμε, έναν μεγάλο και αγιάτρευτο έρωτα! Το επίκεντρο του πήγαινε-έλα όχι μόνο στην Ουγγαρία αλλά και γενικώς των ταξιδιών μας. Κατά ένα περίεργο τρόπο, το επίκεντρο της χαράς μας εκτός Ελλάδος.

     Μνημειακή κατά την αρχιτεκτονική της και άπλετη κατά τις διαστάσεις της εντυπωσιάζει με τα ελληνικών ρυθμών λαμπρά κτήριά της και τη αστική δομή μιας πεδιάδος στην οποία, κάποιοι αστοί ελιτιστές απεφάσισαν να κατοικήσουν.

     Οι προθήκες των Μουσείων της, ό,τι πιο συμπυκνωμένο και σημαντικό για το εφιπποτοξοτικό αντικείμενό μας!

     Εδώ, βρίσκει κανείς όλη την Ιστορία της Ουγγαρίας να τον περιμένει για να του μιλήσει "στ' αφτί" αποκαλύπτοντας την περιπέτεια ενός σημαντικού Ευρωπαϊκού Λαού που έμαθε να πολεμάει και να δικαιώνεται με το σπαθί του.

     Μόνιμο ορμητήριό μας για τα τελευταία είκοσι χρόνια, η Βουδαπέστη, πάντα, μας κρατά στην αγκαλιά της με το πιο φιλόξενο τρόπο, με τον τρόπο που οι άνθρωποί της και οι πολλοί φίλοι που μας περιμένουν πάντα, γνωρίζουν. 

    Πουθενά αλλού όσο εδώ το εθνικό πουλί των Μαγυάρων δε βρίσκει ζεστή φωλιά για να φυλάει γερά με τα νύχια του ανά τους αιώνες το ιερό σπαθί των Árpád ως εγγύηση ελευθερίας και ανεξαρτησίας αυτού του Λαού!

     Σ' αυτή τη πόλη ο Άνθρωπος και οι ανάγκες του έχουν το απόλυτο προβάδισμα! Κάθε γωνιά της κι ένα ερέθισμα ποιοτικής και πάντοτε οικονομικής καθημερινότητος! Εδώ, ένας νοικοκυρεμένος Λαός που έμαθε να καλλιεργείται και να εργάζεται αγόγγυστα, να ξοδεύει συγκρατημένα αλλά και να απολαμβάνει όσο πιο φυσικά μια όμορφη γη, αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο ό,τι μπορεί για τον ίδιο και τους επισκέπτες του.

Στο πεντακάθαρο πεζοδρόμιο του κέντρου ένα φρεάτιο-...έργο τέχνης

και δίπλα μια γλυπτή πλάκα που σε ενημερώνει ότι στα 245 μέτρα δεξιά σου βρίσκεται ο Δούναβης. 

     Εδώ δεν υπάρχουν αδρανούσες δημόσιες υπηρεσίες με αργοσχολάζοντες δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι αδιαφορούν για την εγκατάλειψη και τον μαρασμό της δημόσιας περιουσίας! Εδώ, κάθε δημόσιος χώρος προδφέρεται στον Πολίτη να τον απολαύσει και να τον αξιοποιήσει με σεβασμό και περίσκεψη. Δίπλα από την κεντρική πλατεία των Ηρώων η δημόσια εγκατάσταση πατινάζ επί πάγου συγκεντρώνει τους κατοίκους της Βουδαπέστης για να γυμναστούν και να διασκεδάσουν με την καταβολή ενός μικρού τιμήματος! Μνημειακή η είσοδος αυτής της εγκαταστάσεως υποδέχεται καθημερινά χιλιάδες πατινέρ όλων των ηλικιών κι επιπέδων, προσφέροντας ιδανικές συνθήκες για να απολαύσουν τα ...παγοπέδιλά τους.

Η είσοδος του Κέντρου Παγοδρομιών στη πλατεία Ηρώων

     Στη χώρα αυτή, δεν υπάρχουν διαπλεκόμενες υπηρεσίες με διαπλεκόμενους παράγοντες και αλληλεπικαλυπτόμενες δικαιοδοσίες ασαφών ...διαστάσεων που αφήνουν να ρημάζουν ...ολυμπιακά ακίνητα και δημόσιους αθλητικούς χώρους! Εδώ, ο τέως πρωθυπουργός τόλμησε να διαμαρτυρηθεί έξω από το Κοινοβούλιο και διετάχθη αμέσως η σύλληψή του! Το Κέντρο Παγοδρομιών λειτουργεί υπέρ των Πολιτών χωρίς τις γραικυλιές των ...ελληνικών ολυμπιακών ακινήτων!

Ας μη παραθέσουμε αντίστοιχες εικόνες της κατάντιας των ολυμπιακών ακινήτων στην ...Ελλάδα!

     Και δίπλα στο Κέντρο Παγοδρομιών ακόμη μία δημοτική εγκατάσταση για τη δωρεάν διασκέδαση των πιτσιρικάδων της Βουδαπέστης που θέλουν ειδικές πίστες για την ακροβατική τους ποδηλασία, τα πατίνια, ή τις "σανίδες".

Δημοτική Πίστα για ζωηρούς πιτσιρικάδες.

     Αυτή είναι η Βουδαπέστη, μια πόλη για Πολίτες που μπορούν να σκέπτονται το μέλλον των παιδιών τους και όχι να το υποθηκεύουν για να απολαύσουν εφήμερα ...διακοποδάνεια και εορτοδάνεια!

Δ' Szentendre

     Η πολίχνη αυτή είναι ένα από τα πλέον όμορφα σημεία της Ευρώπης, πλαισιωμένη από τον Δούναβη ο οποίος την "επισφραγίζει". Τυπική εικόνα ουγγρικής γραφικότητος, με πολιτισμικό "προφίλ" και φιλικό προς τον Άνθρωπο περιβάλλον, με πολύ πράσινο, πανέμορφα κτήρια και ...νερά, νερά, αυτά που μπάζωσαν οι "πανέξυπνοι" γραικύλοι για να επιτύχουν τον άναρχο και απάνθρωπο αστικό τσιμεντο-"ιστό" του σημερινού αττικού λεκανοπεδίου!

     Κι εδώ υπάρχει, στο κέντρο, η "Οδός των Ελλήνων", αφιερωμένη στους Έλληνες ευεργέτες (κυρίως στον Σίνα) οι οποίοι αγάπησαν και στάθηκαν πλάι στους Ούγγρους. Εδώ, είτε ξεναγώντας Έλληνες επισκέπτες, είτε μόνος, κρατώ πάντα μία φωτογραφία ως φόρο Τιμής για εκείνους τους Συμπατριώτες μας οι οποίοι, άλλοτε, με την γενναία συμπεριφορά τους εξήγαγαν ελληνικό πολιτισμό στην Ευρώπη...

     Το ίδιο συνιστώ και σε όποιον Έλληνα περνά από αυτό το σημείο : Έσο περήφανος, θυμίσου ότι η Ελλάδα άλλοτε ήταν αξιοσέβαστη και συνέχισε να την διατηρείς αξιοσέβαστη όπου κι αν βρίσκεσαι, περήφανος για την ελληνικότητά σου! 

     Εδώ, σε ένα μικρό παμπάλαιο ισόγειο ζει κι εργάζεται ο τελευταίος γόνος μιας Οικογενείας κατασκευαστών παραδοσιακών μαχαιριών, ο Szankovits Tibor,  ο οποίος συνεχίζει την παράδοση των προγόνων του. Το ίδιο, αυτό, το μικρό μαγαζί είναι ένα σημαντικό Μουσείο με πολύ μεγάλη προβολή και στην Ουγγαρία και διεθνώς, με εξαιρετικές προθήκες που παρουσιάζουν θαυμάσια δείγματα χειροποίητων μαχαιριών.

     Η προσφορά αυτού του μικρού αλλά πολύ σημαντικού εργαστηρίου τιμήθηκε με πολλά βραβεία, με κορυφαίο το "Βραβείο Πολιτισμού Zoltán Kodály" της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, μία από τις σημαντικότερες πνευματικές διακρίσεις της Ουγγαρίας, αλλ΄ ας μη φαντασθεί κανείς ότι στο Szentendre υπάρχει μόνον αυτό το Μουσείο, αφού, σε κάθε "γωνιά" της Ουγγαρίας, όπως κι εδώ, υπάρχουν πάρα πολλά Μουσεία και πνευματικά ιδρύματα που κάνουν διακριτό τον υψηλό πολιτισμό της Ουγγαρίας.

     Στο στέκι της πατριωτικής κουλτούρας μάθαμε και το συγκλονιστικό νέο, ένα νέο που αφορά στη πορεία της εξελίξεως της παγκόσμιας Φιλολογίας : τυπώθηκε το,  πρώτο ολοκληρωμένο βιβλίο στη γραφή Rovásírás η οποία είναι η αρχαία εγχάρακτη "ρουνική" γραφή των Μαγυάρων που αριθμεί ζωή 8000 χρόνων. Τίτλος του "Τα αστέρια του Έγκερ", μιας ιστορικής κωμοπόλεως βορειοανατολικά της Βουδαπέστης.

    Οι σύγχρονοι Ούγγροι Πατριώτες, τιμώντας τη γλωσσική παράδοσή τους, όχι μόνο δε κατήργησαν κανόνες προφασιζόμενοι "ανανεωτικά" προσχήματα (σα κάποιους νότιους πανύβλακες) αλλά κι επανέφεραν την πλέον αρχαία γραφή τους στο σημερινό χρηστικό προσκήνιο! Όταν οι Λαοί θέλουν να ζήσουν... 

     Στο Szentendre ανακαλύψαμε κι ένα "θησαυρό" πληροφοριών για τη βελτίωση της εκπαιδεύσεως και των ικανοτήτων των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ". Η Ουγγαρία μας ανταποδίδει ευγενώς τα συναισθήματα των παλιών Συνελλήνων που την αγάπησαν! Και μέσα σ' αυτά τα συναισθήματα και η αρχιτεκτονική αλληγορία ενός σημερινού θυρώματος στο Szentendre το οποίο δεν εμπεριέχει, απλώς, χιούμορ αλλά κι ένα σημαντικό μήνυμα : ας μη μας διαφύγει...

     Aυτό το αλληγορικό θύρωμα με τη μαγική του αρχιτεκτονική και την ανεξήγητη "κίνηση" θα είχε πολλά να μας πει αν το αφουγκραζόμασταν... Και το αφουγκραστήκαμε... Μας είπε ότι σε λίγο θα χιόνιζε στη "Puszta" κι έπρεπε να βρεθούμε αμέσως στην ...αγκαλιά της. Εκεί θα νιώθαμε μιαν άλλην ιππική εμπειρία καλπάζοντας στην αχανή απλωσιά της, κάτι που σε διδάσκει μια διαφορετική "οικονομία" διαχειρίσεως τόσο των δικών σου αποθεμάτων όσο και των αποθεμάτων του Ίππου σου! Ένα μάθημα που πρέπει στη ζωή του να κάνει κάθε Ιππέας. Τώρα, στο Zugspitze το θερμόμετρο έδειχνε -28 κι εδώ στο Szentendre γύρω στους -2 με μια λιακάδα που δε σε άφηνε να φορέσεις ούτε καν πανωφόρι, αλλά η πτώση της θερμοκρασίας προμηνύονταν θεαματική και δε θέλαμε να χάσουμε την ευκαιρία... 

    

Ε' Varga Tanya

     Σε ένα προηγούμενό του μήνυμα, ο Δάσκαλος Κassai Lajos έκανε μνεία περί των "κοινών Αξιών" που τον συνδέουν με τον επικεφαλής των Ελλήνων Εφιπποτοξοτών. Αυτές οι κοινές Αξίες γίνονται αντιληπτές μέσα στην παγκόσμια εφιπποτοξοτική "Οικογένεια" καθορίζοντας την ανέλιξή της όσο σε καμιάν άλλη Πολεμική Τέχνη. Πρώτιστη αυτών των Αξιών η πίστη στη πολιτισμική Παράδοση που παράγει, ανά τους αιώνες, η εθνική καταγωγή κι ιδιοσυστασία.  

     Η δική μας εφιπποτοξοτική πρόοδος κι αποτελεσματικότητα κρίνεται από την προσήλωσή μας στην ιππική και τοξευτική Παράδοση κι έτσι, τη φορά αυτή, επιλέξαμε για μια Προπόνηση ανοικτού πεδίου που αλλού, στην απέραντη ούγγρικη πεδιάδα, την "Puszta".

     Aν ο καλπασμός για κάθε Ιππέα είναι η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας, ο καλπασμός στη "Puszta" αποτελεί τη κορύφωση αυτής της αισθήσεως. Και για να χαρούμε αυτή την αίσθηση, τούτη την εποχή επιλέξαμε μια από τις πιο όμορφες και μεγαλύτερες ούγγρικες παραδοσιακές φάρμες, την Varga Tanya, 80 χιλιόμετρα νότια της Βουδαπέστης, στη καρδιά, θα λέγαμε, της Ουγγαρίας.

     Σ΄ αυτό το μέρος δε βρεθήκαμε για πρώτη φορά. Πέντε χρόνια πριν είχαμε και πάλι τη χαρά να ξαναβρεθούμε εδώ αλλά τώρα θελήσαμε να παραμείνουμε περισσότερο βιώνοντας καλύτερα την ίππευση της "Puszta"  και τη ψυχολογία των ανθρώπων της, των Csikós και πάλι, όπως και την πρώτη φορά, υπό χειμερινές συνθήκες.

     Η Varga Tanya είναι, ίσως, η κορυφαία από τις 22 (!) παραδοσιακές ιππικές φάρμες της ευρύτερης περιοχής αυτής η οποία ονομάζεται Kiskunság και αποτελεί προστατευόμενο εθνικό πάρκο με επίκεντρο την πόλη Kecskemét.

     Η Varga Tanya βρίσκεται στους N46.95670', E19.40725', στο "διαμέρισμα" Kerekegyháza, σε μία μεγάλη γεωγραφική περιοχή η οποία ορίζεται μεταξύ των δύο μεγάλων ποταμών της Ουγγαρίας, του Δουνάβεως και του Τisza. Εξ αιτίας αυτής της "γειτονίας" το έδαφος αυτής της περιοχής είναι χαρακτηριστικά αμμώδες, αλλά αυτό δε σημαίνει διόλου επικίνδυνο ή ακατάλληλο για τα Ιπποειδή και τα άλλα ζώα τα οποία, με ασφάλεια και επιτυχία, εκτρέφονται και αφθονούν στη περιοχή.

     Έτσι, βρεθήκαμε σε μια παραδοσιακή ιππική φάρμα της ούγγρικης πεδιάδος, ανάμεσα σε κοπάδια Ιπποειδών, βοοειδών και άλλων ζώων, όπου μπορείς να διαμείνεις άνετα και να ιππεύσεις, να αμαξοδηγήσεις και να βιώσεις τη ζωή των Csikós, δηλαδή, των παραδοσιακών αλογατάρηδων της Ουγγαρίας. Ένας τόπος από εκείνους που αφαιρούν το αόρατο "κλουβί" που σε περιορίζει στα αστικά ευρωπαϊκά περιβάλλοντα, κάνοντάς σε να νοιώθεις το αληθινό αίσθημα ελευθερίας, έτσι όπως χάνεσαι στην απέραντη γραμμή του ορίζοντος.

     Με ρωτάνε γιατί αρνούμαι, πια, να ιππεύσω στην Αττική, γιατί ξενητεύομαι για να χαρώ την Ιππική σε άλλους τόπους κι άλλες συντεταγμένες... Η Ιππική είναι η επιτομή της Αισθητικής κι αν η Αισθητική δεν πληροί όλους τους κανόνες της φυσικής ομορφιάς τότε καλύτερα να ...λείπει! Κι εδώ η Αισθητική της Ιππικής αξίζει κάθε χιλιομετρική ταλαιπωρία.

     Σ' αυτό το μέρος φτάσαμε δύο ημέρες πριν χιονίσει κι έτσι είχαμε τη τύχη να το χαρούμε τόσο με τα γαιώδη χειμωνιάτικα χρώματά του, όσο και "ντυμένο" στα λευκά ενός χιονιού που στρώθηκε στους είκοσι πόντους μέσα σε μια νύχτα. Όσο, όμως, δεν είχε χιονίσει χαρήκαμε τους σταύλους, τα υποστατικά και τις εγκαταστάσεις μαζύ με όλα τα ζώα του αγροκτήματος. Ο βασικός ιστός των κυρίων εγκαταστάσεων, εδώ, αριθμούσε "ζωή" πολλών-πολλών χρόνων!

     Οι σταύλοι, όχι ιδιαίτερα ευρύχωροι αλλά "μαζεμένοι" ώστε οι Ίπποι να έχουν την αίσθηση της θαλπωρής στις κρύες θερμοκρασίες που επικρατούν στη περιοχή, χωρίζονταν σε φάτνες μέσα στις οποίες "συγκατοικούσαν" συνήθως ζευγάρια Ίππων.

     Οι κλασικές φυτόπλεκτες οροφές (βούρλα) σε όλα τα κτήρια εξασφαλίζουν τη καλύτερη μόνωση. Αυτές οι κατασκευές δε διατηρούνται επ΄άπειρον και πρέπει, με τον αντίστοιχο κόπο και κόστος, να ανανεώνονται. Όμως, αυτό είναι το "κλιματιστικό μυστικό" της ούγγρικης πεδιάδος.

     Διαμείναμε όλες αυτές τις ημέρες σε ένα κλασικό σπιτάκι με όλες τις ανέσεις μιας πλήρους κατοικίας που θα μπορούσε να φιλοξενήσει άνετα μια πολυμελή οικογένεια. 

     Από τα παράθυρα της μιας πλευράς του βλέπαμε τη πεδιάδα και τα πρωϊνά αλογάκια που έρχονταν να μας καλημερίσουν. Απ΄τα παράθυρα της άλλης πλευράς βλέπαμε το ένα από τα εξωτερικά ιππευτήρια και τον έναν σταύλο, με κάποια απ΄τα  αλογάκια να κινούνται ελεύθερα και να καλπάζουν χωρίς να τα περιορίζει τίποτε.

     Η φιλοσοφία του σταυλισμού ήταν η περιορισμένη χρήση του κλειστού χώρου και η ενθάρρυνση της ελεύθερης κινήσεως στους εξωτερικούς χώρους, ανεξαρτήτως των χαμηλών θερμοκρασιών της εποχής.

     Και η ελεύθερη κίνηση των Ίππων στον περίβολο και στα υπαίθρια Ιππευτήρια δεν δημιουργούσε καμία ανησυχία ούτε όταν κάποιοι από τους Ίππους πλησίαζαν με παιχνιδιάρικη διάθεση τους μικρούς σταύλους με τους πανέμορφους γαϊδαράκους για να επικοινωνήσουν. Όταν τα ζώα μαθαίνουν να ζουν από κοινού ελεύθερα κανένας κίνδυνος για κανένα από αυτά δεν υπάρχει!

     Η ελεύθερη διαβίωση των ζώων, τόσο εδώ όσο και σε ολόκληρη την Ουγγαρία αποτελεί βασική αντίληψη και, όσοι γνωρίζουν τα της χώρας δε παραξενεύονται όταν βλέπουν ακόμη και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες Ίππους αλλά και κάθε είδους ζώο να παραμένει ελεύθερο στο χιόνι.

     Εδώ οι "κουβερτούλες", οι "τρυπητές" των ..."νοτίων" είναι άγνωστες λέξεις, όπως ακριβώς "άγνωστη λέξη" είναι και ο κολικός, ενώ, οι Ίπποι εμφανίζουν μιαν αξιοπρόσεκτη ευρωστία χωρίς δυσάρεστα "κρυώματα" και άλλες εποχιακές ιώσεις συνήθεις εκεί όπου "κουβερτούλες" κα "τρυπητές" αποτελούν καθιερωμένα μέσα. Αλλά και για τον Ιππέα, εδώ, τα πράγματα εμφανίζουν μιαν αντιστοιχία.

     Ιππεύσαμε πριν και μετά το χιόνι, διανύοντας μακρές καλπαστικές αποστάσεις στη πεδιάδα. Με σωστό ντύσιμο το κρύο ήταν αμελητέο και μόνον τα δάχτυλα των χεριών πάγωναν. Ανεξήγητο, αλλά, παρά τα γάντια, πάγωναν! Οι Ίπποι απολύτως αξιόπιστοι τόσο με χιόνι όσο και χωρίς, ευάγωγοι κι εργατικοί.

     Στη πεδιάδα της Ουγγαρίας προσαρμόζεσαι αναγκαστικά σε κάθε είδος καιρού και τίποτε δε νιώθεις ότι μπορεί να σου χαλάσει μιαν ιππική απόλαυση. Ακόμη κι αν ο μανδύας του χιονιού καλύψει τη γη από τη μια μέρα στην άλλη, όχι μόνο τίποτε δε σε σταματά από το να διατρέξεις τη πεδιάδα, αλλά και κάθε μεταβολή είναι πρόκληση νέων εμπειριών.

     Μόνη πρόβλεψη η ειδική χειμερινή πετάλωση προς αποφυγή ολισθήσεων κυρίως όταν το χιόνι παγώνει, κάτι που μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Κατά τα λοιπά, τίποτε δεν "αλλάζει" τη διάθεση Ίππου και Ιππέως για ίππευση στις ανοιχτές διαδρομές της ιδιότυπης ούγγρικης "στέπας".

     Τη στέπα τη διασχίσαμε όχι μόνο ιππεύοντας αλλά και με το έλκηθρο. Αυτή ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία και την επιδιώκουμε όταν και όπου προσφέρεται. Εδώ δε θα μπορούσαμε να χάσουμε μια τέτοιαν ευκαιρία.

     Ίπποι έλξεως, πολλοί σ΄αυτή τη φάρμα έτοιμοι να σε πάνε με το έλκηθρο αρκετά μακριά... Αρκεί ν' αντέχεις το κρύο που κάθε άλλο παρά είναι ενοχλητικό, εδώ.

     Το γλίστρημα πάνω στο χιονισμένο έδαφος και η ζωηρή κίνηση των Ίππων προσφέρει μιαν άλλη χαρά μέσα σ΄ αυτό το κατάλευκο τοπίο. Η θέα του απέραντου λευκού μέσα στη χιονόπτωση, το κάτι άλλο...

     Εδώ, μελετήσαμε πολλές διαφορές που εντοπίσαμε στην Ιππική του τόπου αυτού... Διαφορές που έχουν να κάνουν, κυρίως, με τις τοπικές συνθήκες οι οποίες επηρεάζουν την ιππική προσέγγιση στον σταυλισμό αλλά και στην ίππευση. Ένα μεγάλο ερωτηματικό που γεννιέται σε όποιον παρατηρεί τον τρόπο που ιππεύουν σ' αυτές τις περιοχές με τις χαμηλές θερμοκρασίες είναι, για παράδειγμα, το καμπούριασμα του Ιππέως σε αντίθεση με την ευθυτενή στάση του καθίσματος που διδάσκεται στη κλασική Ιππασία.

     Ιππεύοντας στη Μογγολία εκείνο το καλοκαίρι δεν κατάφερα να ερμηνεύσω γιατί οι Μογγόλοι οι οποίοι είναι άριστοι Ιππείς ιππεύουν καμπουριαστά. Παρακολουθούσα να κάθονται κυρτωμένοι και δεν μπορούσα να καταλάβω το "γιατί"... Το κατάλαβα πολύ αργότερα και τούτο τον χειμώνα το επιβεβαίωσα και πάλι. "Χώνοντας" μέσα" το σαγόνι και κυρτώνοντας τη ράχη προφυλάσσεται σημαντικά το στέρνο από το κρύο και στις μεγάλες διαδρομές στη χιονοθύελλα αυτό είναι απαραίτητο. Βαθμιαία, αυτή η συνήθεια-προφύλαξη εγγράφεται ως μόνιμη "στάση" στον Ιππέα με αποτέλεσμα το μόνιμο καμπούριασμά του κατά την ίππευση.

     Εγκαταλείποντας την Αθήνα φροντίσαμε να αφήσουμε τα τέσσερα σκυλιά μας σε πολύ καλά χέρια. Μόλις φτάσαμε εδώ, ισάριθμα σκυλιά που ανήκαν στη φάρμα απεφάσισαν να μας "υιοθετήσουν" ως κυναγωγούς τους και δε μας άφησαν δευτερόλεπτο μόνους.

     Μας περίμεναν έξω από τον οικίσκο το πρωί και μας ακολουθούσαν όπου και να πηγαίναμε τρέχοντας ακόμα και πίσω από το έλκηθρο μέσα στο βαθύ χιόνι αχνίζοντας μαζύ με τ΄ αλογάκια.

     Η συμπεριφορά αυτών των τεσσάρων σκύλων ήταν συγκινητική για μας και, ειλικρινά, από την πρώτη στιγμή, τα νιώσαμε όπως και τα δικά μας που είχαμε αφήσει πίσω στην Ελλάδα.

     Τα ζώα, με το δικό τους τρόπο, σε μαθαίνουν τι σημαίνει "΄πίστη" και "αγάπη" όπως κανένας άλλος "δάσκαλος"...

     Την ίδια αγάπη μας έδειξαν και οι  γαϊδαράκοι της φάρμας που ήσαν κάμποσοι, ο ένας πιο όμορφος από τον άλλο κι ένας απ΄ όλους και ιδιαίτερα ...ζηλιάρης.

     Όταν χαϊδεύαμε κάποιον άλλο, ο συγκεκριμένος κατέφευγε σε εκβιαστικές  ...κραυγές που σε ανάγκαζαν να επιστρέψεις αμέσως κοντά του. Το κάθε πλάσμα με τις συμπεριφορές και τα ...κόλπα του.

     Έξω, όμως, στους ελεύθερους χώρους και στα υποστατικά, διάφορα ζώα έκαναν τους "περιπάτους" τους δίνοντας το δικό τους στίγμα στη φάρμα.

     Είτε με χιόνι, είτε χωρίς, όλα τα ζώα αυτής της φάρμας ζουν ελεύθερα και παντού χωρίς κανένα να αποτελεί κίνδυνο για κανένα.

     Μία "ζωντανή" κοινωνία εναρμονισμένων, μεταξύ τους, πλασμάτων στον ίδιο "ζωτικό χώρο" σε μία κοινή διαβίωση "παντός καιρού". Απλά, φυσική σχέση και ζωή!

     Στη καθημερινότητα της Varga Tanya περιλαμβάνεται ασφαλώς και η "κουζίνα" της που αποτελεί την αυθεντική έκφραση της "κουζίνας" των Ούγγρων.

     "Πιάτα"-έργα τέχνης με ολόφρεσκα υλικά που καλύπτουν κατά τον πλέον ποιοτικό τρόπο τα γευστικά απαιτητικά γούστα τόσο του κρεοφάγου υπογράφοντος όσο και τα ωμοφαγικά-χορτοφαγικά της Φλώρας!

     Εδώ ο Chef  γνωρίζει πόσο ανοίγει την όρεξη την Ιππασία και σου σερβίρει με τον παραδοσιακό τρόπο το Gulyás ( ή πιο σωστά το Gulyásleves) δηλαδή τη "σούπα του βοσκού", με κρέας μοσχαριού, πατάτες, λαχανικά και πάπρικα, στον ...κουβά!

   Στη τραπεζαρία της Varga Tanya την όρεξη δε τη βοηθά μόνον η κόπωση από την Ιππασία αλλά και η όλη Αισθητική της αίθουσας με την λιτή αλλά εντυπωσιακή διακόσμησή της. 

     Πίνακες και φωτογραφίες από τη ζωή της Puszta, κλασικές ουγγαρέζικες λάμπες, σεμνά τραπεζομάνδηλα και σκεύη, όλα πεντακάθαρα και νοικοκυρεμένα όπως σε κάθε ούγγρικο χωριατόσπιτο, με ένα προσωπικό από τα πλέον πρόθυμα και ευγενικά που θα μπορούσες να συναντήσεις στις "στράτες" του κόσμου! 

     Η κοντινή κωμόπολη, το Kecskemét (η πόλη του αγριοκάτσικου) κάθε άλλο παρά αγριότοπος ήταν.

     Ένας γαλήνιος τόπος με πανέμορφο ιστορικό κέντρο και υπέροχα παλιά κτήρια, με έναν τεράστιο κεντρικό πεζόδρομο όπου τα τροχοφόρα είναι αυστηρώς απαγορευμένα και το καλοκαίρι, εδώ, παίζουν κλασική μουσική όλη τη μέρα διάφορα υπαίθρια συγκροτήματα και σολίστες, με 15 Μουσεία, 16 Αίθουσες εκθέσεων, 6 Λαογραφικά Μουσεία,  4 λαμπρά Θέατρα, 13 πολιτιστικά Ιδρύματα, 12 Ιδρύματα επιστημών και καλών τεχνών, 28 αθλητικά κέντρα (μέχρι και πίστα Moto-cross!), ναι, όλα αυτά σε μία μικρή επαρχιακή πολίχνη της Ουγγαρίας της οποίας το όνομα είναι εντελώς άγνωστο στο μέσο "τουρίστα"! Ο Πολιτισμός στην Ουγγαρία είναι πέραν κάθε προσδοκίας και δεν είναι τυχαίο ότι, όσοι ήμασταν ευτυχείς να γνωρίσουμε την Ουγγαρία την θεωρούμε κοιτίδα του σημερινού κεντρο-ευρωπαϊκού Πολιτισμού! 

     Η ολιγόωρη περιήγησή μας, εδώ, στο Kecskemét μας οδήγησε στην είσοδο του Ορυκτολογικού και Παλαιοζωολογικού Μουσείου που αποτελεί προσωπικό δημιούργημα ενός γηγενούς ορυκτολόγου ο οποίος, λες και μας περίμενε εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα για να μας ξεναγήσει ο ίδιος.

     Αυτός ο μουσειακός χώρος δεν υστερούσε καθόλου σε περιεχόμενα από τα αντίστοιχα γνωστά Μουσεία των κεντρο-ευρωπαϊκών πρωτευουσών, ασχέτως εάν βρίσκονταν σε μία  "ασήμαντη" επαρχιακή πόλη της Ουγγαρίας.

     Ορυκτά από κάθε γωνιά της γης, με ακριβέστατες περιγραφικές πινακίδες, εύτακτα παρουσιασμένα και με τον γηραιό ορυκτολόγο να μας επεξηγεί τα πάντα!

     Μία πολύ καλά διατεταγμένη συλλογή ορυκτών και παλαιοζωολογικών ευρημάτων από διάφορες αλλά και από την γύρω περιοχή έκανε τόσο τη Φλώρα (με τα ορυκτολογικά της ενδιαφέροντα) να ενθουσιασθεί όσο κι εμένα με τα παλαιοζωολογικά μου βλέποντας σκελετικά αποτμήματα αρχαίων ιππιδών σε ...απόσταση αναπνοής.

     Η ...αποθέωση, όμως, ήρθε όταν ο οργανωτής της συλλογής και "ξεναγός" μας, μας έκανε την τιμή να σβύσει τα φώτα της αίθουσας, επιτρέποντας στα ορυκτά να μας προσφέρουν τους φυσικούς ιριδισμούς τους  μέσα στο σκοτάδι. Πραγματικά μία αίσθηση που δεν την είχαμε απολαύσει σε κανένα άλλο από τα αμέτρητα Μουσεία και συλλογές που έχουμε επισκεφθεί...! 

     Στο κεντρικό σημείο αυτής της κωμοπόλεως, στη πλατεία του Δημαρχείου, ένα εντυπωσιακό μνημείο τονίζει τον πατριωτισμό των Ούγγρων και την διεκδίκησή τους για μια Μεγάλη Ουγγαρία, με την επιστροφή των αρπαγμένων εδαφών και πληθυσμών από τη "Συνθήκη" του Trianon.  

     Εν αντιθέσει με κάποιους ηττοπαθείς γραικυλο-Βαλκάνιους, οι Ούγγροι διατρανώνουν τη πίστη τους προς τη Πατρίδα τους και τον αλυτρωτισμό τους παντού και πάντοτε. Το συγκεκριμένο ανάγλυφο μνημείο έχει ως κεντρικό θέμα του το έδαφος της σημερινής Ουγγαρίας και σε ανισοϋψή, επίσης, ανάγλυφα επίπεδα τα ουγγρικά εδάφη τα οποία με την άδικη "Συνθήκη" του Trianon εκχωρήθηκαν στις γύρω όμορες χώρες. Οι Ούγγροι διεκδικούν την εθνική τους αποκατάσταση και το διακηρύσσουν με πατριωτική υπερηφάνεια!

      Όμως, ακόμη ένα δείγμα υψηλού Πολιτισμού έρχεται στη κεντρική πλατεία να εντυπωσιάσει το διαβάτη αυτής της πολίχνης. Ένα ορειχάλκινο ανάγλυφο-μικρογραφία του ιστορικού κέντρο ώστε δια της αφής του, ο τυφλός επισκέπτης να μπορέσει να "δει" την αρχιτεκτονική ομορφιά που υπάρχει γύρω του. Ταυτόχρονα, μία προσαρτημένη επιγραφή με στοιχεία  Braille βοηθά τους τυφλούς συνανθρώπους να πληροφορηθούν για τον τόπο και τα μνημεία του. Αυτό που υπάρχει, σχεδόν, σε κάθε "γωνιά" της Ουγγαρίας και δείχνει το σεβασμό μας στον Άνθρωπο, δυστυχώς, στη δημοκρατική Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε καν στον Ιερό Βράχο τον οποίο θεωρούν προσκυνηματικό προορισμό Άνθρωποι απ΄ όλο τον κόσμο!

     Εκείνο, το μόνο, που μας λύπησε σε τούτο το ταξίδι ήταν τα ξένα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων τα οποία μας μετέφεραν συνεχώς τις θλιβερές εικόνες από την Αθήνα της οποίας οι Πολίτες βρίσκονταν διαρκώς στους δρόμους, εξεγερμένοι για το δημοκρατικό μας κατάντημα!

     Έτσι κι εμείς φροντίσαμε ώστε στο μεγάλο ξεσηκωμό της 12ης Φεβρουαρίου να είμαστε πίσω στην Αθήνα για να βρεθούμε, ξανά, στο "πεζοδρόμιο"... κάτι που καταφέραμε με μεγάλη δυσκολία και μέσω νέου σχεδιασμού επιστροφής, αφού υπήρξαμε οι τελευταίοι, παρ' ολίγον, επιβάτες του ούγγρικου εθνικού αερομεταφορέα, της "Malev", που "κατέβασε ρολά" λίγο πριν επιβιβαστούμε σε ένα από τα αεροπλάνα της! Όχι, δεν κατέρρευσε ούτε η Ουγγαρία, ούτε η οικονομία της... Απλώς, την "Malev" μαζύ με τον αυτοκινητόδρομο "Μ5" πρόλαβε να ξεπουλήσει ο εκδιωχθείς ουγγρο-εβραίος ..."Παπανδρέου" σοσιαλιστής Ferenc Gyurcsány πριν οι Ούγγροι προλάβουν να στείλουν στο διάολο! Σήμερα ο Ferenc Gyurcsány κρύβεται σε ένα χωριό της Ουγγαρίας προστατευόμενος από γύφτους σωματοφύλακες, ωστόσο τη ζημιά του την έκανε... και καθόλου δε θα κουραστεί ο Έλληνας να εντοπίσει ομοιότητες με τα δικά μας εγχώρια πολιτικά "πράγματα"... Συμπτώσεις; Καθόλου! Ο νόμος της αιτιοκρατίας δίνει κι εδώ τις ερμηνείες του!

     Αφήσαμε την Varga Tanya με τις καλύτερες εμπειρίες κι εντυπώσεις. Ζήσαμε εξαιρετικές στιγμές Ιππασίας, διαμονής, επαφής με μιαν απερίγραπτα όμορφη Φύση, με τα ζώα και τους ανθρώπους της, τα αξέχαστα φαγητά της (δύο πιάτα, επιδόρπιο και αναψυκτικά σε κάθε γεύμα για κάθε άτομο) και την υψηλή φροντίδα από το προσωπικό της πληρώνοντας για εννέα ημέρες πλήρους διαμονής και για δύο άτομα, το συνολικό ποσό των 836 ευρώ!! Ναι, η ποιότητα δεν κοστίζει όσο μία "shopping therapy", αλλά χαρίζει πολύ περισσότερα αγαθά στην ανθρώπινη ψυχή...   

     Κι εδώ αφήσαμε πίσω πολλούς φίλους, τον ευγενέστατο ιδιοκτήτη και φίλο της Χώρας μας κ. Liszicsan Robert, το προσωπικό της φάρμας, τα ζώα της, τα τέσσερα αγαπημένα μας σκυλιά που μας συντρόφεψαν όλες εκείνες τις όμορφες ημέρες, μα πιο πολύ τον "Cserkész" (τον "Πρόσκοπο"), το ζωηρό αλογάκι που μου χάρισε ατέλειωτους καλπασμούς στη χιονισμένη ούγγρικη Puszta.

____________________

*ΥΓ: Δε πρόλαβα να μιλήσω στα Μέλη μας για τη Ντανουρβιντγια που "γνώρισα" στο Αμβούργο και ο Λάμπρος ξαφνικά άρχισε να ...διασκεδάζει τα "νέα" από τον ευρωπαϊκό βορρά στη γη του ...Μαρκοπούλου.

     Δε μπορώ να πω, η χορογραφία του Λάμπρου ήταν πολύ ανώτερη και τολμηρότερη από εκείνη των Αμβουργέζων αναβιωτών της  ινδικής Παραδοσιακής Τοξοβολίας. 

     Μπορεί γύρω από τον Λάμπρο να μην υπήρχαν (...προς το παρόν) δηλητηριώδεις ...κόμπρες, αλλά οι φιγούρες του ήσαν πολύ πιο συναρπαστικές από εκείνες των Αμβουργέζων ομολόγων του.

     Ένοιωσα, πράγματι, πολύ υπερήφανος για το Λάμπρο, για τα Μέλη μας, για τους Έλληνες...

     Κι όταν, λίγο αργότερα, ο Λάμπρος με δύο μόλις μήνες εξάσκηση κοντά μας (είναι εντελώς νέος στην Ομάδα μας!) κατέρριπτε τον ένα μετά τον άλλο τους εκτοξευόμενους στόχους καταλήγοντας σε ένα λαμπρό σκορ κατάλαβα για άλλη μια φορά ότι οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" μπορούμε να αριστεύσουμε στο ο,τιδήποτε, ακόμη και σε κάτι τόσο μακρυνό και ξένο προς τις Παραδόσεις μας. Το ίδιο και όλοι οι Έλληνες...!