"ΑΥΤΟΨΙΑ" ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ

     Υπό το "φως" μιας τεχνογνωσίας αποθησαυρισμένης επί 14 χρόνια στο "ταμείο" της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" σε κάθε προπονητική ημερίδα το συμπέρασμα επαναλαμβάνεται: για τον Εκπαιδευτή είναι απείρως ελκυστικότερη η εργασία με την δυσκολία παρά με την ευκολία, είναι πολύ προτιμότερη η αφιέρωση εκεί που ο "ορίζων" του αποτελέσματος χάνεται μέσα σε αντίξοες συνθήκες παρά εκεί που το αποτέλεσμα προκρίνεται επιτυχές!

     Συνασκούμενοι μακράν της ιδανικότητος ηλικίας, σωματοτύπου και εμπειρίας, σήμερα στην Γραμμή Βολής "αντιμετωπίσθηκαν" προπονητικώς με ένα ασκησιολόγιο επιτοπίως ..."taylor made" .

                                 

     Ανάληψη τεράστιου ρίσκου ατυχήματος κάθε εγχείρημα εφαρμογής του σημερινού προγράμματος δεδομένης της δυσκαμψίας σωμάτων, εμφανούς ελλείμματος ισορροπίας και απειρίας τοξευτικής τεχνικής, σε ένα ασκησιολόγιο που προέβλεπε υψηλή αίσθηση ισορροπίας και χειριστικής, τοξευτικής δεξιότητος! 

     Διότι το σημερινό ασκησιολόγιο ήταν κατάλληλο μόνον σε όσους μπορούσαν να διεκπεραιώσουν βασικό πρόγραμμα "επί δοκού" και, κανείς, αντιλαμβάνεται τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο, όταν, πέφτοντας από το μισό ύψος του σημερινού ασκησιολογίου ο καθηγητής Σπύρος Μαρινάτος στο αγαπημένο του αρχαιολογικό εργοτάξιο έχασε τη ...ζωή του!

     Κι όμως... εδώ, σταθμίστηκαν τα πάντα, κυρίως η μορφολογία της επιφανείας του εδάφους για το ενδεχόμενο της πτώσεως η οποία και υπήρξε με μόνη συνέπεια ένα μικρό σκίσιμο στο ...κολάν. Αλλά οι ευεργετικές συνέπειες απετιμήθησαν στο τέλος!

     Δεν χρειάστηκαν πολλά για να καταλάβουμε ότι ο λαβύρινθος ενός ατόμου που είναι αφομοιωμένος από το αστικό περιβάλλον και το γραφείο, δεν έχει και τις ιδιαιτέρως συγκλονιστικές "προσλαμβάνουσες εμπειρίες! Κι έτσι, αποφασίσαμε αυτόν τον λαβύρινθο να τον "ασκήσουμε" λίγο στα δύσκολα και να επιχειρήσουμε το "πάντρεμα" της προόδου του με την ανάπτυξη του ενστίκτου ως γεωμετρικώς αποδίδον "υποστύλωμα".

     Η αγαπημένη μας Sabine, καταλλήλως καθοδηγούμενη και με τον λίαν αυτοπειθαρχημένο χαρακτήρα έδειξε να θέτει αμέσως "υπό έλεγχο" τις αδυναμίες της, μετατρέποντάς τις σε δυνατότητες και, σύντομα, κατάφερε να σταθεί και να τοξεύσει επί της δοκού!

     Για τους άνδρες Συνασκουμένους της σημερινής Γραμμής Βολής δεν ετέθη, καν, ζήτημα!

     Τα μικρά, συγκρατημένα, εναρκτήρια άλματα άνευ τοξεύσεων, ακολούθησαν στο ασκησιολόγιο και καθένας δεν έδειξε, μόνον, το επίπεδο της ασκήσεώς του αλλά και το επίπεδο του ..."λαβυρίνθου" του με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

     Και, πάλι, για τον ..."ανδρικό πληθυσμό" δεν ετέθη ζήτημα.

     Όμως, η πρόοδος της Sabine που επετεύχθη σε ελάχιστη ώρα μεθοδευμένης προετοιμασίας, πραγματικά, μας εξέπληξε!

     Παρενεβλήθησαν προπονητικοί "νομείς" που "έδεσαν" το "σκαρί" και ως προς τον τομέα της αναπτύξεως του ενστίκτου εν συνδυασμώ με την Τοξοβολία εξ Επαφής.  

     Μετά ταύτα, η "έξοδος" της σημερινής εκπαιδευτικής ημερίδος βαθμολόγησε τις τοξεύσεις της Sabine με εξαιρετική τεχνική και ευστοχία κι επιβεβαίωσε στον Εκπαιδευτή ότι η επίλυση των δυσκολότερων "εξισώσεων"  χαρίζει την μεγαλύτερη ικανοποίηση!

     Τελικώς, όλα είναι υπόθεση του "δρόμου" ενώ ο "προορισμός", πάντοτε, απολύτως αναμενόμενος!

     Υπέροχες προπονητικές εμπειρίες στο "σταυροδρόμι" Ίππου και Ανθρώπου, εκεί όπου τα όρια γίνονται τόσο ασαφή κι αλληλεπικαλυπτόμενα με μία σύνθεση, ταξιδερμικώς, αντ-ιτιθέμενων παραμέτρων που απολήγουν σε μιαν εξαίσια συν-τιθέμενην αρμονία...

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΓΚΡΙΤΟ

ΟΜΗΡΙΣΤΗ

     Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" απεδέχθη ευχαρίστως μιαν, ιδιαιτέρως, τιμητική πρόσκληση συνεργασίας που μας απηύθυνε ένας σύγχρονος Έλληνας Ομηριστής, ο κ. Νίκος Φ. Καμπάνης, ως εξής:

«Aγαπητοί φίλοι,

     Εδώ και 20 χρόνια πραγματοποιώ με την Ομηρική μου ομάδα έρευνα στα έπη του Ομήρου και ειδικά στην Οδύσσεια.

     Έχουμε παρουσιάσει έξη βιβλία Ομηρικής Γεωγραφίας (2003, 2004, 2006, 2008, 2014, 2019), δυο Οδυσσειακής έμπνευσης θεατρικά (2006, 2017) και 12 αναλύσεις ραψωδιών της Οδύσσειας σε βιβλίο (Ραψωδίες α', β', γ', δ', ε', ζ', ξ', ο', π', ρ', σ', τ') και τώρα  θα εκδοθούν οι υ' όπου η Κενταυρομαχία και φ' όπου ο αγώνας του τόξου…

     Σας ευχαριστώ και συγχαρητήρια για το κορυφαίο σας έργο.»

     Στο μήνυμά του ο προσκαλών ζητά την συμβολή μας στην παρουσίαση της Έφιππης Τοξοβολίας στην προετοιμαζόμενη έκδοση του νέου τόμου της "ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ" στην οποία θα γίνει εκτενής αναφορά στη, εν γένει Τοξοβολία, κάτι στο οποίο ήδη η Ομάδα μας ανταποκρίθηκε.

     Ο έγκριτος, σύγχρονος, Ομηριστής κ. Νίκος Φ. Καμπάνης είναι επιστήμων Γεωλόγος, Σκακιστής, καθηγητής Σκακιού και συγγραφέας σκακιστικών εγχειριδίων, συγγραφέας και (αυτο-)εκδότης πολλών ιστορικών και τοπικών πρωτοτύπων εργασιών και υποστηρίζεται από πολλούς ευπατρίδες Συνέλληνες και φίλους της Ομάδος μας όπως ο "ακρογωνιαίος" εκδότης της Μάνης ("Αδούλωτη Μάνη") κ. Γεώργιος Δημακόγιαννης!

     Πιστοί τηρητές του κανόνος αλληλεγγύης μεταξύ Συνελλήνων, οι "Έλληνες Κένταυροι" παραμένουμε στο πλευρό του διακεκριμένου Ομηριστή κ. Νίκου Φ. Καμπάνη στην συνέχεια της επίμοχθης και υπέρ Πολιτισμού, προσπαθείας του!

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ... 

...ΜΕΤ΄ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

     "Xωνευτήρια" ερειπίων ψυχών, οι σύγχρονες κοινωνίες, αποφεύγουν να καταδείξουν στους πολίτες τους το χρέος αντιμετωπίσεως των ατελών εαυτών μας!

     Εκατόμβες λειψάνων υπάρξεων αθροίζονται ολόγυρα, εξ αιτίας μιας τόσο σημαντικής παραλείψεως που ελάχιστοι καταφέραμε να παρατηρήσουμε μέσα στην δίνη της ζωής.

     Και όσοι τα καταφέραμε δεν υπήρξαμε ούτε σοφοί, ούτε φιλόσοφοι, αλλά απλοί μαθητές κάποιας πολεμικής τέχνης της οποίας παραμένουμε ταπεινοί διάκονοι με μόνη αντιμισθία την αυτοβελτίωση.

     Δυστυχώς, οι ρέουσες μέχρις εκβολών ποταμού του βίου, μάζες, συμβιβάζονται με την διεκπεραίωση του "περιπάτου" της ζωής χωρίς καμία υψηλότερη διεκδίκηση, χωρίς καμία ανώτερη προσδοκία..., λόγος για τον οποίο, ελάχιστοι αφιερώνονται δια βίου σε μία πολεμική τέχνη αφού μόνον οι πολεμικές τέχνες διδάσκουν την μάχη κατά του ατελούς εαυτού.

     Κι έτσι, οι ατελείς εαυτοί επωάζονται και πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο κλωνοποιώντας την παράνοια η οποία, πλέον, εκφράζεται με μαζικές εγκληματικές συμπεριφορές.

     Αυτό το κείμενο δεν θα είχε γραφεί αν προσφάτως δεν είχαμε, ως Ομάδα, αντιμετωπίσει περίεργα "κρούσματα" που συνιστούν ...ανατριχιαστικές "συμπτώσεις" και εάν δεν δεχόμασταν από Συνασκούμενο ..."inbox" (όπως, ποτέ, δεν θα έλεγαν οι αρχαίοι ημών Πρόγονοι) ένα σύντομο μήνυμα με τον σύνδεσμο μιας ηλεκτρονικής διευθύνσεως:

     Πράγματι, "επισκεφθήκαμε" την ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία μας παρέπεμπε το μήνυμα και βρεθήκαμε "αντιμέτωποι" με μία θλιβερότατη περίπτωση μαζικού δολοφόνου την οποία, ναι μεν είχαμε υπ΄ όψη από τους "τίτλους" αθρόων δημοσιευμάτων, αλλά αγνοούσαμε εν τω βάθει αφού αποφεύγουμε εκ συστήματος να βαρύνουμε το κάρμα μας με παρόμοιες ασκήμιες. Και να τι διαβάσαμε, κατανοώντας τον λόγο της αποστολής του αρχικού μηνύματος του Συνασκουμένου μας:

     Λίγο πιο πέρα, ένας ειδικός αστυνομικός συντάκτης, συμπλήρωνε για τον συγκεκριμένο ψυχοπαθή εγκληματία:

     Ο "άνθρωπος της διπλανής πόρτας", λοιπόν, αυτός που επικαλείται ...αγάπη και αποχαιρετά μετ΄ ευγνωμώνων δακρύων τον ...αγαπώμενο, στερώντας του τον ατελή εαυτόν του... Ευτυχώς που στα περιβάλλοντα των πολεμικών τεχνών δεν ευδοκιμούν ούτε "ατελείς εαυτοί" ούτε "τεράρια" μέσα στα οποία οι ατέλειες χαρακτήρων θα μπορούσαν να ανθίσουν

     Όντως, κι αυτή την φορά "ξυστά πέρασαν οι σφαίρες" αλλ'  ευτυχώς  π έ ρ α σ α ν! Και ευτυχέστατα, οι "σφαίρες" δεν γυρίζουν πίσω, με τίποτε, μα  τ ί π ο τ ε!

     Ο ψυχοπαθής είναι ασθενής, μία προσωπικότητα η οποία δικαιούται οίκτου και, όσον ένεστι θεραπευτικής αγωγής παρά την όποια "διάσταση" των πράξεών του αφού, ακόμη και τα δικαστήρια μπορεί να τον κρίνουν ατιμώρητο εάν του καταγνωσθεί το ακαταλόγιστο! Κι εμείς δεν θα θελήσουμε ούτε κατ΄ ελάχιστον να υποδυθούμε τους κήνσορες της ηθικής και να αντιμετωπίσουμε με, από "καθέδρας", αυστηρότητα ψυχικώς βεβαρυμένους...

     Απλώς, θα περιορισθούμε να ευγνωμονούμε την ειμαρμένη η οποία μας συνέδεσε δια βίου με μία πολεμική τέχνη η οποία μας βοηθά στην συνεχή μας διαπάλη με τους ατελείς εαυτούς μας, διασφαλίζοντας για εμάς τους ίδιους έναν υγιέστερο βίο και την περιβάλλουσα κοινωνία με μία -έστω!- νησίδα ψυχικής αρτιότητος.

     Kαι για να παραμένουμε πάντοτε αισιόδοξοι για τον Άνθρωπο, και τα υψηλά επιτεύγματά του τα οποία είναι δωρήματα της ψυχοπνευματικής του υγείας ας χαρούμε ένα τεκμήριο που μπορεί να είναι πρόσκληση έργου ζωής για τον καθένα μας:

Διότι η εμπειρία της ζωής, όντως,είναι υπέροχη!

Σκοπός της αναρτήσεως είναι η υποβοήθηση συνανθρώπων 

να κατηγοριοποιήσουν εγκαίρως την επικινδυνότητα της συμπεριφοράς τους, αποφεύγοντας εγκληματικές περιδινήσεις 

και να παροτρύνουμε άλλους 

να ασχοληθούν με τις πολεμικές τέχνες, ως ιάματα ψυχής.

ΠΡΟΒΑ ΣΧΟΛΗΣ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ:

"ΞΕΚΛΕΙΔΩΝΟΝΤΑΣ"

     Από τo μικρότερο πιστόλι του κόσμου, ένα Colibri 2,7 mm, το μοναδικό στον κόσμο ...πιστολοπερίστροφο, ένα βελγικό κατασκεύασμα του 1900, το πυροβόλο των Δαρδανελίων του 1464 που κάθε του πέτρα ζύγιζε 306,6 kg και που δώρισε ο Τούρκος Σουλτάνος στην Βασίλισσα Βικτώρια, μέχρι μιαν εντυπωσιακή γοτθική διπλή πανοπλία, Ίππου και Ιππέως του 15ου αιώνος, όλα αυτά τα λαμπρά μουσειακά δείγματα οπλικής μπορεί κανείς να θαυμάσει στον Λευκό Πύργο του Πύργου του Λονδίου όπου και το "Royal Armouries". Παρά ταύτα, η δική μας η καρδιά σκιρτά όσο πουθενά στην μικρή και ..."ταπεινή" αίθουσα των "Ευρημάτων του Φρουρίου της Χαλκίδος" του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου Αθηνών, όπου και τα κατάλοιπα των υπερασπιστών ενός τόπου με τον οποίο έχει ιδιαίτερη σχέση η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Πάντοτε εντυπωσιακά τα λαμπρά και τα μεγάλα, όμως, τα ακριβά αρώματα διατίθενται πάντοτε σε μικρές συσκευασίες και σήμερα αυτό το χαρήκαμε και στην περίπτωση του νεαρού και, "μόλις υποψιασμένου ηθοποιού", Χρυσοβαλάντη, ο οποίος, κατά την διάρκεια της πρόβας ανέδειξε έναν πολύ καλύτερον "εαυτό" με περισσότερην άνεση και φυσικότερη κινησιολογία. Την δύναμη και αποτελεσματικότητα της επιμονής στο σκοπό! Η ...μικρή αίθουσα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, που λέγαμε, έναντι του White Tower...

     Σήμερα, λοιπόν, "ξεκλείδωσε" στο μονοπάτι της υποκριτικής ένα νέο παιδί που ξεκίνησε τα πρώτα βήματά του πάνω σ΄ αυτό χωρίς κανείς να ξέρει που μπορεί να καταλήξει. Χάρη στο Γιάννη Δρίτσα, τον Αλέξανδρο Χατζιάρα και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" οι καλοί οιωνοί για την ανέλιξή του το συνοδεύουν, όπως συνοδεύουν και όσους βρίσκονται, πέρασαν και θα περάσουν από την Ομάδα και την Σχολή μας!

     Πρόβα δυναμικότατη η σημερινή στη "ζεστή αγκαλιά" της Ανώτερης Σχολής Χορού του Αλεξάνδρου Χατζιάρα, με την παρουσία του, όπως φυσικά και του Σκηνοθέτη μας Γιάννη Δρίτσα, αλλά και με την συμμετοχή του αγαπημένου μας Λίνου Αρσένη ο οποίος αν και νεώτατος ήδη είναι απόφοιτος Αρχαιολογίας και συνεχίζει να φοιτά στη Θεατρική Σχολή του Οθωνείου Πανεπιστημίου (του ψευδώς αποκαλουμένου "Καποδιστριακού", μιας και ο δολοφονημένος Κυβερνήτης δεν πρόλαβε να το ανιδρύσει...) ενώ παραλλήλως διδάσκει και Θεατρική Αγωγή στα σχολειά.

     Και από την πρώτη στιγμή, η θεατρική παιδεία του Λίνου έδειξε και να υποστυλώνει την όλη προσπάθεια και να "τραβά προς τα επάνω" τον Χρυσοβαλάντη προσδίδοντας, πια, μιαν έντονη χροιά επαγγελματισμού στο όλο εγχείρημα!

     Διότι ο Λίνος, ήδη έχει πρωταγωνιστήσει επί σκηνών, ασχολείται με το λυρικό τραγούδι και, αν και Αρχαιολόγος, δείχνει μάλλον ...πολύγαμος, όντας συνεζευγμένος με όλες τις ...μούσες μαζύ!.

     Παλιά γλυκιά "ιστορία" η Οικογένεια των "Ελλήνων Κενταύρων" να γίνεται λημέρι αξιόλογων Ανθρώπων. Και η εξέλιξη της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου της το επιβεβαιώνει.

     Και σήμερα, σ΄ αυτή την πρόβα που με τόση μαεστρία και διδακτική έμφαση διηύθυνε ο Γιάννης Δρίτσας έγινε ένα μεγάλο βήμα προς την ανάδειξη σκηνικών χαρακτήρων.

     Ακούνε οι ψυχές, βλέπουν; Ερωτήματα αναπάντητα από την ασημαντότητα του Ανθρώπου, όμως, ο νόμος της αφθαρσίας της ύλης συντείνει στην παραδοχή της υπάρξεώς τους και μετά θάνατον.

     Γι αυτό και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", αντί "μνημοσύνου" θέλουμε να προσφέρουμε θεατρικό "θυμίαμα" στην μεγάλη ψυχή του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, ενός Έλληνα που αυτοεξορίστηκε για να δημιουργήσει Πατρίδα με το σπαθί και τον κονδυλοφόρο, πολεμώντας και γράφοντας ποίηση, κυρίως, τιμώντας τους πατρώους Θεούς του, φυλάσσοντας ανόθευτο το ελληνικό του πνεύμα! 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Πολλά τα κρίματά μας, ως φαίνεται, για να χρειάζονται τόσες βροχές να ...ξεπλυθούν. Κι αυτή η Προπόνηση έμεινε ...μισή, εξ αιτίας όμβριας καταιγίδος, αλλά, δεν πειράζει, υπήρξε ένα τεκμήριο της επιμονής των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" προς το προπονητικό καθήκον τους!

     Και όπως κατά κανόνα η επιμονή του Ανθρώπου στο καθήκον του παρά πάσαν αντιξοότητα επιβραβεύεται, έτσι και στη περίπτωση αυτή υπήρξε η επιβράβευση την οποία σημειώνει στην Αναφορά του ο επικεφαλής του Παραρτήματος, Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης:

     "Το ασκησιολόγιο περιέλαβε ένα mix ασκήσεων, βατές τόσο για την μικρή μας Συνασκούμενη Ευγενία όσο και για την μητέρα της Σοφία που έκανε την έκπληξη μια και δεν υπαναχώρησε σε καμία από της ασκήσεις.".

     Όπως πάντοτε και σε αυτή την Προπόνηση το ασκησιολόγιο ήταν "πολυπρισματικό" με διάφορες ασκήσεις.

     Η ευρηματικότητα των ασκήσεων του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" πάντοτε αξιοπρόσεκτη και αυτή την φορά κέρδισε την προσοχή μας.

     Ο συντονισμός της ομαδικής προσπαθείας σε ένα θετικό τελικό αποτέλεσμα ανεδείχθη και πάλι σε "επίλογο" και αυτής της Προπονήσεως!