Μεγάλο το δίλημμα της σημερινής
προπονητικής ημερίδος μη ξέροντας αν θα έπρεπε να χαρούμε το πράσινο λιβάδι ή
το …κίτρινο λιβάδι της Κοιλάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» κι έτσι είπαμε να τα
χαρούμε …και τα δύο! Κι εκείνο που είχε σημασία ήταν ότι ο Ίππος μας ήταν τόσο
ευτυχής και στα δύο που εμείς γίναμε ακόμη ευτυχέστεροι! Σ΄ αυτή την ανέγγιχτη,
περιφραγμένη έκταση των 52 φυσικότατων στρεμμάτων στην οποία δε μπαίνει ούτε
απρόσκλητη γάτα, βιώνουμε την Έφιππη Τοξοβολία στο ιδανικότερο περιβάλλον της καταφέρνοντας
να αφιερωθούμε στη πολεμική τέχνη μας χωρίς περισπασμούς βαρβάρων…!
Κατά την ωραιότερη
εποχή του χρόνου, με τον ωραιότερο καιρό, στο ωραιότερο φυσικό περιβάλλον επιλέγουμε το ωραιότερο προπονητικό
περιεχόμενο! Η γη της επαγγελίας των «Ελλήνων Κενταύρων», όπως πάντα, έτσι και σήμερα, μας χάρισε το ωραιότερο "προφίλ" της!
Πολλά τα εποχικά χρώματα στην ανοιξιάτικη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταάρων", αλλά μόνιμη η καθημερινή απόλαυση όσων την χαιρόμαστε και ασκούμεθα στο κατάφυτο εσωτερικό της.
Κάποια σημεία της Κοιλάδος
μας θα μπορούσαν να μας θυμίσουν …Μογγολία αν η Άνοιξη στην Ελλάδα δεν έφτανε …φλεβαριάτικα,
ενώ στην Μογγολία χρειάζεται ακόμη ένα τετράμηνο για να φτάσει! Πάντως εμείς «πιάνουμε
Μάη» απ΄ τον Φλεβάρη… και χωρίς ποτέ να έχουμε φιμωθεί με μάσκες, απολαμβάνοντας
το οξυγόνο παρά τους εκβιασμούς των αλητών της εφήμερης εξουσίας! Διότι οι αλήτες
θα εξαφανισθούν ενώ η Έφιππη Τοξοβολία θα παραμένει … «μέχρι θανάτου», όπως λέει
ο Ούγγρος Δάσκαλός μας Κάσσαι Λάιος!
Σ΄ αυτή, λοιπόν, την προπονητικήν ημερίδα και σεβόμενοι τις αταβιστικές "καταβολές" του Ίππου, ξεκινήσαμε με μια συραγώγηση στο …πράσινο λιβάδι της Κοιλάδος μας, μέσα σε ένα παρθένο τοπίο πυκνής εποχικής βλαστήσεως, όπου το αγαπημένο τετράποδό μας έδειχνε να απολαμβάνει την άσκησή του και στους τρεις βηματισμούς υπό τον έλεγχο του Αντώνη.
Σταθερός κι ενθουσιώδης ο Ίππος ρύθμισε την αναπνοή του, αλλά έδειξε επιπλέον ότι η ανάδευση των φυτών από τους βηματισμούς του με την απελευθέρωση χλωροφύλλης του ενέπνευσε και …κέφι εργασίας! Και με μειωμένη διάρκεια συραγωγήσεως, σεβόμενοι το όλο πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο μεριμνούμε για την ανάπτυξη του μυικού όγκου του, παρατηρήσαμε και πάλι ότι υπό ιδανικές συνθήκες, σε ιδανικό περιβάλλον, αποδίδει ιδανικά και ο Ίππος!
Τρεις οι βασικοί προπονητικοί "σπόνδυλοι" της ημερίδος: Η εμβάθυνση στην Ιππική Δεξιοτεχνία και η "ελάφρυνση των χειρών" του Αρχηγού της Ομάδος μας, η βελτίωση της εφιπποτοξοτικής τεχνικής του και η συνέχιση της αποενοχοποιήσεως φοβιών του Ίππου μας με την βοήθεια μη επανδρωμένου αεροσκάφους (μ.ε.α.).
Με τον εκπαιδευόμενο αρχίσαμε εισάγοντάς τον στο πνεύμα της αυτοσυγκεντρώσεως και του ψυχοσωματικού συντονισμού, υποχρεώνοντάς τον να εφιππεύσει δι εφάλσεως και με πλήρη οπλισμό στο χέρι, κάτι που κατάφερε χωρίς καμία δυσκολία και χωρίς να αγγίξουν τα όπλα του τον Ίππο!
Ακολούθως εφαρμόσαμε ένα ασκησιολόγιο ελιγμών επί καταφύτου εδάφους με τα όπλα ανά χείρας (έλεγχος Ίππου και διεύθυνση με το ένα χέρι), προσδιορίζοντας επακριβείς διευθύνσεις, μήκη, στροφές κλπ, με κλιμακούμενη δυσκολία, κάτι που όχι μόνον κατάφερε, αλλά και, μετά από λίγο, μας έδωσε το ακόλουθο στιγμιότυπο που κατέγραψε ο ακούραστος φακός:
Όταν ο μέσος «Ιππέας» που ..."γεννήθηκε με άλογα", δεν μπορεί να πάει ούτε μέχρι τη ...γειτονική «ποταμιά» με το …πόνι του αν δεν του φορά …στομίδα,
άλλοι χειρίζονται, αριστοτεχνικά, με ένα χέρι και τρία δάχτυλα ιπποδρομιακό thoroughbred χωρίς στομίδα! Όμως, αυτό δεν είναι «είδηση»! «Είδηση» είναι ότι,
εν Ελλάδι, οι ανίκανοι και «μη δυνάμενοι» επικρίνουν τους ικανούς και δυναμένους!
Αλλά, οι δυνάμενοι σήμερα π ρ ο π ο ν ή θ η κ α ν ενώ οι μη δυνάμενοι είναι απασχολημένοι
σε κοινωνικο-επετειακές συνάξεις, ή, όπως οι πρόγονοί τους τις λένε … «μουχαμπέτια»! Άξια η αφιέρωση της ημερίδος στον Αρχηγό της Ομάδος μας, Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη και αυτή την φορά, αφού προοδεύει αλματωδώς, επιμένοντας στην συστηματική και συχνή εξάσκησή του, καταλήγοντας να μας δείξει "με τα τρία δάχτυλα" ότι προσπέλασε το "κατώφλι" της Ιππικής Δεξιοτεχνίας διαμορφώνοντας και "ελαφρύτερες χείρες", όπως λέμε στην Υψηλήν Ιππική αφού η εντολή της κλειστής στροφής που του δόθηκε δεν είχε άλλη εκτελεστική διέξοδο!...
Για την βελτίωση της τοξευτικής τεχνικής του εκπαιδευομένου προτιμήθηκαν βέλη μειωμένου βεληνεκούς με ειδική σπογγοφόρο απόληξη ώστε να είναι ευδιάκριτα στην περιβάλλουσα πυκνή βλάστηση και η περισυλλογή τους να μη προκαλεί καθυστερήσεις. Τα ίδια βέλη χρησιμοποιήθηκαν και στην άσκηση των σπαθιστικών αποκρούσεων βελών, προ ημερών.
"Εγκεφαλικός" χαρακτήρας, καθώς είναι, ο Αντώνης διατήρησε σταθερά επαναλαμβανόμενη μια σωστή εφιπποτοξοτική τεχνική, "σώζοντας" διαρκώς ένα σταθερό "κάθισμα" με ασφαλείς χειρισμούς Τόξου και βελών.
Ως αρχάριος, είναι φυσικό να μη διακυβεύει "τολμηρά" βήματα και πολύ καλά κάνει, ωστόσο ο Εκπαιδευτής του κάθε φορά, σχεδιάζοντας την επόμενη Προπόνησή του προβλέπει το επόμενο, προς τα επάνω, "σκαλί"...
Τέλος, η αποενοχοποίηση των φοβιών του σχολικού Ίππου μας με την βοήθεια μ.ε.α. όχι μόνον αποδίδει καρπούς αλλά και μας αιφνιδίασε η ...πρόοδός της!
Συγκεκριμένα, τρομάξαμε εμείς, αντί να τρομάξει ο Ίππος, όταν το μ.ε.α. αιωρείτο σε ύψος ενός και μισού μέτρου σε απόσταση δύο μέτρων από το πρόσωπό του και βλέποντας τον Ίππο να ορμά προς το μ.ε.α. με απρόβλεπτες συνέπειες για το πτητικό μέσο μας! Ευτυχώς που ο χειριστής του μ.ε.α., ο Αντώνης μας, πρόλαβε και το ανύψωσε, αλλιώς θα είχε τύχη ...σανοβρώμης στις αδηφάγες μασέλες του ατρόμητού μας τετραπόδου το οποίο, παρά ταύτα, παραμένει ...στυλάτο!
Επιπλέον, σήμερα, ο Αντώνης εφίππευσε δι εφάλσεως ενώ το μ.ε.α. συνέχιζε να αιωρείται θορυβωδώς δίπλα στον αγαπημένο μας τετράποδο χωρίς αυτός να δείχνει καμία αντίδραση.
Είναι χαρακτηριστική η εμπιστοσύνη αυτού του Ίππου στον Αντώνη ο οποίος ξέρει, πια, να "γητεύει" όποιον Ίππο πλησιάζει...
Κι όταν είσαι σε θέση να κατανοείς ένα μάθημα και να μπορείς ακολούθως να το εφαρμόζεις τότε η πρόοδός σου είναι βέβαιη!
Ενώ οι ξενοκίνητοι «λεβιέδες»
της εξουσίας επιχειρούν την αποφυσικοποίηση των αμνών-υπηκόων τους, η Ομάδα των
«Ελλήνων Κενταύρων» επιχειρεί την αποτελεσματικότερη αντίσταση διατηρώντας τα Μέλη
της οξυγονωμένα και υγιή, με τον τρόπο που μας δίδαξαν οι Πρόγονοί μας, δια της
ασκήσεως σε φυσικό περιβάλλον! Κι όταν ο όχλος μεμψιμοιρεί στους καναπέδες με το
φραπέ στο χέρι, οι «Έλληνες Κένταυροι» όχι μόνον δεν «καταλάβαμε» ψευτοπανδημίες
και μάσκες αλλά το τέλος της μεγάλης απάτης που κόστισε αμέτρητους δολοφονημένους
μας βρίσκει ακόμη υγιέστερους από πριν!
Στα 17 χρόνια της λειτουργίας
της, η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» παραμένει μια νησίδα ευτυχών «συνοίκων-συμπολεμιστών»
οι οποίοι βιώνουν μια φυσική δράση σε ένα φυσικό περιβάλλον με την υποστήριξη «υποψιασμένων»
Στελεχών που είναι έτοιμα να «υποψιάσουν» στην ίδια ευτυχή συμβίωση κάθε
ενδιαφερόμενο για το υπέροχο βίωμα! Είναι κατάκτηση να παραμένεις όλβιος σε έναν
κόσμο δυστυχισμένων κι αυτή η κατάκτηση είναι στοιχειώδες δικαίωμα όσων νουνεχών,
λόγος για τον οποίο η Ομάδα μας παραμένει αφιλοκερδής!
Δεν μπορούμε, παρά να είμαστε ευδαίμονες κι αισιοδοξότατοι σε ένα τέτοιο φυσικό περιβάλλον! Δεν μπορούμε, παρά να ευγνωμονούμε την τύχη μας για την επιλογή μιας πολεμικής τέχνης που μας διδάσκει να τιμούμε την φύση μέρος της οποίας είμαστε! Δεν μπορούμε, παρά να υποκλινόμεθα συνεχώς ενώπιον του Ίππου ο οποίος μας τιμά με την εμπιστοσύνη της συνεργασίας του και μας γυμνάζει πνευματικώς και σωματικώς ώστε να διατηρούμεθα ισότιμοι μαζύ του, ισότιμοι με ένα πλάσμα το οποίο, αν και δέκα τέσσερις φορές δυνατότερο από εμάς, κατορθώνει να επιβιώνει απηλλαγμένο δόλου, ατενίζοντας με αγαθό βλέμμα τον περιβάλλοντα κόσμο ο οποίος, ούτε άδολος είναι, ούτε αγαθός! Και η υπεροχή της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" έγκειται στο ότι ακολουθεί τον δικό της δρόμο, ανεξαρτήτως οιουδήποτε και ο,τιδήποτε άλλου, ανεπηρέαστη από συρμώδεις οπισθέλκουσες τις οποίες ξεπερνά με νουνέχεια και ανιδιοτελή στοχασμό!
