ΣΤΟΝ ΘΕΣΠΕΣΙΟ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΣΤΑΥΛΟ!
Ούτε οι Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, ούτε το Ιππικό Θέατρο είναι δραστηριότητες που προορίζονται, αποκλειστικώς, για ηλιόλουστα "manèges"! Κι απόψε, στο τελείωμα ενός παγωμένου απογεύματος, κουκουλωμένοι με αλογοκουβέρτες χαρήκαμε εμπειρίες σπάνιας σταυλικής αλήθειας!
Και μάθημα επισάξεως και Τοξοβολία και Συραγώγηση και Έφιππη Τοξοβολία και ρίψη ...τσεκουριών από τον άτακτο Σταύρο μας και ρυταγώγηση από τον Ιωάννη ως πρώτη επαφή του με τον Ίππο, αλλά όλα μέσα στο κρύο και στο σκοτάδι, ενώ κάποιος "έβλεπε" πώς φωτίζεται ή, μάλλον, πώς δείχνει μια φωτισμένη σκηνή Ιππικού Θεάτρου δι ...ευνοήτους λόγους!
Ναι, όταν καταφέρνεις να αποφύγεις τους οπαδούς. τους ψηφοφόρους και τους πελάτες, αυτά τα τρία είδη δυναστών που σου καταστρέφουν την Αισθητική της καθημερινότητός σου, μπορείς να απολαύσεις την ομορφιά του Σταύλου και των θεσπέσιων "ενοίκων" του, ένα τέτοιο "ατμοσφαιρικό" απόγευμα.
Στην φάτνη, αναμένοντας να κοπάσει η μπόρα, το μάθημα επισάξεως προηγήθηκε υπογορευόμενο από την οικονομία του χρόνου, με δεδομένο την επικείμενη δύση του ηλίου.
Ο επιβήτοράς μας, ο Sepp, τρυφερότατος όπως πάντα, δέχθηκε και τον παλιό γνώριμό του Σταύρο και τον νέο γνώριμο Ιωάννη που σήμερα βρέθηκε για πρώτη μέρα κοντά μας.
Και η "Ιεροτελεατία" της, δικής μας, σταυλικής "ανοίξεως" που λέγεται "Ιπποκομία", ιδίων συναισθηματικών εντάσεων με εκείνη του Igor
Fyodorovich Stravinsky, ολοκληρώθηκε με τον καθαρισμό των πελμάτων του Ίππου λίγο πριν τον οδηγήσουμε στον χώρο της ιππευτικής εργασίας!
Ο ενθουσιασμός του δυνατού επιβήτορος από την επαφή του με τον ...φρέσκο, χειμωνιάτικον, αέρα τον ...ενέπνευσε σε συμπεριφορές ...πανηγυρικής εξάρσεως παρόμοιες με τις εκτροπές των διασκεδαστών των "σκυλάδικων" της ...παραλιακής και, παρά την ώριμη ηλικία του, συμπεριφορές ...προεφηβικής απειθείας, όμως ήταν αρκετή η παρατήρηση του βλοσυρού Εκπαιδευτή με ύφος -τουλάχιστον- Αδόλφου Χίτλερ για να επιστρέψει ο άτακτος τετράποδος αυθωρεί και παραχρήμα, με εσπευσμένο ..."χειρόφρενο", στην τάξη επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι το σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν ο και μόνον, "ύφος", είναι η πανάκεια της ευταξίας των φυσικών κοινωνιών, οπότε, ο μέχρι προ τινος άτακτος Sepp παρεδόθη στην φροντίδα του συραγωγέως του νεαρού Χάρη προς βελτίωση, έτι περαιτέρω, των συμπεριφορικών του ...εξάρσεων!
Και ιδού ο τέλειος, όπως πάντα και παντοδύναμος Sepp, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενος, να υπηρετεί δίκην ...ευσεβούς και ταπεινής καλογραίας τον ενδεκάχρονο αναβάτη του Χάρη στο πρόγραμμά του της Έφιππης Τοξοβολίας. Τι σου κάνει αυτό το ..."ύφος"...άνευ του οποίου το μπάχαλο θα κυριαρχεί!...
Και ο αγαπημένος μας Sepp παρέμεινε εκών-άκων ...ευπειθέστατος στον ενδεκάχρονο αναβάτη του Χάρη, μέχρι και την γενναία, ένοπλην, αφίππευσή του τελευταίου, όπως προβλέπεται από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Σχολής μας! Ένα νυκτερινό μάθημα Έφιππης Τοξοβολίας είναι πάντοτε χρησιμότατο όχι μόνον για την "ψυχολογία" του μέλλοντας Εφιπποτοξότη αλλά και για την άσκηση της οπτικής οξύτητός του συνδυαστικώς με όλα τα συμπράττοντα ανακλαστικά και, απόψε, αυτό απεδείχθη και πάλι ορθό.
Την ίδια ώρα, εκτός Κυκλοτερούς, ο Σταύρος και ο Ιωάννης τόξευαν, ενώ εκσφενδόνιζαν επί των αχύρων τσεκούρια, κατάνες, μαχαίρια και άλλα ευγενή χειροποίητα δημιουργήματα του ρέκτη των πάσης φύσεως ...οπλουργημάτων Σταύρου, υπό το ολοένα εντεινόμενο βραδυνό ψύχος του κατάφυτου αττικού Θορικού!
Παρά τον αρχικό προγραμματισμό, η διαμεσολαβήσασα καταιγίδα μας "ροκάνισε" χρόνο και η διακριτική απόσυρση του ηλιακού φωτός μας υπεχρέωσε να καταφύγουμε στο φως των προβολέων, οι οποίοι, εν συνδυασμώ με το εντεινόμενο ψύχος δεν διεμόρφωναν ιδανικές συνθήκες διεξαγωγής επιτυχών μαθημάτων αρχαρίων (Σταύρου κα Ιωάννη). Επειδή δε, όπως προανεφέρθη, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν έχουμε ...πελατειακές σχέσεις με τους μαθητές μας, αντί ημιτελών μαθημάτων, αξιοποιήσαμε διττώς τον χρόνο, αφ΄ ενός δίδοντας την ευκαιρία στον Ιωάννη να ρυταγωγήσει τον Sepp, αφ΄ ετέρου δε, δίδοντας την ευκαιρία στον ...ρομαντικό παππού (ενίοτε νοείται και ως ..."Εκπαιδευτής") να δοκιμάσει σκηνικούς φωτισμούς με δικές του τεχνικές, προς τελικήν εφαρμογή στο Ιππικό Θέατρο.
Η θεσπέσια "θαλπωρή" του Σταύλου και των όσων προσφέρει ακόμη και υπό συνθήκες χειμωνιάτικης σκιερής παγωνιάς, είναι ανεκτίμητη για όσους προνομιούχους μπορούμε να την απολαμβάνουμε, κάνοντάς μας να ξεχνούμε την αλγεινή "σκιερή παγωνιά" που προξενούν τα παρακμιακά, πνιγηρά, αστικά κέντρα των παρηκμασμένων συγχρόνων κοινωνιών μέσα στα οποία, τύποις, "εγκαταβιούμε"... Διότι το δικό μας πραγματικό σπίτι, παραμένει ο φυσικός και ευάερος Σταύλος!
