ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΠΟΛΥΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ...ΝΑΡΘΗΚΑ!

     Ένα πολύ ...εύκολο μάθημα είχαμε σήμερα στο Ιππευτήριο, πιο εύκολο δεν γίνεται! Ο μαθητής ...πολυτραυματίας(!) από τροχαίο ατύχημα και με ...νάρθηκα(!), με αυστηρή απαγόρευση κάθε πιθανότητος πτώσεως ως κρίσιμης για την επιβίωσή του! Βρέθηκε στο συγκεκριμένο Ιππευτήριο για πρώτη φορά ιππεύοντας για πρώτη φορά τον συγκεκριμένον Ίππο ενώ σε απόσταση πέντε μέτρων γίνονταν σοβαρές ...σιδηρουργικές εργασίες με ...τροχούς να κόβουν μέταλλα ...πετώντας σπίθες, ...βαριοπούλες να χτυπάνε και μεγάλες σιδερένιες βέργες να ...σηκώνονται όρθιες από το έδαφος προς ολοκλήρωση, παραπλεύρως, σιδηροκατασκευής! Όλα φυσιολογικά και ...αναμενόμενα για ένα πανεύκολο μάθημα Ιππασίας! Κι όμως! Όταν έχεις διαζευχθεί την μιζέρια και το πρόσωπό σου φωτίζεται με ένα μόνιμο χαμόγελο, όλα τα προηγούμενα μπορεί να καταλήξουν σε ένα ευτυχές αποτέλεσμα!

     Η εφίππευση με νάρθηκα απεδείχθη ιδιαιτέρως ...χρονοβόρος αλλά τελικώς επετεύχθη με τον Ίππο να επιδεικνύει τεράστιαν υπομονή αντιλαμβανόμενος την σοβαρότητα του εγχειρήματος. Με ολόκληρη την αριστερή κνήμη στον νάρθηκα, η εφίππευση επιχειρήθηκε από δεξιά ώστε να υποστηριχθεί με συγκράτηση του δεξιού ποδιού αλλά και πάλι, χρειάστηκε ώρα αλλά και επιμονή από τον εφιππεύοντα μαθητή.

     Οκτώ μήνες μακράν Ιππευτηρίου λόγω μόνιμης διαμονής εκτός Αττικής και σε επίπεδο αρχαριότητος κι όμως, μας έκανε την έκπληξη.

     Η αρχική σχεδίαση του σημερινού μαθήματος ήταν ο μαθητής να εισαχθεί στο μονοπάτι της επιτεύξεως μιας ισορροπίας η οποία στο επόμενο μάθημα θα του επέτρεπε να καθίσει σωστά, αλλά ο Σταύρος δεν ...αρκέστηκε σ΄ αυτό.

     Σαν να ίππευε κι εχθές, ο Σταύρος κατάφερε να βρει το σωστό και ασφαλές "κάθισμά" του σχεδόν αμέσως και η εκτέλεση των διατατικών ασκήσεων έγινε με άνεση και ασφάλεια ακόμη και κατά την ανάταση των χειρών.

     Καθ΄ όλη την διάρκεια αυτού του, μάλλον εκτενέστερου του δέοντος, μαθήματος ο Σταύρος δεν έδειξε καμία στιγμή επικίνδυνης απωλείας της ισορροπίας του!

     Και το παιγνίδι με τα μπαλάκια τον "κάθισε" ακόμη καλύτερα κάνοντάς τον να ξεχάσει τον ...νάρθηκα!

     Και στο να ξεχάσει τον ...νάρθηκα φρόντισε και ο ανεπανάληπτος τετράποδος Λάμπων ο οποίος, συναισθανόμενος την κρισιμότητα της καταστάσεως μετρούσε ακόμη και τα βήματά του ώστε να μην διαταράξει επ΄ ουδενί την ισορροπία του "ευαίσθητου" αναβάτη του.

     Κατακτώντας και τον στόχο του επομένου μαθήματος στο παρόν, ο Σταύρος διηύθυνε τον Ίππο με αξιοπρόσεκτην άνεση και χαλαρότητα, έχοντας ιππεύσει πολύ περισσότερην από την ενδεδειγμένην ώρα για ένα τέτοιο μάθημα. 

     Ακόμη εντυπωσιακότερη η στιγμή της αφιππεύσεως με την μετατόπιση της κνήμης με τον νάρθηκα υπεράνω του ...αυχένος του Ίππου, κάτι που ο Σταύρος κατάφερε ανετότατα και χωρίς να ενοχλήσει καθόλου τον Λάμπωνα ο οποίος, κυριολεκτικώς, είχε στρώσει "κόκκινο χαλί" στον αναβάτη του με μία συγκινητική στωικότητα και ακινησία.

     Και όπως την είχε προμελετήσει και σχεδιάσει, η προσγείωσή του τον βρήκε όρθιο και ασφαλή, μετά την αφίππευση, ολοκληρώνοντας ένα πολύ ιδιαίτερο μάθημα χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο, αφού η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" επιμένει να διατηρεί ΜΗΔΕΝΙΚΟ! τον δείκτη ατυχημάτων, κατά την δεκαπενταετή λειτουργία της.

     Ποιος είπε ότι ο τελευταίος γενναίος Ιππέας της Ιστορίας ήταν ο χρυσός Ολυμπιονίκης των αγώνων του 1936 στο Βερολίνο, Εθνικοσοσιαλιστής, αξιωματικός του Ιππικού Konrad Freiherr von Wangenheim ο οποίος κατέκτησε το μετάλλιό του με σπασμένη κλείδα(!) και το ένα χέρι του στον νάρθηκα, θεωρούμενος μέχρι σήμερα μοναδική περίπτωση στο παγκόσμιο στερέωμα της Ιππικής, όπως και όλη η ολυμπιακή Ομάδα της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας η οποία κατέκτησε και τα έξι χρυσά μετάλλια των Ιππικών αγωνισμάτων; 

     Ποιος είπε ότι η μεγάλη Leni Riefenstahl αν ζούσε σήμερα και παρακολουθούσε αυτό το μάθημα δεν θα εμπνέονταν για μία συνέχεια του μεγαλειώδους «Triumph des Willens» (Ο θρίαμβος της θελήσεως);