ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΗΡΥΧΤΗΚΕ ΠΟΤΕ!
Σήμερα ο Μηνάς
κατάφερε να κερδίσει έναν πόλεμο που δεν κηρύχτηκε ποτέ και να δείξει, ότι όλα
αυτά τα περίεργα όσο και ωφελιμότατα που μελετά τα βιώνει και δεν ξεφυλλίζει,
απλώς, τις σελίδες τους! Έτσι, χωρίς εξωτερικές εντολές, οδηγίες και
παρεμβάσεις, χωρίς την βοήθεια κάποιου Εκπαιδευτή, αντελήφθη το
"ζητούμενο" της Προπονήσεώς του κι έφτασε από μ ό ν ο ς του στο
κορυφαίο σημείο που ήταν ο άριστος καλπασμός φορώντας ένα αλυσιδωτό χιτώνιο
βάρους 16 κιλών που το πύρωνε (επίτηδες!) η υπέρ 42C θερμοκρασία του
Ιππευτηρίου!
Και το ίδιο άνετα ο Μηνάς κατέληξε να λειτουργήσει ως πολυεπίπεδος Εκπαιδευτής βοηθώντας τις Συνασκούμενές του τόσο στην Παραδοσιακή Τοξοβολία όσο και στην Ιππική, μη κρύβοντας την χαρά του για την σωστή διεκπεραίωση αυτού του δύσκολου ρόλου ο οποίος του ανατέθηκε αιφνιδιαστικά, χωρίς καμιά προηγούμενη προειδοποίηση.
Πέραν των μονίμων ηρώων του Ιππευτηρίου
μας, των Ίππων μας, οι σημερινοί ήρωες, εκτός του Μηνά, ήσαν και η Δέσποινα και
η Λίζα οι οποίες κατάφεραν να αντέξουν αγόγγυστα ένα τρίωρο εκτεθειμένες στις
υψηλότατες θερμοκρασίες της ημέρας αλλά και στον άτεγκτο ήλιο του ασκεπούς
Ιππευτηρίου! Κάποτε ο ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος είπε για το Ρούπελ ότι «Τα
οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται!» και το Ρούπελ, όπως ήταν φυσικό,
κατελήφθη από μία Γερμανική δύναμη εν ριπή οφθαλμού! Αντιθέτως, σε ένα ακάλυπτο
Ιππευτήριο και υπό θερμοκρασία πλέον των 42C, τρία παιδιά επί τρεις ώρες
απεφάσισαν να μην παραδοθούν στις δυσκολίες μιας σκληρής ιππικής ημερίδος ούτε
και να καταληφθούν από τις βαρύτατες συνέπειές τους και τα κατάφεραν! Ποιος
είπε ότι οι «ήρωες» βρίσκονται στα Ρούπελ και όχι και στα Καλύβια, Θορικού,
Αττικής; Τα αθέατα «οχυρά» της καθημερινότητος, συχνά, είναι εξίσου αθέατα
«εκτροφεία» ισοτίμων ηρώων της ζωής!
Η άφιξή μας στον "φλεγόμενο" Σταύλο έκανε να απορήσουν ακόμη κι αυτά τα λατρευτά μας αλογάκια που μας κοίταξαν απορημένα, όμως, γρήγορα κατάλαβαν κι αυτά ότι οι "Έλληνες Κένταυροι" ιδρύθηκαν για να σπάνε τα ...στερεότυπα!
Διαρθρωμένη σε μία "τετραλογία", η σημερινή εκπαιδευτική ημερίδα, περιελάμβανε Τοξοβολία, Ιπποκομία, Συραγώγηση και Ιππασία, αρχίζοντας από την πρώτη.
Κάτοχος του "αντικειμένου" και με έμφαση στην παραστατικότητα, ο Μηνάς ανέπτυξε στην Λίζα και στην Δέσποινα τις βασικές "γραμμές" της ενστικτώδους (Παραδοσιακής) Τοξοβολίας.
Η περίπτωση της Λίζας η οποία δραστηριοποιείται με αφοσίωση και στη μοντέρνα ("ολυμπιακή") Τοξοβολία αντιμετωπίσθηκε ακόμη πιο αναλυτικά από τον Μηνά για την κατάδειξη των διαφοροποιητικών σημείων ώστε η Λίζα να "εισαχθεί" επιτυχώς και στην, εντελώς διαφορετική, Παραδοσιακή Τοξοβολία, τοξεύοντας με σωστή τεχνική.
Η ήδη "υποψιασμένη" Δέσποινα απελευθέρωσε το ένστικτό της αμέσως, τοξεύοντας και αυτή με σωστή τεχνική κι έτσι, αυτή η εισαγωγή στη σημερινή ημερίδα ολοκληρώθηκε μετην πρώτη "είσπραξη" γενναίας θερμοκρασιακής ...παρενεργείας, προμηνύοντας το τι θα ακολουθούσε.
Μέσα στον, ούτως ειπείν, δροσερότερο Σταύλο, στη φάτνη του βαρβάτου μας Sepp, έγινε η συνέχεια της ημερίδος μας με τον Μηνά από μέσα και τις δύο Συνασκούμενές μας από έξω αφού ακόμη δεν είχαν εκτελέσει τον προβλεπόμενο Κύκλο Προσεγγίσεως του Ίππου που προσήγγιζαν για πρώτη φορά.
Με συντεταγμένο νου και αποφασιστική κίνηση ο Μηνάς επέδειξε αναλυτικώς όλες τις φάσεις της Ιπποκομίας και, πραγματικά,λυπηθήκαμε που δεν βιντεοσκοπήσαμε αυτή την επίδειξη που θα ήταν ό,τι πληρέστερο θα μπορούσε να καταγραφεί για το συγκεκριμένο θέμα.
Σημειωτέον ότι ο συστηματικότατος Μηνάς δεν παρέλειψε να αναφερθεί ούτε στις πλέον δευτερεύουσες λεπτομέρειες της Ιπποκομίας οι οποίες, όμως, μπορεί να αποδειχθούν κυριότατες για την ασφάλεια του ιπποκομούντος!
Το ίδιο επεξηγηματικός και για το στάδιο της χαλινώσεως ήταν ο Μηνάς, ενώ ο Sepp έδειχνε να αγωνιά για την ανάμειξή του στη ...παρέα μας, βγάζοντας με ανυπομονησία το κεφάλι του έξω από την φάτνη του προς το μέρος των Συνασκουμένων.
Μετά την ολοκλήρωση και του μαθήματος της Ιπποκομίας, ήρθε η ώρα να προσεγγίσουν τον Sepp οι δύο Συνασκούμενες εκτελώντας τον Κύκλο Προσεγγίσεως και ο εντελώς ελεύθερος επιβήτοράς μας αφέθηκε απερίσπαστος να τις ταυτοποιήσει και να τις αποδεχθεί.
Το υπέροχο τετράποδό μας χάρηκε για άλλη μια φορά την παρουσία φίλων και αποδέχθηκε τις δύο νέες "γνωριμίες" του ώστε, πλέον, κάτω από τον καυτό ήλιο των 42C να ξεκινήσει το επόμενο στάδιο της ημερίδος, η συραγώγηση, την οποία θα δίδασκε, σταθερά, ο Μηνάς ο οποίος είχε αναλάβει την εκτέλεση του προγράμματος όλης της ημερίδος.
Ο Μηνάς έχει τον δικό του τρόπο να κερδίζει την συνεργασία του Ίππου "εκπέμποντας" μία φυσική ευγένεια την οποία ο Ίππος εκτιμά αφάνταστα! Έτσι και σήμερα, καθ΄ όλη την διάρκεια αυτής της διδασκαλίας συραγωγήσεως είδαμε ό,τι καλύτερο έχουμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα στον συγκεκριμένο τομέα, με έναν Ίππο τόσο αρμονικά αλλά και τόσο δυναμικά κινούμενο χωρίς ενστόμισμα και χωρίς μάστιγα με τα οποία είναι μαθημένος να συραγωγείται! Ο Μηνάς, με την εξαιρετική "γλώσσα" του σώματός του καθοδηγούσε τον Sepp στην ιδανικότερη εκτέλεση κάθε παραγγέλματος και ο επιβήτορας έδειχνε πλήρως εναρμονισμένος με τον Εκπαιδευτή του.
Ο Μηνάς, με την εξαιρετική "γλώσσα" του σώματός του καθοδηγούσε τον Sepp στην ιδανικότερη εκτέλεση κάθε παραγγέλματος και ο επιβήτορας έδειχνε πλήρως εναρμονισμένος με τον Εκπαιδευτή του και σε διαρκή συσπείρωση και ισορροπία.
Το "ακροατήριο" των δύο Συνασκουμένων εκτός κυκλοτερούς είχε πάρει μια πρώτην "ιδέα" για την συραγώγηση, αυτή την βασική διαδικασία εκπαιδεύσεως του Ίππου και διασυνδέσεώς του με τον συνεργάτη του Άνθρωπο, έτοιμες να ακολουθήσουν.
Υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση του Μηνά και οι δύο Συνασκούμενές μας κατάφεραν να συραγωγήσουν αποτελέσματά τον Sepp και να αποκτήσουν "συνείδηση" ...στο "χέρι" του Ίππου και της κινήσεώς του.
Και ήταν χάρμα ιδέσθαι να παρακολουθείς τον Sepp να ανταποκρίνεται πρόθυμα στις εντολές κινήσεως των δύο κοριτσιών, ενώ με την δύναμή του θα μπορούσε να τις παρασύρει ως τη ...Βραυρώνα για ένα ...μπάνιο!
Και σε αυτό το σημείο, με την ολοκλήρωση και της συραγωγήσεως, μπήκαμε στα ...δύσκολα με Ιππασία στην ηλιοδαρμένη έκταση του αχανούς Ιππευτηρίου μας όπου η θερμοκρασία κατά τους μετριότερους υπολογισμούς θα ξεπερνούσε τους 45C και με την άμμο να ...κοχλάζει! Πραγματική ...Σαχάρα αλλά, είπαμε, οι "Έλληνες Κένταυροι" ιδρύθηκαν για να σπάζουν τα ...στερεότυπα και με κοινό παρονομαστή να βρεθούμε όλοι χωρίς καμιά προσυνεννόηση ...ασκεπείς, περιφρονώντας το ...θερμόμετρο, κάτι όχι σοφό που το "διαχειριστήκαμε" όμως κατ΄ οικονομίαν των περιστάσεων αποφεύγοντας συνέπειες υγείας και αποκτώντας εμπειρία υπερβάσεως κινδύνων.
Αυτός ο τελευταίος τομέας της "τετραλογίας" της σημερινής ημερίδος ήταν ιδιαιτέρως δύσκολος για τον Μηνά ο οποίος θα έπρεπε να ιππεύσει και να καλπάσει με αλυσιδωτό χιτώνιο βάρους ...16 κιλών, χωρίς ανακουφιστικό εσωτερικό υποχιτώνιο και χωρίς εξωτερικό αντιθερμαντικό χιτώνιο, κάτι που σήμαινε ότι και το βάρος θα ήταν αφόρητο για τον Μηνά αλλά και η θερμοκρασία που θα υπέφερε με το μέταλλο να "πυρώνει" απ΄την ηλιακή ακτινοβολία! Ας σημειωθεί ότι στην Ανατολή, όπου οι θερμοκρασίες είναι υψηλές, οι Ιππότες που έφεραν ανάλογες αλυσιδωτές κατασκευές τοποθετούσαν από πάνω τους ανοιχτόχρωμους λεπτούς επενδύτες για την εκτροπή της ηλιακής ακτινοβολίας και την διατήρηση της θερμοκρασίας του μετάλλου του αλυσιδωτού χιτωνίου σε υποφερτά όρια.
Στον Μηνά δεν εξηγήθηκε τίποτε από το περιεχόμενο και τον στόχο της Προπονήσεώς του, απλώς του υπεδείχθη να φορέσει το αλυσιδωτό χιτώνιό του, να βαδίσει κατ΄ αρχήν στον στίβο και κατόπιν να ρυταγωγήσει τον δεύτερο Ίππο που χρησιμοποιήσαμε σε αυτή την φάση της ημερίδος ώστε να μην καταπονηθεί επιπλέον ο προηγούμενος! Στους "Έλληνες Κενταύρους" η καταπόνηση των Εφιπποτοξοτών μας είναι μέρος της εκπαιδεύσεώς μας, αλλά η καταπόνηση των Ίππων κάτι που αποφεύγουμε εφαρμόζοντας την διαλειμματική εκπαίδευση και σταθμίζοντας την οικονομία των δυνάμεών τους με πολλή προσοχή. Έτσι ο Μηνάς βρέθηκε με τον 16κιλο αλυσιδωτό να ρυταγωγεί ...αγόγγυστα τον Ίππο του.
Παρά το βάρος του αλυσιδωτού, και τις επικρατούσες συνθήκες ο Μηνάς εφίππευσε δι' εφάλσεως με άνεση, όπως αναμένεται από κάθε μαχητή Ιππέα.
Ούτε η θερμοκρασία, ούτε η ιδιαίτερη κόπωση του Μηνά από το μέχρι τώρα βεβαρυμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που διεκπεραίωσε τον εμπόδισαν ώστε αμέσως μετά την εφίππευσή του να βρει το άριστο "κάθισμά" του επί του Ίππου ξεκινώντας αμέσως και χωρίς καμία υπόδειξη το πρόγραμμά του του οποίου τα στάδια (προθέρμανση και κυρίως έργο) τα ανεκάλυπτε μόνος του χωρίς καμία υπόδειξη του Εκπαιδευτή του και ταχύτατα. Η πνιγηρή ζέστη διεγείρει το αίσθημα αυτοσυντηρήσεως και αυτό βοηθά στην λήψη ταχύτατων και σωστών αποφάσεων και αυτή ήτα η ουσία του σημερινού προπονητικού προγράμματος για τον Μηνά.
Διατατικές ασκήσεις υπό το βάρος 16 κιλών αλυσιδωτού και θερμοκρασίας ...Σαχάρας είναι πράγματι ηρωισμός αλλά ως φαίνεται οι ήρωες είναι ανάμεσά μας!
Και η δυσκολότατη -έτσι κι αλλιώς- ανάταση των χειρών εν κινήσει, δυσκολότερη πάντοτε της εκτάσεως και προτάσεως, δεν φάνηκε να δυσχεραίνει τον Μηνά.
Και μόνος του, χωρίς κανένα έξωθεν παράγγελμα ή οδηγία, έχοντας βρει άριστη σχέση με τον Ίππο του , ο Μηνάς μπήκε στον "στόχο" του προγράμματός του δείχνοντας εκπαιδευτική διορατικότητα! Παρά την κόπωσή του ξεκίνησε υπέροχους καλπασμούς, σεβόμενος τον Ίππο του αλλά και την ορθότητα της εκτελέσεως της συγκεκριμένης κινήσεως διατηρώντας την σωστή χορήγηση εντολών και στάση σώματος.
Αν και ο Μηνάς, από την εποχή της μαθητείας και των εξετάσεών του μας έχει συνηθίσει με την άριστη εικόνα Ιππέως, σήμερα, υπό το βάρος όλων των αντίξοων συνθηκών που αντιμετώπισε για πρώτη φορά ξεπέρασε κάθε "εικόνα" ως Εφιπποτοξότης και Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη, καλπάζοντας γυμνιππευτικώς. Και η πλήρης εναρμόνισή του με τον Ίππο του τον έκανε να παραβλέπει την αντίξοη, περιρρέουσα, πραγματικότητα, διανύοντας μεγάλα καλπαστικά μήκη τα οποία αντανακλούσαν στην ευημερία του Ίππου, ώσπου άκουσε την φωνή του Εκπαιδευτή του να του λέει το "Αφίππευσε!". Ο Μηνάς "πάγωσε", στράφηκε ικετευτικά για να παρακαλέσει τον "παππού" να καλπάσει ακόμη λίγο αλλά ο άτεγκτος (σε ότι αφορά στην ευημερία του Ίππου) παππούς επέμεινε για την λήξη της επιτυχέστατης αυτής Προπονήσεως του αγαπημένου του "εγγονού"!
Η αφίππευση του Μηνά υπήρξε τόσο ζωηρή που μας έκανε να απορήσουμε αν αυτό το παιδί είχε αισθανθεί την ελάχιστη κόπωση μετά από το εξαντλητικότατο πρόγραμμα που είχε ήδη διεκπεραιώσει, όμως η ικανοποίηση της επιτυχίας του τον έκανε να "πετάει"!
Και ο Μηνάς, μόλις αφίππευσε, βρέθηκε να ευγνωμονεί τον Ίππο του γονατιστός μπροστά του! Σκηνή μοναδική γεμάτη ανθρώπινο μεγαλείο ψυχής που αναγνωρίζει στο πλάσμα που κουβάλησε στη ράχη του τον Πολιτισμό από έναν Άνθρωπο του οποίου το "Α" γράφεται με κεφαλαίο! Και ο Άνθρωπος, έτσι, δικαιώνει την παρουσία του επί γης όταν προσφέρει στα ζώα την αναγνώριση των δικών τους προσφορών, ευγνωμονώντας τα για όσα συνεισφέρουν στο κοινό οικοσύστημα και στον ανθρώπινο Πολιτισμό!
Όμως τα σημερινά εκπαιδευτικά καθήκοντα του Μηνά δεν τελείωσαν εδώ διότι τώρα θα έπρεπε να αναλάβει και ως Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη και την Δέσποινα η οποία θα έπρπε να ολοκληρώσει και αυτή το σημερινό της πρόγραμμα.
Με προσοχή και αφιέρωση ο Μηνάς, σε αυτό το τρίτο μάθημα της Δέσποινας, θα έπρεπε να την βοηθήσει στην εμβάθυνση της ορθής χρήσεως των συνεργημάτων σε ίππευση βάδην επί του στίβου.
Κι εδώ ευκρινής και παραστατικός ο Μηνάς "κάθισε" ακόμη πιο καλά την Δέσποινα επί του Ίππου ξεχνώντας, από την αφοσίωσή του στο μάθημα, να βγάλει το αλυσιδωτό χιτώνιό του επάνω στο οποίο θα μπορούσες να ...τηγανίσεις αυγό από την έκθεσή του στην ηλιακή ακτινοβολία, ώσπου , επί τέλους, το χιτώνιο ...απεβλήθη και ο Μηνάς συνέχισε μέχρι τέλους του μαθήματος ...ανακουφισμένος από βάρος και θερμότητα.
Μετά την αφίππευση της Δέσποινα εφίππευσε και η Λίζα μας η οποία κι αυτή, στο δεύτερο μάθημά της, μπήκε στο πνεύμα της ορθής χρήσεως των συνεργημάτων, εισαγόμενη στο πνεύμα της παρακάμψεως των ηνιών και στην σωστή χορήγηση εντολών κινήσεως προς τον Ίππο.
Η αθλητική ψυχολογία της Λίζας και η αυτοκυριαρχία της την βοήθησε ώστε σε συντομότατο χρόνο (προς αποφυγή συνεπειών ηλιάσεως κλπ) να αποδώσει το ζητούμενο.
Διορθώνοντας μια φυσική τάση κλίσεως του σώματός της προς τα εμπρός, δεν άργησε να βρει την ενδεδειγμένη καθετότητα του κορμού η οποία είναι βασική στην Ιππασία.
Η φύση του χαρακτήρος της Λίζας την βοήθησε ώστε συντομότατα να αντιληφθεί, χωρίς ιδιαίτερες επεξηγήσεις, την σημασία των χεριών, του κορμού και των ποδιών κατά την χορήγηση της εντολής εκκινήσεως του βάδην στον Ίππο. Και για την περίπτωσή της, αυτό ήταν το ζητούμενο στο σημερινό μάθημά της.
Και όταν η Λίζα αφίππευσε, στη μυική "μνήμη' της είχε απομείνει αδρή η αίσθηση της ορθής εντολής εκκινήσεως, χωρίς κουραστικές, βερμπαλιστικές, αναλύσεις.
Ευγνώμονες στον ζωοδότη αυγουστιάτικο, αττικό, ήλιο και ωφελημένοι όλοι, Ίπποι και Άνθρωποι, ολοκληρώσαμε ακόμη μία σύνθετη και δυσκολότατην εκπαιδευτικήν ημερίδα που μας δίδαξε ότι η αντιξοότητα δεν είναι πάντα αρνητική αλλά μπορεί να αποβεί και μεγάλος σύμμαχος για την νίκη σ΄ έναν πόλεμο που μπορεί να κερδηθεί ακόμη και χωρίς να ...κηρυχθεί, αναδεικνύοντας ήρωες που θα μπορούσαν να περάσουν ...απαρατήρητοι!
