Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018



ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ


     Περιεργο σε καποιους φανταζει Ανθρωποι ωριμης ηλικιας να ερχονται με λαχταρα μικρου παιδιου και να εντασσονται σε μια ομαδα οπου μαθαινονται οι υψηλες τεχνες του πολεμου. Με ζηλο μικρου μαθητη οπου αφηνεται να τον συνεπαρει η φαντασια του κοσμου που ‘ξατιλωγεται’ εμπρος του, μεσα απο τα πρωτα κιολας βηματα εκμαθησης…



     Ετσι δυο νεα μελη μας βρεθηκαν  στον κυκλο  διδασκαλιας του ξιφους. Με προσωπα γεματα ενδιαφερον οι δυο συνασκουμενες σαν αλλοι δεκαοκταχρονοι μαχητες μιας αλλης εποχης αφεθηκαν στην διδασκαλια των βασικων κοψιματων της Σπαθης και της ιστορικης προελευσης τους καθως και τις αμυντικες κινησεις για την αντιμετωπιση τους. Και παρα το ωριμο της ηλικιας τους οι δυο νεοεισερχομενες εδειξαν ταχεια αντανακλαστικοτητα



     Και ενω ο ηλιος εγερνε στην δυση του η σπιρταδα των ματιων τους ερχονταν σε αντιθεση με το λυκοφως που απλωνονταν γυρω μας δινοντας ζωη στις σκιες λες και ηθελαν να παρουν με μιας ολη την γνωση και με προσωπα γεματα ικανοποιηση. Ανταπεδωσαν τον μολις πριν λιγο δεδιδαγμένο  χαιρετισμο αλλά. ..



     Τι ειναι αυτο που τραβαει ωριμες γυναικες στην εκμαθηση της οπλομαχητικης; Μα φυσικα το ιδιο το οπλο-ξιφος το οποιο  μεσα απο μυριες γενιες εχει αφησει το στιγμα του σαν  φυλακας- τροφος και συντροφος στο DNA του ανθρωπου.




Σπυρίδων Νικόλης- Πρωτεσίλαος
Υπαρχηγός Ομάδος
ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ...ΟΜΟΣΤΑΥΛΕΣ!


     Πατέρας και παππούς, κόρη και μάνα μαζύ με τον γιο κι εγγονό, την ίδια στιγμή μέσα σε ένα "μποξ" Σταύλου μαζύ με έναν υπέροχο Ίππο που τον προετοιμάζουν για να χαρούν την Ιππασία! Ωραιότερη εικόνα δεν θα μπορούσαμε να φαντασθούμε στο Ιππευτήριό μας όπου, πια, υπερτερούν μαθητές που έρχονται οικογενειακώς να χαρούν μαζύ μας το ευεργέτημα της Ιππικής αλλά και της ομαδικής χαράς που μας προσφέρει η κοινή εργασία της Ομάδος μας!


     Και ας σημειωθεί για όσους έχουν αναστολές ηλικίας, ότι εν προκειμένω, ο ...παππούς Παντελής υπήρξε ο λαμπρός Ιππέας της ημερίδος, ή, μάλλον της εσπερίδος διότι κατάφερε να καλπάσει σε φυσικό έδαφος και όχι στην άμμο του Ιππευτηρίου, επί πενήντα λεπτά, τοξεύοντας 32 βέλη υπό συνθήκες σκότους αφού ο ήλιος είχε δύσει προ πολλού!


     Γι αυτόν δε τον λόγο και ο Εκπαιδευτής του τον ενημέρωσε αυθημερόν ότι τον ετοιμάζει για εξετάσεις ώστε να διαπιστευθεί ως Εφιπποτόξότης, όπως, άλλωστε, είναι ικανός!


     Χωρίς να υστερεί και η κόρη, αφού "εισέπραξε" την γενναία τούμπα της, πολύτιμη εμπειρία ιππικής ...προόδου όλων μας, διότι Ιππασία άνευ τούμπας είναι αδιανόητη, βρέθηκε άνετη επάνω στη ράχη του Ίππου της, όρθια και με τα χέρια στην έκταση να μας αποδεικνύει ότι καθήκον του πίπτοντος είναι η θριαμβευτική επανέγερση!


     Η πρωτοπόρος Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν μπορεί παρά να έχει διαρκή πρόοδο όσο και οικογενειακό "προφίλ" μεταφορικώς και πραγματικώς, έτοιμη να "αγκαλιάσει" τους επερχομένους του μέλλοντος!.



"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" 
ΚΑΙ ΣΤΟ 
ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ


     Αν και για επαγγελματικούς λόγους αρκετοί "Έλληνες Κένταυροι" βρίσκονται στο εξωτερικό, αυτό δεν τους κάνει να μην εκπροσωπούν επάξια την Ελλάδα φορώντας την αμφίεση της Ομάδος μας.


     Αυτό συμβαίνει και με τον Αρχηγό του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" ο οποίος, την περίοδο αυτή, δραστηριοποιείται επαγγελματικώς στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας χωρίς να παύει να τιμά την Ομάδα μας και να προπονείται με την αμφίεσή της αντιστρέφοντας τα συμπλέγματα των γραικύλων οι οποίοι πασχίζουν να αποποιηθούν κάθε τι που τους συνδέει με την Πατρίδα.


       Έτσι και το Σάββατο αυτό ο Γεώργιος Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης, ασκήθηκε παρέα με φιλόξενους φίλους Ρουμάνους, νέα παιδιά. Η έκπληξη βέβαια ήρθε κατά την στιγμή όπου κάποιος ακούστηκε να του φωνάζει στα Ελληνικά  "Γεια σου Κένταυρε!" . Κι αυτός ήταν φίλος Έλληνας τοξοβόλος ο οποίος γνώριζε την Ομάδα μας αλλά και Μέλη της! Πράγματι, οι Έλληνες όπου και αν βρισκόμαστε, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, οφείλουμε να παράγουμε πολιτιστικό έργο και να αποκαθιστούμε την αξιοπρέπεια της χώρας μας διατρανώνοντας το "Αιέν Αριστεύειν"!

ΜΥΗΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΠΠΙΚΗ


     Οι "Έλληνες Κένταυροι" πιστεύουμε ότι αποτελεί δικαίωμα κάθε λαού η ανεμπόδιστη επαφή του με την πολιτισμική κληρονομιά των προγόνων του! Δυστυχώς στην Ελλάδα ενώ αυτό ίσχυε και οι Έλληνες μπορούσαν να επισκέπτονται δωρεάν τους αρχαιολογικούς χώρους μας, όταν ανέλαβε υπουργός Πολιτισμού η Μελίνα Μερκούρη καθιερώθηκε και στον Έλληνα πολίτη εισιτήριο εισόδου σε αυτούς, μάλιστα δε πανάκριβο,  με αποτέλεσμα η μέση Ελληνική οικογένεια η οποία μάχεται, κυριολεκτικώς, για την επιβίωσή της, να μην μπορεί να επισκεφθεί τον Παρθενώνα!  Εμείς, ως μία μεμονωμένη ιδιωτική πρωτοβουλία  θελήσαμε αυτό να το ανατρέψουμε και καθιερώνουμε δωρεάν ημερίδες για Έλληνες και ξένους που βρίσκονται στη χώρα μας με σκοπό την επαφή τους με την τέχνη του Ξενοφώντος, την Ιππική, η οποία αποτελεί κορυφαίο "κεφάλαιο" της  προγονικής μας κληρονομιάς!


     Έτσι, το πρωινό αυτής της Κυριακής είχαμε την, πραγματική, ευτυχία, να μυήσουμε, δωρεάν και χωρίς καμία υποχρέωσή τους, τρία Ελληνόπουλα στην Ιππική, με σκοπό να αποενοχοποιήσουν κάθε φόβο προς τον Ίππο, να εισαχθούν στον τρόπο επικοινωνίας μαζύ του  και να αντιληφθούν ότι αυτό το πλάσμα που είναι 14 φορές πιο δυνατό από εμάς μπορεί να αποτελέσει έναν ιδανικό φίλο, συνεργάτη αλλά και "ίαμα" της ψυχής μας, φέρνοντάς μας σε καλύτερη επαφή με την φύση, κάτι στο οποίο, όλοι εμείς οι άνθρωποι των πόλεων και των γραφείων, μειονεκτούμε. Αυτή η ημερίδα προτιμήθηκε να διεξαχθεί όχι στον ανθρωποκατασκεύαστο χώρο ενός Ιππευτηρίου αλλά σε φυσικό χώρο, όπου ο Ίππος και ο Άνθρωπος με ενσυναίσθηση ελευθερίας, μπορούν να λειτουργήσουν ως φυσικά πλάσματα.


     Με γνώμονα όλων των δράσεών μας την ασφάλεια και επιθυμώντας την διατήρηση του μηδενικού δείκτη ατυχημάτων της Σχολής μας, διδάξαμε τον 'Κύκλο Προσεγγίσεως' στους φιλοξενουμένους μας εξηγώντας τους την "ετικέτα" που αναπτύσσεται εντός μιας αγέλης Ίππων, μεταξύ αρχηγού και μελών, καθιστώντας τους επισκέπτες μας "αρχηγούς αγέλης" και καθιερώνοντάς τους ως "ηγέτες" στην αποδοχή τουςαπό τον Ίππο. 


     Βεβαίως, εξηγήσαμε συνοπτικώς τον τρόπο με τον οποίο ο Ίππος αντιλαμβάνεται τον κόσμο, τους δύο κώνους τυφλότητος που τον δεσμεύουν εξ αιτίας της φυσικής "κατασκευής" των ματιών του και των ιδιαιτεροτήτων της οράσεώς του και πως αυτά τα αντιπαρέρχεται ο Άνθρωποςκατά την συνεργασία του με αυτόν.


     Στη συνέχεια μεταφέραμε στα παιδιά μας τον τρόπο ασφαλούς διαχειρίσεως ενός Ίππου από το έδαφος, με την διαδικασία της 'ρυταγωγήσεως' η οποία διασυνδέει Ίππο και Άνθρωπο από το έδαφος, ώστε να εξασφαλίζεται η μετέπειτα ασφαλής και αποτελεσματική συνεργασία των δύο διαφορετικών, ταξιδερμικώς, πλασμάτων κατά την Ιππασία.


     Ακολούθησε η εφίππευση των φιλοξενουμένων μας και η έναρξη μιας σειράς εφίππων ασκήσεων ξεκινώντας από προθερμαντικές διατάσεις και ασκήσεις εμβαθύνσεως του "καθίσματος" όπως ακριβώς προαπαιτείται στην Ιππασία.


     Παρά το ότι τα παιδιά μας φοιτούν και εργάζονται με ό,τι αυτό σημαίνει για την όλη φυσική τους κατάσταση, το ασκησιολόγιο, βατό για όλους και ...λυτρωτικό, τα βοήθησε από την πρώτη στιγμή να σταθούν σωστά επάνω στον Ίππο διώχνοντας από την σκέψη τους κάθε αγωνία πτώσεως!


     Κλείνοντας τα μάτια τους με ένα μαντήλι τα βοηθήσαμε να επικεντρωθούν στον εαυτό τους και στη σχέση τους με τον Ίππο και το ασφαλές "κάθισμα".


     Και βεβαίως, φροντίσαμε αμέσως να τους δώσουμε να αντιληφθούν ότι δεν είναι τα χέρια που μας βοηθούν να "κρατιόμαστε" στον Ίππο αλλά η έδρα μας η οποία "εκπαιδεύεται" ώστε να μας μεταφέρει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την διατήρηση της ισορροπίας μας. Τώρα τα χέρια απελευθερώθηκαν από κάθε στήριξη επί του Ίππου και τα παιδιά μας "κάθισαν" βαθύτερα και ασφαλέστερα επάνω στον Ίππο. 


     Τα χέρια, τώρα, μπορούσαν να παίξουν άνετα με ο,τιδήποτε άλλο εκτός από το να "στηρίζουν" τον Ιππέα και τα μπαλάκια ήταν ένα ευχάριστο παιγνίδι! 


     Κατόπιν η προσοχή τους αυξήθηκε και ζύγωσαν ακόμη περισσότερο σε ένα ασφαλέστερο "στάνταρ" ιππεύσεως, κάτι που συνεχώς επιδιώκουμε στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".   


     Έτσι, σε πολύ σύντομο χρόνο αναπτύχθηκε σημαντικά η ισορροπιστική τους ικανότητα εναρμονίζοντας την κίνηση της λεκάνης τους με την κίνηση του Ίππου, προϋπόθεση βασική στην Ιππασία. Και η ικανοποίησή μας απερίγραπτη απολαμβάνοντας τα παιδιά μας σε αυτή την διάθεση υπαρξιακής ευδαιμονίας και ψυχοσωματικής χαλαρώσεως, όπως φαίνεται στη παραπάνω φωτογραφία.


     Στο τέλος, η δυναμική αφίππευση την οποία εκτέλεσαν όλοι με ένα ακαριαίο άλμα, ήταν η πρώτη "εισαγωγή" τους στο δέον γενέσθαι κατά την περίπτωση απρόβλεπτης απωλείας ισορροπίας που οδηγεί σε πτώση. Ήταν το προοίμιο στην εκμάθηση της ασφαλούς αποφυγής τραυματισμών από μία πτώση, κάτι που στη Σχολή μας διδάσκεται με συστηματικότητα, λόγος για τον οποίο ο δείκτης ατυχημάτων μας παραμένει μηδενικός αν και σχεδόν όλοι οι μαθητές μας αποφεύγουν να παίρνουν τεχνητά μέτρα προστασίας,τα οποία ασφαλώς και είναι προαιρετικά, επιμένοντας σε ίδιες, ενεργητικές, ικανότητες αποφυγής συνεπειών παρά σε παθητικά εξωτερικά μέτρα τα οποία δεν αποδεικνύονται και πάντοτε αποτελεσματικά.


     Η "Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία" και  η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων" ευχαριστεί θερμά τα τρία εξαιρετικά και εξαιρετικής ιππικής αντιλήψεως, όπως απεδείχθησαν, Ελληνόπουλα που μας εμπιστεύθηκαν τους εαυτούς τους αυτό το υπέροχο κυριακάτικο πρωινό ενισχύοντας τις ελπίδες μας ότι η ελληνικότατη τέχνη του Ξενοφώντος,η ιππική, συνεχίζει δια των αιώνων να έχει ικανούς συνεχιστές στα πρόσωπα των παιδιών μας! 



Πλήρες φωτογραφικό λεύκωμα, εδώ!
H ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ...ΠΑΠΠΟΥ!


     Αυτός ο παππούς πρέπει να είναι πολύ καταχθόνιος και εκδικητικός! Του αρέσει να κάθεται στο ημίφως και να παραμονεύει τα εγγονάκια του ακίνητος, αμίλητος και αθέατος, παραμονεύοντάς τα να τα ...σβερκώσει εξ απήνης κι απ΄ αυτό, κατά κανόνα κανείς δεν του ξεφεύγει. Mε την Χρυσή μας ο παππούς έχει βρεθεί πολλές φορές έκπληκτος να την παρακολουθεί να κλαίει με μαύρο δάκρυ ύστερα από κάθε πολύ καλή έως εξαιρετική της προσπάθεια και να του λέει "δεν ήμουν τόσο καλή όσο θα ήθελα" ενώ εκείνος να θέλει να την στριμώξει στο φούρνο ...μικροκυμάτων για την τελειομανία της η οποία την ταλαιπωρεί όσο τίποτε... Αλλά, ο παππούς, σήμερα πήρε την ...εκδίκησή του!


    Σήμερα, λοιπόν, ήταν το τρίτο μάθημα της νέας μας μαθήτριας Κατερίνας, ενός εκπληκτικού κοριτσιού το οποίο με πολύ αυτοπειθαρχημένο χαρακτήρα και γονιμότατη σκέψη, τη φορά αυτή δεν κατάφερε να εκτελέσει απλώς ένα ασκησιολόγιο της αρχαριότητός της αλλά προχώρησε στην ύλη διψήφιων μαθημάτων καταφέρνοντας και να τροχάσει χωρίς χέρια αλλά και να καλπάσει προς στιγμή με άψογο κάθισμα και αντιδράσεις.


     Ακολουθώντας την διδασκαλία της Χρυσής, η μικρή μας Κατερίνα και τι δεν έκανε σήμερα και θα χρειάζονταν εκτενές κείμενο για να τα συμπεριλάβουμε όλα.


     Σε κάποιο σημείο στο μάθημα συνέβαλε και ο, πανταχού παρών, τετράχρονος γιος της Χρυσής μας τον οποίο η Μητέρα του τοποθέτησε ως ..."ορθοστάτη" προκειμένου η έφιππη Κατερίνα να διαγράφει οκτάρια διευθύνσεως γύρω από την ακίνητη Χρυσή και τον, επίσης, ακίνητο, γιο της, κάτι που η Κατερίνα κατάφερε αξιοπρπέστατα, αν και πρωτόγνωρο γι αυτή και, οπωσδήποτε, δύσκολο.


     Γενικώς, η Κατερίνα όχι μόνον δεν υστέρησε σε οποιανδήποτε άσκηση της ζητήθηκε από την Χρυσή να εκτελέσει αλλά και ανταποκρίθηκε με ακρίβεια και ταχύτητα ...Ουσάρου!


     Και βεβαίως, το καταληκτικό ορθοστάδην της θεαματικό και τάχιστα εκτελεσμένο χωρίς αβεβαιότητες και παλινδρομήσεις που συχνά παρατηρούνται στους μαθητές, μέχρι να ανορθωθούν επάνω στον Ίππο.


     Τελειώνοντας λοιπόν, η Κατερίνα μας κι ενώ την πλησιάζαμε για να την συγχαρούμε για την άριστη επίδοσή της, την είδαμε να βάζει τα ...κλάματα και να ψελλίζει "Δεν ήμουν τόσο καλή όσο θα ήθελα!"


     Εμβρόντητοι όλοι, εμβρόντητος ο παππούς, εμβρόντητη και η Εκπαιδεύτριά της Χρυσή η οποία δεν μπορούσε να αρθρώσει κουβέντα. Και τότε ο παππούς κοίταξε την Χρυσή με ένα πονηρό χαμόγελο όλο νόημα... Και η Χρυσή ...έβαλε τα γέλια γιατί κατάλαβε, επιτέλους, ανακαλύπτοντας τον ...εαυτό της στον "καθρέπτη" του προσώπου της μικρής Κατερίνας και ω! της ικανοποιήσεως του ...εκδικητικού παππού που είχε δώσει στη Χρυσή να ...καταλάβει! Αλήθεια, πως μπορούμε να δώσουμε στα εγγόνια μας να καταλάβουν ότι είμαστε κοντά τους για να κρατάμε πάντα ενεργή τη σπίθα της δικής τους ευτυχίας παραμερίζοντας τις φυσικές ανασφάλειές τους;


Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018


ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ 
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ 
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ


     Πιστοί στο ραντεβού με την υψηλή τέχνη της Tοξοβολίας, συγκεντρωθήκαμε οι “Έλληνες Κένταυροι”  στο καθιερωμένο σημείο του Λυκαβηττού. Η διάχυτη καλή διάθεση που συνόδευε τα μέλη της ομάδας μας αποτελούσε εξ αρχής εχέγγυο για την ωφέλιμη κατάληξη ακόμη μίας συνάντησης.



     Το ζητούμενο της σημερινής Προπόνησης δεν ήταν τόσο μία δυναμική προσέγγιση της τοξευτικής τέχνης, όσο η κατάδειξη και συνακολούθως η καλλιέργεια των βασικών πυλώνων της. Είναι ισχυρή άλλωστε η πεποίθησή μου πως η πνευματική κυρίως φαρέτρα είναι απαραίτητο να είναι πλήρης.



     Οι ασκήσεις εκτελέστηκαν από τους ασκουμένους άψογα και υποδειγματικά, πράγμα το οποίο πιστοποιεί πως αντελήφθησαν τάχιστα την σημασία τους.



     Κατά την άσκησή μας, πραγματοποιήθηκαν βολές σε μονό και διπλό στοίχο, σε μονή και διπλή γραμμή ενώ τέλος επετεύχθη εναλλαγή γραμμών με ταυτόχρονη τόξευση. Ωστόσο, ο αντικειμενικός σκοπός των σημερινών ασκήσεων δεν ήταν η τελική τόξευση του στόχου.



     Στην σημερινή Προπόνηση τηρήθηκε από τους ασκούμενους εντυπωσιακή σιγή. Κάθε ασκούμενος  κατέστη κύριος του χώρου του, πάντοτε σε συνάρτηση και έμμεση εξάρτηση με τον διπλανό του.



     Το υψηλό επίπεδο αυτοσυγκέντρωσης που επετεύχθη ήταν εμφανές σε κάθε βολή. Κατά συνέπεια η πνευματική εγρήγορση ήταν τέτοια που να μας επιτρέπει να πραγματοποιούμε διαρκώς πιο σύνθετες ασκήσεις με απόλυτη επιτυχία.


     Παράλληλα, με την ανεκτίμητη πείρα του Πρωτεσίλαου και την διακριτική ηγεσία της Χρυσής, που οδήγησαν στις πιο απαιτητικές ασκήσεις, δόθηκε και διατηρήθηκε ο ρυθμός, ένα από τα βασικά ζητούμενα της ημέρας. Οι ασκούμενοι κινούνταν με ομαδικό ρυθμό στον βηματισμό, στην αναπνοή, στη σκόπευση, στην άφεση, σχεδόν σε κάθε τους κίνηση.



     Ήταν μοναδικά υπέροχο το συναίσθημα που μας κατέλαβε καθώς παρακολουθούσαμε την γέννηση και την διάχυση του εγρηγορότος της Ομάδας μας. Η αλληλεπίδραση των συνασκουμένων δημιούργησε μία ζεύξη μεταξύ τους, την βαθύτερη συναίσθηση πως αποτελούμε ομάδα.



     Και όσο κι αν φαίνεται παράξενο, καθώς η ζεύξη των συνασκουμένων δυνάμωνε, τα βέλη ταξίδευαν πιο ομαλά και πιο συγκεντρωμένα στον στόχο.



     Το μάθημα που αποκόμισε ο καθένας μας σήμερα είναι διαφορετικό, ωστόσο υψηλή τέχνη της τοξοβολίας μάς δίδαξε όλους για μία ακόμα φορά πώς τον βίον ωφέλιμον ποιείν.

        Γεώργιος Φούκας



ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ


     Σήμερα, τρία πολύ ξεχωριστά Ελληνόπουλα μας έδωσαν την χαρά να παρακολουθήσουν την Προπόνησή μας και στο τέλος θέλησαν να δοκιμάσουν την τοξευτική τους ικανότητα ως απόγονοι του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος!


     Υπείκοντες στο καθήκον μας μυήσαμε τους τρεις καλούς μας φίλους στην ενστικτώδη-Παραδοσιακή Τοξοβολία και τους απολαύσαμε να καταφέρνουν αποτελεσματικές τοξεύσεις σχεδόν από την πρώτη στιγμή που κράτησαν το Τόξο.


     Παρατηρώντας αυτά τα παιδιά καθ΄'  όλη την διάρκεια των προσπαθειών τους νοιώσαμε υπερήφανοι για την συνέχιση της τοξευτικής ικανότητος στους επιγόνους του Οδυσσέως εν μέσω αιώνων σε τούτο τον τόπο και μας έδωσαν μιαν ιδέα:


     Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" πεπεισμένη στην αποστολή μιας ανιδιοτελούς ευποιίας, θα καθιερώσει ειδικές ημερίδες για Συνέλληνες νεαρής ηλικίας τους οποίους θα εισάγει τόσο στην τέχνη του Απόλλωνος όσο και στην τέχνη του Ξενοφώντος αναγνωρίζοντας το δικαίωμα των επερχομένων να απολαμβάνουν ελληνικές Παραδόσεις και τέχνες, όπως αυτές που προάγουν οι "Έλληνες Κένταυροι".