ΔΙΠΛΟΒΑΡΔΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΕΣ

ΕΝ ΠΛΗΡΗ ...ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

     Μπορεί το αυγουστιάτικο θερμόμετρο να προσπαθεί να μας πείσει ότι οι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές και να στέλνει τη μάζα στις παραλίες για μαζική ουροκολύμβηση, όμως, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" επιλέγει σταθερά το Ιππευτήριο όπου ο ιδρώτας είναι χαρά και πιάνει ...τόπο! Έτσι, σ' αυτή την προπονητική ημερίδα καταφέραμε το μεν πρωί να είμαστε με δύο αγόρια δίποδα κι ένα τετράποδο και το απόγευμα με δύο κορίτσια δίποδα και μία ...τετράποδη.

     Ο Γεώργιος επαλήθευσε τον κανόνα ότι οι αρχάριοι θα πρέπει να  διατηρούν πυκνά τα μαθήματά τους διότι τα "χάσματα" δεν ευνοούν την πρόοδο, τουλάχιστον στην αρχική φάση ενός εκπαιδευόμενου Ιππέως. Η μικρή του "απόδραση" από το Ιππευτήριο έδειξε τις συνέπειές της, ευτυχώς όμως για τον Γεώργιο, λόγω του λίαν αυτοσυγκεντρωτικού του χαρακτήραος, αυτές οι συνέπειες αντισταθμίστηκαν. 

     Έτσι στο τέλος του μαθήματος ξαναείδαμε τον "γνωστό" μας Γεώργιο με το καλό του κάθισμα και την αποτελεσματική διεύθυνση, ώστε να μπορέσουμε να "πάμε παρακάτω" στα επόμενα μαθήματα.

     Η λίαν "ιδιαίτερη" και δυσκολότατη "περίπτωση" που ακούει στο όνομα "Χρυσούλα" εισέβαλε ώσπερ ...ταύρος εν υαλοπωλείω, με ένα τεράστιο χαμόγελο αυτοπεποιθήσεως εταιρικού ...στελέχους που μόλις έλαβε διευθυντική προαγωγή και προετοίμασε εν ριπή οφθαλμού την φοράδα των απογευματινών μαθημάτων που ήσαν "δομημένα" σε αλληλοδιδακτική διάδραση: η Ελένη θα δίδασκε τη Χρυσούλα και η Χρυσούλα την Ελένη.

     Τα δύο κορίτσια μας με την ομόφυλη τετράποδη στο επίκεντρο της δράσεώς τους εξ αρχής έδειξαν μία καταπληκτική "χημεία" όχι άγνωστη στην Ομάδα μας αλλά πάντα καλοδεχούμενη και η Ελένη έδωσε αμέσως "ώθηση" στη Χρυσούλα.

     Αυτός ο θηλυκός "ελβετικός σουγιάς", η Χρυσούλα, με την εξαιρετική της, σημερινή, διάθεση που της έδινε τόόόση αυτοπεποίθηση ήταν εξ αρχής -επιεικώς- τέλεια!

     Υπό την προσεκτική διδασκαλία της Ελένης, η Χρυσούλα εξετέλεσε ένα άριστο ανακουφιστικό τροχασμό και προετοιμάστηκε άψογα και με ασφάλεια για τα όσα ακολούθησαν. Και ποιά ήσαν αυτά;

     Τοξοφορία και προσομοιώσεις ήταν η συνέχεια για την Χρυσούλα. Σήμερα, έχοντας βελτιώσει τη βαθύτητα του καθίσματός της με "βύθιση" των πτερνών, η "εικόνα" της ήταν "χάρμα ιδέσθαι". 

     Ανοικτοί καλπασμοί ...υψηλότατων ταχυτήτων κατόπιν, με ακρίβεια εντολών και έμφαση στο 'σωστό πόδι" εξόδου. Και πάλι άψογη σε όλες τις εξόδους της.

     Και, τέλος, τοξοφορία εν καλπασμώ υψηλής ταχύτητος, αυτό που λέμε "αγωνιστικούς ρυθμούς", χωρίς να "χαλάσει" τίποτε από το "κάθισμα" ή την ακρίβεια χειρισμών και εντολών.

     Κι εδώ οι όροι αντεστράφησαν και η Χρυσούλα ανέλαβε ως Εκπαιδεύτρια της Ελένης με την ίδια προσοχή και προσήλωση στην πρόοδο της "μαθήτριάς" της.

     To ίδιο αυτοσυγκεντρωμένη, εξ αρχής και με την ίδιαν αυτοπεποίθηση και η Ελένη υπήρξε η επιτομή της πειθαρχημένης "μαθήτριας" η οποία, υπό την καθοδήγηση της Χρυσούλας  έφθασε με ασφάλεια αλλά και με ταχύτητα σε σημείο καλπαστικής τοξοφορίας και, μάλιστα, χωρίς να έχει ξανακρατήσει, ποτέ πριν, Τόξο στα χέρια της.

     Πράγματι, σήμερα ήταν η πρώτη φορά που η Ελένη κρατούσε στα χέρια της Τόξο και ήταν χαρακτηριστικό ότι όταν η Χρυσούλα της το έδωσε, αιφνιδιαστικά, να το κρατήσει, πριν από έναν καλπασμό, η Ελένη δεν ήξερε ούτε πως να το πιάσει.

     Τελικώς, ο αιφνιδιασμός απεδείχθη επιτυχής και η Ελένη εξετέλεσε με ασφάλεια αρκετούς καλπαστικούς γύρους του στίβου με άψογη τοξοφορία. Ημέρες πανέμορφες, ωφέλιμες για όλους και κυρίως για τον Ιππικό Πολιτισμό μας.

ΠΡΟΟΔΟΣ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

     Με δρομολογημένο και τον "Μάρουλλο" και τον "Σκεντέρμπεη", ξεκινάμε σιγά-σιγά να μπαίνουμε στις κρίσιμες παραμέτρους ρόλων, όπως είναι το ιππεύειν με τα "καθιερωμένα" ενδύματα και πανοπλίες του ύστερου Μεσαίωνος και της Αναγεννήσεως. Κι όσο κι αν φαίνεται παράξενο οι αμφιέσεις της εποχής, είτε απλές είτε μάχης, ανατρέπουν τα ιππικά δεδομένα ως προς την ισορροπία και την άνεση χειρισμών του Ιππέως.

     Σήμερα ξεκινήσαμε να μελετούμε τις επιπτώσεις από την χρήση του αλυσιδωτού περικαλύμματος κεφαλής (coif)  εισάγοντάς το στην ύλη των εκπαιδευτικών ημερίδων και εξοικειώνοντας με την αίσθησή του τους μαθητές του Ιππικού Θεάτρου μας.. Και πρώτα απ΄ όλα εξοικειώσαμε με την "παρουσία" του τον Ίππο μας ο οποίος επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφιερώνοντας αρκετήν ώρα και παρατήρηση ώστε να το αποδεχθεί ως "φίλιο" αντικείμενο.

     Το ίδιο κάναμε και με τον εσωτερικό υποστηρικτικό υφασμάτινο σκούφο  για τον οποίο και πάλι ο Ίππος χρειάστηκε αρκετήν ώρα και προσοχή πριν τον αποδεχθεί. Οι αντιδράσεις του Ίππου αξιοπρόσεκτες και ενδεικτικές της ευφυίας του δείχνοντάς μας ότι αντελήφθη αμέσως ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο θα ήταν το επίκεντρο του σημερινού μαθήματος και ήθελε εγκαίρως να ξέρει τι ακριβώς ήταν και τι επιπτώσεις θα είχε στην ημέρα του.

     Αυτό το, φαινομενικώς αμελητέο, παρελκόμενο, η coif, από την πρώτη στιγμή έδειξε να ανατρέπει την ισορροπία του Ιππέως απαιτώντας ισχυρότερη αυχενική στήριξη της κεφαλής του Ιππέως ώστε να κρατηθεί η σωστή στάση.

     Το υπολογίσιμο βάρος των 3,5 κιλών της coif δυσκόλεψε αρκετά τον Ιππέα στο να εκτελέσει ακόμη και απλούς βηματισμούς (βάδην ή τροχασμό) με την άνεση που τους εκτελούσε στο παρελθόν χωρίς να φορά αυτό το παρελκόμενο διότι με τον αυχένα  να πρέπει να φέρει το φορτίο συνεχώς, η κόπωσή του ήταν δεδομένη και αυτό είχε ως συνέπεια την μεταβολή της στάσεως του κορμού και εξ αυτής την επιδείνωση της ισορροπίας αλλά και την αδυναμία ορθών διευθυντικών χειρισμών.

     Βεβαίως, ο Ιππέας δεν απέτυχε να εκτελέσει ακόμη και ένα ικανοποιητικό άλμα αφιππεύσεως εν κινήσει αλλά και πάλι το βάρος της coif είχε τις ορατές επιπτώσεις του.

     Όλα είναι υπόθεση επαναλήψεως και είναι βέβαιο ότι στα μαθήματα που θα ακολουθήσουν πολλά θα εξομαλυνθούν και σιγά-σιγά ένας ιδανικός σιδερόφρακτος έφιππος μαχητής θα μπορέσει να χειρισθεί και τα όπλα της εποχής επάνω από τον ηρωικό μας Sepp ο οποίος είναι ο Ίππος που τα υπόσχεται...όλα! Ακόμη και υπό την πολύ υψηλή αυγουστιάτικη θερμοκρασία μιας τέτοιας ημέρας.

ΟΙ "ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ" ΤΟΥ LOUIS ARAGON

     O Louis Aragon στο ποίημά του "Ο χωριάτης του Παρισιού" ανακαλύπτει στα μικρομάγαζα που βρίσκονται στο στενό της Όπερας ..."κλειδαριές που δεν κλείνουν καλά στο άπειρο" και σε αυτή την έκτακτη θερινή Προπόνηση, ο Προπονητής θέλησε να γίνει ολίγον ..."οφθαλμολάγνος" και να παρατηρήσει ανάμεσα από τα αμελητέα αυτά χάσματα που προκαλούν οι ατελείς "κλειδαριές" του γνωστικού μας αντικειμένου κάποιες αδιόρατες παραμέτρους που θα μπορούσαν να περάσουν και απαρατήρητες...

     Συγκεκριμένα, ο Προπονητής θέλησε να βαθμολογήσει την προπονητική "μνήμη" ενός προχωρημένου Τοξότη και την ικανότητα παρακολουθήσεως ενός απαιτητικού προπονητικού προγράμματος ενός όχι και τόσο προχωρημένου Τοξότη.

     Στην Ομάδα μας, με την συγκεκριμένη "δομή" της διδασκαλίας, παρατηρούμε ότι, σταθερά, ανεξαρτήτως εάν προσέρχονται ή όχι το ίδιο συχνά στις Προπονήσεις, εντούτοις, όλοι, διατηρούν μία παγία ικανότητα παρακολουθήσεως των προπονητικών προγραμμάτων και λέμε "η Ομάδα τραβάει προς τα εμπρός όλους". Που οφείλεται όμως αυτό το δεδομένο φαινόμενο;

     Σήμερα, αυτή η έκτακτη θερινή Προπόνηση αφέθηκε -πάντοτε υπό επίβλεψη- στην διδασκαλία του πλέον προχωρημένου Γεωργίου ο οποίος βοήθησε τον λιγότερο προχωρημένο Μηνά να τον "ακολουθήσει".

     Από τον Γεώργιο ζητήθηκε να διδάξει στον Μηνά τo περιεχόμενο της προηγουμένης Προπονήσεως και ο Προπονητής παρακολούθησε πολύ προσεκτικά την λεπτομέρεια της διδασκαλίας του Γεωργίου επισημαίνοντας ότι αυτός είχε καταγράψει με μεγάλη ακρίβεια την κυρίως διδασκαλία "περνώντας" την με την ίδιαν ακρίβεια πρωτογενούς διδασκαλίας στον "μαθητή" του.

     Έτσι ο Μηνάς δεν δυσκολεύθηκε καθόλου να "κυνηγήσει" την ακρίβεια, ταχύτητα και άνεση του Γεωργίου κατά την εκτέλεση του συγκεκριμένου προπονητικού προγράμματος, ενώ ο Προπονητής απολάμβανε την αρμονική ροή της εκπαιδευτικής, αυτής, ημερίδος.

     Τι είναι, λοιπόν, αυτό που "σύρει" όλους σ΄ αυτή την Ομάδα προς την πρόοδο; Μα τι άλλο απ΄την εμπέδωση της κυρίως διδασκαλίας της οποίας οι "χιονονιφάδες" μετατρέπονται σε μία χιονοστιβάδα που εγκαθίσταται και εξαπλώνεται στο επίκεντρο των Συνασκουμένων παράγοντας θετική στροφορμή προόδου.

     Βεβαίως, αυτή η στροφορμή προόδου δεν αποτελεί πανάκεια αναδείξεως όλων στο ίδιο επίπεδο, παρά ταύτα έχει τα ευεργετικά της οφέλη. Και αυτό φάνηκε σήμερα στις μακρυνές τοξεύσεις στις οποίες ο Μηνάς μπορεί να μην υπήρξε τόσο αποτελεσματικός όσο ο Γεώργιος αλλά με ελάχιστην επαύξηση των προσπαθειών του μπορεί να τον φτάσει.

     Αυτά "είδαμε" μέσα από τα χάσματα των "κλειδαριών" του Louis Aragon νοιώθοντας έναν επικούριο αισθησιασμό όπως και κάθε φορά που απολαμβάνουμε μιαν εκπαιδευτικήν ημερίδα στο Ιππευτήριο ή την Γραμμή Βολής των "Ελλήνων Κενταύρων"!

ΣΤΩΜΕΝ ...ΟΡΘΩΣ!

     Oι μεγάλες χριστιανικές εορτές έχουν το πλεονέκτημα να αποτελούν αργία για όλους πλην των ...νοημονεστέρων του εκκλησιάσματος που, ακριβώς, σ΄ αυτές τις ευκαιρίες, όταν οι πλείστοι τρέχουν στις εκκλησίες αυτοί κατευθύνονται οπουδήποτε ...αλλού. Έτσι και σήμερα, ανήμερα δεκαπενταύγουστου, κατά "παραγγελιά" του ευσεβεστάτου Γεωργίου, αποφασίσαμε, αντί να συρθούμε "στα τέσσερα" επί των γονάτων να επαληθεύσουμε την ελληνικότατην ευθυτένειά μας και το "άνω θρώσκειν" μας, με μία έκτακτη Προπόνηση στον αγαπημένο μας κατάφυτο Λυκαβηττό. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες ακόμη και στους Θεούς μας ορθοί μιλάμε!

     Με παύση μιας ημέρας, επαναλάβαμε σήμερα την χειριστική τυποποίηση της λαβής 6 βελών και της επιταχύνσεως ασφαλούς εγκαθιδρύσεώς τους, συνεχίζοντας από εκεί απ΄ όπου είχαμε μείνει. Ο Gustave Flaubert στο έργο του "L'Éducation sentimentale" σημειώνει ότι "οι επιθυμίες είναι συχνά ό,τι καλύτερο είχε μια ζωή" κι απ΄ ό,τι φαίνεται η δική μας επιθυμία για συνεχή άσκηση είναι ό,τι καλύτερο έχουν οι ζωές των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Επιμένοντας στην "ρομποτική" επανάληψη της γνωστής χειριστικής τυποποιήσεως επιδιώξαμε την ανάπτυξη μιας ιδιοφυούς "ενσυναισθήσεως" της μυικής "μνήμης", είτε σε κατάσταση στάσεως, είτε σε κατάσταση κινήσεως.

     Σήμερα "ανεβάσαμε τον πήχυ" ισορροπιστικής δυσκολίας του Τοξότη με συνεπαγόμενη συνέπεια την αύξηση και του βαθμού δυσκολίας των χειρισμών του.

     Και ο ασκούμενος όπλισε, αφόπλισε και τόξευσε όχι μόνον υπό διάφορες ισορροπιστικές αλλά και κινητικές συνθήκες, εν στάσει και κινήσει με γνώμονα την ακρίβεια και ταχύτητα χειρισμού.

     Και δεν ανεβοκατέβηκε, απλώς σκάλες αλλά υπεβλήθη και σε μία δυσκολότερη δοκιμασία που προϋπέθετε πολύ περισσότερες απαιτήσεις ...

     ...Υποχρεώθηκε να ανέβει -ενώ συνέχιζε να οπλίζει και να αφοπλίζει- σε δύο ψηλά κούτσουρα και από εκεί να συνεχίσει να εκτοξεύει ένα προς ένα τα βέλη του με τους κανόνες "Τοξοβολίας εξ επαφής"

     Ο "επίλογος" αυτής της προπονητικής ημερίδος ήταν η ανάπτυξη αμφιδέξιου χειρισμού του Τόξου με γρήγορες εναλλαγές από το ένα χέρι στο άλλο και κατάληξη σε "Τοξοβολία εξ επαφής".

     Και σήμερα εξαιρετικός ο Συνασκούμενος Γεώργιος, με ακρίβεια χειρισμώ,ν ταχύτητα και ευστοχία όπου απαιτήθηκε. Έτσι, δικαίως αοαντλα όταν ερωτάται πως ένοισε στη τελευταία Προπόνηση εν συγκρίσει με την προηγούμενη "200% πάνω".

     Και αυτή την χρονιά η αισθητική της προπορευόμενης πατούσας δεν απησχόλησε ποσώς τους "Έλληνες Κενταύρους"! Το δικό μας ορθοστάδην, ακόμη και ενώπιον των Θεών μας, ανεδείχθη αισθητικότερο, ειδικώς με το Τόξο ανά χείρας. 

     "Βοήθειά μας" και του χρόνου πάντα ορθοί!

Ο ΜΕΛΩΔΟΣ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ CD TOY 

Συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Στυλιανού για το νέο CD-βιβλίο 

«Μία Μέρα» 

που κυκλοφορεί από τη «Λόγχη» 

     Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του cd «Μία Μέρα» από τις εκδόσεις Λόγχη ο Κωνσταντίνος Στυλιανού από την Κύπρο, μας παραχώρησε μια σύντομη συνέντευξη.

      Το νέο σας cd περιέχει πολλά μελοποιημένα ποιήματα. Ποια είναι η σχέση της μουσικής με την ποίηση και γιατί επιλέξατε αυτή την προσέγγιση;

     Είναι γεγονός ότι στην νέα μου μουσική παραγωγή από τα δώδεκα τραγούδια τα εννέα είναι μελοποιημένα ποιήματα των Κωστή Παλαμά, Παντελή Μηχανικού, Λουκά Σταύρου, Αριστοτέλη Καλέντζη, Μάριου Αγαθοκλέους και του Άγγελου Δημητρίου. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν και τέσσερα δικά μου. Αν και πιστεύω στην αυτοτέλεια της ποίησης εν τούτοις θέλησα να πειραματιστώ προσεγγίζοντας διακριτικά τόσο τους ποιητές όσο και το έργο τους. Η προσέγγιση αυτή ήταν για μένα μια πρόκληση γιατί ήθελα να διατηρήσω αυτούσια την ύπαρξη των ποιημάτων και την δυναμική τους χωρίς η μουσική μου να προσθέτει ή να αφαιρεί από την οντότητα των ποιημάτων αυτών. Επιπλέον η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν θα μπορούσε παρά να αφορά ποιήματα που εκφράζουν μέσα από τους στίχους τους την δική μας ΙΔΕΑ. Θεωρώ ότι η Τέχνη σε όλες τις μορφές της είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής πράξης. Για αυτό και σκοπός του δημιουργού είναι η εξυπηρέτηση της Κοινότητας, του Έθνους και της Φυλής μέσα από το χρέος που αναλαμβάνει απέναντι στην Πολιτεία. Έχει καθήκον και χρέος ο καλλιτέχνης να οδηγεί μέσα από τις δημιουργίες του την ανύψωση και την ολοκλήρωση της ίδιας της Ιδέας. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις την τέχνη από τον άνθρωπο για αυτό δεν γίνεται ο άνθρωπος να απομονώνεται από την κοινότητα του.

     Η τουρκική εισβολή του 74 μοιάζει σήμερα ένα μακρινό παρελθόν για τους περισσότερους. Ποια είναι η σχέση των σημερινών Κυπρίων με την πρόσφατη ιστορία τους;

     Η εισβολή του 74 δεν μοιάζει αλλά δυστυχώς είναι μακρινό παρελθόν για ένα τεράστιο ποσοστό των Κυπρίων. Όπως είναι δυστυχώς παρελθόν για ένα τεράστιο ποσοστό των Ελλήνων της Μητροπολιτικής Ελλάδας τα πλείστα εθνικά θέματα. Κάνοντας μια βόλτα στο νησί μπορεί εύκολα κάποιος να διαπιστώσει πλέον ότι η μετάλλαξη σε μια νέα Βηρυτό, σε ένα νέο Μπαχρέιν, σε ένα νέο Χονγκ Κονγκ έχει τροχιοδρομηθεί εδώ και χρόνια. Η πολυπολιτισμικότητα κυριαρχεί παντού. Οι όποιες εστίες αντίστασης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παρηγορία πενθούντων. Το οπαδικό κίνημα, οι μικρές αυτόνομες ομάδες, οι εκδηλώσεις και τα μνημόσυνα, ακόμα και η παρουσία εθνικιστικού κόμματος στην κυπριακή βουλή είναι μικρές εστίες ελπίδας που όμως δεν μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα. Για να αλλάξει η παρούσα κατάσταση θα πρέπει να υπάρξει ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός αντίστασης ενάντια στα τετελεσμένα της εισβολής αλλά και ενάντια στο ληστρικό κατεστημένο των κομμάτων και των τραπεζών.

     Πού βλέπετε να οδεύει το κυπριακό ζήτημα σήμερα; Υπάρχουν περιθώρια για αισιοδοξία;

     Αισιοδοξία θα υπήρχε μόνον αν οι κυβερνήσει Κύπρου και Ελλάδος διεκδικούσαν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα απέναντι στην Τουρκία. Εφ΄ όσον κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην παρούσα φάση τότε δεν διακρίνω περιθώρια αισιοδοξίας όχι μόνο στο θέμα του Κυπριακού αλλά σε όλα τα εθνικά θέματα. Τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου δεν είναι πλέον ψευδοκράτος αλλά επίσημη αναγνωρισμένη οντότητα πρωτίστως από την δική μας πλευρά. Η χρόνια προδοτική διαχείριση του Κυπριακού προβλήματος από Λευκωσία και Αθήνα αλλά και οι εντελώς λανθασμένοι χειρισμοί που αφορούν το φυσικό αέριο θα μας οδηγήσουν στο επόμενο στάδιο που θα είναι η ομαλή παρουσίαση μιας ομοσπονδιακής λύσης. Καταστροφική όχι μόνο για την Κύπρο και τους Έλληνες της Κύπρου αλλά για όλο τον Ελληνισμό.

     Πώς εξηγείτε την μειωμένη καλλιτεχνική παραγωγή στα πλαίσια του εθνικιστικού χώρου; Γιατί οι ποιοτικές δουλειές σπανίζουν;

     Σαφώς και θα μπορούσε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη πολιτισμική πρόταση στα πλαίσια του εθνικιστικού χώρου. Μια παρουσία πολιτισμού που θα καλύπτει όλες τις τέχνες και θα έχει την δύναμη να δημιουργεί αλλά και να καλλιεργεί ταυτοχρόνως συνειδήσεις. Εκδόσεις λογοτεχνικές, ιστορικές, ερευνητικές, εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής, παραγωγές συναυλιών, νέες κυκλοφορίες cd αλλά και ταινίες μικρού μήκους θα μπορούσαν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος της Ιδέας μας. Αντιλαμβάνομαι τις πρακτικές δυσκολίες και τα προβλήματα που προκύπτουν στην ύπαρξη μιας τέτοιας δράσης. Κατανοώ επίσης ότι για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει κάποιοι να εκτεθούν δημόσια πληρώνοντας ένα τίμημα. Αφήνοντας όμως επωνύμως την σφραγίδα μας είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε όταν άλλοι συναγωνιστές μας συλλαμβάνονται από τους πραιτωριανούς της δημοκρατίας και άλλοι δολοφονούνται.

     Σε ποιο είδος μουσικής επικεντρώνεται η δουλειά σας και γιατί το επιλέγετε;

     Δεν θα έλεγα ότι επικεντρώνομαι σε συγκεκριμένο είδος. Αν είχα την πολυτέλεια να χρησιμοποιούσα μια συμφωνική ορχήστρα θα έγραφα συμφωνική μουσική. Αλλιώς έχω ένα τραγούδι στο μυαλό μου και αλλιώς καταλήγει στο τελικό του αποτέλεσμα. Αυτό είναι αναπόφευκτο εξ αιτίας πολλών παραγόντων. Έτσι επικεντρώνομαι στα όργανα που γνωρίζω και μπορώ να χρησιμοποιώ εγώ αφού δυστυχώς στο νησί δεν υπάρχουν συνεργάτες για ζωντανές εμφανίσεις και ηχογραφήσεις αλλά ούτε και στήριξη από κάποιο φορέα. Το είδος που θα ήθελα να κινηθώ θα μπορούσε να είναι τόσο η κλασσική μουσική με τα lied όσο και ακούσματα από αυτό που αποκαλούμε folk-rock-country πάντα με ενσωματωμένα τα στοιχεία της παράδοσης των Ελλήνων. Από την άλλη θεωρώ πιο σημαντικό στοιχείο τον Λόγο αντί την Μουσική.

Περιεχόμενα CD:

1. Μια Μέρα Στίχοι: Κωνσταντίνος Στυλιανού

2. Καλημέρα Λεμεσός Στίχοι: Κωνσταντίνος Στυλιανού

3. Ένα κερί Στίχοι: Αριστοτέλης Καλέντζης

4. Εαρινό (Στην μνήμη των Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη) Στίχοι: Άγγελος Δημητρίου

5. Αμμόχωστος Στίχοι: Μάριος Αγαθοκλέους

6. Είμαι η οργή σου Στίχοι: Λουκάς Σταύρου

7. Πατέρες Ποίηση: Κωστής Παλαμάς

8. Στον δάσκαλο Ποίηση: Κωστής Παλαμάς

9. «Ίτε» Ποίηση: Παντελής Μηχανικός 

10. Ψυκτικοί θάλαμοι Στίχοι: Κωνσταντίνος Στυλιανού

11. Ένα μικρό παιδί Στίχοι: Κωνσταντίνος Στυλιανού

12. Έλληνες Κένταυροι Στίχοι: Αριστοτέλης Καλέντζης

     ...Γιατί η αλήθεια της τέχνης μας θα σβήσει το σκοτάδι του σύγχρονου κόσμου. 

     Ενάντια στην κατοχή για την ΕΝΩΣΗ, για την ΕΛΛΑΔΑ, για την ΕΥΡΩΠΗ....

ΠΗΓΗ