ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΙΣ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ 

ΕΝΟΣ 

ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

     Μέσα στον ατέλειωτο εθνικό χειμώνα που διανύει από πολλών δεκαετιών η Πατρίδα μας, οι "Έλληνες Κένταυροι"  υποδεχόμαστε τις αλκυονίδες με άλκιμο πνεύμα, που αλλού, στο Σταύλο.

     Στο δικό μας εσώτερο "λημέρι" εκεί που τα τετράποδα αδέλφια μας ξαποσταίνουν και φροντίζονται, ακόμη μια μέρα ηλιόλουστη και ζεστή μας βοήθησε να δείξουμε την αγάπη μας σ΄ αυτά τα σπουδαία συμπληρώματά μας που κάνουν θετικό τον ψυχισμό μας και μας διδάσκουν την βαθύτερη ερμηνεία της Φύσεως, βοηθώντας μας να αφομοιωθούμε μ΄ αυτή.

     Τα αγόρια και τα κορίτσια των "Ελλήνων Κενταύρων" χωρίς καμία διάκριση φύλου, από τον Αρχηγό της Ομάδος μέχρι τους μαθητές του, είχαν από κοινού την Τιμή να καθαρίσουν φάτνες και να μαζέψουν την κοπριά ευπρεπίζοντας τους οικητήριους χώρους των Ίππων μας και αποδίδοντας καθαρές τις φάτνες, όπως αξίζει σε πεντακάθαρα πλάσματα, τετράποδα και δίποδα, πάντα με χαμόγελο και ψυχικό σθένος.

     Ο εξαιρετικός φίλος της Ομάδος μας  και Προπονητής Δημήτρης Κυριακίδης, πάντοτε αρωγός των "Ελλήνων Κενταύρων" στο πλευρό μας για να μας δείξει και να μας μεταφέρει τις πολύτιμες γνώσεις του σε όλα τα επίπεδα της σταυλικής εργασίας.

     Κι εμείς, χωμένοι βαθιά στις φάτνες να "συνομιλούμε" με τα αξιολάτρευτα τετράποδα κάνοντάς μας να μας νοιώθουν ως ...συγκατοίκους τους, όπως άλλωστε προσδοκούμε κι εμείς.

     Σ΄ αυτό το ιερό "άβατο" για τους πολλούς, ακόμη κι ο πιο πνευματικός Άνθρωπος, ο πιο αριστούχος των "γραμμάτων" αισθάνεται προσκυνητής βαθειάς εμπειρίας βίου που συμπληρώνει καθοριστικά κάθε προσωπικότητα.

     Κι έτσι, με κοντομάνικα και γυαλιά ...ηλίου, κάτω από τον ανοιξιάτικο ουρανό της Αττικής, υποδεχθήκαμε, που αλλού, στο Ιππευτήριο κι αυτές τις αλκυονίδες ενός ατέλειωτου χειμώνα που περνά η Πατρίδα μας.

     Στο επίκεντρο αυτής της υποδοχής, ο "Sepp", ο υπερήφανος βαρβάτος μας, έτοιμος να χαρεί κι αυτός, μαζύ μας, ό,τι δυναμώνει τη ψυχή και οξύνει το πνεύμα.

     Στα χέρια του Αρχηγού μας ο "Sepp" αρχίζει να προθερμαίνεται και να "ξυπνά" από τη ραστώνη της φάτνης για να συνεχίσει με τους μαθητές στη ράχη του σωστά προετοιμασμένος και χαρούμενος.

     Οι απαραίτητες οδηγίες προς ..."ναυτιλλομένους", λόγω ηλιακής ακτινοβολίας και ζέστης, στη ...σκιά του δέντρου κι ας είναι ακόμη Γενάρης κι ας είδαμε σήμερα, λίγο πριν, στο μετρό,  τους "κοινούς θνητούς" να διασκεδάζουν τη μιζέρια τους με μπουφάν και στο χέρι τον ..."φραπέ" και το ..."κινητό".

    Και πλέον ευδαίμων εξ όλων ο παππούς και Ιδρυτής της Ομάδος με την αίσθηση ότι πίσω από την πλάτη του τα αγαπημένα "εγγονάκια" βαδίζουν στη σωστή ατραπό υποσχόμενοι όλοι μαζύ "ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ".

      Και πάλι εξαιρετική η Χρυσούλα μας, παρά την γόνικη γκρίνια της ακόρεστης τελειομανίας της. Ο Αρχηγός της Ομάδος μας την προετοιμάζει για τις εξετάσεις της και είναι πια γεγονός ότι βρήκε και τον ιδανικό Ίππο.

      Πάντα εξαιρετικός με τις παρεμβάσεις του και ο προπονητής Δημήτρης Κυριακίδης να βοηθά στην εκπαίδευσή μας όπου χρειαστεί και όπου η τεράστια εμπειρία του κρίνει απαραίτητο να παρέμβει.

      Και όλη η "παρέα" να ιππεύει και να απολαμβάνει την χαρά της επικοινωνίας καθισμένη πάνω σε ένα καβαλέτο κάτω απ΄ τον ήλιο του Υμηττού... Ευτυχείς όσοι έχουμε αυτή την ατραπό...

     Και κεί, με φόντο τα ίδια μπλε κάγκελα όπου ξεκίνησε πριν δεκατρία χρόνια η Έφιππη Τοξοβολία στην Ελλάδα από τον ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" με τον "Πικάσσο", σήμερα, ο Εφιπποτοξότης και Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Γεώργιος Μυλωνόπουλος  να συνεχίζει την Παράδοση της Ομάδος δικαιώνοντας το μεγάλο αρχικό όραμα...

     Έξω από την ομορφιά του Ιππευτηρίου μας, κυριαρχεί η οικτρή ασκήμια ενός μπάσταρδου λαού που αποσυντίθεται μέσα στα ανομήματα της απεμπολήσεως προγονικών Αξιών. 

     Έξω από την ευημερούσα και ανελισσόμενη "νησίδα" των "Ελλήνων Κενταύρων", μια χώρα που "ΠΩΛΕΙΤΑΙ" στους τοκογλύφους της από εκείνους που μιλούν για ..."πατριωτισμό".

     Ακόμη και υπό την ξένη κατοχή των διεθνών τοκογλύφων η οποία εδώ και καιρό έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, εμείς οι "Έλληνες Κένταυροι" θα συνεχίσουμε να υποδεχόμαστε τις αλκυονίδες ημέρες του μακρύ χειμώνα που υφίσταται η Πατρίδα μας με προσήλωση στις προγονικές μας Αξίες, προάγοντας την εθνική μας Πολεμική Αρετή  άνευ της οποίας ουδεμία προσδοκία επιβιώσεως της Φυλής μας υπάρχει.

ΜΙΑ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ 

     Μετά την σημερινή ιππικήν ημερίδα, ευφυώς, ο Αρχιεκπαιδευτής και Αρχηγός της Ομάδος μας Κωνσταντίνος Δαμιανάκης ζήτησε από τους μαθητές του να του στείλουν «δυο λόγια» με την βιωματικήν εμπειρία τους.

     Η ιδέα του Αρχηγού μας με έκανε να ζηλέψω διότι, τύποις, προ πολλού δεν είμαι μαθητής, όμως, επειδή ουσία στους «Έλληνες Κενταύρους» όλοι παραμένουμε ισοβίως μαθητές, είπα να διαγράψω την ηλικία μου των 66 χρόνων και να επιστρέψω στα «θρανία»… και, τότε, θυμήθηκα…

     …Σ’ αυτό το ίδιο Ιππευτήριο ίππευα όταν πρωτοξεκίνησα μόνος, χωρίς κανέναν Εκπαιδευτή την Έφιππη Τοξοβολία με τον αγαπημένο μου «Πικάσσο» τον οποίο μόνος μου άρχισα να εκπαιδεύω για να με …εκπαιδεύσει στη μεγάλη «περιπέτεια».
.

     Στο ίδιο περιβάλλον όπου το 2005 πρωτοξεκίνησα, σήμερα, …δεκατρία χρόνια μετά χαιρόμουν γύρω μου τους νέους συνεχιστές ενός ευγενούς οράματος που τότε δόμησα στις προσδοκίες μου, υπηρετώντας την τέχνη του Ξενοφώντος, του Απόλλωνος και του Χείρωνος,

     Σ’ αυτό το γνώριμό μου Ιππευτήριο, όπως τότε, με τα χαρακτηριστικά του γαλάζια κιγκλιδώματα, τα κλασικά κεραμίδια στο γειτονικό οικίσκο, τα ίδια κυπαρίσσια –τώρα λίγο ψηλότερα- κι εγώ πάνω σ΄ ένα παρόμοιο με τον «Πικάσσο» τετράποδο, τον «Sepp» με ακόμη περισσότερο κέφι και με τις αναμνήσεις να γλιστράνε ανάμεσα από τα δάκτυλα όπως κράταγαν τις ηνίες και να σχηματίζουν ένα γάργαρο αυλάκι στην άμμο ανάμεσα στις πατημασιές των οπλών που χάραζαν οι βηματισμοί του Ίππου μου.

     Κι εγώ να μη νοιώθω αυτά τα δεκατρία χρόνια που πέρασαν από πάνω μου χωρίς να με γεράσουν αλλά κάνοντάς με ακόμη πιο ενεργό κι ευτυχισμένο αφού, σήμερα, «πολλώ κάρρονες» νεαροί «Έλληνες Κένταυροι»βάδιζαν στα «χνάρια» που κάποτε «σχεδίασα» γι αυτούς, έστω κι αν τότε δεν γνώριζα τα πρόσωπά τους…  

     Φαίνεται ότι η ιππική είναι σαν το παλιό κρασί που σου αφήνει την ωραιότερην επίγευση όσο τα χρόνια προστίθενται πάνω σου.

     Φαίνεται ότι η ίδια η ζωή είναι σαν το παλιό κρασί που όσο σε οδηγεί προς την «έξοδο» σε κάνει ολοένα και περισσότερο όλβιο βλέποντας πανάξιους επερχομένους να βαδίζουν πάνω στην ίδιαν ατραπό και να την χαίρονται κάθε μέρα σαν τα μωρά που πρωτοσηκώνονται στα πόδια τους.

     Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους «Έλληνες Κενταύρους» για το ότι κατενόησαν τις ίδιες σπουδαίες Αξίες που με έκαναν ευτυχή επιλέγοντας κάποτε την ατραπό της Έφιππης Τοξοβολίας, όλα τούτα τα παιδιά που καθημερινά τα απολαμβάνω να μοχθούν με τα «δύσκολα» και να βγαίνουν νικητές, μέσα σε μιαν ομαδικήν ατμόσφαιρα αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης, στο σταυλικό περιβάλλον…

     Όλους αυτούς με τους οποίους καταφέραμε να δομήσουμε την «Πολιτεία» του Πλάτωνος ζώντας μέσα σ΄ αυτήν εν μέσω των συντριμμιών μιας αντιπλατωνικής-δημοκρατικής αθλιότητος θα ήθελα να τους εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την επιτυχέστατη συμβολή τους στο δύσκολο αλλά και επιτυχέστατο, πείραμα ζωής.

    Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Αρχηγό μας, Εφιπποτοξότη Κωνσταντίνο Δαμιανάκη ο οποίος, σήμερα, κατ΄ οικονομία των μαθημάτων του, μου επέτρεψε να ιππεύσω τον Ίππο της Σχολής μας απολαμβάνοντας τα μετεικάσματα του νου που μου ξανάφεραν αλλοτινές πρωτόγνωρες συγκινήσεις.

     Τέλος, μέσα από αυτό το σημείωμα, επιχειρώ να εκφράσω ένα απέραντο «ευχαριστώ» προς τον επιβήτορα «Sepp» ο οποίος, σήμερα, με φιλοξένησε στη ράχη του επιτρέποντάς μου να τον απολαύσω κατά τέτοιον τρόπο ώστε αφιππεύοντας να μπορώ να συνεχίζω να τον κοιτάζω με ευγνωμοσύνη στα μάτια, χωρίς τύψεις για την ταλαιπωρία στην οποία τον υπέβαλα. 

   

      Όμως, πάντα το καλύτερο αφήνεται για το υστερόγραφο. και αυτό δεν είναι άλλο από δύο φράσεις που μου έχει πει ο Αρχηγός μας, ο Κωνσταντίνος μας, συγκινώντας με όσο τίποτε. Η πρώτη φράση: "μπορώ να καταλάβω τη περπατησιά σου ανάμεσα στους επιβάτες μιας πολυσύχναστης αποβάθρας του μετρό". Και η δεύτερη: "Αισθάνομαι το μάτι σου να με παρακολουθεί παντού". Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ κάτι πιο συγκινητικό. Και αυτές οι δύο φράσεις του Κωνσταντίνου μας τεκμηριώνουν ότι οι "Έλληνες Κένταυροι" δεν είναι απλώς μια άριστη Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας.

ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΛΗΣ

ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΕΛΗ

     Αφού η βοηθός Αρχηγού, Χρυσούλα ολοκλήρωσε την προθέρμανση, η προπόνηση ξεκίνησε με Αρχηγό Βολής τον Αρχηγό της Ομάδας, Εφιπποτοξότη Κωνσταντίνο. Στην Γραμμή Βολής του Σαββάτου είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε ένα παλιό μας μέλος ο οποίος παρά την μακρόχρονη αποχή του από την Τοξοβολία απέδειξε ότι όταν η τέχνη είναι χαραγμένη μέσα σου δεν την ξεχνάς ποτέ !

     Εξαιρετική η εικόνα της Γραμμής Βολής παρά τη συνύπαρξη σε αυτήν παλαιών και ταυτόχρονα πολύ νέων Μελών. Είναι αναμφισβήτητο πλέον ότι η Ομάδα έχει τον τρόπο της να αγκαλιάζει αμέσως τους ομαίμους, ομοδόξους και ομοτρόπους της.

     Σήμερα το εκπαιδευτικό πρόγραμμα περιλάμβανε ασκήσεις ταχυβολίας στις οποίες ο Αρχηγός Βολής, Κωνσταντίνος, προχώρησε αμέσως μετά την ολοκλήρωση των προθερμαντικών βολών.

     Κρίνοντας μάλιστα από το επίπεδο και την όρεξη των Συνασκουμένων ο Κωνσταντίνος είπε να συνδυάσει την ταχεία όπλιση με κίνηση (βάδην και τροχάδην). Και παρά την δυσκολία της άσκησης οι Συνασκούμενοι κατάφεραν να την ολοκληρώσουν με απόλυτη επιτυχία.

     Ακολούθησε η άσκηση ‘’ντόμινο’’ κατά την οποία οι Συνασκούμενοι κλήθηκαν να τοξεύσουν κατά σειρά τα τρία βέλη τους όσο πιο γρήγορα μπορούν.

     Και όταν πλέον φάνηκε ότι στις στατικές ασκήσεις οι Συνασκούμενοι δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα …

     Ασκήθηκαν στην ταχεία όπλιση σε γρήγορη κίνηση (τρέξιμο).

     Και μετά από τόση άσκηση ήρθε η ώρα για ένα ’’παιχνίδι’’.

     Γιατί στους Έλληνες Κενταύρους ακόμα και το παιχνίδι έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα.

     Διότι γίνεται μεταξύ ομότροπων και ομόδοξων ανθρώπων με διάθεση υγιούς συναγωνισμού και ουδέποτε ανταγωνισμού.

     Για το τέλος ο Κωνσταντίνος επέλεξε μια τόξευση σε παρθία στάση υπενθυμίζοντας ότι παρά τη μεγάλη σημασία της ταχυβολίας δεν πρέπει ποτέ να παραμελούμε το βασικό κομμάτι της τοξοβολίας που είναι η σωστή τεχνική.

     Συνεχίζοντας στο καθιερωμένο μάθημα Σπαθασκίας το οποίο ευγενώς μας προσφέρει ο βοηθός Αρχηγού και Εκπαιδευτής Σπαθασκίας Σπυρίδων Νικόλης-Πρωτεσίλαος ο οποίος σήμερα αποφάσισε να κάνει ‘’ατομική’’ Προπόνηση ανάλογα με τις ανάγκες κάθε Συνασκουμένου. Έτσι, ενώ ο ίδιος εκπαίδευσε τον Συνασκούμενο Ιωάννη στη σωστή κινησιολογία.

     … και στην τεχνική των κοψιμάτων...

     ....ο βοηθός του, Εφιπποτοξότης Γεώργιος ασχολήθηκε με την επίθεση αμέσως μετά από την βασική στάση ‘’θέση της κυρίας’’ (posta di dona).

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" ευχαριστούν θερμά τον Συνασκούμενο Πρωτεσίλαο για την επιμονή και αφοσίωση του στην εκπαίδευση των μελών μας και νιώθει ευτυχής για όλα τα νέα και παλαιά Μέλη της που έρχονται κάθε Σάββατο να ασκηθούν μαζί, να χαρούν την ομορφιά της φύσης και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.

Εφιπποτοξότης Γεώργιος Μυλωνόπουλος

Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ

     H διακονία της Σπάθης τηρείται απαρεγκλίτως από τους "Έλληνες Κενταύρους" και το τελευταίο Σάββατο διεξήχθη ακόμη ένα ομαδικό μάθημα Σπαθασκίας στο φυσικό πεδίο που φιλοξενεί τις εβδομαδιαίες Προπονήσεις μας υπό την διεύθυνση του Πρωτεσίλαου.

     Σύντομα η διακονία αυτή θα επεκταθεί και στον τομέα της απαθανατίσεως της πορείας της αθλητικής Οπλομαχίας στη χώρα μας με την παρουσίαση μιας σημαντικής μορφής της που κατέκτησε πλήθος διακρίσεων.