ΕΠΙ ΤΗ ΛΗΞΕΙ ΤΗΣ ΕΚΠΝΕΟΥΣΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εμπιστεύθηκε την εκπαίδευσή της κυρίως δε, την παιδεία της σε Δασκάλους εγνωσμένου κύρους και περιωπής και τους Δασκάλους αυτούς τους τιμούμε διαρκώς και αδιαλείπτως όχι διότι οι Δάσκαλοί μας το έχουν ανάγκη, αλλά διότι εμείς θεωρούμε υποχρέωσή μας να τιμούμε τους Δασκάλους μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται και ουδέποτε θεωρήσαμε εαυτούς ως "Δασκάλους", τίτλος βαρύτατος ο οποίος ασφαλώς και δεν μας ανήκει! Έτσι, επί τη λήξει της εκπνέουσας χρονιάς και του ξεκινήματος μιας νέας δυναμικής περιόδου για τους "Έλληνες Κενταύρους", κάτι που θα εξαγγελθεί λίαν προσεχώς, προδημοσιεύουμε μιαν εισαγωγική σημείωση η οποία εντίθεται σε προετοιμαζόμενη, μέλλουσα, έκδοση εκπαιδευτικού εγχειριδίου της Σχολής μας, προς αναθέρμανση της σχέσεώς μας με τον "Δάσκαλο", αυτόν που πάντα θα μας χειραγωγεί προς την πρόοδο.
Ο Δάσκαλος (Μέντωρ) είναι αυτός ο οποίος αφιερώνει την ίδια την ζωή του καλλιεργώντας ένα αντικείμενο το οποίο μπορεί (και δικαιούται) να μεταδίδει σε άλλους, στους μαθητές του, ευθύνη τεράστια εν ταυτώ δε και μέγα προνόμιο που τον αναδεικνύει όχι σε εξουσιαστή ανθρώπων, αλλά σε διάκονο του αντικειμένου στο οποίο αφιερώθηκε! Και, όσοι ενδιαφέρονται για το συγκεκριμένο αντικείμενο στον Δάσκαλο είναι υποχρεωμένοι να καταφύγουν ώστε να καρπωθούν από την ήδη σωρευμένη εμπειρία του, εάν πράγματι ενδιαφέρονται για το αντικείμενο αυτό.
Αλλά, προηγουμένως, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να αποτιμούν την ειλικρίνεια του ενδιαφέροντός τους και να βεβαιώνονται γι αυτό ώστε να μη χάνουν τον χρόνο τους και, κυρίως, για να μη σπαταλούν τον χρόνο και την ψ υ χ ή του Δασκάλου που είναι πολύτιμα για όσους αληθινά ενδιαφέρονται για το αντικείμενο! Διότι ο Δάσκαλος δεν διδάσκει, απλώς, αλλά επενδύει ψ υ χ ή στον μαθητή του, άλλως, δεν είναι «Δάσκαλος» αλλά το …πολύ, κοινός αναμεταδότης γνώσεων και δεξιοτήτων!
Τέλος, καθένας μπορεί, για τον οποιονδήποτε λόγο, να «σκοτώσει» μέσα του τον Δάσκαλό του, κάτι που συμβαίνει συχνά σε όσους βιάστηκαν να επιλέξουν Δάσκαλο, διάλεξαν λάθος Δάσκαλο ή δεν άντεξαν την τελειότητα του Δασκάλου τους! Όμως, σε μια τέτοια περίπτωση, την ορθότητα της «χαριστικής βολής» την επικυρώνει η πρόοδος του μαθητή στην τέχνη μετά την απόφασή του. Διότι, αν δεν υπάρξει πρόοδος, δυστυχώς, τεκμαίρεται ότι ο μαθητής δεν «σκότωσε» τον Δάσκαλό του, αλλά τον ίδιο τον εαυτό του!
Όλ’ αυτά ας τα προσέξουν εκείνοι που θεωρούν ότι ενδιαφέρονται για μία πολεμική τέχνη αφού σε μια τέτοια περίπτωση απαιτείται σε υπερθετικό βαθμό η συν-επένδυση ψ υ χ ώ ν Δασκάλου και μαθητή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.