ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

KAI MIA MEΣΤΟΤΕΡΗ ...ΠΕΜΠΤΗ!

     Χθες γράφαμε για τη μεστή ...Τετάρτη μας και το βράδυ, φίλος της Ομάδος μας απόρησε με την εργώδη ζωή που βιώνουμε στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" στέλνοντάς μας μήνυμα με το οποίο μας ρωτούσε πότε κάνουμε ...ρεπό?

     Καλέ μας φίλε Πέτρο, πως μπορείς να κάνεις ρεπό στο ...κέφι σου και σ΄ αυτό που σου προσφέρει ψυχικό όφελος και πνευματικήν ισορροπία?

     Πώς μπορείς να κάνεις διακοπές από τη χαρά σου και την ίδια την υπαρξιακή σου ανάταση όταν το ο,τιδήποτε εκτός αυτών σε παραπέμπει σε μία πραγματικότητα τόσο δημοκρατικότατα ζοφερή, με γήπεδα, ασφαλίτες και χαφιεδότσουρμο κάτω από έναν αιμάσσοντα ουρανό, που άλλους τους κάνει να απέρχονται "εις τα αιωνίους μονάς"?

     Σήμερα, λοιπόν, επαναλάβαμε για δεύτερη φορά στην ιστορία της Ομάδος μας έναν τοξευτικό κανόνα που στη Μουσική θα μπορούσε να είναι ο κανόνας του ...Pachelbel, με όλη του την αιφνιδιαστικήν αρμονία, το λυρισμό αλλά και τη δύναμη στην οποία σε "αποβιβάζει" απρόσμενα σα μετάαπό μια τρικυμισμένη διαδρομή στο πιο απάνεμο κόλπο...

     Με τον Γεώργιο, λοιπόν, τη φορά αυτή Εκπαιδευτή για να μας αποκαλύψει και το τι απεκόμισε εκτελώντας την πρώτος αυτός, προχθές, μετά από τα 11 χρόνια λειτουργίας της Ομάδος μας και όπως είδαμε ο Γεώργιος κατάφερε αμέσως να διεισδύσει στα "μυστικά" της! 

     Στο γνωστό μας βραχότοπο, λοιπόν, με τον αναπληρωτή Αρχηγό Ομάδος Μηνά και τον φίλτατο Συνασκούμενο Θοδωρή εκεί που η γαλήνη και ερημιά του τοπίου σε κάνει να απορείς αν, τελικώς, ακούς το θρόισμα ενός Pachelbel ή ενός Albinoni...

     Aκολουθώντας την απαραίτητη Προθέρμανση η κυκλοφορία του αίματος επιταχύνεται και αναπτερώνεται η αύρα που εισάγει τον ασκούμενο στο βέλτιστο αποτέλεσμα.

     Κατόπιν, η ίδια η Φύση σε κλείνει στην ολόφρεσκια αγκαλιά της και σε προτρέπει να κλείσεις τα μάτια και να αφεθείς στη λυτρωτική της επίδραση...

     Ευστοχότατος ως Εκπαιδευτής ο Γεώργιος εισήγαγε τάχιστα και με ακρίβεια στο πνεύμα της μοναδικής αυτής ασκήσεως τους δύο Συνασκουμένους του με εξαιρετική σαφήνεια λόγου και συντροφική χαλαρότητα.

     Οι Συνασκούμενοι του Γεωργίου, Μηνάς και Θοδωρής, έδειξαν αμέσως να ακολουθούν τον Γεώργιο σε ολοένα και πιο επιτυχείς τοξεύσεις αυτής της παγιδευτικά "εύκολης" αλλά πολύ δύσκολης και απαιτητικής ασκήσεως η οποία εμπεριείχε βλητική ...μουσική, μια άσκηση στην οποία ο ήχος ήταν και ο οδηγός!

     Τα πλήκτρα ενός Bechstein στο "Ανοιξιάτικο Βαλς" του Chopin ήσαν τόσο διακριτά σε κάποιον που "άκουγε" τις τοξεύσεις των τριών "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ακόμη και από μεγάλην απόσταση.

     Όχι τυχαία, η άμεση διαμόρφωση μιας εξαιρετικής "χημείας" μεταξύ των Συνασκουμένων συνέτμησε τον προγραμματισμένο χρόνο της Προπονήσεως αυτής τουλάχιστον κατά το ένα τρίτο του αρχικώς προβλεφθέντος και η κορυφή του προσδοκώμενου αποτελέσματος επετεύχθη τόσο σύντομα που πολύ απογοητεύθηκαν και οι τρεις μετασχόντες όταν ζήτησαν να συνεχίσουν τις τοξεύσεις τους μετά τη Προπόνηση αλλά τους συνεστήθη να μη το κάνουν... Και δε το έκαναν!

     Κατεβαίνοντας από τον αγαπημένο μας βραχότοπο συναντήσαμε τις ορδές των ηλιθίων οπαδών να γεμίζουν τα πεζοδρόμια της Λ. Αλεξάνδρας κατευθυνόμενοι στο γήπεδο της ..."Λεωφόρου", ενώ ένας μπάτσος δίπλα μας ούρλιαζε στη "μοτορόλα": "Βλέπω τρεις γκολάρες για τη πανάθα σήμερα, ρεεεε!", αποκαλύπτοντας πασιφανώς την αντι-παναθηναϊκή του οπαδικότητα! Αποφύγαμε να ξεράσουμε, ίσως γιατί δεν είχαμε μπροστά μας τους ενόχους αυτού του κανταντήματος που βρίσκονται βαθιά οχυρωμένοι στο κΕνοβούλιο!

     To καλύτερο αντίδοτο σ'  αυτή τη περίπτωση η "Sarabande" του Georg Friedrich Händel, αφιερωμένη εξαιρετικά στους σημερινούς Συνασκουμένους μας Θοδωρή, Γεώργιο και Μηνά για να μη τους ενοχλήσουν ποτέ οι γηπεδικές ιαχές των ηλιθίων! Άλλωστε, η διακριτική και εσωστρεφής "Sarabande" ακόμη και με τον ορυμαγδό των τυμπάνων της στα μέτρα που αυτά εμφανίζονται παραμένει η αποστομοτικότερη σιωπή της όποιας αναιδούς ηχορρυπάνσεως!