ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ
Μπορεί τα μεγάλα και τα πομπικά να ασκούν τη δική τους γοητεία, μπορεί το ίδιο το μεγαλείο να αποτελεί ανθρώπινη επιδίωξη, όμως, οι ανθρωποκατασκεύαστες παράμετροι συχνά ανατρέπονται από τον φυσικό νόμο των αναλογιών ο οποίος άλλα ορίζει ως, πραγματικά, "μεγάλα"!
Βαδίζοντας στο αγαπημένο μας δρομολόγιο του αστικού περιπάτου σε μία από τις πλέον ενεργειακές "γειτονιές" του πλανήτη, χαρήκαμε για πολλοστή φορά την αίσθηση του Μνημείου των μνημείων, υπό τη σκιά του οποίου τεθήκαμε. Μέγιστο έργο με ό,τι αυτό σημαίνει στις αισθήσεις και στη συνείδησή μας... κι όμως...
Παρακάτω, σταθήκαμε για να απολαύσουμε ένα υπέροχο δείγμα κλασικής αρχιτεκτονικής χωσμένο στη καταπράσινη αττική χλωρίδα: το ιστορικό, σεμνό, γυμναστήριο του Φωκιανού και το υπέροχο, φαντασμαγορικό, Ζάππειο! Μεγάλα κι αυτά κι όμως...
Λίγο πιο κει, πίσω από συστάδες φυτών δυο κλειδαμπαρωμένες πόρτες που οδηγούσαν σε ένα υπόγειο καταφύγιο που προορίζονταν να υποδεχθεί μιαν ολόκληρη κυβέρνηση σε ώρα πολεμικής προσβολής των Αθηνών, μεγάλο έργο κι αυτό κι όμως...
Η τρύπα από το γκρέμισμα του τοίχου έμπαζε στο εσωτερικό του καταφυγίου, μεγάλη κι αυτή κι όμως...
Στο εσωτερικό, σήραγγες τσιμεντόχτιστες διακλαδίζονταν κάτω από την Αθήνα με ενδιαφέρουσες "κατευθύνσεις", μεγάλες κι αυτές κι όμως...
Στα "πόδια" μας το Καλλιμάρμαρο άπλωνε την ασπράδα του σα να μην είχε τέλος, μεγάλο κι αυτό κι όμως...
Λίγο πιο κάτω ένας ανδριάντας επιβλητικός με το ογκώδες μέγεθός του να αμιλλάται τους μεγάλους λόγους που ήσαν χαραγμένοι στη βάση του, όλα μεγάλα κι όμως...
Σταθήκαμε συγκλονισμένοι από μια εικόνα στο έδαφος που σπάνια τη προσέχει ανθρώπινο μάτι: τη τιτάνια προσπάθεια ενός ταπεινού μερμηγκιού που έσερνε με τα δόντια του μια φλούδα, για να τη στοιβάξει στη φωλιά του σαν εφόδιο για το χειμώνα που έφτασε! Αυτό, πραγματικά, ήταν μεγάλο! Ένα πλάσμα "ασήμαντο" έσερνε με τα δόντια του τροφή περίπου σαράντα φορές μεγαλύτερη από το "μπόι" του και όχι με τα "χέρια" ή με κάποιο εργαλείο (όπως ο Άνθρωπος θα έκανε...) αλλά με τα δόντια του διδάσκοντάς μας την επιμονή και τη πίστη στην επιτέλεση του σκοπού! Ξαφνικά, τούτο το μερμήγκι άφησε "ξωπίσω" του τον Ικτίνο, τον Καλλικράτη, τον Θεόφιλο Χάνσεν, τον Αναστάσιο Μεταξά, για να μας διδάξει ότι, απλώς και μόνο τα "δόντια" μας, το πείσμα μας και η μεθοδικότητά μας μπορούν να καταφέρουν ό,τι όλοι μαζύ οι σοφοί, οι δούλοι κι εργάτες του Κόσμου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.