ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΣΩΣΜΕΝΑ 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

     Η Σίτσα Καραϊσκάκη υπήρξε μία από τις πλέον λαμπρές, σύγχρονες Ελληνικές πνευματικές προσωπικότητες. Τεραστίας μορφώσεως η ιδία πολύγλωσση και πολύγραφη ως συγγραφέας και επίσημη κυβερνητική μεταφράστρια, βρέθηκε στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Βιέννη όπου, το πρώτο πράγμα που φρόντισε να αποκαταστήσει ήταν το μοναδικό και αγαπημένο της "περιουσιακό στοιχείο", η Βιβλιοθήκη της με εκατοντάδες σπανίων βιβλίων για πάμπολλα ιστορικά και πολιτικά θέματα. 

     Δυστυχώς, η αυστριακή πρωτεύουσα, κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπέστη 52 ανελέητους βομβαρδισμούς των εγκληματιών συμμάχων οι οποίοι βομβάρδισαν μιαν ανοχύρωτη πόλη γεμάτη άμαχο πληθυσμό και έργα Τέχνης, χωρίς κανένα ιδιαίτερο στρατιωτικό στόχο, μέσα σε ένα πλαίσιο γενοκτόνου αποδεκατισμού της Ευρώπης κάτι που έκαναν ακόμη και σε αυτό τον Πειραιά με εκατόμβες θυμάτων αθώων Ελλήνων.

     Από την δολοφονική μανία των 52 συμμαχικών επιδρομών, η Βιέννη εθρήνησε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών αμάχων πολιτών της, 87.000 κατεστραμμένα σπίτια που μετεβλήθησαν σε σωρούς ερειπίων και μία τεράστια καταστροφή Έργων Πολιτισμού και αστικής υποδομής.

     Δυστυχώς, από τις βόμβες των συμμαχικών αεροπλάνων δεν κατάφερε να σωθεί ούτε η Βιβλιοθήκη της Σίτσας Καραϊσκάκη η οποία, με ηρωική αυταπάρνηση, κατάφερε σε κορύφωση πολέμου και φωτιάς να περισώσει κάποια από τα αγαπημένα βιβλία της... Τα περισσότερα, όμως, είχαν καταστραφεί από τις φλόγες των εμπρηστικών βομβών ή χάθηκαν μέσα στα ερείπια.

     Ακούραστος "στρατιώτης" η λεπτοκαμωμένη κι εξασθενημένη από τον πόλεμο και τη πείνα, Σίτσα Καραϊσκάκη με τα στρογγυλά μυωπικά γυαλάκια της, δε τό ΄βαλε κάτω και ξανάρχισε να οργανώνει σε άλλο κτήριο τα απομεινάρια της Βιβλιοθήκης της ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες.

     Όμως, όταν μετά από καιρό, κατάφερε να επιστρέψει στη μεταπολεμική Ελλάδα πήρε μαζύ της μια βαλίτζα που μόλις τα γυναικεία απαλά χέρια της μπορούσαν να κρατήσουν... Μέσα στη βαλίτζα ελάχιστα ρούχα και έντεκα βιβλία που εκείνο τον καιρό μελετούσε. Έντεκα, μόνον, από τις εκατοντάδες των βιβλίων της αγαπημένης Βιβλιοθήκης της... 

     Πίσω στη Βιέννη θα άφηνε για πάντα πολλά βιβλία που κατάφερε να σώσει μέσα από τις φλόγες των καταστροφικών συμμαχικών βομβαρδισμών και με τον καημό της απωλείας των οποίων θα πέθαινε αρκετά χρόνια αργότερα.  

     Όμως, αυτά τα έντεκα βιβλία που η Σίτσα Καραϊσκάκη κατάφερε να φέρει μαζύ της στην Ελλάδα περνώντας μέσα από μέτωπα συγκρούσεων δεν ήσαν αλώβητα αλλά είχαν πάνω τους τα σημάδια του μεγάλου χαμού.

     Λίγο πριν πεθάνει στο φτωχικό σπίτι των δύο αδελφών της στην Αμφιθέα, η Σίτσα Καραϊσκάκη συνέχιζε να μελετά και να συγγράφει και, μάλιστα, να ασχολείται με ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της Ιστορίας: το Ιουδαϊκό ζήτημα. Τότε, κατά τις ύστατες στιγμές του βίου της, τα έντεκα αυτά βιβλία τα εμπιστεύθηκε στην επιστήθια φίλη της με την παράκληση να τα δώσει στο γιό της τον οποίο είχε γνωρίσει και προς τον οποίο έτρεφε μια βαθύτατη "μητρική" εκτίμηση. Πράγματι η φίλη της αείμνηστης Σίτσας Καραϊσκάκη παρέλαβε τα έντεκα "ασήμαντα" βιβλία και τα κράτησε ευλαβικά μέχρι που ο γιός της ξαναβρέθηκε στην οικογενειακή τους εστία για να του τα παραδώσει.

     Ο γιος της επιστήθιας φίλης της Σίτσας Καραϊσκάκη και ,...συμπτωματικώς, Ιδρυτής της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ", ευγνώμων στη Μνήμη της μεγάλης Ελληνίδος, διεφύλαξε ως κόρην οφθαλμού αυτά τα έντεκα σπάνια βιβλία τα οποία οι "νικητές" φρόντισαν να εξαφανίσουν απ΄ όπου τα ενετόπιζαν, τα συνετήρησε και σήμερα που είναι επίκαιρα όσο ποτέ (!) τα αποδίδει στη Βιβλιοθήκη της Εταιρείας προς ελεύθερη χρήση παντός ενδιαφερομένου ή και την απεριόριστη βούληση επανεκτυπώσεως από κάθε ενδιαφερόμενο εκδότη μιας και πρόκειται περί ανεκτιμήτων πληροφοριακών πηγών. Σε προσεχή ανάρτησή μας θα αναφερθούμε σε μία άλλη Κυρία του τελευταίου μεγάλου Πολέμου και μία ανάλογη πράξη.

ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΗΣ Η ΜΝΗΜΗ 

ΚΑΙ Η ΗΜΕΤΕΡΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, 

διότι, 

κατά τρόπο τεκμηριωμένο, μας θυμίζει τον αιώνιο εχθρό!