ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

«AΔΕΙΑ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΛΗΤΟΥ» & ΑΛΛΑ ...ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ!

     Οι Μογγόλοι είναι ιππικός λαός,  ο κορυφαίος αυτή την στιγμή. Γεννιούνται και πεθαίνουν πάνω στ’ αλογάκια τους που, αν και μικρά το δέμας, διαθέτουν αντοχές και κινητικότητα απίστευτη! Διοργανώνουν αγωνιστικούς καλπασμούς επί μακρών αποστάσεων σε ανοικτό έδαφος με αναβάτες από 4 ετων (!!) οι οποίοι αρνούνται να φορέσουν αγγλικό «καζανάκι» όπως τους πιέζουν κάποιοι ξένοι νταβατζήδες για το …καλό τους και το καλό του δυτικού εμπορίου. Καλπάζοντας με δαιμονισμένες ταχύτητες στο ανοικτό έδαφος αυτοί οι ξεκαπέλλωτοι πιτσιρικάδες, στέκονται στον αέρα αφού κατά κανόνα δεν χρησιμοποιούν σέλλες, υποσάγματα gel, ανάσπαστα και άλλα δυτικότροπα καταναλωτικά accessories και …πηδούν ρεματιές, φυσικά εμπόδια κάνοντας ένα πραγματικό κι εντελώς φυσικό “cross country”, ό,τι ακριβώς ο δυτικός «Ιππέας» θεωρεί κορυφαία επικίνδυνη Ιππασία! Και όλα τούτα με αμελητέο δείκτη ατυχημάτων! Γιατί, οι Μογγόλοι δεν ασχολούνται με τη γραφειοκρατική πλευρά της Ιππασίας και την παραγοντίστικη αμπελοφιλοσοφία της. Δεν έχουν «άδεια ικανότητας αθλητού» και άλλες τέτοια κουραφέξαλα αλλά απλά συμμετέχουν με επίγνωση των ικανοτήτων τους, με υπευθυνότητα Ιππέως και όχι με ένα δελτίο υπογεγραμμένο από κάποιον «Παράγοντα» που δεν ίππευσε ποτέ του! Όλοι αυτοί οι γενναίοι πιτσιρικάδες  Ιππείς βασίζουν την ασφάλεια και την ικανότητά τους στη σοβαρή εκπαίδευση (και όχι στα «χαρτιά») που παίρνουν από τους έμπειρους μεγαλυτέρους τους και αποδεικνύουν ότι πράγματι είναι οι κορυφαίοι Ιππείς του Κόσμου, καλπάζοντας 100 χιλιόμετρα συνεχώς σε μία ημέρα, στον εθνικό τους αγώνα, το «Naadam»  κάθε χρόνο, τον Ιούλιο, ενώπιον χιλιάδων θεατών και του Προέδρου της Χώρας τους για να επιβεβαιώσουν ότι συνεχίζουν αδιάκοπα την εθνική τους Παράδοση από την εποχή του μεγάλου Τζίγκις Κχάαν. Σ’ αυτή την ιπποτρόφο Χώρα κανείς δεν διανοείται την θέσπιση «αδείας ικανότητας αθλητού» αφού για τους Μογγόλους η Ιππασία δεν είναι «sport» αλλά η ίδια η ζωή τους και η ζωή δεν χρήζει «αδείας ικανότητας αθλητού» υπογεγραμμένη μάλιστα από … «νεκρούς»!

     Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ουγγαρία όπου η Ιππασία είναι εθνική τέχνη, αλλά και σε πολλές άλλες Χώρες για τις οποίες η Ιππασία δεν είναι «απασχόληση ελευθέρων ωρών» ολίγων λαμογιών του καπιταλισμού, αλλά εθνική στάση και εθνικός τρόπος ζωής!

     Αντίθετα, στη φοβική και δημοκρατικότατα στραπατσαρισμένη Ελλάδα όπου τα αντεθνικά λαμόγια έχουν τον πρώτο λόγο, γενικώς, στη δημόσια διοίκηση (Σεπτέμβρης «κοντή γιορτή»…) οι «Ιππείς» στους οποίους επιτρέπεται να μετάσχουν στον όποιον απλοϊκό και πανεύκολο αγώνα θα πρέπει να έχουν «άδεια ικανότητας αθλητού» υπογεγραμμένη από ένα ομοσπονδιακό «Παράγοντα» ο οποίος ποτέ δεν ανέβηκε σε αλογάκι ούτε για αναμνηστική φωτογραφία, που ποτέ δεν ιπποκόμισε και δε σήκωσε πόδι για να καθαρίσει οπλή, που ποτέ δεν ένοιωσε τους μύες ενός Ίππου να πάλλονται ανάμεσα στα πόδια του! Έτσι, το αντεθνικό κράτος με τα κομματόσκυλα- τοποτηρητές του, ελέγχει και τον χώρο της Ιππασίας η οποία είναι μια δραστηριότητα προοριζόμενη για όλο τον Λαό και όχι πέντε λοβοτομημένους γόνους «επωνύμων» τζακιών, βαρυνόμενους από τη δυσβάστακτη κληρονομικότητα του πλούτου! Και δε συζητάμε ότι όλους αυτούς τους «αδειούχους Ιππείς» εσωτερικής «ανακυκλώσεως» δεν τους είδαμε ποτέ να συμμετέχουν και να κατακτούν διακρίσεις στο παγκόσμιο προσκήνιο, ενώ η ελλαδική Ιππασία παραμένει επί δεκαετίες σε εμβρυϊκό επίπεδο… «κρατημένη» στη κατάντια της από τα ίδια τα γκεσέμια της…

     Το τραγικά χαμηλό –έως ανύπαρκτο- επίπεδο της σημερινής ελλαδικής «Ιππασίας» με τους ευρο-βόρους πολυτελείς «Παράγοντές» της που παρασιτούν σε κλιματιζόμενα γραφεία υψηλότατου κόστους για το δημόσιο προϋπολογισμό, επιτάσσει την άμεση λήψη πολλών και συγκεκριμένων μέτρων με πρώτιστο το «άνοιγμά» της στον Ελληνικό Λαό ασχέτως ταξικών κριτηρίων! Κι αυτό προϋποθέτει την άμεση κατάργηση της κοστοβόρου παραγοντίστικης γραφειοκρατίας της οποίας το μόνο ανταποδοτικό όφελος είναι η παραχώρηση των …αυτογράφων της άνευ αντικρύσματος σε … «άδειες ικανότητος αθλητού» και άλλα συναφή ...κουραφέξαλα!

     Tέλος, θυμάμαι ότι, δεν έμαθα Υψηλή Ιππασία με την υπογραφή του πτυχίου μου από τον συμπαθέστατο Διευθυντή της Kobilarna Lipica, αλλά είχα μάθει λίγο πριν, αφιππεύοντας τον τελευταίο δάσκαλό μου, εκείνο το κατάλευκο Pluto Monteaura, πολύ πριν ο Διευθυντής επικυρώσει το δίπλωμά μου! Και, εκείνος ο Σλοβένος Διευθυντής του Αυτοκρατορικού Ιπποφορβείου της Lipica ήταν ένας, παγκοσμίως, ανεγνωρισμένος αλογατάρης με διακρίσεις στην Αμαξοδήγηση και όχι σαν τους ντόπιους «γιαλαντζί» «Παράγοντες» που δεν εφίππευσαν ούτε για …φωτογραφία!