ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΑΡΠΑΛΥΚΟΣ & ΧΡIΣΤΙΝΑ

     Η λαμπρή πρόοδος των μαθημάτων Ιππασίας της Ομάδος μας με υποχρεώνει να καταγράψω τις παρακάτω παρατηρήσεις τις οποίες θεωρώ απαραίτητο να μελετήσουν όλοι οι μαθητές της Σχολής μας, όχι για να γεμίσουν με γνώσεις και σοφία αλλά για να …αδειάσουν το νου τους απ’ ο,τιδήποτε τον βαραίνει. Έτσι, κάθε τους πράξη θα γίνεται φυσικά «γιατί έτσι!» χωρίς την τροχοπέδη της ορθολογιστικής διαδικασίας.

     Ο «οικογενειακός» χαρακτήρας λειτουργίας της Ομάδος μας, σε κάθε δραστηριότητά της και φυσικά και στα μαθήματα Ιππασίας, μας δίνει την δυνατότητα της βαθύτερης αλληλοπαρατηρήσεως και καλύτερης ρυθμίσεως των μεταξύ μας σχέσεων ώστε να καταλήγουμε σε ένα ομογενοποιημένο άριστο αποτέλεσμα.

     Οι παλιότεροι θυμούνται ότι η αποστροφή της Ομάδος μας από τον «ανταγωνισμό» υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά «θεμέλιά» της! Εξ αρχής θελήσαμε να προχωρούμε όλοι μαζύ πιασμένοι χέρι-χέρι, αν και διάφοροι –που εν τέλει μας απήλλαξαν από τη παρεμβολή τους- μας μιλούσαν για την «ανάγκη» …κατηγοριοποιήσεων σε διαστρωματώσεις της ίδιας ταξικής «κοινωνίας» στην οποία οι ίδιοι θα ήθελαν να πεθάνουν, κάτι για το οποίο τους κάναμε τη χάρη δείχνοντάς τους τη πόρτα εξόδου… Και, σήμερα, μετά από τρία χρόνια λειτουργίας της Ομάδος μας βλέπουμε το πόσο δίκιο είχαμε…

     Έτσι, καθισμένοι γύρω από το στρογγυλό τραπέζι της δικής μας «ομαδικής ισηγορίας»,  επιχειρούμε μια στοιχειώδη συμπερασματική που ενισχύει την ορθότητα της τροχιάς μας προς το μέλλον.

     Ο Αρπάλυκος και η Χριστίνα είναι δύο διαφορετικοί αλλά τόσο ίδιοι μαθητές της Σχολής μας, το ίδιο αγαπητοί σε όλους παρά την αντιθετική διαφορετικότητά τους ως οντότητες. Άνδρας ο ένας, κοπέλα η άλλη, ορμητικός ο ένας, συγκρατημένη η άλλη, γρήγορος ο ένας, αργή η άλλη, παρορμητικός ο ένας, διστακτική η άλλη, άμεσα εκτελεστικός ο ένας, κατόπιν συζητήσεως έως …γκρίνιας η άλλη, όμως το ίδιο άριστο καταληκτικό αποτέλεσμα και οι δύο! Πώς, όμως, επιτυγχάνεται ένα τέτοιο αρμονικά εξισωτικό αποτέλεσμα; Πως λειτουργεί, εν προκειμένω, εκείνος που προσπαθεί να τους περάσει ιππευτικές γνώσεις και ικανότητες όταν, μάλιστα, είναι υποχρεωμένος σε κάποια μαθήματα να τους έχει και τους δύο ταυτοχρόνως στο ίδιο Ιππευτήριο;

     Κάτι που γνωρίζουν όλοι στην Ομάδα είναι η αποστροφή μου προς τον τίτλο του «Δασκάλου» όχι από μετριοφροσύνη αλλά από επίγνωση του ότι παραμένω αρχάριος! Ως αρχάριος, λοιπόν, ακολουθώ ένα μονοπάτι που σπούδασα μελετώντας την φιλοσοφία των ανατολικών Πολεμικών Τεχνών : το μονοπάτι που θέλει «να αδειάζουμε την κούπα μας» πριν προχωρήσουμε στην όποια νέα σημαντική Γνώση. Για όσους δεν εννοούν, «άδειασμα της κούπας» σημαίνει την εκκένωση του νου απ΄ ό,τι μπορεί να παρεμποδίσει την ομαλή εισροή της νέας Γνώσεως! Γι αυτό κι ο γράφων, πριν καν καθίσει για πρώτη φορά έναν μαθητή επάνω σε έναν Ίππο, φροντίζει να τους φέρει σε πρώτη επαφή έχοντας προηγουμένως αδειάσει τον νου του μαθητή απ΄ ο,τιδήποτε θα παρεμπόδιζε την εισροή της νέας Γνώσεως.

     Κάποιοι ίσως το καταλάβατε, από την πρώτη στιγμή κάθε μαθήματος ξεκινάτε «κενοί» την επαφή σας με τον Ίππο. Μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες προτρέπεσθε και επιτυγχάνετε την εκκένωση του νου σας από επιβαρυντικά στοιχεία. Η στατιστική παρατήρηση σας δείχνει σχεδόν όλους χαλαρωμένους μετά από κάθε ίππευση κι αυτό για έναν βασικό λόγο : διότι εφιππεύετε «κενοί»! Έτσι και ο Αρπάλυκος και η Χριστίνα, οι τόσο διαφορετικοί, καταλήγουν στο ίδιο θετικό αποτέλεσμα!

     Η Ιππασία, αγαπημένοι Συνασκούμενοι αποτελεί μία σύνθετη πολυεπιστήμη και συνάμα μία υψηλότατη τέχνη! Έτσι, το «να αδειάζουμε την κούπα μας» κάθε φορά που την υπηρετούμε με τον οποιονδήποτε τρόπο, είναι ο βασικός κανόνας απολαύσεως και σωστής εφαρμογής της! Κάθε φορά που ετοιμάζεστε να εφιππεύσετε πετάξτε κάθε βάρος από το νου σας. Όλες αυτές οι βαρύνουσες επιφυλάξεις, αμφιβολίες, ανησυχίες κλπ, όταν αποβληθούν, τότε, θα νοιώσετε την υπέροχη αίσθηση του ιππεύειν σε αρμονία με τον Ίππο σας!

Αδειάστε, λοιπόν, τη κούπα σας!

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης