Η, ΕΞ ΕΠΑΪΟΥΣΗΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΤΗΣ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΕΩΣ

 

Η, ΕΞ ΕΠΑΪΟΥΣΗΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ 

ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ 

ΤΗΣ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ 

ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ 

ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΕΩΣ

 

Αγγελική Κοτταρίδη: 

«Νιώθω τυχερή που μιλάω την ίδια γλώσσα 

με εκείνον που πίστευε πως ο Ελληνισμός 

βασίζεται στη διάνοια»!

     Η κορυφαία, εν ζωή, Αρχαιολόγος σε μία, πραγματικά συγκλονιστική μαρτυρία της στην εφημερίδα «Athens Voice» και στον δημοσιογράφο Στέφανο Τσιτσόπουλο δεν τοποθετείται, απλώς, επί του κορυφαίου αρχαιολογικού έργου του ελληνικού βορρά, του Aνακτόρου των Αιγών, αλλά και επί της υπεροχής της Πεφωτισμένης Ηγεμονίας έναντι της δημοκρατίας.

     «Αποτελεί έργο σπουδαίου αρχιτέκτονα του 4ου αιώνα π.Χ., που δεν αποκλείεται να είναι ο Πύθεος, όπως εικάζω, έχοντας στον νου μου τη μαρτυρία του Ρωμαίου Βιτρούβιου, που ασχολήθηκε εκτενώς μαζί του. Λειτουργούσε ως διοικητικό κέντρο του Βασίλειου, ενώ κατασκευαστικά όπως και ιδεολογικά αποτέλεσε πρότυπο για τα ανάκτορα της ελληνιστικής επικράτειας. Δεν ήταν το σπίτι του βασιλιά, αλλά το κέντρο διοίκησης που αφορούσε σε όλους τους πολίτες των Αιγών, που η συμμετοχή τους στη λήψη των αποφάσεων ήταν το άλφα και το ωμέγα για να γίνει πράξη το στιλ διακυβέρνησης του Φιλίππου, αυτό που ονομάζεται Πεφωτισμένη Ηγεμονία, δηλαδή, και κατάφερε να το επιβάλει μαζί με την πεφωτισμένη ομάδα του. Οι Μακεδόνες είχαν ως πολίτευμα τη Βασιλεία και η αρχή της Πεφωτισμένης Ηγεμονίας τους έλκει καταγωγή από τον Πλάτωνα.

»Ο Πλάτωνας μαζί με τον δάσκαλό του, Σωκράτη, ήταν οι καλύτεροι Αθηναίοι, δεν ήταν; Ειδικά ο Πλάτωνας που έζησε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την πτώση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, εκεί δηλαδή όπου ο ηγέτης ήταν κληρωτός, οραματίστηκε μιαν άλλου τύπου ηγεσία. Αυτήν που ο επικεφαλής με τους συν αυτώ συμβούλους της αυλής έπρεπε να εκπαιδευτούν για να κυβερνήσουν. Ήταν πολύ πρωτοποριακός θεωρώ ο Πλάτωνας, γιατί σε αντίθεση με την καθεστηκυία αθηναϊκή αντίληψη, που ήθελε τις γυναίκες να λουφάζουν στον γυναικωνίτη σιωπηλές, εκείνος προασπιζόταν τη μόρφωση για όλους. Κοιτάξτε, λοιπόν, τη μορφή που παίρνει εμπράκτως μέρος της Πλατωνικής θεωρίας στο πεδίο της Μακεδονικής Πόλης. Όντως εδώ οι γυναίκες Μακεδόνισσες ήταν ελεύθερες και δυνατές, ενώ κάποιες τους αργότερα, στα χρόνια της ελληνιστικής οικουμένης, διοίκησαν κιόλας.

»Δείτε, επίσης, την επιρροή του Πλάτωνα και στο πεδίο της αρχιτεκτονικής. Στην Αθήνα, ο Παρθενώνας είναι ένας ναός αφιερωμένος σε μια θεότητα, ανηγηρμένος με προορισμό να τον βλέπει και να τον χαίρεται μόνο η θεά. Οι πολίτες να μην μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν. Όμως το ανάκτορο των Αιγών δεν έχει προηγούμενο. Είναι λειτουργικό γιατί απευθύνεται στους πολίτες, που μπαίνουν μέσα και συναθροίζονται. Χωρά 8.000 ανθρώπους, διαθέτει αγορά και ανδρώνα για τους 300 καλεσμένους που συντρώνε στα συμπόσια, τους “Βασιλικούς ποτούς”. Να σημειωθεί επίσης πως, σε αντίθεση με τα αθηναϊκά, στα μακεδονικά συμπόσια δεν συμμετέχουν μόνο οι πλούσιοι Ιππείς, που έχουν την πολυτέλεια και το χρήμα για να διαθέτουν άλογα, αλλά εταίροι του βασιλιά, επομένως και επί ίσοις όροις σύντροφοι, γίνονται και οι Πεζικάριοι ή και Πεζεταίροι, όπως τους αποκαλούν. Αυτή είναι η αρχή της Πεφωτισμένης Ηγεμονίας: Ο Φίλιππος είναι πρώτος των πρώτων αλλά και ταυτόχρονα ένας ίσος μεταξύ άλλων ίσων...»

     Κάθε Έλληνας πρέπει να μελετήσει την κατάθεση σοφίας της κορυφαίας Αρχαιολόγου μας Αγγελικής Κοτταρίδη και να αντλήσει διδάγματα που αγγίζουν όχι ένα, απλώς, αρχαίο μνημείο, αλλά το ίδιο το «μνημείο» του χρηστού δημοσίου βίου και της ζωής!

ΕΔΩ ολόκληρη η συνέντευξη.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

 ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

     Μπορεί οι Έλληνες να μην έχουμε την αρχαιότερη γλώσσα του ...Κόσμου όπως οι ανόητοι νομίζουν, ούτε καν της Ευρώπης, όπως κάποιοι ανιστόρητοι σοβινιστές φαντάζονται (η γλώσσα των Ούννων Rovasiras είναι...) όμως μας είναι αρκετό ότι στη δική μας γλώσσα διατυπώθηκαν λαμπρά νοήματα που σκυροδένουν τα θεμέλια του ανθρώπινου Πολιτισμού θωρακίζοντας το σεπτό περίβλημα της Αρετής του. Και η Ομηρική «Ιλιάδα» αποτελεί μέρος της ενάρετης παραμέτρου του ανθρώπινου Πολιτισμού με τα υπέροχα διδάγματα που προσφέρει από στίχο σε στίχο, από ραψωδία σε ραψωδία. Εδώ, η ευρεία συμμετοχή θεών προσδίδει στο έργο μιαν εξόχως πολεμική θρησκευτικότητα η οποία ήταν και ο πυρήνας της πατρώας Ελληνικής θρησκείας της οποίας το αδογμάστιστο και μαχητικό αγνοούν οι χρεωκοπημένοι σύγχρονοι σκηνικοί «αναπαραστάτες» της οι οποίοι, αίροντες το άχθος του εβραιοχριστιανισμού το οποίο σύρουν ως ανιάτως νηπιοβιασμένοι, αρκούνται στην γραφικότητα της ιεροφανούς υποκριτικής και μόνον, ανίκανοι να εισχωρήσουν στο βάθος του πολεμικού χαρακτήρος της.

     Σ’ ετούτο το γραπτό μνημείο οι πρωταγωνιστές και λοιποί συντελεστές του έπους είναι αληθινοί άνθρωποι, και κυριαρχούν οι παράμετροι της υψηλόφρονος προσεγγίσεως του βίου με την «ανατομία» της γενναιότητος που αγγίζει το όριο του ηρωισμού, η φιλοπατρία, η ευσέβεια, αλλά και οι παράμετροι του κοινού θνητού ανθρώπου που είναι η παρόρμηση, η ιδιοτέλεια, η φιλοδοξία, η δειλία, η ηδονή των τέρψεων της ζωής, αφού, όλα τούτα, συνθέτουν τον «ιστό» του επίγειου ελλόγου όντος.

    Κι εδώ, στη ραψωδία Ι ο Αγαμέμνων, απογοητευμένος από τις επιτυχίες των Τρώων, συγκαλεί συνέλευση των βασιλέων και προτείνει την ηρωική λύση της πολιορκίας. Η εναντίωση του Διομήδους και η πρόταση του Νέστορος προς κατευνασμό του Αχιλλέως ακολουθούνται από την ευαισθητοποίηση του Αγαμέμνονος ο οποίος, μετά από έντονη αυτοκριτική διάθεση αποδέχεται την απόδοση της Βρισηίδος για την οποία δηλώνει ότι παραμένει αμίαντη μαζύ με ακριβά δώρα, χρυσό, Ίππους και, βεβαίως ...γυναίκες διότι, όπως είπαμε και οι τέρψεις της ζωής αποτελούν μέρος της ανθρώπινης ιδιοσυστασίας. Η μεσίτευση του Φοίνικος, παιδαγωγού του Αχιλλέως, του Οδυσσέως και του Αίαντος του Τελαμωνίου που ακολουθεί στη σκηνή του Αχιλλέως δεν δείχνει να μεταπείθει τον γιο του Πηλέως και κύριο ήρωα του μεγάλου έπους...  Μόνο κέρδος, η απόσπαση της υποσχέσεως του Αχιλλέως από τον Αίαντα ότι ο κορυφαίος ήρωας των Αχαιών θα πολεμήσει όταν ο Έκτωρ κάψει τα αχαϊκά πλοία οδηγώντας τους Τρώες έξω από την σκηνή του, με ό,τι αυτό σημαίνει.

     Απ΄ όλο τούτο το σκηνικό θα απομονώσουμε πέντε, μόνον, στίχους οι οποίοι θα μας τοποθετήσουν στο δίλημμα μεταξύ ηρωικής φήμης ή της τέρψεως της ζωής, κατακτήσεως της αθανασίας της μνήμης ή της υλικής ευζωίας με ημερομηνία λήξεως.

εἰ μέν κ’ αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι,

ὤλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται

εἰ δέ κεν οἴκαδ’ ἵκωμι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,

ὤλετό μοι κλέος ἐσθλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν

ἔσσεται, οὐδέ κέ μ’ ὦκα τέλος θανάτοιο κιχείη.

 

Αν μείνω εδώ και πολιορκήσω την πόλη των Τρώων,

θα χάσω την επάνοδο, αλλά θα έχω αθάνατη φήμη.

αν όμως ξαναγυρίσω στην αγαπητή πατρική γη,

χάνω την καλή μου φήμη, αλλά θα ζήσω πολλά χρόνια.

και δεν θα με εύρει γρήγορα ο θάνατος.

[Ι 410-415]

     Αλλά προς «τι» η επικέντρωση στους συγκεκριμένους πέντε στίχους της ραψωδίας Ι της Ομηρικής Ιλιάδος σε μιαν ανάρτηση ενός Ιστολογίου αφιερωμένου στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και στην Έφιππη Τοξοβολία;

     Mα, βεβαίως, διότι αυτό το δίλημμα εμφανίζεται και σε όσους ενασχολουμένους με τα δικά μας «αντικείμενα» χαράσσοντας κι ανάλογα, αντίθετα, «μονοπάτια» το καθένα εκ των οποίων επιλέγει ένας έκαστος που υπηρετεί ή νομίζει ότι «υπηρετεί» αυτά τα «αντικείμενα». Κι εδώ δεν θα ασχοληθούμε με συμπαθέστατες «περιπτώσεις» που επιδίδονται σε «Έφιππη Τοξοβολία» μέσα σε ένα πλαίσιο ολοσχερούς αγνοίας του «αντικειμένου» διοργανώνοντας συνάξεις ομαδικής ...ευωχίας στις οποίες κυριαρχεί το  τσίπουρο η τσίκνα των ψητών και η ατμόσφαιρα ... «halloween» (κι αυτό το ...είδαμε!). Εμείς, απλώς θα υπογραμμίσουμε ότι στη δική μας Σχολή ο προσανατολισμός μας διατηρείται σταθερός όχι στην κατάκτηση ενός «ηρωισμού» ή μιας «αθανασίας», αλλά, απλώς, μιας συνεπείας επιτελέσεως του οίκοθεν νοουμένου ως καθήκοντος, έναντι των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών και της Έφιππης Τοξοβολίας με πλήρη συνείδηση ότι αυτό, οπωσδήποτε διαφοροποιεί την προσεγγιστική μας «κατεύθυνση» από κάθε υλικήν ηδονική τέρψη μεταθέτοντας την ουσιώδη ηδονή στο πνευματικό επίπεδο. Κι έτσι, πορευόμεθα επί δέκα εννέα χρόνια επί της ατραπού των «Ελλήνων Κενταύρων» ψυχωφελούμενοι και μη ...εκτρεπόμενοι, προ παντός δε, υπερήφανοι και μη ...εντρεπόμενοι!  

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗΣ ΔΩΡΕΑ

 ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗΣ ΔΩΡΕΑ

     Mε τον δικό του ευγενή τρόπο ο Συνασκούμενός μας και ανακατασκευαστής του Αρχαίου Ελληνικού Τόξου, Περικλής Τελειορίδης, ευχήθηκε σήμερα μια γόνιμη εφιπποτοξοτική χρονιά στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" προσφέροντάς της ένα ιστορικώς ανακατασκευασμένο Αρχαίο Ελληνικό Τόξο το οποίο, ευθύς αμέσως, θα ξεκινήσουμε να δοκιμάζουμε εφίππως και από εδάφους. Πάντοτε ευγνώμονες στον Συνασκούμενό μας, αντευχόμεθα για ό,τι αγαθό, στον ίδιο και στην Οικογένειά του.

ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΞ ...ΑΠΟΛΕΜΟΥ!

ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΞ ...ΑΠΟΛΕΜΟΥ!

     Στην δημοκρατική κοινωνία της αντιφασιστικής ηλιθιότητος η επιστήμη της Αρχαιολογίας δεν θα ήταν δυνατόν να παραμείνει ...αλώβητη! Εδώ κι αν οι αποτυχημένοι της ιδιωτικής εργασίας, αφού βεβαίως εξασφαλίσουν κομματικό "διαβατήριο", αργοσχολάζουν στοιβαζόμενοι είτε ως "πανεπιστημιακοί καθηγητές", είτε ως "έφοροι" υπολανθανουσών ..."αρχαιολογικών υπηρεσιών", είτε ως μεροκαματιάρηδες "αρχαιολόγοι" και όλοι μαζύ ...καταθάπτουν αρχαιότητες και Ιστορία! Βεβαίως, πλάι σε αυτούς κι ένας κακός εσμός ...ωνίων που προσπαθεί να εξισωθεί με τους λαθροβίους "νεκροθάπτες" της Αρχαιολογίας, οι αυτοαποκαλούμενοι οπαδοί της "Πειραματικής Αρχαιολογίας" η οποία, κατά κανόνα, συνιστά ένα άλλο σύμπτωμα ψυχωσικού "λόγου υπάρξεως" κάποιων που νομίζουν ότι ανοηταίνοντες αποκτούν και ...υπαρξιακήν οντότητα! Πάντα ταύτα, φυσικά επακόλουθα μιας αβέλτερης συγχρονικότητος που άλλοι την αποκαλούμε μεταπολεμική παρακμή κι άλλοι Kali Yuga και δεν θα ησχολούμεθα καθόλου με το "φαινόμενο" -και δη στο παρόν Ιστολόγιο- εάν δεν έπεφτε στα χέρια μας ...περισπούδαστο ...σύγγραμμα, ...περισπουδαστότατου συγγραφέως ο οποίος, μέσα στο πλαίσιο της αρχαιοβανδάλου παραληρηματικότητός του, έθιξε το θέμα του ...Πολέμου στην Νεολιθική (ναι, στην Νεολιθική, ο αθεόφοβος...) περίοδο! Και ο λόγος περί του αχαρακτηρίστου ανοσιουργήματος "Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΝΕΟΛΙΘΙΚΗ" του Νικήτα Ν. Λιανέρη (εκδ. Α. Καρδαμίτσα, 2003).

     Κείμενο ασυνάρτητο, ακατάληπτο έως σχιζοφρενικό, που αναμειγνύει  μέχρι και την ...σεξουαλικότητα(!) για να "στοκάρει" την συγγραφική κενότητα ή και διαστροφικότητα η οποία επιχειρεί να φέρει την πραγματικότητα στα 'μέτρα" της νοσηρής μαρξιστικής φαντασιώσεως η οποία είναι καθιερωμένη "προς διδασκαλία" στα αποβλακωτήρια της σύγχρονης Δύσεως τα οποία, παραπλανητικώς, ονομάζονται "Πανεπιστήμια", το αποκύημα του Νικήτα Ν. Λιανέρη, όταν δεν προκαλεί τον γέλωτα, εξοργίζει κάνοντάς μας να διαβάζουμε:

     Κι έτσι, έχοντας κατά νου την πείνα των μαρξιστών για πλούτο και τοκογλυφία, τα πουγκιά με τις λίρες και το κεφάλαιο, βεβαίως, με "παρασύνθημα" της πολιτικής "κορεκτίλας" το όνομα του εβραίου, καταλαβαίνουμε γιατί ο Αδόλφος Χίτλερ δεν εισέβαλε ποτέ στη διπλανή του Ελβετία με τους θησαυρούς όλου του κόσμου στα χρηματοκιβώτιά της αλλά προτίμησε να μπει στη Πολωνία για να σώσει τους συμπατριώτες Γερμανούς μειονοτικούς τους οποίους οι Πολωνοί απροκλήτως γενοκτονούσαν στον διάδρομο του Danzig κατά την σχεδίαση των σιωνιστών προς πρόκληση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!

     Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά ο ..."περισπούδαστος συγγραφεύς" και φερέφωνο της μαρξιστικής "παραφιλολογίας" Νικήτας Ν. Λιανέρης μας αφήνει άφωνους με τα, παραπάνω, "βαθυστόχαστα" συμπεράσματά του περί Πολέμου, τα οποία ταυτίζονται με την σοβαρότητα των ...προφητειών του Παϊσίου, αφού το "όπιο" του μαρξισμού ουδόλως διαφοροποιείται από το "όπιο"  της θρησκείας.  

     Αποτέλεσμα της μαρξιστικής φυλλάδας του Νικήτα Ν. Λιανέρη, να παραμένει στο ...καλάθι των "ευκαιριών" του εκδότη του Α. Καρδαμίτσα ο οποίος για να το ξεφορτωθεί το κοστολόγησε ...κοψοχρονιά 4 ευρώ, έτσι για να ξεκουμπίζεται και να μη πιάνει τόπο  στο ράφι, ανάμεσα σε άλλες αξιόλογες εκδόσεις αυτού του παραδοσιακού εκδοτικού Οίκου ο οποίος, όμως, θα έπρεπε να προσέχει πολύ περισσότερο το "τι" εκδίδει! 

      Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει για όλους αυτούς τους αρρωστημένους, "αρχαιολόγους", "ιστορικούς", "μασόνους" κλπ κλπ που καταπιάνονται με τα μεγάλα και σημαντικά, τον Πόλεμο, τον Ιπποτισμό μέσα από τη μούχλα των ορνιθώνων που εγκαταβιούν και προσπαθούν να καρπωθούν μέρος της αίγλης αυτών των αντικειμένων που εμπνέουν ηρωισμό και μόνον, χωρίς να τολμούν να πιάσουν όπλο στο χέρι τους, χωρίς να τολμούν να πλησιάσουν Ίππο στη μίζερη ζωή τους... Γιατί ρε γελοία μιάσματα μιαίνετε τα μεγάλα και λαμπρά προσπαθώντας να συλλαβίσετε ..."Μαρξ", αγνοώντας τον Ηράκλειτο και καταντώντας οικτρά ρεντίκολα;

ΙΠΠΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ ΜΕ "ΑΡΩΜΑ" ΠΑΡΙΣΙΟΥ

 ΙΠΠΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ ΜΕ "ΑΡΩΜΑ" ΠΑΡΙΣΙΟΥ

     Και πάλι δικαίως γκρίνιασε ο Μάνος για τον σχολικό Ίππο μας που σε όλες τις φωτογραφίες, όποιος και να τον κρατά, όπου και να του στρίβουν το κεφάλι αυτός είναι "κολλημένος" στον Εκπαιδευτή. Τέτοιο "κόλλημα"...! Έτσι και σήμερα, εγκαίρως ο Μάνος πάσχισε να τον κρατήσει με το κεφάλι προς το μέρος του αλλά το αξιολάτρευτο τετράποδό μας..., εκεί, στον Εκπαιδευτή... Αλλού τρως, αλλού πίνεις κι αλλού...

     Γνώριμη, πάντως, η "σκηνή" από το ...Παρίσι, το οποίο σήμερα επανέρχεται στο εκπαιδευτικό μας προσκήνιο, όπως θα δούμε εν συνεχεία. Αυτά τα πλάσματα δεν είναι να σε αγαπήσουν...διότι σ΄ αυτούς τους δεσμούς δεν υπάρχει ...διαζύγιο!  

     

Όταν, πριν δέκα τέσσερα χρόνια, δημοσιεύαμε το πρώτο ελληνόγλωσσο εγχειρίδιο με αντικείμενο την "Εκπαίδευση Νεολέκτου Ίππου" κάθε άλλο παρά μας ενδιέφερε να δηλώσουμε "συγγραφείς" αφού, όχι μόνον είχαν προηγηθεί αρκετές εκδόσεις, άλλων, δικών μας βιβλίων και πολλών δημοσιευμάτων, αλλά και διότι στο εξώφυλλο της συγκεκριμένης είχαμε ξεχάσει να αναγράψουμε το ...ονοματεπώνυμο του συγγραφέως. Εκείνη η έκδοση, πρώτη στην ελληνική βιβλιογραφία και χωρίς να την ακολουθήσει από τότε κάτι αντίστοιχο, ήταν η σύναξη εκπαιδευτικών προσεγγίσεων και η κατάθεσή τους, κυρίως, υπό την κρίση του κορυφαίου Έλληνος Ιππολόγου, του Δασκάλου μας, Καθηγητή Θεοδώρου Αντίκα ώστε να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα των απόψεών μας και να συνεχίσουμε όχι απλώς να τις εφαρμόζουμε "ακάμπτως" αλλά υπό συνεχή βάσανον αποτελεσματικότητος και βελτίωση κάτι που έγινε αφού, βεβαίως, ο αυστηρότατος Δάσκαλος εξεφράσθη θετικότατα! Έκτοτε, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και καθ' όλη την διάρκεια των δέκα εννέα χρόνων της συνεχούς λειτουργίας της, οι εκπαιδευτικές μας προσεγγίσεις διευρύνθηκαν, εμπλουτίσθηκαν και επαυξήθηκαν, με διαρκή γνώμονα ότι πάντοτε, όσο ασχολούμεθα με τον Ίππο δεν θα θεωρήσουμε ότι τον μάθαμε, αλλά θα παραμένουμε διαρκείς ...μαθητές του. Εσχάτως, στο Παρίσι, αδράξαμε την ευκαιρία να διεισδύσουμε στην Σχολή του Ιππικού Θεάτρου "Ζingaro" των Βερσαλλιών όπου είχαμε την ευκαιρία να "ξεναγηθούμε" στα εσώτερα της διδασκαλίας του μεγάλου Bartabas από μαθήτριές του οι οποίες μας εισήγαγαν σε μία ακόμη εκπαιδευτική τεχνική βασιζόμενη πάντοτε στην συνδυαστική μνήμη του Ίππου. Και σήμερα, αυτή την νέα εμπειρία διδασκαλίας την δοκιμάσαμε κατά την διάρκεια της ημερίδος μας η οποία ξεκίνησε με την εξοικείωση του σχολικού Ίππου μας με το Ακόντιο και τον Ιππακοντισμό. 

     Αυτή τη φορά, λοιπόν, ακολουθήσαμε την τακτική, θα λέγαμε, τακτική "Bartabas", εφαρμόζοντάς την από τον προσδετήρα μέχρι το Ιππευτήριο ακριβώς με το πνεύμα που μας την περιέγραψε η ευγενέστατη μαθήτριά του προ μηνών, στις Βερσαλλίες.

     Μια αρχική ρυταγώγηση χωρίς ρυτήρα, με υποχειριασμό και διεύθυνση "δια του κανθού του οφθαλμού"  και με ταύτιση εικόνας αντικειμένου ήδη οικείου (Τόξο) και αντικειμένου υπό εξοικείωση (Ακοντίου) και βήμα ...αρχηγικό αλλά διόλου εξουσιαστικό, κάτι σημαντικότατο. Αν ξέρεις το μυαλό ενός πλάσματος μπορείς να "παίξεις" με αυτό και το "παιγνίδι" μπορεί να είναι επ΄ ωφελεία του πλάσματος (όπως εν προκειμένω) ή εναντίον του, ...μακράν ημών! 

     Για άλλη μια φορά ο σχολικός Ίππος μας έδειξε πόσο πολύ μας εμπιστεύεται μέχρι σημείου, εξ αρχής, η υποδειγματική ευπείθειά του να ακυρώνει την αναγκαιότητα της εξοικειωτικής διαδικασίας. Το επίμαχο αντικείμενο (Ακόντιο) δοκιμάσθηκε ως αντικείμενο αιφνιδιασμού και φόβου αλλά ο Ίππος μας ούτε αιφνιδιασμό, ούτε φόβο έδειξε ότι νιώθει! 

     Αν και με μία απειροελάχιστην επιφύλαξη, η συμπεριφορά του κατά την εκτόξευση του Ακοντίου διετήρησε την υποδειγματικότητά της και απορούμε, με ποιο τρόπο, τελικώς, θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτόν τον Ίππο να μειώσει την εμπιστοσύνη του απέναντί μας...

     Η συνέχεια ήταν ένα παιγνίδι για τον Μάνο, αλλά και για τον Ίππο ο οποίος, πάντοτε, αποδέχεται τον Μάνο με άριστη διάθεση.

     Σε λίγο ο Μάνος θα έχει το δικό του Δόρυ (και όχι απλώς Ακόντιο) για την έφιππη εξάσκησή του με την εξαιρετική αιχμή και τον σαυρωτήρα τα οποία μας δώρισε ευγενώς ο Πολυδεύκης μας τον οποίο και ευχαριστούμε, ενώ ο ξυλουργός της Ομάδος μας έχει ήδη αναλάβει την εργασία της όλης ανακατασκευής.  

     Η συνέχεια αυτής της ημερίδος στο ανοικτό φυσικό έδαφος, με καλπαστικές εξόδους  και άσκηση διαχειρίσεως ανοικτής χορδής του Τόξου, κάτι επίπονο αλλά απαραίτητο σε κάθε έφιππο Τοξότη. Και η πρόοδος του Μάνου είναι εμφανώς αποτυπωμένη στο οπτικοακουστικό υλικό της ημερίδος   

     Η τρίτη κατά σειρά ανασύνταξη της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" στα 19 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της, ευδόκησε να μας προσφέρει, πλέον, ιδανική διεξαγωγή μαθημάτων σε  π ρ α γ μ α τ ι κ ώ ς  ενδιαφερομένους εκπαιδευομένους και με τον Εκπαιδευτή ευδαίμονα να απολαμβάνει την Palinka του, αμέριμνος στη ράχη του Ίππου. Πάνσοφος ο Ούγγρος Δάσκαλος που δεν δίστασε να κλείσει την ...Κοιλάδα μέχρι να την ανασυντάξει και να προχωρήσει...κι εμείς, απλώς, ακολουθούμε τα διδάγματά του.

ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΑ: ΕΝΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΑ: ΕΝΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Το επίσημο φύλλο με τον "Νόμο περί Προστασίας των Ζώων" 

του Αδόλφου Χίτλερ

     Καλή φίλη της Ομάδος και προβληματισμένη όπως φαίνεται με το αντικείμενο της κροτοφοβίας μας έστειλε ένα προσωπικό της μήνυμα με τις ανησυχίες της, αλλά, λόγω του ότι αυτό το μήνυμα έχει ευρύτερο ενδιαφέρον, αποφασίσαμε και να το δημοσιοποιήσουμε και να τοποθετηθούμε ανοικτά επ΄ αυτού. Το μήνυμα της φίλης μας έχει ως εξής (μεταφορά με αντιγραφή και επικόλληση): 

     "Καλημέρα σας και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και το σχόλιο σας. Αφου ασχολείστε με την εκπαίδευση θα γνωρίζετε πως πριν πάμε να διορθώσουμε μια "λάθος" συμπεριφορά κοιτάμε αν υπάρχει πιο βαθύς λόγος για τον οποίο το ζώο την παρουσιάζει, όπως είναι ο πόνος. Στο άρθρο αναγράφεται πως καθώς τα σκυλιά έχουν πολύ μεγαλύτερο εύρος συχνότητας των ήχων που μπορούν να ακούσουν και σε συνδιασμό με τα db είναι πολύ εποδινο για αυτά, και μπορεί ακόμα και να προκαλέσει βλάβη στην ακοή τους.. αν έχετε κάποιο επιστημονικό άρθρο που να απορρίπτει την συγκεκριμένη δήλωση εννοείται με ενδιαφέρει. Επίσης καθώς θιξατε το θέμα της φιλοζωίας, η φιλοζωία δεν σταματά στα δικά μας ζώα. Υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτα ζώα που κινδυνεύουν, υποφέρουν και χάνουν την ζωή τους απ' το συγκεκριμένο έθιμο. Αν διαβάσατε το άρθρο αναφέρεται επίσης στα πουλιά που ώντας πολύ πιο ευαίσθητα απ' τα υπόλοιπα ζώα παθαίνουν ακαριαία απ' τον φόβο τους.

     Στο άρθρο επίσης αναγράφεται η διαφορά μεταξύ πυροτεχνημάτων - που είναι μη φυσικοί ήχοι, με τα φυσικά φαινόμενα που παράγουν δυνατούς ήχους. Και αν θέλετε και την προσωπική μου γνώμη, ναι δεν θα επρεπαι να επιτρέπονται ούτε οι εξατμίσεις με κρότους καθώς προκαλούν ηχορύπανση και είναι ενοχλητικό όχι μόνο στα υπόλοιπα ζώα αλλά και σε πολλούς ανθρώπους. Ο σεβασμός είναι πολύ σημαντικός."

      Aρχικώς, επί των βασικών τοποθετήσεων της αγαπητής μας φίλης σημειώνουμε τα εξής:

     1. "πριν πάμε να διορθώσουμε μια "λάθος" συμπεριφορά κοιτάμε αν υπάρχει πιο βαθύς λόγος για τον οποίο το ζώο την παρουσιάζει, όπως είναι ο πόνος". Oίκοθεν νοείται, διότι οίκοθεν νοείται ότι δεν αρκεί η εξάλειψη των "συμπτωμάτων" όσον η αντιμετώπιση των αιτίων της προκλήσεώς τους.

     2. "καθώς τα σκυλιά έχουν πολύ μεγαλύτερο εύρος συχνότητας των ήχων που μπορούν να ακούσουν και σε συνδιασμό με τα db είναι πολύ εποδινο για αυτά, και μπορεί ακόμα και να προκαλέσει βλάβη στην ακοή τους..". Επίσης, οίκοθεν νοείται ο κίνδυνος μόνιμης βλάβης της ακοής ενός πλάσματος το οποίο δέχεται υψηλό φόρτο κρότου. Το ζήτημα όμως είναι το ρεαλιστικώς πρακτέο και όχι αιθεροβάμονες "περιπλανήσεις" περί ...ιδεατού το οποίο δεν μπορεί να υλοποιηθεί σε μία κοινωνία σχεδιασμένη από τον Άνθρωπο για τους ομοίους του και, βεβαίως όχι με γνώμονα το συμφέρον των σκύλων, των γάτων κλπ κλπ. Εδώ, οι λεγόμενοι, εντός και εκτός εισαγωγικών φιλόζωοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι τους κανόνες της Φύσεως δεν τους φτιάχνουμε πίσω από πληκτρολόγια αλλά η ίδια η Φύση τους καθιερώνει με την αλάνθαστη λειτουργία της. Συγκεκριμένα, τι πάει να πει ότι " Και αν θέλετε και την προσωπική μου γνώμη, ναι δεν θα επρεπαι να επιτρέπονται ούτε οι εξατμίσεις με κρότους καθώς προκαλούν ηχορύπανση και είναι ενοχλητικό όχι μόνο στα υπόλοιπα ζώα αλλά και σε πολλούς ανθρώπους." και ποιος, αγαπητή κυρία, εν προκειμένω ζητά την γνώμη σας ή την γνώμη μας; Όταν προ ολίγων εικοσιτετραώρων πέφτει ένα αεροπλάνο της "Πολεμικής Αεροπορίας" στην Καλαμάτα παράγοντας έναν εκκωφαντικό κρότο που ακούγεται στην ...Σπάρτη, τι θα πείτε στην "Πολεμική Αεροπορία", να καταργήσει τα ...αεροπλάνα? Αναλογισθήκατε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του περιστατικού αυτού οι οποίες ήσαν απρόβλεπτες και αστάθμητες? Αναλογισθήκατε πόσα ζώα στην περιοχή της Μικρομάνης έχασαν την ακοή τους χωρίς Κ Α Ν Ε Ι Σ να ήταν σε θέση να προλάβει την καταστροφή? Συνεπώς, αγαπητή φίλη τι δέον γενέσθαι? Πως θα κατεβούμε από τα φιλοζωικά "συννεφάκια" μας και θα βοηθήσουμε  ρ ε α λ ι σ τ ι κ ά  τα ζώα μας στα οποία, βεβαίως "η φιλοζωία δεν σταματά" (όπως επισημαίνετε) αλλά, ασφαλέστατα από αυτά ...αρχίζει! Επιτρέψτε μας, λοιπόν, να επικεντρωθούμε στο δέον γενέσθαι και όχι, απλώς, σε έκθεση ιδεών και ευσεβών πόθων.

     Ειδικότερα, θα πρέπει να επεκταθούμε και στα ακόλουθα καθοριστικά ζητήματα τα οποία θέτουν και το πρακτικό αλλά και το ιστορικό πλαίσιο του ζητήματος όχι απλώς της κροτοφοβίας αλλά και της όλης υποχρεώσεως των κοινωνιών για την ευημερία των ζώων.  

     Α. Δεν είναι δυνατόν να επιβληθούν απαγορεύσεις προκλήσεως κρότων οπουδήποτε και από τον οιονδήποτε και το παράδειγμα της πτώσεως του αεροπλάνου τεκμηριώνει απολύτως την τοποθέτησή μου. Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει στα αμέτρητα ασθενοφόρα που περνούν καθημερινώς έξω από το Πεδίο του Άρεως να παράγουν "τριγμούς" σε τζαμαρίες και πανικό στη πανίδα του πάρκου με τους φάρους τους. Άρα, εκείνο στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθούμε είναι να θωρακίσουμε όσα περισσότερα ζώα μπορούμε από τις επιβλαβείς ανθρώπινες συμπεριφορές (που δεν είναι μόνον η  πρόκληση θορύβων) ώστε να αποτρέψουμε εκδηλώσεις  π α ν ι κ ο ύ  τους που μπορεί να είναι καταστρεπτικές για τα ίδια! Δυστυχώς, εκ των πραγμάτων δεν πρόκειται να σωθούν όλα τα ζώα και τα φτερωτά του Πεδίου του Άρεως θα υπόκεινται στις συνέπειες των ανεξέλεγκτων ασθενοφόρων, περιπολικών και πυροσβεστικών που διέρχονται μέρα-νύχτα περιμετρικώς του άλσους και τούτο είναι μέσα στο πλαίσιο της οικονομίας της Φύσεως. Όμως, δια της ΑΝΤΙ-ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΚΗΣ εκπαιδεύσεως των τετραπόδων συνοδών μας μπορούμε να προλάβουμε μια πανικόβλητη εξαφάνισή τους στον περιβάλλοντα αστικόν ιστό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των Ίππων οι οποίοι κινούνται σε αναπεπταμένες φυσικές περιοχές και αντιμετωπίζουν όχι μόνον ισχυρούς κρότους (πυροβολισμούς κυνηγών κλπ) αλλά και διακριτικά ...συρσίματα (φίδια, χελώνες κλπ) τα οποία, όμως, τους εξωθούν σε αφηνιαστικούς καλπασμούς με κίνδυνο ακόμη και θανάσιμου αποτελέσματος.

     Β. Η πρώτη συντεταγμένη νομοθεσία για την προστασία της φύσεως αλλά και της ευημερίας των ζώων στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως, ήταν εκείνη την οποία θέσπισε στις 24 Νοεμβρίου 1933 ο εκλεγμένος Γερμανός Καγκελλάριος Αδόλφος Χίτλερ τον οποίο οι πλαστογράφοι της Ιστορίας αποκαλούν "δικτάτορα" ενώ στο αξίωμά του ανήλθε κατόπιν εκλογών! Αυτός, λοιπόν, ο Εθνικοσοσιαλιστής Καγκελλάριος, με το κυβερνητικό επιτελείο του, σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της Γερμανίας, εισήγαγαν προς ψηφοφορία και υπερψήφισαν τον Νόμο του Γερμανικού Reich περί Προστασίας των Ζώων (Reichstierschutzgesetz) ο οποίος θωράκισε τα δικαιώματα των ζώων θέτοντας, μάλιστα και για πρώτη φορά ζήτημα Οικολογίας! Τότε, ο Αρχηγός των SS Heinrich Himmler (αυτός τον οποίον κάποιοι αποκαλούν ..."κορυφαίο εγκληματία") είχε ζητήσει την καθολική απαγόρευση του κυνηγίου(!) θεωρώντας την εγκληματική δράση, αλλά, το κυβερνητικό "Γερμανικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Εργατών" (N.S.D.A.P.) πολύ ορθώς και ρεαλιστικώς δεν την έκανε δεκτή θεωρώντας ότι το κυνήγι, όσον απεχθές και εάν είναι, δεν παύει να αποτελεί μια προαιώνια δράση της τροφοσυλλεκτικής ανθρωπότητος η οποία ποτέ δεν θα παύσει να αποτελεί δικαίωμα κάθε τροφοσυλλέκτη οργανισμού, όπως ο Άνθρωπος! Ορθότατα, τότε, οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές παρέκαμψαν την υπέροχη συναισθηματική επιθυμία του Αρχηγού των SS Heinrich Himmler περί καθολικής απαγορεύσεως του κυνηγίου, προς χάρη ενός ρεαλισμού επιβεβλημένου σε μια πολιτισμένη κοινωνία έναντι της Φύσεως και των ζώων! Και, αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο κάθε φορά που οι φιλόζωοι διατυπώνουν "απόψεις", να φροντίζουμε αυτές οι απόψεις να εντάσσονται στο υποχρεωτικό πλαίσιο του πρακτικού ρεαλισμού, μακράν συναισθηματικών φορτίσεων τις οποίες η Φύση, ούτε αναγνωρίζει, ούτε και αποδέχεται!

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

τ. 6977764737

2024: ΚΑΛΩΣΗΛΘΑΤΕ ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ