ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΞ ...ΑΠΟΛΕΜΟΥ!

ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΞ ...ΑΠΟΛΕΜΟΥ!

     Στην δημοκρατική κοινωνία της αντιφασιστικής ηλιθιότητος η επιστήμη της Αρχαιολογίας δεν θα ήταν δυνατόν να παραμείνει ...αλώβητη! Εδώ κι αν οι αποτυχημένοι της ιδιωτικής εργασίας, αφού βεβαίως εξασφαλίσουν κομματικό "διαβατήριο", αργοσχολάζουν στοιβαζόμενοι είτε ως "πανεπιστημιακοί καθηγητές", είτε ως "έφοροι" υπολανθανουσών ..."αρχαιολογικών υπηρεσιών", είτε ως μεροκαματιάρηδες "αρχαιολόγοι" και όλοι μαζύ ...καταθάπτουν αρχαιότητες και Ιστορία! Βεβαίως, πλάι σε αυτούς κι ένας κακός εσμός ...ωνίων που προσπαθεί να εξισωθεί με τους λαθροβίους "νεκροθάπτες" της Αρχαιολογίας, οι αυτοαποκαλούμενοι οπαδοί της "Πειραματικής Αρχαιολογίας" η οποία, κατά κανόνα, συνιστά ένα άλλο σύμπτωμα ψυχωσικού "λόγου υπάρξεως" κάποιων που νομίζουν ότι ανοηταίνοντες αποκτούν και ...υπαρξιακήν οντότητα! Πάντα ταύτα, φυσικά επακόλουθα μιας αβέλτερης συγχρονικότητος που άλλοι την αποκαλούμε μεταπολεμική παρακμή κι άλλοι Kali Yuga και δεν θα ησχολούμεθα καθόλου με το "φαινόμενο" -και δη στο παρόν Ιστολόγιο- εάν δεν έπεφτε στα χέρια μας ...περισπούδαστο ...σύγγραμμα, ...περισπουδαστότατου συγγραφέως ο οποίος, μέσα στο πλαίσιο της αρχαιοβανδάλου παραληρηματικότητός του, έθιξε το θέμα του ...Πολέμου στην Νεολιθική (ναι, στην Νεολιθική, ο αθεόφοβος...) περίοδο! Και ο λόγος περί του αχαρακτηρίστου ανοσιουργήματος "Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΝΕΟΛΙΘΙΚΗ" του Νικήτα Ν. Λιανέρη (εκδ. Α. Καρδαμίτσα, 2003).

     Κείμενο ασυνάρτητο, ακατάληπτο έως σχιζοφρενικό, που αναμειγνύει  μέχρι και την ...σεξουαλικότητα(!) για να "στοκάρει" την συγγραφική κενότητα ή και διαστροφικότητα η οποία επιχειρεί να φέρει την πραγματικότητα στα 'μέτρα" της νοσηρής μαρξιστικής φαντασιώσεως η οποία είναι καθιερωμένη "προς διδασκαλία" στα αποβλακωτήρια της σύγχρονης Δύσεως τα οποία, παραπλανητικώς, ονομάζονται "Πανεπιστήμια", το αποκύημα του Νικήτα Ν. Λιανέρη, όταν δεν προκαλεί τον γέλωτα, εξοργίζει κάνοντάς μας να διαβάζουμε:

     Κι έτσι, έχοντας κατά νου την πείνα των μαρξιστών για πλούτο και τοκογλυφία, τα πουγκιά με τις λίρες και το κεφάλαιο, βεβαίως, με "παρασύνθημα" της πολιτικής "κορεκτίλας" το όνομα του εβραίου, καταλαβαίνουμε γιατί ο Αδόλφος Χίτλερ δεν εισέβαλε ποτέ στη διπλανή του Ελβετία με τους θησαυρούς όλου του κόσμου στα χρηματοκιβώτιά της αλλά προτίμησε να μπει στη Πολωνία για να σώσει τους συμπατριώτες Γερμανούς μειονοτικούς τους οποίους οι Πολωνοί απροκλήτως γενοκτονούσαν στον διάδρομο του Danzig κατά την σχεδίαση των σιωνιστών προς πρόκληση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!

     Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά ο ..."περισπούδαστος συγγραφεύς" και φερέφωνο της μαρξιστικής "παραφιλολογίας" Νικήτας Ν. Λιανέρης μας αφήνει άφωνους με τα, παραπάνω, "βαθυστόχαστα" συμπεράσματά του περί Πολέμου, τα οποία ταυτίζονται με την σοβαρότητα των ...προφητειών του Παϊσίου, αφού το "όπιο" του μαρξισμού ουδόλως διαφοροποιείται από το "όπιο"  της θρησκείας.  

     Αποτέλεσμα της μαρξιστικής φυλλάδας του Νικήτα Ν. Λιανέρη, να παραμένει στο ...καλάθι των "ευκαιριών" του εκδότη του Α. Καρδαμίτσα ο οποίος για να το ξεφορτωθεί το κοστολόγησε ...κοψοχρονιά 4 ευρώ, έτσι για να ξεκουμπίζεται και να μη πιάνει τόπο  στο ράφι, ανάμεσα σε άλλες αξιόλογες εκδόσεις αυτού του παραδοσιακού εκδοτικού Οίκου ο οποίος, όμως, θα έπρεπε να προσέχει πολύ περισσότερο το "τι" εκδίδει! 

      Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει για όλους αυτούς τους αρρωστημένους, "αρχαιολόγους", "ιστορικούς", "μασόνους" κλπ κλπ που καταπιάνονται με τα μεγάλα και σημαντικά, τον Πόλεμο, τον Ιπποτισμό μέσα από τη μούχλα των ορνιθώνων που εγκαταβιούν και προσπαθούν να καρπωθούν μέρος της αίγλης αυτών των αντικειμένων που εμπνέουν ηρωισμό και μόνον, χωρίς να τολμούν να πιάσουν όπλο στο χέρι τους, χωρίς να τολμούν να πλησιάσουν Ίππο στη μίζερη ζωή τους... Γιατί ρε γελοία μιάσματα μιαίνετε τα μεγάλα και λαμπρά προσπαθώντας να συλλαβίσετε ..."Μαρξ", αγνοώντας τον Ηράκλειτο και καταντώντας οικτρά ρεντίκολα;

ΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ 

ΚΑΙ 

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

Πολλά τα ωραία και για όλους, περιεχόμενα των εκδρομών των "Ελλήνων Κενταύρων", η καλοπέραση, η εκπαίδευση, η χαλάρωση και, βεβαίως, η πληροφόρηση και η γνώση, όπως ισχύει και στην περίπτωση της κυριακάτικης (19/7) μονοήμερης εκδρομής μας στην Εύβοια, όπου εκτός των πολλών άλλων θα ενημερωθούμε και για μία παράμετρο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος για την οποία, ο πάντοτε καλώς πληροφορημένος οργανωτής μας Αριστείδης Μ. Μαρούλης προϊδεάζει όλους μας με το κείμενο που συνέγραψε και ακολουθεί:

     Κυριακή 19/7 η εξόρμησή μας στην κοντινή μεγαλόνησο, με σημαντικές πέρλες περιήγησης, διάφορους μαγικούς χώρους πολιτισμού και αναψυχής από Χαλκίδα έως Σέττα, επισκέπτεται επίσης τις ανασκαφές στην παραλία Γεράνι και το λόφο Παλαιοχώρας, όπου εσχάτως ανακαλύπτονται απρόσμενες παρακαταθήκες Χαλκολιθικής, Γεωμετρικής και άλλων εποχών! Εκεί προσφέρεται ιδανικό τοπίο για την τοξοβολία της εκδρομικής μας ομήγυρης, που εξασφάλισα σε καρμική θέση με πανοραμική θέα, έμπροσθεν και υπεράνω του απίστευτου γαλάζιου πανοράματος ενός γοητευτικού Νοτίου Ευβοϊκού Κόλπου.

     Επί του σημείου και την ώρα που δούλευε αναλύοντας στοιχεία εδάφους, ευτύχησα πρόσφατα να συναντήσω τον αξιότιμο Tobias Krapf, νεαρό Ελβετό ειδικό, που προΐσταται στην κρούση σκαπάνης, μιλά τη γλώσσα μας, βοηθά σε παιδικές ξεναγήσεις, συντονίζει 60 φοιτητές από εξαίρετα πανεπιστήμια του κόσμου και οργανώνει κυνήγι χαμένου θησαυρού για τις μικρές ηλικίες. Με διαφώτισε σε πλήθος πτυχές του εγχειρήματος με όρεξη, μεράκι και αγάπη για τη δόξα της παλιάς Ελλάδος:

     Μία λανθασμένη γεωγραφική ένδειξη του Στράβωνα (64 π.χ.χ.-24 μ.χ.χ.) εμπόδισε για παραπάνω από 100 χρόνια να εντοπιστεί το Ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος στην Αμάρυνθο της Εύβοιας. «Μελανηίς δ' εκαλείτο πρότερον η Ερέτρια και Αρότρια• ταύτης δ΄εστί κώμη η Αμάρυνθος αφ' επτά σταδίων του τείχους», γράφει ο μεγάλος γεωγράφος και ιστορικός στα «Γεωγραφικά» του (10ο βιβλίο). Μετά τις πρώτες προσπάθειες των αρχαιολόγων, που ξεκίνησαν τον 19ο αιώνα, το Ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος, ένα από τα σημαντικότερα της αρχαίας Εύβοιας, ήρθε επιτέλους στο φως το καλοκαίρι του 2017. Σε απόσταση 11 χιλιομέτρων από την Ερέτρια (60 στάδια), αντί των 7 σταδίων (δηλ. 1,5 χλμ.) που αναφέρει ο Στράβωνας.

     Τα νέα δεδομένα παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα, που έγινε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στις 8 Μαρτίου πέρσι. Ανάμεσα στο πολυπληθές ακροατήριο υπήρχαν αρχαιολόγοι από όλο τον κόσμο, γεγονός που καταδεικνύει τη σπουδαιότητα των ευρημάτων, όπως επίσης ο πρέσβης της Ελβετίας στην Αθήνα κ. Χανς-Ρούντολφ Χόντελ. Η έρευνα ξεκίνησε το 2007 από Έλληνες και Ελβετούς αρχαιολόγους που διερεύνησαν πολλά οικόπεδα στους πρόποδες του λόφου των Παλαιοεκκλησιών, κοντά στη σύγχρονη Αμάρυνθο, υπό τη διεύθυνση του κ. Karl Reber, διευθυντή της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Ελλάδα, και της κ. Αμαλίας Καραπασχαλίδου, επίτιμης εφόρου Αρχαιοτήτων Ευβοίας.

     Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν πολλά υποσχόμενα καθώς αποκαλύφθηκε μία μνημειώδης στοά του 4ου αι. π.χ.χ., η οποία πλαισίωνε την ανατολική και τη βόρεια πλευρά του ιερού. Στις ανασκαφές που διενεργήθηκαν το καλοκαίρι του 2017, οι αρχαιολόγοι άνοιξαν διάφορες τομές στον χώρο που περιβάλλεται από τις στοές και βρήκαν τον πυρήνα του ιερού, αποδεικνύοντας ότι πρόκειται πράγματι για το Ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος. Τα νέα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά: μαζί με κτήρια διαφόρων εποχών (από τον 6ο έως και τον 2ο αι. π.χ.χ.), ανακαλύφθηκε επίσης μια υπόγεια κρήνη, η οποία είχε κτιστεί με αρχιτεκτονικά μέλη και βάσεις από μνημεία σε 2η χρήση. Οι βάσεις αυτές οδήγησαν στην ταυτοποίηση του ιερού, επειδή οι επιγραφές που είναι χαραγμένες επάνω τους φέρουν αναθέσεις στη θεά Αρτέμιδα, στον αδελφό της Απόλλωνα και τη μητέρα τους Λητώ.

      Θα έχω τη χαρά να σας μυήσω περαιτέρω επί τόπου στα τεκταινόμενα με το πλούσιο ιστορικό υπόβαθρο, κατά την άφιξή μας στην υπέροχη αυτή παραλιακή ζώνη.

      Κρατήσεις, maroulis9@gmail.com, τηλ 6981826135

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ 

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟΥ

     Επειδή, ως "εθνικό" λογίζεται μόνον το αληθές, προέχει η αποδεικτική τεκμηρίωση του ο,τιδήποτε σχετίζεται με το έθνος, την καταγωγή, το παρελθόν του και, ασφαλώς, το μέλλον του. Δηλαδή, του ο,τιδήποτε συνιστά την Ιστορία του έθνους. Και η συμμετοχή του υπογράφοντος στις εργασίες πολλών αρχαιολογικών εργοταξίων απέδωσε πολλούς συμπερασματικούς καρπούς όχι μόνον αναφορικώς με την αποδεικτική τεκμηρίωση εθνικών παραμέτρων αλλά και ...εφιπποτοξοτικών, ακόμη και προς "διευκρίνιση" του αποτμήματος εκ των "Νόμων" του Κρητός Κλεινία:

     «Ίππων δε ημίν χρεία μεν ούτε τις πολλών ούτε πολλή, κατά γε δη Κρήτην, ώστε αναγκαίον και τας σπουδάς ελάττους γίγνεσθαι τας τε εν τη τροφή και τας περί αγωνίαν αυτών. Άρματος μεν ουν και το παράπαν ούτε τις τροφεύς ημίν εστιν ούτε τις φιλοτιμία προς ταύτα ουδενί γίγνοιτ’ αν λόγον έχουσα, ώστε τούτου μεν αγωνιστάς, ουκ επιχώριον, έσται τιθέντας νουν μήτε έχειν μήτε δοκείν κεκτήσθαι’ μονίπποις δε άθλα τιθέντες, πώλοις τε αβόλοις και τελείων τε και αβόλων τοις μέσοις και αυτοίς δη τοις τέλος έχουσα, κατά φύσιν της χώρας αν την ιππικήν παιδίαν αποδιδοίμεν. Έστω δη τούτων τε αυτών κατά νόμον άμιλλά τε και φιλονικία, φυλάρχοις τε και ιππάρχοις δεδομένη κοινή κρίσις απάντων των τε δρόμων αυτών και των καταβαινόντων μεθ΄ όπλων ουτ΄εν τοις γυμνικοίς ούτε ενταύθα τιθέντες αγωνίας ορθώς αν νομοθετοίμεν. Τοξότης δε αφ'  ίππων Κρης ουκ άχρηστος, ουδ ακοντιστής.».

     Εν ολίγοις, πως να ερμηνεύσεις τον Κλεινία ο οποίος, αφ΄ ενός παραδέχεται ότι στην Κρήτη ο Ίππος ούτε αναγκαίος είναι, ούτε αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος εκτροφής, και εκγυμνάσεως για τους Κρητικούς, ενώ ταυτοχρόνως ο ίδιος θεωρεί τους συντοπίτες του ικανούς και ως Εφιπποτοξότες και ως εφίππους Ακοντιστές; Οποία αντίφαση να νομίζεις ότι αν και δεν χρειάζεσαι και δεν έχεις ένα πλάσμα όπως ο Ίππος,΄ούτε ενδιαφέρεσαι να το εκθρέψεις και να το εκπαιδεύσεις, πάντως,  μπορείς, να το χειρίζεσαι και, μάλιστα, στο πλέον απαιτητικό επίπεδο χειρισμού του όπως η Έφιππη Τοξοβολία και ο Έφιππος Ακοντισμός...

     Η θεατρική εξιδανίκευση του, δήθεν, "αρχαίου Ελληνικού πνεύματος" όπως διαμορφώθηκε από την μετα-αναγεννησιακή "περιηγητικότητα" κάθε άλλο παρά ανέδειξε τον Ελληνισμό.  Οι διάφοροι "Περιηγητές" όπως ο Marie-Gabriel-Florent-Auguste de Choiseul-Gouffier, οι οποίοι περιέγραψαν και τόπους που ποτέ δεν επισκέφθηκαν, συχνά κατέφεραν σοβαρή σύγχυση και ως προς την αληθή φύση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, ως προς την αναγκαιότητα της αποδεικτικής τεκμηριώσεως.

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", πολύ προ της ιδρύσεώς της, διεξήχθη μία μακροχρόνια αρχαιολογική έρευνα αναφορικώς με τον Ίππο και την Ιππική, όπως και την Τοξοβολία.

     Κατά την διάρκεια της "συγκομιδής" αυτών των εμπειριών, ήσαν ατελείωτες οι ώρες κάτω από τον πυρακτωμένο ουρανό, συχνά χωρίς στέγαστρο για να ανασύρεις και την παραμικρή πληροφορία που θα μπορούσε να συνεισφέρει και η τελευταία πέτρα.

     Χωρίς "ρολόι" απ΄το ξημέρωμα μέχρι το βαθύ σκοτάδι στο πεδίο της ανασκαφής, με το μάτι αμετακίνητα εστιασμένο στο "σημείο" μια συνεχής συνεργασία με πάμπολλους ειδικούς, από τον ανασκαφέα μέχρι τον παλυνολόγο, η περισυλλογή πληροφοριών καταλήγει στο σημειωματάριο πριν καθαρογραφεί, αργά τα μεσάνυχτα στον υπολογιστή αφήνοντας ελάχιστες ώρες για ανάπαυση, μιας και το ξhμέρωμα είναι κοντά. 

     Ανάμεσα σε ένα πολυπληθές συνεργείο πολύτιμων συνεργατών, τοπογράφων, σχεδιαστών, αρχιτεκτόνων, συντηρητών, ανθρωπολόγων, φωτογράφων κλπ, ο "δάκτυλος επί των τύπων των ήλων" της ιστορικής μαρτυρίας για δώδεκα ίσως και περισσότερες ώρες καθημερινώς στο αρχαιολογικό εργοτάξιο, να "χαϊδεύεις" άλλοτε με το πινέλο κι άλλοτε με την παλάμη το χώμα, "κλέβοντας" πληροφορίες...

     Και εκεί ο χώρος έχει να σου πει τόσα πολλά, να σου μιλήσει για την αλήθεια των αιώνων, πέραν από εθνοκεντρικές "επάρσεις" και άλλες συναισθηματικές ανοησίες οι οποίες, τελικώς, καταρρακώνουν ό,τι φυλετικό, ό,τι εθνικό, αντί να το "υποστυλώνουν"...

     Πολλά από τα πορίσματα αυτών των πολυετών ερευνών σε διάφορα αρχαιολογικά εργοτάξια της Ευρώπης και της Ασίας έχουν ενσωματωθεί στη διδασκαλία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία δεν ακολουθεί τυπολατρικώς το "πνεύμα" οιασδήποτε εποχής και λαού αλλά προτιμά τον συγκερασμό ό,τι θετικού.

     Βεβαίως, το ηθικό και τακτικό πρότυπο των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι οι Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως, αλλά, όπως διδάσκει και ο Δάσκαλος Κάσσαι Λάιος, καθήκον μας είναι η βελτίωση οιουδήποτε βελτιωτέου.

     Και οι εμπειρίες αρχαιολογικού εργοταξίου, πάντοτε χρήσιμες για παρόμοιες βελτιώσεις, οποτεδήποτε και αν αυτές κρίνονται απαραίτητες.

Φωτογραφικά Λευκώματα εδώ: