ΦΙΔΙΑ ΓΙΑ ...ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΡΔΕΛΕΣ

 ΦΙΔΙΑ ΓΙΑ ...ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΡΔΕΛΕΣ

     Με εντελώς ...συνοπτικές διαδικασίες τις οποίες δεν πρόλαβε να καταγράψει η μικρότερη κλεψύδρα χρόνο, ο τετράποδός μας Ανδρέας κατάλαβε ότι κάθε τι που έχει κυλινδρικό και επίμηκες σχήμα δεν είναι ούτε εχθρός ούτε φίλος αλλά κάτι που έχει δικαίωμα να συνυπάρχει στον φλοιό της γης όπως έχουμε κι εμείς! Έτσι, προετοιμάζεται μεθοδικότατα να αντιμετωπίζει με απάθεια τα φίδια σαν να πρόκειται για ...μεταξωτές κορδέλες, ξέροντας ότι ο Εκπαιδευτής του έχει αγαθές προθέσεις και θέλει το καλό του, δηλαδή να μην τρομάζει ούτε μπροστά σε μία κερασφόρο έχιδνα, original κι όχι σαν αυτές που κάθονται δίπλα μας στο μετρό και δεν τις παίρνουμε χαμπάρι...

     Το σχολικό μας τετράποδο πάει καιρός από τότε που έχει επιδείξει πλήρη εμπιστοσύνη στον Εκπαιδευτή του, αλλά και σε όλους τους χειριστές του και τώρα που προετοιμάζεται και η εξοικείωσή του με τα ...φίδια, η εμπιστοσύνη του προς τις σχετικές διαδικασίες παραμένει αμείωτη! Και στην Σχολή μας δεν ξοδευόμαστε σε λόγια αλλά αρκεί μια ανόρθωση φρυδιών για να γίνει αντιληπτό και παραδεκτό το μήνυμα...

     Το ίδιο ισχυρή και η εμπιστοσύνη της αγαπημένης μας Ταξιαρχίας και προς την ιππική της δεινότητα και προς την φωτογραφική της ικανότητα, φωτογραφίζοντας έφιππη την πρώτη κίνηση εξοικειώσεως του Ανδρέα με τα ερπετά, με τον Εκπαιδευτή ευγνώμονα και προς τους δυο!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

   ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Στους φιλόξενους και αρτιότατους "MANIATIS STABLES", o Aρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης και ο βοηθός του Μελέτης Μοίρας, ξεκίνησαν την οργάνωση μιας ενδιαφέρουσας επιδείξεως εφίππων πολεμικών τεχνών, κατόπιν της προτάσεως ενός φορέως πολιτιστικών εκδηλώσεων. 

     Έτσι, ο Αθανάσιος με τον Μελέτη ξεκίνησαν την προετοιμασία μιας υπέροχης φοράδος ώστε να πρωταγωνιστήσει στην προετοιμαζόμενη εκδήλωση. 

     Aν είσαι, απλώς, ...υποψιασμένος για την εκπαίδευση νεολέκτου Ίππου ξεκινάς όπως δείχνει η παραπάνω φωτογραφία! Αλλά ο Αθανάσιος δεν είναι απλώς ...υποψιασμένος ' είναι γνώστης και συνέχισε όπως δείχνει η επόμενη φωτογραφία. Κερδίζοντας μια πρώτη "εμπιστοσύνη" του Ίππου του αφαιρεί τον ρυτήρα ώστε να το φέρει "πιο κοντά" του παραχωρώντας του ελευθερία την οποία το τετράποδο εκτιμά κι εμπιστεύεται ακόμη περισσότερο τον Ιππαγωγό του.

     Τώρα, ο Ίππος εξελίσσεται σε ...pet, νιώθει ελεύθερος κι αυτή την ελευθερία του την συναρτά με τον Ιππαγωγό στον οποίο ..."προσδένεται" και τον οποίο, πια, ακολουθεί!

     Ο Αθανάσιος ξέρει πάρα πολύ καλά να επικοινωνεί με τους Ίππους κι εργάσθηκε επί χρόνια ώστε να εμπεδώσει σε βάθος την "γλώσσα του σώματος" με την οποία επικοινωνούμε με αυτά τα ευφυέστατα τετράποδα. Eργάσθηκε με επιμονή και με προσωπικές θυσίες για να κατακτήσει αυτή τη σπουδαία γνώση και να μπορεί να την μεταδίδει και σε όσους ενδιαφέρονται με μόνη εξαίρεση κάποιους που είχαν την ευκαιρία να μαθητεύσουν κοντά του και τον απέρριψαν δηλώνοντας ότι συνεχίζεται ο ..."πόλεμος μεταξύ Σπαρτιατών και Μεσσηνίων"! Ακατανίκητη η βλακεία, όσο ατελείωτο το ενδιαφέρον του Αθανασίου για τον Ίππο και σήμερα είδαμε και τα καλύτερα!

     Μεθοδικότατα ο ευφυής Μανιάτης Αθανάσιος (τον οποίον οι ηλίθιοι εκλαμβάνουν και ως ...Μεσσήνιο) κατέστησε σε συντομότατο χρόνο υποχείριο τον νεόλεκτο Ίππο απολαμβάνοντας το τετράποδο να τον ακολουθεί πίσω του, πριν προχωρήσει στην έφιππη δοκιμασία των αποτελεσμάτων της υποχειριάσεως.

      Με εφίππευση δι εφάλσεως επιβεβαιώθηκε η δεκτικότητα αναβάτη του νεολέκτου Ίππου με την απαθή ακινησία του. Έτσι, ο Αθανάσιος βρέθηκε στη ράχη του ανενστόμιστου και ανεπίσακτου Ίππου, μάλιστα, με τις ηνίες εφαρμοσμένες όχι στους κάτω κρίκους όπου παρέχουν ασφαλέστερο έλεγχο του Ίππου αλλά στους άνω επί των οποίων τις εφαρμόζουμε όταν προετοιμάζουμε τον Ίππο για πλήρη απελευθέρωση εκ των ηνιών και διεύθυνσή του με το βάρος του κορμού του αναβάτη!

     Με το άψογο "κάθισμά" του και με χαλαρές έως ...ανύπαρκτες ηνίες, ο Αθανάσιος "βαθμολόγησε" την υπακοή του Ίππου στη χρήση των βοηθημάτων πριν τον παραδώσει στον βοηθό  του για την συνέχιση της ιππευτικής ...επιβεβαιώσεως. 

     Και αυτή η "παράδοση" ξεκίνησε με την ολόσωστη ρυταγώγηση του Ίππου από τον Μελέτη ο οποίος "απορροφά" με προσοχή και πειθαρχία την διδασκαλία του Εκπαιδευτή του. Έτσι ο Ίππος θα "προσεγγίσει" τον Ιππέα και θα συνεργαστεί, κατόπιν, αρμονικότατα μαζύ του, εάν και εφ΄ όσον δεν νιώσει "βιασμένος" και η αρχική ρυταγώγηση είναι το "κλειδί".

     Πολύ σωστά και πάντα μεθοδικότατα, ο Εκπαιδευτής συραγώγησε τον βοηθό του πριν του παραδώσει τον Ίππο στο δικό του "solo". Τίποτε δεν κουράζει τον Αθανάσιο ο οποίος τίποτε δεν παραλείπει προκειμένου η σχέση του με τον Ίππο και τους μαθητές του να είναι αυτή που πρέπει, διότι ο Αθανάσιος γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι για τους "Έλληνες Κενταύρους" η διατήρηση του μηδενικού δείκτη ατυχημάτων, όπως τα καταφέρνουμε στα19 συνεχή χρόνια λειτουργίας της Σχολής μας. 

     Και όταν ο Μελέτης μας έδειξε πλήρως εξοικειωμένος με τον νεόλεκτον Ίππο, τότε τον απολαύσαμε κι αυτόν σε μιαν ίππευση με αρκετά καλό "κάθισμα"!

     Κανένα βήμα προς τα εμπρός δεν επιχειρείται στους "Έλληνες Κενταύρους" εάν δεν έχει προηγηθεί αυτό που απαιτείται από ένα ασκησιολόγιο το οποίο δίνει προτεραιότητα στην  α σ φ ά λ ε ι α  του έργου μας.

     Και ο Μελέτης, έφιππος πλέον, με τις ηνίες το ίδιο χαλαρές με τον Εκπαιδευτή του και, πολύ σωστά, μετατοπισμένες πλέον στους κάτω κρίκους, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις ικανότητές του ως αρχαρίου εκπαιδευόμενου! Λεπτομέρειες που υπογραμμίζουν την  π ο ι ό τ η τ α  των προσεγγίσεων!

     Η τελική φάση αυτής της ημερίδος, όπως ήταν φυσικό, είχε ως "επίλογο" την μυητική εξοικείωση του νεολέκτου Ίππου με την Τοξοβολία.

     "Εν αρχή ην..." ...η πρόκληση θετικού ενδιαφέροντος του Ίππου προς τα βασικά μέρη της Τοξοβολίας, το Τόξο και τα βέλη, με διάφορες "προσεγγίσεις" αποκλειομένης κάθε μορφής βιασμού.  

     Ο Ίππος, όπως και κάθε πλάσμα χρειάζεται τον "χρόνο" του για να αντιληφθεί την περιρρέουσα κατάσταση και αυτό το σέβεται απολύτως ο σωστός Ιπποεκπαιδευτής, όπως ο Αθανάσιος. 

     Και όταν ο Ίππος εξοικειωθεί με την παρουσία του Τόξου στο οπτικό πεδίο του, τότε η εξοικείωσή του με την Τοξοβολία θα συνεχισθεί με την αποδοχή εκ μέρους του των βελών, της μορφής και του ήχου τους.

     Μια σειρά επιδείξεων των βελών και "ψαύσεών" τους θα ακολουθήσει ώστε ο Ίππος να εμπεδώσει την αίσθηση ότι πρόκειται περί "φιλίων αντικειμένων", περί αντικειμένων οπιου μόνον μιαν ευχάριστη "ψαύση" προκαλούν και τίποτε περισσότερο. Λόγω του ότι η "εικόνα" των βελών μπορεί να προκαλέσει στην συνδυαστική μνήμη του Ίππου την ταύτισή τους μς το ...μαστίγιο, εν προκειμένω, ο Ιπποεκπαιδευτής θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και διεξοδικός και,  βεβαίως, αυτές τις ιδιότητες τις διαθέτει ...υπεραφθόνως ο Αθανάσιος ο οποίος κι εδώ έκανε την καλύτερη "δουλειά" που θα μπορούσε να γίνει. 

     Ο σωστός Ιπποεκπαιδευτής στο σημείο αυτό επιβεβαιώνει τον πλήρη υποχειριασμό του Ίππου του απελευθερώνοντάς τον από κάθε έλεγχο, είτε αυτό είναι συραγωγέας, είτε αυτό είναι ρυτήρας. Εδώ ο Ίππος πρέπει να επιδείξει την πειθαρχία του, την απάθειά του και την ασφάλεια που μπορεί να τον  χαρακτηρίζει στην Έφιππη Τοξοβολία. Εδώ θα αξιολογήσουμε την επιτυχία των όσων προηγήθηκαν. Και ο Αθανάσιος δεν το παρέλειψε!

     Κατόπιν όλων αυτών και χωρίς να παραλειφθεί το παραμικρό έφτασε και η ώρα των τοξεύσεων ώστε ο Ίππος να αποδεχθεί την διαδικασία, τα μέσα, τους χειρισμούς, τις "οσμές" και τους ήχους, κυρίως τον ήχο της χορδής, ολοκληρώνοντας την εξοικείωσή του με την Τοξοβολία.

     Τόσο πειθαρχημένος, απαθής και αδιάφορος ο νεόλεκτος Ίππος στα χέρια του Αθανασίου ο οποίος τόξευε, ώστε, με τα βέλη να πετούν στον αέρα ο Ίππος ...απολάμβανε τα ...πέριξ!  

     Αρκετές οι τοξεύσεις ενώπιον του Ίππου με τις ίδιες πάντοτε απαθείς "αντιδράσεις" έκαναν να πέσει η "αυλαία" αυτής της δημιουργικότατης ημερίδος η οποία δεν απέδωσε, απλώς, έναν ακόμη Ίππο κατάλληλο για Έφιππη Τοξοβολία αλλά και έναν ευτυχέστερο Ίππο πολύ πιο ήρεμο και με πολύ λιγότερες φοβίες, με όσα αυτά σημαίνουν για την συμπεριφορά του.

     Εκεί που, χωρίς ποταπές "πολυσυλλεκτικότητες" αναξίων υπεραρίθμων, το δάχτυλο του "ε ν ό ς" επαίοντος και αρίστου δείχνει την σωστή "κατεύθυνση", εκεί η ευημερία και η επιτυχία είναι δεδομένη! Και για τον λόγο αυτό οι "Έλληνες Κένταυροι" επιλέξαμε εξ αρχής την υπεροχή του ΕΝΟΣ και ΑΡΙΣΤΟΥ σε κάθε τομέα λειτουργίας μας παραδεχόμενοι απολύτως εκείνο το οποίο ο Πλάτων, στο η' βιβλίο της "Πολιτείας" διετύπωσε: "ΟΥΚ ΕΞ ΑΛΛΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Τ Υ Ρ Α Ν Ν Ι Σ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Ή ΕΚ Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α Σ"! 

Συνεχίζεται

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΙΠΠΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ ΜΕ "ΑΡΩΜΑ" ΠΑΡΙΣΙΟΥ

 ΙΠΠΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ ΜΕ "ΑΡΩΜΑ" ΠΑΡΙΣΙΟΥ

     Και πάλι δικαίως γκρίνιασε ο Μάνος για τον σχολικό Ίππο μας που σε όλες τις φωτογραφίες, όποιος και να τον κρατά, όπου και να του στρίβουν το κεφάλι αυτός είναι "κολλημένος" στον Εκπαιδευτή. Τέτοιο "κόλλημα"...! Έτσι και σήμερα, εγκαίρως ο Μάνος πάσχισε να τον κρατήσει με το κεφάλι προς το μέρος του αλλά το αξιολάτρευτο τετράποδό μας..., εκεί, στον Εκπαιδευτή... Αλλού τρως, αλλού πίνεις κι αλλού...

     Γνώριμη, πάντως, η "σκηνή" από το ...Παρίσι, το οποίο σήμερα επανέρχεται στο εκπαιδευτικό μας προσκήνιο, όπως θα δούμε εν συνεχεία. Αυτά τα πλάσματα δεν είναι να σε αγαπήσουν...διότι σ΄ αυτούς τους δεσμούς δεν υπάρχει ...διαζύγιο!  

     

Όταν, πριν δέκα τέσσερα χρόνια, δημοσιεύαμε το πρώτο ελληνόγλωσσο εγχειρίδιο με αντικείμενο την "Εκπαίδευση Νεολέκτου Ίππου" κάθε άλλο παρά μας ενδιέφερε να δηλώσουμε "συγγραφείς" αφού, όχι μόνον είχαν προηγηθεί αρκετές εκδόσεις, άλλων, δικών μας βιβλίων και πολλών δημοσιευμάτων, αλλά και διότι στο εξώφυλλο της συγκεκριμένης είχαμε ξεχάσει να αναγράψουμε το ...ονοματεπώνυμο του συγγραφέως. Εκείνη η έκδοση, πρώτη στην ελληνική βιβλιογραφία και χωρίς να την ακολουθήσει από τότε κάτι αντίστοιχο, ήταν η σύναξη εκπαιδευτικών προσεγγίσεων και η κατάθεσή τους, κυρίως, υπό την κρίση του κορυφαίου Έλληνος Ιππολόγου, του Δασκάλου μας, Καθηγητή Θεοδώρου Αντίκα ώστε να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα των απόψεών μας και να συνεχίσουμε όχι απλώς να τις εφαρμόζουμε "ακάμπτως" αλλά υπό συνεχή βάσανον αποτελεσματικότητος και βελτίωση κάτι που έγινε αφού, βεβαίως, ο αυστηρότατος Δάσκαλος εξεφράσθη θετικότατα! Έκτοτε, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και καθ' όλη την διάρκεια των δέκα εννέα χρόνων της συνεχούς λειτουργίας της, οι εκπαιδευτικές μας προσεγγίσεις διευρύνθηκαν, εμπλουτίσθηκαν και επαυξήθηκαν, με διαρκή γνώμονα ότι πάντοτε, όσο ασχολούμεθα με τον Ίππο δεν θα θεωρήσουμε ότι τον μάθαμε, αλλά θα παραμένουμε διαρκείς ...μαθητές του. Εσχάτως, στο Παρίσι, αδράξαμε την ευκαιρία να διεισδύσουμε στην Σχολή του Ιππικού Θεάτρου "Ζingaro" των Βερσαλλιών όπου είχαμε την ευκαιρία να "ξεναγηθούμε" στα εσώτερα της διδασκαλίας του μεγάλου Bartabas από μαθήτριές του οι οποίες μας εισήγαγαν σε μία ακόμη εκπαιδευτική τεχνική βασιζόμενη πάντοτε στην συνδυαστική μνήμη του Ίππου. Και σήμερα, αυτή την νέα εμπειρία διδασκαλίας την δοκιμάσαμε κατά την διάρκεια της ημερίδος μας η οποία ξεκίνησε με την εξοικείωση του σχολικού Ίππου μας με το Ακόντιο και τον Ιππακοντισμό. 

     Αυτή τη φορά, λοιπόν, ακολουθήσαμε την τακτική, θα λέγαμε, τακτική "Bartabas", εφαρμόζοντάς την από τον προσδετήρα μέχρι το Ιππευτήριο ακριβώς με το πνεύμα που μας την περιέγραψε η ευγενέστατη μαθήτριά του προ μηνών, στις Βερσαλλίες.

     Μια αρχική ρυταγώγηση χωρίς ρυτήρα, με υποχειριασμό και διεύθυνση "δια του κανθού του οφθαλμού"  και με ταύτιση εικόνας αντικειμένου ήδη οικείου (Τόξο) και αντικειμένου υπό εξοικείωση (Ακοντίου) και βήμα ...αρχηγικό αλλά διόλου εξουσιαστικό, κάτι σημαντικότατο. Αν ξέρεις το μυαλό ενός πλάσματος μπορείς να "παίξεις" με αυτό και το "παιγνίδι" μπορεί να είναι επ΄ ωφελεία του πλάσματος (όπως εν προκειμένω) ή εναντίον του, ...μακράν ημών! 

     Για άλλη μια φορά ο σχολικός Ίππος μας έδειξε πόσο πολύ μας εμπιστεύεται μέχρι σημείου, εξ αρχής, η υποδειγματική ευπείθειά του να ακυρώνει την αναγκαιότητα της εξοικειωτικής διαδικασίας. Το επίμαχο αντικείμενο (Ακόντιο) δοκιμάσθηκε ως αντικείμενο αιφνιδιασμού και φόβου αλλά ο Ίππος μας ούτε αιφνιδιασμό, ούτε φόβο έδειξε ότι νιώθει! 

     Αν και με μία απειροελάχιστην επιφύλαξη, η συμπεριφορά του κατά την εκτόξευση του Ακοντίου διετήρησε την υποδειγματικότητά της και απορούμε, με ποιο τρόπο, τελικώς, θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτόν τον Ίππο να μειώσει την εμπιστοσύνη του απέναντί μας...

     Η συνέχεια ήταν ένα παιγνίδι για τον Μάνο, αλλά και για τον Ίππο ο οποίος, πάντοτε, αποδέχεται τον Μάνο με άριστη διάθεση.

     Σε λίγο ο Μάνος θα έχει το δικό του Δόρυ (και όχι απλώς Ακόντιο) για την έφιππη εξάσκησή του με την εξαιρετική αιχμή και τον σαυρωτήρα τα οποία μας δώρισε ευγενώς ο Πολυδεύκης μας τον οποίο και ευχαριστούμε, ενώ ο ξυλουργός της Ομάδος μας έχει ήδη αναλάβει την εργασία της όλης ανακατασκευής.  

     Η συνέχεια αυτής της ημερίδος στο ανοικτό φυσικό έδαφος, με καλπαστικές εξόδους  και άσκηση διαχειρίσεως ανοικτής χορδής του Τόξου, κάτι επίπονο αλλά απαραίτητο σε κάθε έφιππο Τοξότη. Και η πρόοδος του Μάνου είναι εμφανώς αποτυπωμένη στο οπτικοακουστικό υλικό της ημερίδος   

     Η τρίτη κατά σειρά ανασύνταξη της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" στα 19 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της, ευδόκησε να μας προσφέρει, πλέον, ιδανική διεξαγωγή μαθημάτων σε  π ρ α γ μ α τ ι κ ώ ς  ενδιαφερομένους εκπαιδευομένους και με τον Εκπαιδευτή ευδαίμονα να απολαμβάνει την Palinka του, αμέριμνος στη ράχη του Ίππου. Πάνσοφος ο Ούγγρος Δάσκαλος που δεν δίστασε να κλείσει την ...Κοιλάδα μέχρι να την ανασυντάξει και να προχωρήσει...κι εμείς, απλώς, ακολουθούμε τα διδάγματά του.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Ευγενώς προσκεκλημένοι στους "Σταύλους Μανιάτη" από τον νεαρό όσο και άξιο αλογατάρη ιδιοκτήτη τους κ. Πάνο Μανιάτη, οι "Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας" ασκήθηκαν σε ένα πανέμορφο ιππικό περιβάλλον εξοικειώνοντας με την Έφιππη Τοξοβολία ακόμη έναν Ίππο, ενώ, παραλλήλως, χάρηκαν με όλους τους παρευρισκομένους την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας που είχε διοργανώσει το τοπικό Ιππικό Κέντρο που βρίσκεται στη Βαλύρα (Μεσσηνίας).

     Πάντα η "γιορτή" ανάμεικτη με την εργασία και την πρόοδο στην Ομάδα μας, η ευκαιρία της κοπής της πίτας στους "Σταύλους Μανιάτη" έδωσε την ευκαιρία στους "Έλληνες Κενταύρους Καλαμάτας" να αναλάβουν έναν νεόλεκτο, για την Έφιππη Τοξοβολία Ίππο, ιππευόμενο μέχρι τώρα κατά συμβατικό τρόπο με ενστόμισμα κλπ και να τον εξοικειώσουν με την πολεμική τέχνη μας.

     "Εργασία και χαρά", λοιπόν, θα λέγαμε γι αυτή την ημερίδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" σε ένα πανέμορφο σταυλικό περιβάλλον όπου επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά το εκπαιδευτικό μας πλαίσιο που ορίζει επιτυχία προσεγγίσεως από την πρώτη στιγμή.

     Ακόμη ένα γλυκύτατο αλογάκι, υπό τις σωστές επιλογές του Ανθρώπου, μαθαίνει να αποδίδει έργο χωρίς "βοηθήματα" ασκήσεως πιέσεων (στομίδα κλπ) βελτιώνοντας την ευημερία του δια της ενισχύσεως του θάρρους του έναντι φοβιών που θα συνέχιζαν να το βασανίζουν άνευ λόγου. Κι αυτός είναι ο στόχος της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" πολύ πιο πέρα από την υπηρέτηση της Έφιππης Τοξοβολίας!

     Βεβαίως, αυτό σημαίνει επιπλέον κόπο, για τον Άνθρωπο κυρίως δε, επιπλέον γνώση, όμως τα πάντα αξίζουν προ του σεβασμού της υπάρξεως ενός πλάσματος που η Φύση το εναποθέτει στην ανθρώπινη ευθύνη, όπως είναι ο Ίππος.  

     Έτσι, με γνώση και σεβασμό προς τον Ίππο και ακολουθώντας μια "πεπατημένη" διαδικασία η οποία στο βάθος του χρόνου της εφαρμογής της έχει αποδειχθεί ασφαλής και αποτελεσματική, ο μέχρι τώρα άσχετος με την Έφιππη Τοξοβολία Ίππος συνδέεται μαζύ της καθιστάμενος πολεμιστήριος Ίππος.

     Ευγνώμονες ευχαριστίες από όλους μας προς τον φίλτατο κ. Πάνο Μανιάτη για την υπέροχην ημερίδα που μας προσέφερε με την φιλοξενία του και με την εμπιστοσύνη της διαθέσεως ενός εκ των αγαπημένων Ίππων του!

    

     Όσο οι δικές μας "διαδρομές", ιδιαιτέρως αυξημένης επικινδυνότητος επί ..."σιδηροτροχιάς" αμέτρητων "χιλιομέτρων" και επί 17 συνεχή χρόνια, διατηρούνται με  μ η δ ε ν ι κ ό δείκτη ατυχημάτων, χωρίς…ηλεκτρονικούς αυτοματισμούς ασφαλείας και με διπλάσιους κινδύνους λάθους εκ φυσικού πλάσματος (Ανθρώπου και Ίππου), το "δίδαγμα" παραμένει ένα, όπως το διετύπωσε ο Μένανδρος:   «Ως χαρίεν έστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος η» διότι, όταν ο Άνθρωπος «θρώσκει προς τα άνω», όταν οραματίζεται αλλά και τείνει προς το υψηλόν έργο με αυτογνωσία κι επίγνωση καθήκοντος, κανείς κίνδυνος δεν μπορεί να απειλήσει την ύπαρξη και την πορεία του! Κι αυτός είναι και ο κανόνας λειτουργίας των "Ελλήνων Κενταύρων", είτε στην Καλαμάτα, είτε, όπου αλλού δραστηριοποιούμεθα τούτες τις «ημέρες» της περιρρέουσας δημοκρατικής παρακμής και πολιτιστικής υπελίξεως!