ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ "ΣΥΝΤΑΙΡΙΑΣΜΑΤΑ" 

     Πολύ «ιδιαίτερη» η τελευταία Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας της Σχολής των Αθηνών, κάτι  σαν το συνταίριασμα ενός λεπτοσκαλισμένου ιαπωνικού ivoire με ένα κινεζικό, κατακόκκινο, γλυπτό soapstone.

     Κι όμως, ο Συνασκούμενος Ιωάννης, ως Αρχηγός Βολής, κατάφερε μια χαρά αυτό το ιδιότυπο και δυσκολότατο «συνταίριασμα» δείχνοντας ότι ο τρόπος διδασκαλίας στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» αποσαφηνίζει στους εκπαιδευομένους και τον τρόπο διαχειρίσεως της «κρίσεως».

     Διότι, για τον Ιωάννη, η αιφνιδιαστική ανάθεση της αρχηγίας Βολής ήταν πραγματική κρίση και δεν μπόρεσε να το κρύψει όταν την δέχθηκε.

     Βασικός σύμμαχος του Αρχηγού Βολής η άριστη «χημεία» μεταξύ των Συνασκουμένων και το αγαθό ομαδικό πνεύμα που κυριαρχεί σε όλες τις δράσεις μας ώστε, εν προκειμένω και οι «μεγάλοι» να ωφεληθούν και ο δεκάχρονος νεαρός μας, όπως και οι προχωρημένοι και οι λιγότερο…

     Ισορροπώντας έντονες αντιθέσεις «επιπέδων» ηλικίας κι εμπειρίας, ο Ιωάννης με την ευγένεια και την υπομονή του συνεπικουρουμένων από την εμπειρία του, «ευθυγράμμισε» ως προς την τοξευτική τεχνική τον νεαρό μας Μιλτιάδη και ανέπτυξε το πρόγραμμά του κατανικώντας την χαμηλότατη θερμοκρασία του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και την μεγάλη κλίση του επικλινέστατου εδάφους του προπονητικού πεδίου που είχε επιλεγεί για την συγκεκριμένην ημερίδα.

     Πράγματι, αυτή η επιπρόσθετη δυσκολία της μεγάλης εδαφικής κλίσεως στο συγκεκριμένο πεδίο, όχι μόνον δεν φάνηκε να …πτοά τον Ιωάννη, αλλά τον ενέπνευσε και στην …επαύξησή της, εκτελώντας ασκήσεις εμπηκτικών τοξεύσεων, από επάνω προς τα κάτω!

     Και, κάπως έτσι, όλοι απεδείχθησαν …υπέροχοι, με τον καθένα με το …στυλ και τις επιδόσεις του!

     Και οι «μεγάλοι» και ο δεκάχρονος Μιλτιάδης, ο τελευταίος με αρωγό τον αγαπημένο Πατέρα του, ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του ασκησιολογίου παρά το ότι επί ώρα «ψεκάζονταν» από ένα χιονόνερο που τους …ράντιζε διακριτικά, διότι, εκτός από όλα τα υπόλοιπα, ήταν και ο υέτιος Δίας ο οποίος μας …θυμήθηκε σ΄ αυτή την Προπόνηση.

     Xαρακτηριστική δε, η αντοχή του αξιολάτρευτου, δεκάχρονου, Τοξότη ο οποίος, όταν στο τέλος της Προπονήσεως ρωτήθηκε εάν ένιωθε κουρασμένος, με το διάπλατο χαμόγελό του απόρησε για την ...ερώτηση!

     Παρά ταύτα, στο τέλος της κανείς δεν παραπονέθηκε για κούραση ή ο,τιδήποτε άλλο και όλοι ευχαρίστησαν τον Αρχηγό Βολής για το ωραίο απόγευμα.

     Η …αποθεραπεία, με έναν πολύ πρωτότυπο και εξαιρετικώς ευχάριστο τρόπο έγινε στην έδρα της Ομάδος όπου δεν ήταν ο …οίνος αλλά το μαύρο τσάι που έλυσε τις …γλώσσες της Δέσποινας και του Χρυσοβαλάντη, των δύο αυτών στελεχών του Ιππικού Θεάτρου μας, κάνοντάς μας να ακούσουμε λαμπρά νέα από τις προσωπικές προόδους των δύο εξαιρετικών, αυτών, Συνασκουμένων μας.

     Κάτι τέτοια …απρόοπτα κι απροσχεδίαστα μας αποζημιώνουν για την θύραθεν παρακμή, παρατηρώντας την έσωθεν ποιότητα και προκοπή!   

ΜΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΓΡΑΜΜΗΣ ΒΟΛΗΣ

     Μας ξάφνιασαν και πάλι οι Κερκυραίοι Συνασκούμενοι εφευρίσκοντας νέα ...Γραμμή Βολής σε διπλή, αντικριστή, διάταξη έχοντας στη μέση, αντί στόχου, μία ωραία πίτα και πολλά εδέσματα τηρώντας το πατροπαράδοτο πρωτοχρονιάτικο έθιμο!

     Πρόσωπα το ίδιο κεφάτα και γελαστά, όπως και στις Προπονήσεις τους χάρηκαν ένα ακόιμη "αντάμωμά" τους, έστω και σε κλειστό χώρο μιας και η βροχή δεν τους άφησε να χαρούν το πεδίο βολής.

     Πως να μη χαίρεσαι αυτούς τους αντιπροσωπευτικότατους  Επτανήσιους "Έλληνες Κενταύρους Κερκύρας" που όταν ο καιρός τους τα χαλάει εκείνοι ανακαλύπτουν νέους τρόπους για να διατηρούν τη συνοχή και το κέφι τους διατηρώντας σταθερή την ποιότητά τους;

     Μια ποιότητα που έχει την "μετάφρασή" της ακόμη και στην "μεθερμηνεία" του φλουριού σε ένα χειροποίητο μακιβάρα που έφτιαξε ο επικεφαλής του Παραρτήματος, Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης για να το προσφέρει στην Συνασκουμένη Σοφία η οποία βρήκε το νόμισμα...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΙ ΣΥΝΑΣΚΟΥΜΕΝΟΙ!

ΗΔΗ, ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ!

    Οι πολεμικές τέχνες, ως δια βίου εξάσκηση και τελείωση. δεν σχετίζονται με τον «αθλητισμό» διότι δεν αποτελούν «αθλήματα». Συνεπώς, οι πολεμικές τέχνες δεν στοχεύουν σε «πρωταθλητισμό» ο οποίος, άλλωστε, είναι και η ‘ταφόπλακα’ του Αθλητισμού διότι σημαίνει την κορύφωση της αθλητικής προσπαθείας του αθλουμένου και, ταυτοχρόνως, την ‘ημερομηνία λήξεως’ της αθλητικής του σταδιοδρομίας.

     Σε ένα πραγματικά εμβληματικό βιβλίο για τον αθλητισμό, υπό τον τίτλο «Στάδια», (1952) ο αρχιτέκτων Παύλος Μ. Μυλωνάς, αναφερόμενος στον πρωταθλητισμό, γράφει: «…η παρακμή του αθλητισμού ήρχισε και συνετελέσθη εις την Ελλάδα πολλούς αιώνας προ των ρωμαϊκών χειροκροτημάτων επί τη δημοσία αλληλοσφαγή ανθρώπων εις το μέσον του αμφιθεάτρου». Ακόμη,  «Η υπερβολή πάντοτε βλάπτει. Ιδίως δύναται να βλάψη τον αθλητισμόν. Η λατρεία του νικητού αθλητού εις την Αρχαίαν Ελλάδα επέφερε την  ε ι δ ί κ ε υ σ ι ν  των αθλητών, αύτη επέφερε μοιραίως τον  ε π α γ γ ε λ μ α τ ι σ μ ό ν, ο δε επαγγελματισμός αποτελεί πάντοτε το τέλος του αληθούς αθλητισμού.» Και, τέλος «Εις τον εκπεσμόν του αθλητισμού εβοήθησε τα μέγιστα και η βραβειομανία των συμπολιτών του νικητού. Ούτος ελάμβανε μεν απλούν στέφανον εις τους στεφανίτας αγώνας, τον εγέμιζαν όμως δώρα και τιμάς οι συμπολίται του. Υπήρχον δε και άλλοι αγώνες πλην των στεφανιτών με έπαθλα χρηματικά. Ούτω η βράβευσις κατήντησε τον αθλητισμόν  π η γ ή ν  π λ ο υ τ ι σ μ ο ύ. Τούτο δε εγέννησε δύο ειδών κακά: Αφ΄ ενός μεν τον  υ π ε ρ α θ λ η τ ή ν, όστις εδαπάνα ολόκληρον την ζωήν του εις την συλλογήν νικών, ταξιδεύων από πόλεως εις πόλιν και λαμβάνων μέρος εις πάντας τους αγώνας, αφ΄ ετέρου δε την δ ω ρ ο δ ο κ ί α ν. Διατί να σκοτώνεται κανείς εις τίμιον αγώνα όταν δύναται να εξέλθη τούτου νικητής αβρόχοις ποσί, μοιράζων με τον αντίπαλον τα κερδη;Τα δύο αυτά κακά, γεννηθέντα ταυτοχρόνως και ομού ενεργούντα, εξεδίωξαν από τους στίβους τους πολλούς αθλητάς και τους ανεβίβασαν εις τα κερκίδας ως απλούς θεατάς. Διότι αφ΄ ης στιγμήςεμφανισθή ο επαγγελματίας, ο ερασιτέχνης δεν δύναται πλέον να να ανταπεξέλθη κατ΄ αυτού. Κατά τον 4^ον αιώνα η λέξις  α θ λ η τ ή ς  και  α σ κ η τ ή ς σημαίνει ήδη τον επαγγελματίαν κατ΄ αντιδιαστολήν του  ι δ ι ώ τ η  ς  που σημαίνει τον ερασιτέχνην. Οι πλείστοι των νέων δεν εγυμνάζοντο πλέον, ιδίως δε οι της αρχούσης τάξεως, αλλά  δ ι ε σ κ έ δ α ζ ο ν   π α ρ ι σ τ ά μ ε ν ο ι  εις το θέαμα των αγώνων».   

     Η Έφιππη Τοξοβολία ως πολεμική τέχνη ακολουθεί τους κανόνες της δια βίου ασκήσεως και, όπως είναι φυσικό, δεν σύρεται στην παγίδα του «πρωταθλητισμού», όμως, αυτό, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι και στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» όσοι επιθυμούν να «σφυγμομετρήσουν» τις επιδόσεις τους στην πολεμική τέχνη μας δεν μπορούν να το κάνουν. Αντιθέτως, η Ομάδα μας ευνοεί τους Εφιπποτοξότες της να συμμετέχουν σε έγκυρους, διεθνείς, αγώνες θέτοντας σε δοκιμασία και αξιολόγηση τις ικανότητές τους υπό συναγωνιστικές συνθήκες.

     Παρά τις πρώτες παγκόσμιες, αλλά και άλλες, διακρίσεις τις οποίες έχει κατακτήσει η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων», επιδίωξή της δεν είναι η επαύξηση των τροπαίων της αλλά η εμπέδωση Ήθους και μαχητικότητος στα Μέλη της. Ανεξαρτήτως, όμως, αυτών, οι «Έλληνες Κένταυροι» όπως και στο παρελθόν, έτσι και στο παρόν και στο μέλλον διακρίνουν χαρακτήρες και ενδιαφέρονται για την καλύτερη κατά το δυνατόν κατάρτιση των Μελών τους ώστε να μπορέσουν να λάβουν μέρος σε διεθνείς αγώνες υπό τις ασφαλέστερες και αξιοπρεπέστερες προϋποθέσεις ώστε και να διδαχθούν και να αξιολογηθούν διότι, ένας αγώνας, πρωτίστως, είναι «μάθημα» και «διδασκαλία» του αντικειμένου του για όσους λαμβάνουν μέρος.

     Παρά την ηλικία του των ένδεκα χρόνων, αλλά και την αρχαριότητά του στην Έφιππη Τοξοβολία, ο νεαρός Χάρης συνοψίζει όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί ένας αγώνας από τους αγωνιζομένους του και, ήδη, προετοιμάζεται και γι αυτό το «στάδιο» της Έφιππης Τοξοβολίας.

     Με ένα ειδικό προπονητικό πρόγραμμα και με εξασφαλισμένα όλα τα πολλά και ποικίλα μέσα και προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αγωνιστική προετοιμασία του, ο Χάρης μας, από σήμερα περνά σε ένα άλλο «στάδιο» προαλειφόμενος για την εξέλιξη την οποία ο ίδιος απαιτεί και προς την οποία συνάδει η προσωπικότητα του, οι ικανότητές του, τα παρεχόμενα μέσα ενός πολυδύναμου Σταύλου και, οπωσδήποτε, η τεχνογνωσία των «Ελλήνων Κενταύρων».

     Σήμερα, ο ενδεκάχρονος Χάρης υπέστη μία σκληρότατη δοκιμασία για την αξιολόγηση της μαχητικότητος του χαρακτήρος του και το σθένος του απέναντι στην φυσικήν αντιξοότητα η οποία είναι, πάντοτε, μία αναμενόμενη κατάσταση υπό αγωνιστικές συνθήκες. Του ζητήθηκε να ιππεύσει υπό συνθήκες μέγιστης εντάσεως ανέμου (10-12 knots) και …ημίφωτος με επιβήτορα Ίππο και σε χώρο όπου η πρωτοφανής πνοή ανέμου σάρωνε στο πέρασμά της τα πάντα μέχρι σημείου να ξεσκίσει τις τέντες του Βαδιστηρίου του Σταύλου!

     Και ο Χάρης με το μόνιμο χαμόγελό του ετοίμασε τον επιβήτορα ξεκινώντας απολύτως  π ε ι θ α ρ χ η μ έ ν ο ς  το πρόγραμμά του αδιαφορώντας, ακόμη και για τον αφηινιασμό του Ίππου του ο οποίος ταράχθηκε σοβαρότατα από τον έντονο άνεμο και τις συνέπειές του στο Ιππευτήριο, μέχρι που ο Εκπαιδευτής του, διαπιστώνοντας την  γ ε ν ν α ι ό τ η τ α  του νεαρού εκπαιδευομένου του, έδωσε την εντολή της παύσεως της Προπονήσεως!

     Ένας μέλλων πρωταθλητής είναι, ήδη, επί θύραις!

     Διότι, όλα πρέπει να γίνονται με γνώση, περίσκεψη και σοβαρότητα. Κυρίως, με επίμοχθη προσπάθεια και μαχητικότητα, όπως, άλλωστε, απαιτούν όλες οι πολεμικές τέχνες!

ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ* 

     Το αναγκαστικό κάθισμα του εφίππου με τα πόδια δίχα και εκατέρωθεν των πλευρών του Ίππου θέτει ένα σοβαρό εμπόδιο ελεγχόμενης και ασφαλούς εγκαταλείψεως του Ίππου σε περίπτωση ανάγκης. 

     Σε μια τέτοιαν ανάγκη η οποία είναι πάντοτε απρόβλεπτη και αιφνιδιαστική για τον Ιππέα, αυτός θα πρέπει σε ελάχιστο χρόνο να διατάξει το σώμα του κατά τέτοιον τρόπο ώστε όχι μόνον να καταφέρει να εγκαταλείψει "λελογισμένα" τον Ίππο αλλά και κατά τέτοιον τρόπο ώστε να προσγειωθεί με ασφάλεια χωρίς κίνδυνο τραυματισμού του ή και απωλείας της ζωής του (π.χ. πλήγμα του ινιακού).

     Το βασικό εμπόδιο μας τέτοιας, ελεγχόμενης και ασφαλούς, εγκαταλείψεως είναι η ίδια η κίνηση και η διαμόρφωση του επιμήκους σώματος του Ίππου με τον υπερυψωμένο αυχένα αλλά και το εμποδίζον οπίσω ήμισυ του ίππειου σώματος τα οποία προϋποθέτουν, εκτός (1) της αμέσου διαγνώσεως της ανάγκης εγκαταλείψεως ως εκ του διακυβεύματος της ασταθούς ισορροπίας του Ιππέως, (2) την άμεση διαμόρφωση "ψυχολογίας" εγκαταλείψεως, (3) την άμεση διάταξη των κάτω άκρων και του κορμού του Ιππέως σε στάση επιτρέπουσα την εγκατάλειψη, (4) την άμεση εκτίμηση του, κατά την στιγμή, κέντρου βάρους του σώματος του Ιππέως το οποίο καθορίζει και την πλευρά εγκαταλείψεως και, τέλος, (5) την άμεση εκτίναξη! 

     Οι ως άνω πέντε συνθέτουσες παράμετροι της ελεγχόμενης και ασφαλούς εγκαταλείψεως του Ίππου από τον, σε κατάσταση ασταθούς ισορροπίας, Ιππέα, έχουν μελετηθεί επισταμένως κατά την δεκαπενταετή λειτουργία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" και έχουν επανασυντεθεί σε μία ομογενοποιημένη διδασκαλία η οποία υπερβαίνει (δι ευνοήτους λόγους) το πεδίο της  λ ο γ ι κ ή ς  αντιμετωπίσεως της εγκαίρου και ασφαλούς εγκαταλείψεως αναπτύξεως, διαμορφώνοντας  έ ν σ τ ι κ τ ο  ενεργητικής ασφαλείας η οποία προσφέρεται σε κάθε μαθητή μας από το πρώτο μάθημα Ιππασίας ώστε να αποκλείονται ατυχήματα από πτώσεις, όπως δυστυχώς και αναποφεύκτως σημειώνονται στην Ιππασία η οποία, από τις ασφαλιστικές εταιρείες θεωρείται ως η παγκοσμίως επικινδυνωδέστερη ανθρώπινη δραστηριότητα.

     Η συγκεκριμένη διδασκαλία παρέχεται στους μαθητές μας, αρχήθεν, με τον Ίππο εν στάσει, κατόπιν δε, με τον Ίππον εν κινήσει μέχρι και σε ταχύτητα καλπασμού διότι, υφ΄ οιανδήποτε ταχύτητα μπορεί να απαιτηθεί μία επιτυχής ελεγχόμενη εγκατάλειψη του Ίππου. 

     Η αναλυτική παρουσίαση της μεθοδολογίας αυτής της διδασκαλίας αποτελεί ύλη ανεξαρτήτου εγχειριδίου, κάτι το αδύνατον να αναπτυχθεί μέσα στα περιορισμένα όρια μιας, απλώς, ενημερωτικής αναρτήσεως όπως η παρούσα.

     Επίσης, κάθε απόπειρα συντετμημένης παρουσιάσεως αποτμημάτων αυτής της διδασκαλίας θα περιείχε τον κίνδυνο πλημμελών εφαρμογών με επιπτώσεις στην ασφάλεια εκείνου που θα δοκίμαζε να την υιοθετήσει χωρίς την παρουσία εμπείρου Εκπαιδευτή της Σχολής μας η οποία είναι και η μοναδική παγκοσμίως η οποία μελέτησε και εφαρμόζει με επιτυχία την συγκεκριμένη εκπαίδευση.

     Κατόπιν αυτών των παρατηρήσεων και διαπιστώσεων και με την σωστή δόμηση της διδασκαλίας διαμορφώσεως ενστίκτου ενεργητικής ασφαλείας σε κάθε μαθητή μας, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", επί δεκαπέντε συνεχή χρόνια διατηρούμε σταθερό μηδενικό δείκτη ατυχημάτων αποφεύγοντας δυστυχήματα τα οποία συμβαίνουν συχνά και είναι φυσικό να συμβαίνουν στην παγκόσμια Ιππασία.

     Βεβαίως, τίποτε δεν μπορεί να αποκλεισθεί σε μία δραστηριότητα κατά την οποία η όποια πρωτοβουλία και αντίδραση ενός ανεξαρτήτου και διαφορετικού ταξιδερμικώς, πλάσματος, όπως ο Ίππος, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αιφνιδιάσει τον Άνθρωπο. 

     Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι και ο Άνθρωπος δεν μπορεί να εκπαιδευθεί στην ανάπτυξη του ενστίκτου αυτοσυντηρήσεώς του και κατά την ταχύτητα και κατά την αποτελεσματικότητα ώστε να μειώσει ή και να εκμηδενίσει πιθανότητες επιπτώσεων από δυστυχήματα κάτι για το οποίο είναι υποχρεωμένος!   

* Υστερόγραφο

Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί συνέχεια της προηγουμένης (από 8 Χ 2019) με τίτλο «ΠΕΡΙ ΚΑΠΕΛΟΥ ΙΠΠΑΣΙΑΣ ΤΟ ...ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ!» η οποία ήταν απαντητική σε μήνυμα της φίλης αναγνώστριας του Ιστολογίου μας κ. Άννας Κ. η οποία και πάλι μας απέστειλε το ακόλουθο μήνυμα:

«Το περί καπέλου κλπ κάτι πάει να πει αλλά δεν ολοκληρώνει. Κάτι παραπάνω;»

Έτσι, ευχαρίστως επιπροσθέτουμε τα παραπάνω για την κ. Άννα Κ. αλλά και τον οποιονδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο εφιστώντας την προσοχή στην περιεχόμενη παράγραφο: «Η αναλυτική παρουσίαση της μεθοδολογίας αυτής της διδασκαλίας αποτελεί ύλη ανεξαρτήτου εγχειριδίου, κάτι το αδύνατον να αναπτυχθεί μέσα στα περιορισμένα όρια μιας, απλώς, ενημερωτικής αναρτήσεως όπως η παρούσα.»

ΜΕ ΠΑΡΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ...ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ

     Αν η αποστολή μιας Σχολής είναι η διαμόρφωση Ήθους και η ανάδειξη των ψυχοπνευματικών και σωματικών ικανοτήτων των μαθητών της, τότε, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", σεμνυνόμενη, μπορεί να αισθάνεται ότι πέτυχε στην αποστολή της.

     Λειτουργώντας σε μιαν εποχή πλήρους απαξιώσεως της Παιδαγωγικής αλλά και της ίδιας της Παιδείας, σε μιαν εποχή όπου μια αστοιχείωτη και χρεωκοπημένη πολιτεία χειραγωγεί απαίδευτους τους πολίτες της προς την εξαθλίωση εξοικειώνοντάς τους με το έγκλημα ώστε να συνεχίσουν ως κτήνη τον μεταπολεμικό κατήφορο της αποκτηνώσεως των κοινωνιών, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αντιστέκεται με επιτυχία ώστε να παλινορθώνει Αξίες και έναν φυσιοκεντρικό τρόπο ζωής!

     Και όλα τούτα επικυρώθηκαν και πάλι, μέσα από την δραστηριότητα των μαθημάτων της τελευταίας εκπαιδευτικής ημερίδος στο Ιππευτήριό μας.

     Αυτή η εκπαιδευτική ημερίδα σχδιάσθηκε κατά τέτοιον τρόπο ώστε κάθε συμμετέχων να ιππεύσει δύο, διαφορετικούς, Ίππους ώστε, αφ΄ ενός να εμπεδώσει την διδακτέα ύλη της ημερίδος με τον πρώτο Ίππο και να την καλλιεργήσει με τον δεύτερον Ίππο.

     Έχοντας την πολυτέλεια να αφιερωθούμε πλέον στους μαθητές μας, χωρίς πιέσεις χρονομέτρου, χωρίς πιέσεις Ίππων και χώρων, τα μαθήματα στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» δεν είναι πια μαθήματα Ιππασίας αλλά …πανδαισίας!

     Με την "εργολαβία της διδασκαλίας" μέγιστο εχθρό της Σχολής μας και σε τούτη την ημερίδα δεν υπήρξε ρολόι να μετρήσει τον χρόνο και στο τέλος, μόλις και μετά βίας, ο Εκπαιδευτής κατάφερε από το Ιππευτήριο του Θορικού να διακτινισθεί στο κέντρο των Αθηνών προκειμένου να συνεχίσει με την διεξαγωγή της εβδομαδιαίας Προπονήσεως Παραδοσιακής Τοξοβολίας κάτι που τα κατάφερε ...ανεξήγητα!

     Η μεγάλη έκπληξη της ημερίδος αυτής ήταν μία "ακροάτρια" η οποία ήρθε στο Ιππευτήριο να παρακολουθήσει τη δουλειά μας με αρκετές επιφυλάξεις για τον Ίππο και την Ιππασία και όχι απλώς λάτρεψε και τους δύο Ίππους με τους οποίους ήρθε σε επαφή αλλά και τους χειρίσθηκε από το έδαφος και τους διηύθυνε έφιππη με θαυμαστήν αποτελεσματικότητα, με την βοήθεια και υπό την επίβλεψη του αγαπημένου μας Απόστολου ο οποίος δείχνει και ιδιαίτερην ικανότητα μεταδόσεως γνώσεων στην Ιππασία!

     Πόσα πράγματα αγνοούμε για τον εαυτό μας και είναι καλό να τα ανακαλύπτουμε όσο γίνεται πληρέστερα και ταχύτερα αποβάλλοντας αβάσιμες επιφυλάξεις, κυρίως, για την ίδια την φυσιολογία της ζωής! 

     Ιδιαιτέρως απαιτητικό μάθημα, το σημερινό, για τον Απόστολο ο οποίος εκλήθη να εκτελέσει το ίδιο ασκησιολόγιο με τους δύο διαφορετικούς Ίππους καταφέρνοντάς τα το ίδιο καλά και με τους δύο, με εξαιρετικά ορθοστάδην και, εν συνεχεία, εντυπωσιακά άλματα που έμοιαζαν περισσότερο με χορευτικά νούμερα παρά με αφιππεύσεις. 

     Παρά τις δυσκολίες του ως αρχαρίου, ο Απόστολος κατάφερε στο, περιοριστικό των κινήσεων των Ίππων, Κυκλοτερές να καλπάσει και τους δύο Ίππους, ελέγχοντας και τον ρυθμό των καλπασμών σε ένα "επίπεδο" ενδεδειγμένο για Έφιππη Τοξοβολία.

     Βεβαίως, κατάφερε και να εκτελέσει τοξεύσεις και σε εκτεταμένο τροχασμό προετοιμαζόμενος, σιγά-σιγά και για το τελικό στάδιο των καλπαστικών τοξευτικών εξόδων.

     Αξιοπρόσεκτη η, από μάθημα σε μάθημα, πρόοδος ενός εντελώς αρχαρίου μαθητή της Έφιππης Τοξοβολίας όταν αυτός διαθέτει αυτοπειθαρχημένο χαρακτήρα όπως ο Απόστολος. 

     Και σε αυτή την προπονητικήν ημερίδα «διαβάσαμε» στις επιδόσεις του ακόμη σπουδαιότερες ικανότητες και τον χαρήκαμε ακόμη και να ευθυγραμμίζει την συμπεριφορά του Ίππου του ώστε να μπορέσει ο ίδιος να αποδώσει περισσότερο! Μικρές λεπτομέρειες που συλλαμβάνει το έμπειρο «μάτι» ενός ικανοποιημένου Εκπαιδευτή ο οποίος χαίρεται με την πρόοδο των εκπαιδευομένων του! 

     Στις εφιππεύσεις δι εφάλσεως ο Απόστολος παρουσιάζει, επίσης, ιδιαίτερην άνεση καταφέρνοντάς τις ταχύτατα και χωρίς να καταπονεί ή να ανησυχεί τον Ίππο.

     Αυτή η λεπτομέρεια των εφιππεύσεων δι εφάλσεως αλλά και των ταχύτατων αφιππεύσεων οι οποίες είναι χρησιμότατες σε περίπτωση επιβεβλημένης εγκαταλείψεως του Ίππου, είναι κάτι στο οποίο η Σχολή μας δίνει ιδιαίτερην έμφαση και φροντίζει όλοι οι μαθητές της να την βιώνουν ενστικτωδώς.

     Έτσι και σήμερα σ΄αυτές τις γρήγορες αφιππεύσεις εστιάσθηκε η προσοχή όλων των μαθητών της ημερίδος και καθένας έφθασε σε σημείο να εκτελέσει ικανοποιητικότατα την άσκηση πριν προχωρήσει σε ο,τιδήποτε άλλο.

     Η διδασκαλία της ασφαλείας της ιππεύσεως, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" κατέχει πρωταρχική θέση και αυτός είναι και ο λόγος που δεν βασιζόμαστε στο σχεδόν άχρηστο "καπέλλο προστασίας" αλλά ενισχύουμε τον τομέα της ενεργητικής μας ασφαλείας ώστε στην δεδομένη στιγμή να μπορεί ένα καλώς εκπαιδευμένο ένστικτο να αποσβέσει κινδύνους οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονται, απλώς, με ένα "καπέλλο".

     Και σήμερα, αυτή η ειδική εκπαίδευση ενεργητικής ασφαλείας φάνηκε ότι έχει κερδίσει έδαφος στην περίπτωση του Απόστολου παρά το ότι την υφίσταται για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

     Στον ρυθμό του έργου 234 «Accelerationen» του  Johann Strauss II , ο ενδεκάχρονος Χάρης βελτίωσε το «κάθισμά» του και "κατενόησε" περισσότερο την σχέση του βάρους του σώματός του με τα "εμπρόσθια" του Ίππου του υπό συνθήκες αυξημένης ταχύτητος γυμνιππευτικού καλπασμού! 

     Έχοντας ήδη καταπονηθεί ο νεανίσκος μας με μία, προηγηθείσαν, ώρα Ιππικής Δεξιοτεχνίας με άλλον Ίππο, ο Λάμπων με την ιδανική καλπαστική συμπεριφορά του βοήθησε τον Χάρη να προετοιμαστεί για το σημαντικό μάθημα Έφιππης Τοξοβολίας της ερχόμενης Τετάρτης που τον περιμένει. 

     Ωστόσο, η συγκεκριμένη ημερίδα χαρακτηρίσθηκε, όπως και κάθε άλλη, από αρκετή σταυλικήν  εργασία.

     Την επισταμένη Ιπποκομία και των δύο Ίππων ανέλαβε ο πάντοτε πρόθυμος Απόστολος, ο οποίος δεν παρέλειψε να μυήσει σε αυτή την υπεύθυνη σταυλικήν εργασία και την Έλενα η οποία ανταποκρίθηκε δυναμικά και χωρίς κανένα πρόβλημα ακόμη και στην φροντίδα των πελμάτων με αγκύλη αν και δεν είχε καμία προηγούμενη σχετικήν εμπειρία!

     Η πρώτη και τελευταία φροντίδα Ιπποκομίας και σήμερα έγινε "πράξη", ως ελάχιστη ανταπόδοση προς τον Ίππο για την μεγάλη προσφορά του στον Άνθρωπο.

     Βεβαίως, μέσα στη φάτνη, δεν παραλείψαμε και να περάσουμε κάτω από την κοιλιά του Ίππου.

     Η άσκηση αυτή συνδέει ακόμη περισσότερο τον Άνθρωπο με τον Ίππο καθησυχάζοντας τον τελευταίο για πολλά που θα μπορούσαν να του προκαλούν αιτίες αιφνιδιασμού.

     Τέλος, η σημερινή ημερίδα περιείχε και έναν "πρόλογο" Παραδοσιακής Τοξοβολίας δίκην ...προθερμάνσεως.

     Κι έτσι, αυτή η ημερίδα ξεκίνησε με Τοξοβολία το πρωί στο Ιππευτήριο, στο Θορικό  και κατέληξε πάλι με Τοξοβολία το απόγευμα στη Γραμμή Βολής, στο κέντρο των Αθηνών. Και όλα εφικτά μέσα σε ένα πνεύμα αλληλοσεβασμού και αλληλοϋπηρετήσεως που αναδεικνύει η φύση της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων"!