ΜΟΥΣΕΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ 

ΤΗΝ ΙΠΠΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

     Μία μουσειακή συλλογή δεν θα πρέπει να απαθανατίζει μόνον το ιδανικό και την ομορφιά του Πολιτισμού αλλά και τα ελαττώματα και την ασκήμια του προς παραβολή και αποφυγή, κάτι το οποίο επιδιώκουμε και με την δική μας μουσειακή συλλογή η οποία "δομείται" με στοχευμένη σχεδίαση, ώστε να καταδείξει τον Ιππικό και Τοξευτικό Πολιτισμό με όλο τους  το μεγαλείο αλλά και την μικρότητα, χωρίς εξωραίζουσες ψιμυθιώσεις. 

     Τα τελευταία προσκτήματα του Μουσείου της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" αποτελούν μιάν αναφορά στην ιππική των Gauchos, δηλαδή, των καβαλάρηδων της Αργεντινής και εντάσσεται στη πρόθεσή μας να σκιαγραφήσουμε την "σκοτεινή πλευρά" της παγκόσμιας Ιππικής, αυτήν, που η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" προσπαθεί να αποπλύνει και να εξευγενίσει σεβόμενη την ευημερία του Ίππου.

     Με μία μινιμαλιστική "άποψη", ένα ζευγάρι βασανιστικών αργεντίνικων πτερνιστήρων [Nazarenas] κι ένα εγχειρίδιο [Facon] που φέρουν οι Gauchos στη μπότα τους και τα δύο του πρώτου ημίσεος του 20ού αιώνος, στερεώθηκαν σε ένα σύμπλεγμα παρασιτικών φυτών που αναπτύσσονται γύρω από έναν κορμό, προς τοποθέτηση στην αργεντίνικη "γωνιά" της μουσειακής συλλογής μας.

     Και τα δύο ενδεικτικότατα, νέα, προσκτήματα τεκμηριώθηκαν βάσει του μοναδικής συλλεκτικότητος βιβλίου "Equitatcion Gaucha" του Justo P. Saenz[h.] που εκδόθηκε το 1959 στο Buenos Aires, σε μία σπάνια, αριθμημένη έκδοση [φέρει αριθμό αντιτύπου 3999], βιβλιοδετημένου με πραγματικό δέρμα ...Ίππου επί του οποίου όλες οι ενδείξεις εξωφύλλου έχουν γίνει με πυρογραφία, ως ακόμη μία μαρτυρία ανθρώπινης βαρβαρότητος, ευρισκόμενου στη Βιβλιοθήκη μας.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΦΩΤΙΣΗ

     Ο Βουδισμός Μαχαγιάνα, αποτελεί μία από τις κατευθυντήριες φιλοσοφικές συνιστώσες της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων", όπως έχει διακηρύξει και ο Ιδρυτής της Ομάδος, Εφιπποτοξότης Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης ως εισηγητής στο 6ο Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Συνέδριο. Και, μιλώντας για "Βουδισμό" οι μεν "επιπολής" αναγνώστες θα αντιληφθούν "θρησκεία", οι δε βαθύσκεπτοι θα εννοήσουν "φιλοσοφία", αλλά τούτο είναι παντελώς αδιάφορο προς τον γράφοντα...

     Διόλου, λοιπόν, παράξενο ότι ο Βουδισμός Μαχαγιάνα είναι γνωστός στην Κίνα και ως "Ντιάνα" λόγω ενός βασικού του "συστατικού" το οποίο αποτελεί μία διαδικασία προς την φώτιση.

     Στις αρχαίες, ιερές, ινδουιστικές Ουπανισάδες απαντάται ένας σημαντικός πνευματικός όρος ο οποίος χαρτογραφεί το μονοπάτι που άγει στο υψηλότερο επίπεδο συνειδήσεως ' ο όρος αυτός είναι ο "ντιάνα".

     "Ντιάνα" δεν είναι παρά μία τελεία μορφή διαλογισμού κατά τον οποίο ο διαλογιζόμενος απορροφάται και εξαϋλούται προσεγγίζοντας το "σαμαντχί", δηλαδή, την τελική λύτρωση.

     Έχοντας τις ρίζες του βαθιά στον Ινδουισμό, ο Βουδισμός αποδέχεται τον όρο "ντιάνα" τον οποίο μεταγλωττίζει σε "ιάνα", εκφράζοντας με αυτόν μια διαδικασία οκτώ σταδίων κατά την οποία ο διαλογιζόμενος απαλλάσσεται από κάθε περισπασμό δυνατό να "θαμπώσει"  την διαύγεια των αισθήσεών του και να "σκιάσει" κάθε προσπάθειά του για αμφιθέαση της ζωής και του Κόσμου.

     Έτσι, το βουδιστικό "ιάνα" συντελεί σε μία εναργή "οξυδερκή" αυτοσυγκέντρωση του διαλογιζομένου όχι ως ένας αυτοσκοπός αλλά ως μία κυματοειδώς ανελισσομένη ψυχοπνευματική κατάσταση διαμορφώνουσα το πλαίσιο μιας τελείας ηρεμίας και διαυγούς ενοράσεως που άγουν στη φώτιση.

     Ο ιερός κύκλος της διδασκαλίας του Βουδισμού Χαν τον οποίο, πλέον, ανέπτυξαν οι Κινέζοι ιεράρχες του πατριάρχη Μποντιντάρμα, εμπεριέχει το "ντιάνα" ενσωματωμένο στην ταοϊστική φιλοσοφία του Λάο Τσε. Eίθε, δε, όλοι οι "Έλληνες Κένταυροι" να καταστούν κοινωνοί αυτού του "ντιάνα" άγοντες εαυτούς προς την φώτιση.

ΚΑΤΑΝΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

     «Πως είναι δυνατό να στέκεστε για φωτογραφία και το άλογο να μην το κρατάει κανένας και με το σκοινί ελεύθερο στα πόδια του σε κουλούρες; Σκεφτήκατε τι μπορεί να συμβεί αν το άλογο αρχίσει να τρέχει και το σκοινί μπουρδουκλοθεί στα πόδια του;» μας ρωτά η φίλη μας κ. Ι. Κ., αναφερόμενη στην παραπάνω φωτογραφία.

     Αγαπητή μας φίλη, η ερώτησή σας είναι πολύ εύλογη για κάποιον ο οποίος αγνοεί το πολυδιάστατο εκπαιδευτικό πλαίσιο που διέπει την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν επιθυμεί να κατέχει ιδιόκτητους Ίππους αλλά χρησιμοποιεί για την εκπαίδευση των μαθητών της ξένους Ίππους ιππευόμενους κατά τις συνήθειες όχι της Φυσικής Ιππικής την οποία εμείς ακολουθούμε αλλά κατ΄εκείνες της "δυτικής Ιππικής". Επιλέξαμε εξ αρχής της λειτουργίας μας να μην έχουμε ιδιόκτητους Ίππους για την επαύξηση των ικανοτήτων των μαθητών μας ώστε να μην παραμένουν στάσιμοι χειριζόμενοι τους ιδίους Ίππους αλλά να εξελίσσονται χειριζόμενοι συνεχώς διαφορετικούς Ίππους, όπως ο κάθε διαφορετικός Ίππος μπορεί να εξελίξει τον χειριστή του επιπροσθέτοντας εμπειρία στον χειριστή-Ιππέα. Γι αυτό και συνεργαζόμαστε με διαρκώς εναλλασσόμενους Σταύλους, επιλέγοντας πάντοτε τους καλύτερους από τους υπάρχοντες.

     Έτσι, αναλαμβάνοντας έναν Ίππο ιππευόμενο με ηνίες, στομίδα, ανάσπαστο, σέλλα, μαστίγιο και σπιρούνια, από την πρώτη στιγμή και με ειδική εισαγωγική διαδικασία τον εκπαιδεύουμε να εργάζεται εξίσου αποτελεσματικά χωρίς ηνίες, χωρίς στομίδα, χωρίς ανάσπαστο. χωρίς σέλλα, χωρίς μαστίγιο και χωρίς σπιρούνια, έτσι ώστε να εμπιστεύεται πολύ καλύτερα τον Άνθρωπο και να εκτελεί την εργασία του με μεγαλύτερη κιναισθητική αποτελεσματικότητα αλλά και με την επιπλέον αποδοχή του Τόξου με όσα επιπρόσθετα αυτό σημαίνει. Βεβαίως, την όλη διαδικασία μέχρι την κατάληξη που προαναφέραμε δεν είναι δυνατόν να την εκθέσουμε εδώ λόγω εκτάσεως, όμως, σε αυτό το αποτέλεσμα καταλήγουμε σε ελάχιστο χρόνο λόγω των μεθόδων που ακολουθούμε και ο ίδιος Ίππος τον οποίο άλλοι ιππεύουν "αλυσοδεμένο" εμείς τον ιππεύουμε εντελώς ελεύθερο "δεσμών" με αποτέλεσμα την επαυξημένη ποιότητα ιππεύσεως και ως προς την ασφάλεια της συμπεριφοράς του και ως προς την ιππική ωφελιμότητα των μαθητών μας.

     Μέσα στο πλαίσιο της παραπάνω διαδικασίας βασικής "επαναφοράς" του Ίππου και κατά τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής, εντάσσουμε πρωτίστως και την επαναφορά της ψυχολογίας του εναρμονίζοντάς την με την πλήρη αποδοχή του Ιππαγωγού-Ανθρώπου ως μέρους της ζωής του. Στη Σχολή μας ο κάθε ξένος Ίππος, από την πρώτη στιγμή της εντάξεώς του αισθάνεται ότι βρήκε την "αγέλη" του και τα ανθρώπινα πλάσματα που τον περιστοιχίζουν είναι το φυσικό του περιβάλλον από το οποίο δεν έχει κανένα λόγο να διαφύγει, να αποσκιρτίσει, να αποδεσμευθεί. Και αυτό δεν θα το αισθανθεί ποτέ ένας "αιχμαλωτισμένος"  τον οποίο δεσμεύουν "χειροπέδες" ή "ποδοκάκες"  αλλά ένας εντελώς ελεύθερος και αδέσμευτος ο οποίος από μόνος του κρίνει πλάι σε ποιον θα σταθεί. 

     Γι αυτό και πριν καν από την πρώτη εγγύς επαφή μας με κάθε νεο-εντασσόμενο Ίππο ακολουθούμε προκαθορισμένες διαδικασίες ["Κύκλο Προσεγγίσεως" κατά Klaus Ferdinand Hempfling, ειδική διαδικασία ρυταγωγήσεως κλπ κλπ] με αποτέλεσμα πριν εφιππεύσει ο μαθητής μας ο Ίππος να είναι απολύτως ευπειθής και συνεργάσιμος γενικώς με τον Άνθρωπο και ειδικώς με τους μαθητές μας.

     Τέλος, η Σχολή μας διατηρεί πάντοτε ένα ερευνητικό "μάτι" σε πολλές παραμέτρους που σχετίζονται αμέσως ή εμμέσως με την Ιππική αλλά και την ίδια την ζωή, σημαντικό μέρος της οποίας αποτελεί και η Ιππική τέχνη. Μία από αυτές τις παραμέτρους είναι και ο φόβος, τόσο του Ίππου όσο και του Ανθρώπου. Επ΄ αυτού διεξάγουμε πολυετή έρευνα και φροντίζουμε να κατανικούμε τις φοβίες των μαθητών μας έχοντας προηγουμένως ελαχιστοποιήσει ή και εκμηδενίσει τις φοβίες των Ίππων που εντάσσουμε στη Σχολή μας. Εκτιμώντας την μεγάλη σας εμπειρία ως υπερπηδητρίας εμποδίων, με καλότατη προαίρεση, θα σας λέγαμε ότι η αποενοχοποίηση των όποιων φόβων του Ιππέως τον οδηγεί στον ορθό "δρόμο" της Φυσικής Ιππικής τον οποίο και εμείς ακολουθούμε, απαλλάσσοντάς τον από κάθε άγχος και κάνοντας την Ιππική ωφέλιμη και απολαυστική.

ΛΗΞΗ ΤΗΣ Ι' ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

     Αγαπητοί ’’ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ’’,

     Σας ανακοινώνω την λήξη της 10ης Προπονητικής Περιόδου. Θα ήθελα να σας συγχαρώ για την προσπάθεια που καταβάλατε όλοι σας φέτος τόσο σε ατομικό αλλά και ομαδικό επίπεδο.

     Τα μαθήματα στο Iππευτήριο θα συνεχίσουν να γίνονται κανονικά καθ’ όλη την διάρκεια του καλοκαιριού. Στην διάθεσή μας υπάρχουν εξαιρετικοί και ασφαλέστατοι Ίπποι Σχολής καθώς και κλειστό Ιππευτήριο στο οποίο μπορούμε να ασκούμεθα. ανεξαρτήτως εξωτερικών καιρικών συνθηκών, τώρα δε το καλοκαίρι το περιβάλλον του κλειστού θα είναι και αρκετά δροσερό ώστε να κάνει τα μαθήματα ακόμη πιο απολαυστικά. Μπορείτε να επικοινωνείτε στο 6977764737  και να κανονίζετε τα μαθήματά σας.

Εφιπποτοξοτικά,

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης

Αρχηγός Ομάδος 

Η ΣΠΑΘΗ ΑΣΚΗΣΕΩΣ

[Με αφορμή εικόνες προηγουμένης αναρτήσεώς μας]

     Γνωστού όντος ότι η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν ασκεί ένα απλό "άθλημα" αλλά υπηρετεί τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και, δη, την πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας, επικεντρωμένη στην επιλογή και χρήση πραγματικών όπλων και εξ αφορμής προηγουμένης αναρτήσεώς μας με μαθήτριά μας φέρουσα "Σπάθην Ασκήσεως" και όχι την στρατιωτική Σπάθη η οποία αποτελεί και σχεδίαση του Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων", θα θέλαμε να σημειώσουμε τα όσα εκτίθενται.

     Η στρατιωτική Σπάθη και η  Σπάθη Ασκήσεως διαφέρουν ριζικώς κατά την σχεδίαση λόγω των εντελώς διαφορετικών αποστολών τους.  Ενώ η στρατιωτική Σπάθη προορίζεται για την καταφορά ουσιαστικών κοψιμάτων και νύξεων επί του σώματος του αντιπάλου με την προσδοκώμενη κατάληξη ενός θανατηφόρου αποτελέσματος, η Σπάθη Ασκήσεως προορίζεται μόνον για επαφές με την προστατευτική βέστα του αντιπάλου και ρηχά "αγγίγματα" τα οποία προσδίδουν απλή βαθμολογία. Συνοπτικώς, οι σχεδιαστικές διαφορές έγκεινται στην διαμόρφωση και διατομή της λάμας, του υποφυλακτήρος και ολόκληρης της κώπης με αποτέλεσμα, πέραν της καταχρηστικής ονομασίας της "Σπάθης" η Σπάθη Ασκήσεως να μην έχει παρά ελάχιστα συμπίπτοντα σχεδιαστικά σημεία με την στρατιωτική Σπάθη.

     Και τούτο διότι η πραγματική μάχη για την οποία προορίζεται η στρατιωτική Σπάθη προϋποθέτει πρωτίστως την σωματική ρώμη των εμπλεκομένων αλλά και την αντοχή τους, ενώ το αθλητικό αγώνισμα της Σπάθης Ασκήσεως απορρίπτει την σωματική ρώμη του Σπαθιστή κρίνοντας ότι αυτή τον καθιστά δύσκαμπτο εκεί όπου η ευκινησία προτάσσεται και δίνοντας σημασία στην αντοχή και μόνον του αθλουμένου. Και για τον λόγο αυτό, μία Σπάθη Ασκήσεως έχει συνολικό βάρος κυμαινόμενο μεταξύ 400 και 500 γραμμαρίων, ενώ η στρατιωτική Σπάθη των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει βάρος σχεδόν τριπλάσιο, ήτοι, 1300 γραμμαρίων.

      Έτσι η, αθλητική, Σπάθη Ασκήσεως αποτελεί μιαν ελαφρότατη, "συμβολική" θα λέγαμε, εκδοχή της στρατιωτικής  Σπάθης, ελάχιστη έως και μηδενική σχέση σχεδιάσεως έχουσα με την τελευταία.

     Η πρώτη Σχολή διδασκαλίας του αθλητικού οπλομαχητικού αγωνίσματος της Σπάθης Ασκήσεως οργανώθηκε από τους Ούγγρους το 1851, όταν ο Joseph Keresztessy, θεωρούμενος ως ο "πατέρας" αυτού του αθλήματος, άρχισε να διδάσκει ένα στυλ, απλών, βραχέων κοψιμάτων και αποκρούσεων ως αποτελέσματα των κυκλικών κινήσεων του καρπού.

     Κατόπιν των προαναφερθέντων, γίνεται σαφής και ο λόγος για τον οποίο στην προηγούμενη ανάρτησή μας εμφανίζεται η μαθήτριά μας με Σπάθη Ασκήσεως ανά χείρας και όχι με στρατιωτική Σπάθη.

     Αν και η στρατιωτική Σπάθη είναι καθιερωμένη στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" από χρόνων και, μάλιστα, η χρήση ανά μία σε κάθε χέρι Ιππέως ακόμη και σε έφοδο υπερπηδήσεως εμποδίου, στην προκειμένη περίπτωση υπήρξαν λόγοι αποφυγής της χρήσεως της στρατιωτικής Σπάθης  και επιλογής της Σπάθης Ασκήσεως.

    Εν αρχή, η συγκεκριμένη μαθήτρια είναι επαγγελματίας χορεύτρια του κλασσικού χορού με ό,τι αυτό -σωματοδομικώς και μυοσκελετικώς- σημαίνει. Επιπλέον, η εν λόγω ανάρτησή μας περιγράφει το περιεχόμενο του τετάρτου -μόλις- μαθήματος ενός αρχαρίου μαθητή και την πρώτη διδασκαλία με σπαθηφορία. 

     Συνεπώς, στοιχειώδης σεβασμός του Εκπαιδευτή προς την μαθήτρια επιτάσσει την αποφυγή χρήσεως στρατιωτικής Σπάθης -και, δη, της Σπάθης των "Ελλήνων Κενταύρων"- από την μαθήτρια προς αποφυγή προκλήσεως μυοσκελετικών τραυματισμών της και/'η κακώσεων.

     Επιπλέον, κατά το συγκεκριμένο μάθημα ο ρόλος της Σπάθης δεν ήταν πρωταγωνιστικός αλλά παρακολουθητικός και υποβοηθητικός για την διευκόλυνση της μαθητρίας να "ανακαλύψει" ευκολότερα τον κάθετο άξονα έφιππης ισορροπίας, οπότε η επιλογή στρατιωτικής Σπάθης θα ήταν αρνητική και λόγω της περισσείας βάρους αλλά και λόγω των επιπτώσεων της κυρτότητός της επί της όλης ισορροπίας. 

     Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η διδασκαλία διεξάγεται επί 13 συνεχή χρόνια με κύριο γνώμονα την ασφάλεια Ίππων και μαθητών, αλλά και με την προϋπόθεση της κατοχής πλήρους τεχνογνωσίας των διδασκομένων αντικειμένων, εν αντιθέσει προς τα ισχύοντα σε τούτη τη βαλκανική γωνιά όπου κάποιοι βαρύγδουποι "ιστορικοί μελετητές" έκαναν ακόμη και ..."επιδείξεις" του Ιππικού του Μεγάλου Αλεξάνδρου μην έχοντας ιππεύσει ποτέ και χρησιμοποιώντας ...σέλλες ..."western". Και με την ίδια σοβαρότητα θα συνεχίσουμε.

Υστερόγραφο:

Ευχαριστούμε τους δύο καλούς μας Φίλους οι οποίοι συνυπογράφουν μήνυμα με το οποίο διατυπώνουν τις απορίες τους σχετικά με την επιλογή Σπάθης Ασκήσεως αντί στρατιωτικής Σπάθης στην προηγουμένη ανάρτησή μας και είμαστε ευγνώμονες προς όλους τους επισκέπτες-αναγνώστες του παρόντος Ιστολογίου των "Ελλήνων Κενταύρων" για την μελέτη των περιεχομένων του, παρακαλώντας να μας στέλνουν ο,τιδήποτε θέλουν στο e-mail της Ομάδος μας το οποίο είναι: hellenichorsebackarchery@gmail.com

"BRANDING A HORSE"...

     "Branding a horse"...,λένε οι δήθεν ...υπερευαίσθητοι αγγλοσάξονες, αυτοί που φτύνουν στο κόρφο τους αναφερόμενοι στον "Φασισμό" και εννοούν ένα πυρωμένο σίδερο που το ακουμπούν με όλη τους τη δύναμη επάνω στο σώμα ενός Ίππου για να τον μαρκάρουν με ένα σύμβολο εμπορικού εκτροφείου ώστε να του προσδώσουν χρηματική αξία πουλώντας το. 

     Κι ενώ το ζώο σφαδάζει από τον πόνο με τους καπνούς της καμμένης σάρκας του να το πνίγουν, ο "άνθρωπος" οραματίζεται πολλαπλασιασμό των εισπράξεών του από την επικείμενη σωματεμπορία η οποία για μεν τους ανθρώπους θεωρείται κακούργημα αλλά για τα ζώα εντελώς φυσιολογική και ...νόμιμη. 

     Και κανένα κοινοβούλιο, καμία ζωοφιλική ΜΚΟ δεν διαμαρτύρεται διότι ο δυτικός κόσμος ουδόλως ενδιαφέρεται για τον Πολιτισμό αλλά για ένα πρόσχημα που "δικαιώνει" την υποκρισία του να είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται.

     Bεβαίως, για τον ίδιο δημοκρατικότατο "άνθρωπο" ο οποίος ακουμπά αλύπητα ένα πυρωμένο σίδερο στο σώμα ενός Ίππου για να τον μαρκάρει, είναι αδιανόητο να κάνει κάτι ανάλογο για τον ίδιο λόγο και στο ...παιδί του διότι κάτι τέτοιο το θεωρεί ..."Φασισμό". Είναι αδιανόητο για τον δημοκρατικότατο Αμερικανό της Νέας Υόρκης να ακουμπήσει μια πυρωμένη σφραγίδα στο πετσί του βρέφους του μαρκάροντάς το ως ...νεοϋορκέζο, αλλά το θεωρεί πολύ φυσικό να το κάνει στο πετσί ενός Ίππου προκειμένου να τον εμπορευθεί καλύτερα.

     Μόνον σε μία χώρα της επιλεκτικώς υπερευαίσθητης Ευρώπης, πάμπολλοι Ίπποι υφίστανται την βαρβαρότητα του "μαρκαρίσματος" με πυρωμένο σίδερο από διάφορα Ιπποφορβεία τα οποία τους προετοιμάζουν, έτσι, για το ιππεμπόριο, δηλαδή, το κοινώς λεγόμενο "τζαμπασιλίκι", ενώ οι πάντες παριστάνουν τους ανήξερους καλυπτόμενοι όπισθεν των αντιφασιστικών τους ιαχών. Στην συνέχεια, η λίστα των "σφραγίδων" μιας και μόνον Ευρωπαϊκής χώρας, με τις οποίες και δια πυρωμένου σιδήρου, τα Ιπποφορβεία "μαρκάρουν" οδυνηρότατα τους άτυχους Ίππους τους:

    Δυστυχώς, το ανθρώπινο είδος αποδεικνύεται το  πλέον αντιφυσικό δείγμα ζωής στον πλανήτη γη  κ α ι  στην περίπτωση της αντιμετωπίσεως του Ίππου ο οποίος στήριξε αγόγγυστα στη ράχη του των ανθρώπινο [όποιο...] Πολιτισμό.

     Και το επικό λάκτισμα με θανατηφόρο για τον δράστη αποτέλεσμα που καταγράφεται στο παραπάνω βίντεο, ας είναι μια συμβολική απάντηση όλων των Ίππων προς τους βασανιστές τους υποκριτές "ανθρώπους" όσους, "δια πυρός και σιδήρου", ασελγούν προς την ίδια την Φύση.

SIC TRANSIT ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ "ΣΚΟΠΕΛΟΣ"

     Όταν ως Εκπαιδευτής, συνεργάζεσαι με έναν μαθητή ο οποίος είναι καλλιτέχνης, εάν κι εσύ δεν αισθανθείς καλλιτέχνης ώστε να αξιοποιήσεις την καλλιτεχνική φύση του μαθητή σου, τότε, το μάθημα πάει χαμένο. Και αυτό το μάθημα της Γεωργίας, κάθε άλλο παρά χαμένο πήγε.

     Στόχος τούτου του μαθήματος ήταν η υποβοήθηση του μαθητή να ανακαλύψει τον κάθετο άξονα της ισορροπίας του και χωρίς ακόμη να έχει αποκτήσει συνείδηση της υπάρξεως αυτού του άξονος ο μαθητής να χαρεί τα οφέλη του. Και μέσον γι αυτή την "ανακάλυψη" και απόλαυση των ωφελημάτων ισορροπίας το ...ξίφος.

     Μέσα σε μια κοινωνία -επιεικώς- ...αφελών, πολλά φαλκιδεύονται, παρερμηνεύονται και παραμερίζονται προκειμένου οι όχλοι να συνεχίσουν ακάθεκτοι προς τον μοιραίο 'προορισμό" τους. Μεταξύ δε αυτών και τα "ενοχοποιημένα" όπλα, τα οποία τίθενται εν αποσκορακισμώ από τους μαζικούς αυτόχειρες. Τα όπλα όμως δεν σκοτώνουν, αλλά σκοτώνουν τα χέρια που τα χρησιμοποιούν ενώ, συχνά, αυτά τα "εξορκισμένα" εφευρήματα του Ανθρώπου συνεισφέρουν και στην προστασία της ίδιας της ζωής εφ΄ όσον βρίσκονται υπό την διαχείριση νουνεχών, όπως εν προκειμένω.

     Συνιστώσα της κάθετης ισορροπίας του Ιππέως, λοιπόν, το ξίφος σ' αυτό το μάθημα και όχι ...φονικό όργανο. Κι αυτό το σπουδαίο όσο και πανάρχαιο όπλο, το ξίφος, για το παρόν μάθημα θα έπρεπε να γίνει αποδεκτό από τον Ίππο, κάτι για το οποίο φρόντισε ο Εκπαιδευτής ο οποίος δίνει την μέγιστη έμφαση στην ασφάλεια των μαθημάτων και οι συνέπειες από έναν πιθανό αιφνιδιασμό του Ίππου από την παρουσία ενός αγνώστου σ΄αυτόν αντικειμένου όπως το ξίφος, μπορεί να είναι οδυνηρές. 

     Ακολούθως η μαθήτρια ανέλαβε να ρυταγωγήσει τον Ίππο κρατώντας το ξίφος ώστε, Ίππος, μαθήτρια και ξίφος να ομογενοποιηθούν εξ αρχής και εκ του εδάφους. Σαφείς, σαφέστατες, οι οδηγίες κρατήματος του ξίφους ώστε να μη προκαλέσει ανεπιθύμητες αντιδράσεις  του Ίππου και η πειθαρχημένη Γεωργία της τήρησε επακριβέστατα με τον δυνατό επιβήτορα Sepp να την ακολουθεί ηρεμότατος και πειθήνιος στους ρυθμούς που εκείνη του έδινε.

     Και, παρά την σύνθετη κατάσταση στην οποία βρέθηκε απροειδοποίητα η Γεωργία με ένα ...ξίφος στο χέρι, κατάφερε να εκτελέσει άριστα την λεπτότατη διαδικασία της εναρκτήριας ρυταγωγήσεως η οποία αποτελεί προοίμιο κάθε μαθήματός μας ακόμη και σε κίνηση τροχάδην στο οποίο, η Γεωργία, αυτή τη φορά "βγήκε" πολύ ευκολότερα από τις προηγούμενες φορές που δεν κρατούσε ξίφος, προσφέροντας σε όσους την παρατηρούσαμε το πρώτο γόνιμο συμπέρασμα...

     Δύσκολα τα πράγματα γι αυτό το τέταρτο ,κατά σειρά, μάθημα της Γεωργίας. Κυριολεκτικώς, "βυθίσαμε" αυτή την εύθραυστη μπαλλαρίνα στα πολύ βαθιά κι εκείνη απέδειξε ότι είναι φανταστική ...κολυμβήτρια. Ούτε λίγο, ούτε πολύ της ζητήσαμε, κρατώντας το ξίφος -αρχικώς- προς τα κάτω και χωρίς να αγγίξει με αυτό κανένα σημείο του σώματος του Ίππου, αναλαμβάνοντας τις ηνίες με το ένα μόνον χέρι, να εκτελέσει ετερόστροφους κύκλους υπεράνω βαλβίδος κατά το φάρδος του Ιππευτηρίου [μικρή διαδρομή]. Δηλαδή, να διευθύνει τον Ίππο της με μεγάλη ακρίβεια διευθύνσεως με το ένα μόνον χέρι, προσέχοντας και να μην αγγίξει τον Ίππο με το ξίφος που κρατούσε στο άλλο της χέρι. Και η Γεωργία εξετέλεσε την άσκηση άψογα αρκετές φορές. Κατόπιν...

     Κατόπιν, της ζητήθηκε να κάνει ακριβώς την ίδιαν άσκηση αλλά, τη φορά αυτή με ανορθωμένο το ξίφος. Και πάλι η εκτέλεση των διαδρομών ήταν άψογη. Και όταν στο τέλος την ρωτήσαμε, πότε αισθάνθηκε μεγαλύτερη ισορροπία κορμού η Γεωργία μας έδωσε την αναμενόμενη απάντηση, αυτή για την οποία μιλούν οι διδακτικές προσεγγίσεις σπουδαίων ιππικών Σχολών άλλων εποχών που εμείς, αυτές τις προσεγγίσεις, δεν τις αφήνουμε να πάνε χαμένες. Έτσι, στο τέλος του σημερινού μαθήματος, η Γεωργία "βγήκε" σε δύο αυτόνομους τροχασμούς εκ των οποίων ο δεύτερος υπήρξε υποδειγματικός.