ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΕΩΣ

[ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΙΠΠΟΥ]

     «Μια ευτυχισμένη σύμπτωση…» όπως θα ξεκινούσε και ένα κοινωνικό «ευαγγέλιο» έφερε αυτόν τον πανέμορφο Ίππο στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» κι από την πρώτη στιγμή ο Λάμπων επέδειξε άριστη συνεργασιμότητα αλλά και γενναιότητα εμπιστευόμενος πλήρως τον Εκπαιδευτή αλλά και την όλη διαδικασία της Έφιππης Τοξοβολίας. Όμως κάθε πλάσμα δικαιούται να έχει τις επιφυλάξεις του σε ο,τιδήποτε, επιφυλάξεις οι οποίες μπορεί να αναφανούν σε οποιανδήποτε φάση της ζωής του χωρίς να συγχωρείται σε κανέναν να εκπλαγεί από αυτές. Και στις περιπτώσεις των επιφυλάξεων των ζώων που βρίσκονται κοντά στον Άνθρωπο διαχειριζόμενα από εμάς, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, ώστε, με υπομονή, μεθοδικότητα και πραότητα να βοηθήσουμε τα ζώα μας να υπερβούν τις επιφυλάξεις τους και να συνεργασθούν καλύτερα μαζύ μας.

     Σήμερα, λοιπόν, ο γενναίος μας Λάμπων, έδειξε μεγάλην ανησυχία μπροστά σε μιαν …άκακην αλυσιδωτή coiffe η οποία είναι απαραίτητο εκπαιδευτικό σκεύος του Ιππικού Θεάτρου αλλά και πιθανό μέρος μιας παραστάσεως, οπότε, ανεφύη η υποχρέωσή μας να εξοικειώσουμε τον αγαπημένο μας Ίππο με την …παρουσία της.

     Με την διαδικασία της εξοικειώσεως «εγχάρακτη» στ μυαλό του Εκπαιδευτή, ο τελευταίος, προτίμησε να εμπλέξει σ΄ αυτή κι έναν μαθητή ώστε η όλη εξοικείωση να «περάσει» ως διδασκαλία και στον μαθητή ως ένα επιπλέον μάθημα εντός ενός προγραμματισμένου μαθήματος Ιππευτηρίου. Αυτή η ''οικονομία'' μαθημάτων προηγείται πάντοτε του προγραμματισμού στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» επ΄ ωφελεία των μαθητών μας και, κάπως έτσι, αρχίσαμε την εξοικειωτική διαδικασία ρίχνοντας κατά γης την coiffe και διευθύνοντας διακριτικά τον Ίππο προς αυτήν με –φυσικό!- αποτέλεσμα ο Ίππος να την αποφεύγει!

     Ο εφιππεύων μαθητής επελέγη για την ψυχραιμία του και για τους λεπτούς χειρισμούς του λόγω της αρίστης σχέσεώς του, γενικώς, με τον Ίππο, όπως αυτές οι αρετές αποτελούν βασικές προϋποθέσεις σε μια τέτοια ζωτική διαδικασία. Διαφορετικά, ο κίνδυνος οριστικού «καψίματος» του Ίππου θα ήταν βέβαιος. Και, πράγματι, ο Απόστολος, εξ αρχής και μέχρι τέλους, επέδειξε και την πρέπουσα ψυχραιμία αλλά και εφάρμοσε λεπτούς χειρισμούς ώστε να καταλήξουμε στο προσδόκιμο αποτέλεσμα.

     Πρώτη μας επιδίωξη ήταν ο Ίππος να μην φοβηθεί την επαφή με την coiffe και αφήσαμε στον ίδιο την πρωτοβουλία αυτής της επαφής διασφαλίζοντας, εκ προϊμίου, την ακεραιότητα της πολύτιμης coiffe από κακοποίηση διότι, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα υλικά αντικείμενα τα οποία εμπλέκονται σε παρόμοιες εκπαιδευτικές διαδικασίες είναι και …αναλώσιμα, άλλως η Ιππική θα κόστιζε ακόμη ακριβότερα!

     Θα μπορούσαμε από την πρώτη στιγμή να παρακάμψουμε αυτό το στάδιο της ιδιότυπης «επαφής» ακολουθώντας την δοκιμασμένην ατραπό ενός «tricky training» το οποίο κατατάξαμε ως ένα δεύτερο στάδιο προκειμένου η προτεραιότητα της «επαφής» να διασφαλίσει ένα ισχυρό θεμέλιο στην όλη διαδικασία, όπως κι έγινε. Έτσι, επιμείναμε σ΄ αυτή την «επαφή» η οποία κι επετεύχθη με την ακριβή εφαρμογή των οδηγιών του Εκπαιδευτή από τον έφιππο χειριστή Απόστολο.

     Το ενισχυτικό «tricky training» ακολούθησε με την coiffe, πλέον, να …σερβίρει …καραμέλες ενώ ο Λάμπων …υπέκυπτε στη γοητεία των …αρωμάτων τους. Και η επαφή, τώρα, ήταν συνειδητότερη με απευθείας προσέγγιση με την κεφαλή και τις αισθήσεις να αναζητούν αυτό το περίεργο αντικείμενο το οποίο, έως και λίγο πριν, ενέπνεε ανησυχία ή και τρόμο.

     Τώρα, ο Λάμπων αποζητούσε να πλησιάσει την coiffe, θα λέγαμε με αδήμονα χαρά, αφού το δόλωμα της …καραμέλας δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο.

     Κι αφού ο Λάμπων χάρηκε μερικές καραμέλλες παίρνοντάς τις άφοβα πάνω από την coiffe, τώρα η παβλωφική «στροφορμή» τον οδηγούσε προς την coiffe η οποία, όμως, δεν είχε πια καραμέλες.

     Και ο Λάμπων, μη μπορώντας να δεχθεί την απουσία …καραμελών, ερευνούσε άφοβα την coiffe μέχρι σημείου να την τινάζει άφοβα για να βρει τις καραμέλες, διαπιστώνοντας έτσι ότι αυτό το σκεύος του πρώην φόβου του ήταν από …πολύφερνο έως εντελώς ακίνδυνο!

     Παρά ταύτα, για τον Εκπαιδευτή η διαδικασία δεν είχε ολοκληρωθεί και η coiffe άλλαξε θέση για να ελεγχθεί και πάλι ο βαθμός εξοικειώσεως του Ίππου μαζύ της και τοποθετήθηκε επί ενός ορθοστάτη ώστε ο Ίππος να την εντοπίσει ξαφνικά επί της πορείας του και να μελετηθούν οι αντιδράσεις του οι οποίες, τελικώς, ήσαν θετικές.

     Το ίδιο επανελήφθη και αργότερα με την coiffe σε διαφορετικό σημείο ενώ ο Λάμπων και πάλι την πλησίασε αυθόρμητα και χαλαρά, χωρίς καμιάν. 

     Και βλέποντας, ο Λάμπων, ότι η coiffe δεν απέδιδε …καραμέλες δεν δίστασε να ερευνήσει με την ίδια παβλωφική κεκτημένη ταχύτητα τον σάκο που ήταν «παρά πόδας» του ορθοστάτη με την coiffe. Τουτέστιν, ...με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια! Διότι σε κάθε μάθημα δεν θα πρέπει να ωφελούνται όσο τον δυνατόν περισσότεροι μαθητές, αλλά και όλοι επί όσων περισσοτέρων εκπαιδευτικών αντικειμένων είναι δυνατόν!

     Kι ενώ όλα πήγαν κατ΄ ευχήν κι ενώ ο Λάμπων, πια, έδειξε πλήρην εμπιστοσύνη προς την coiffe, ο Εκπαιδευτής δεν βιάστηκε να θεωρήσει ότι η διαδικασία της εξοικειώσεως παρά το επιτυχές τέλος αυτής της πρώτης εφαρμογής, ολοκληρώθηκε. Στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» η επί δεκαπενταετία διατήρηση μηδενικού του δείκτη ατυχημάτων σημαίνει φρόνηση η οποία είναι άμεσα συναρτημένη με την γνώση, την υπομονή, την επιμονή  και την μεθοδικότητα! Γι αυτό και …έπεται συνέχεια!   

ΠΡΟΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥ ΞΙΦΟΣ

      Σταθερός μαθητής στην Σχολή "HEMA -Societas Milites Getae" ο Αρχηγός των Παραρτημάτων των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος και Σχηματαρίου", Εφιπποτοξότης Γ. Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης, επιβεβαιώνει την προτροπή του Δασκάλου Kassai Lajos ''practise, and practice and practice...'' εμφανίζοντας ολοένα και στενότερη σχέση με αυτό το υπέροχο όπλο.

     H συστηματικότερη εμπλοκή του αγαπημένου μας Ιφικράτη με το μακρύ ξίφος μας δίνει, πλέον, συναρπαστικά στιγμιότυπα χειρισμών και εμπλοκών που προμηνύουν την σύντομη έξοδό του στο αγωνιστικό πεδίο.

     Σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον της Σχολής ενός πολεμικού λαού όπως οι Δάκες, όπου ασκείται ο Ιφικράτης λόγω της μόνιμης διαμονής του για επαγγελματικούς λόγους στο Βουκουρέστι, είναι φυσικό κάθε μαθητής να προοδεύει κι εμείς εξ αποστάσεως να απολαμβάνουμε "σκηνές" όπως αυτές που μας προσφέρει το οπτικοακουστικό υλικό από τα μαθήματα του Ιφικράτη.

     Στον απόδημο Συνασκούμενό μας ευχόμαστε πάντοτε να προοδεύει όπου και αν βρεθεί αφού αυτός είναι και ο κανόνας ζωής όλων των "Ελλήνων Κενταύρων"!

ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΟ ΚΑΤΑΧΕΙΜΩΝΟ

     Το βασικό συστατικό μιας ομάδος είναι η ομαδική συνείδηση και συμπεριφορά. Η αίσθηση αλληλεγγύης και η αυθόρμητη διάθεση βοηθείας του διπλανού μας κι αυτό το χαιρόμαστε πάντοτε στα Μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων".

    Ο Απόστολός μας, εξέχον "είδος" Συνασκουμένου με ομαδική συνείδηση και αλληλέγγυα συμπεριφορά και σε αυτή την εργωδέστατη και ωφελιμότατην εκπαιδευτικήν ημερίδα βοήθησε σημαντικά και τον Εκπαιδευτή και τους Συνασκουμένους του σπεύδοντας να βάλει "πλάτη" όπου το πρόγραμμα τον χρειάστηκε.

    Με υπευθυνότητα και προσοχή συνέβαλε όχι μόνον στην πρόοδο των άλλων αλλά -και έτσι...- και του εαυτού του διότι, η αλληλέγγυα διάδραση ωφελεί όλους τους διαδρώντες και, πρωτίστως, εκείνον που αναλαμβάνει την πρωτοβουλία της.

     Και, σήμερα, η παρουσία της αγαπημένης μας Ιωάννας μετά από απουσία ενός χρόνου από το Ιππευτήριο λόγω της μόνιμης διαμονής της στην επαρχία, όντως, χρειάστηκε την συμβολή και του Απόστολου για την επανένταξή της στις απαιτήσεις της ημερίδος.

     Στο ίδιο πνεύμα, όμως και η Ιωάννα μας και στο ίδιο, ακριβώς, πνεύμα και όλοι οι "Έλληνες Κένταυροι" που διαμορφώνουν μιαν ιδιότυπην οικογένεια όπου το Ήθος προηγείται ο,τιδήποτε άλλου, ώστε να παρέχονται προσδοκίες ωφελιμότητος μιας διδασκόμενης πολεμικής τέχνης, όπως όλες οι πολεμικές τέχνες απαιτούν και προϋποθέτουν.

     Με τον νεαρό Χάρη μας ξεκίνησε αυτή η εκπαιδευτική ημερίδα και ξεκίνησε, όπως πάντα, με την εμπέδωση "καλού καθίσματος" επί ενός Ίππου ο οποίος δεν είναι αυτός με τον οποίο είναι εξοικειωμένος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

     Ο Χάρης ακολουθεί ειδικό πρόγραμμα προετοιμασίας για τον αγωνιστικό στίβο και, ως εκ τούτου, η προπονητική διαδικασία που εφαρμόζεται στην περίπτωσή του είναι σύνθετη.

     Σήμερα ο Χάρης έκανε ακόμη ένα βήμα προόδου με έναν εξαιρετικόν Ίππο όπως ο Λάμπων και συνειδητοποίησε ότι οι παράμετροι της Έφιππης Τοξοβολίας είναι πολύ ιδιαίτερες ακόμη και για έναν δεινό υπερπηδητή υψηλών εμποδίων όπως ο ίδιος ο οποίος ήδη εκπαιδεύεται σε εμπόδια ύψους 1.20m παρά τα ένδεκα χρόνια της ηλικίας του.

     Τηρουμένων των προϋποθέσεων ασφαλείας -όπως, για όλους, συνηθίζουμε στη Σχολή μας- ο Χάρης, σήμερα, ήρθε σε επαφή με τις, ως άνω, "παραμέτρους" με μία σειρά ασκήσεων προοδευτικής εντάσεως και με κατάληξη στην εμπέδωση συνδυασμού ασφαλούς "καθίσματος", ορθών τοξευτικών χειρισμών και ταχυβολίας.

     Μια απρόσμενη έκπληξη στο τέλος του μαθήματός του όταν, κατά την εκτίναξή του εκ του Ίππου όπως προβλέπεται από το σταθερό ασκησιολόγιο προκειμένου να εγκαθιδρύεται η "σωματική μνήμη" ασφαλούς εγκαταλείψεως του Ίππου σε περίπτωση ανάγκης, παρέλειψε, προηγουμένως, να αποσυνδέσει το βύσμα του προστατευτικού του γιλέκου με αποτέλεσμα να ακουστεί το "μπαμ" και να φουσκώσει το γιλέκο του την ώρα που εγκατέλειπε τον Ίππο με αποτέλεσμα ο τελευταίος να τρομάξει και να αρχίσει τις ...οπισθοχωρούσες "κλακέτες" παρατηρώντας έντρομος το φουσκωμένο γιλέκο του Χάρη (ο οποίος, ήδη, είχε προσγειωθεί με ασφάλεια) αλλά και τον Εκπαιδευτή από τον οποίον είναι ...εξηρτημένος!

     Ευτυχώς, αυτή η "εξάρτηση" του Ίππου από τον Εκπαιδευτή και ο έγκαιρος καθησυχασμός του τελευταίου ηρέμησε τον Ίππο και η ...τάξη απεκατεστάθη, προλαμβανομένης της άτακτης φυγής του αγαθού τετραπόδου. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει για το ποιος θα μας προστατεύσει από τους εν γένει ...προστάτες, είτε πρόσωπα, είτε πράγματα... Διότι, όπως και πάλι απεδείχθη, κανείς δεν μας προστατεύει καλύτερα από την εξάσκηση του ενστίκτου μας.

     Ο Απόστολος δυσκολεύτηκε σε κάποια "ζητούμενα", αλλά κατάφερε και πολλά, παρά την αρχαριότητά του.

     Οι εφιππεύσεις του δι εφάλσεως δείχνουν, πλέον, ιδανικές και η όλη σωματοδομή του με την συστηματική του εκγύμναση και εκτός Ιππευτηρίου τον βοηθά σημαντικά και εντός του στίβου.

     Η σχέση του με τον Ίππο είναι ακόμη ένα πολύ δυνατό "σημείο" συνδέσεώς του με την Ιππική και η ατομική του Παιδεία υποστηρίζει σημαντικά την ιππική του προσπάθεια. 

     Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι δεν αρκεί η επιθυμία για την κατάκτηση μιας γνώσεως αλλά σημαντικό ρόλο παίζει σ΄  αυτή και η υπαρξιακή δομή του ατόμου!

     Και στο σημερινό μάθημά του, ο Απόστολος "συνόψισε" κι αυτός με  αποτελεσματικότητα το καλό "κάθισμα", τους ορθούς τοξευτικούς χειρισμούς αλλά και την ταχυβολία, με αξιοπρόσεκτη και την ευστοχία. 

     Η Έφιππη Τοξοβολία είναι ένα πεδίο δια βίου ασκήσεως αλλά οι σωστές βάσεις -όπως και κατά κανόνα- "προλέγουν" την μελλοντικήν εξέλιξη κι ο Απόστολος δείχνει να έχει θέσει τις σωστές βάσεις!

     Ακόμη ένα αρμονικό "ορθοστάδην" για τον επίλογο του σημερινού του μαθήματος και ένα θεαματικό άλμα ως καταληκτική άσκηση αφιππεύσεως, από τον Απόστολο αλλά ποιος είπε ότι στο Ιππευτήριο υπάρχει ...ανάπαυση;

     Αμέσως μετά, ο Απόστολος ανέλαβε χρέη βοηθού του Εκπαιδευτή του ώστε από κοινού να βοηθήσουν την Ιωάννα μας να ξαναβρεί την "σχέση" της με τον Ίππο και την Ιππική.

     Παρά την μακρά απουσία της από το Ιππευτήριο, η Ιωάννα ανταποκρίθηκε αμέσως σε ένα ειδικό πρόγραμμα "επανεντάξεως" που εφαρμόσθηκε και με την βοήθεια του Αποστόλου.

     Αποεστιάζοντάς την από κάθε ανησυχία ασταθούς ισορροπίας και εκμεταλλευόμενοι τον θετικό χαρακτήρα της με την πολύτιμη συνδρομή του ιδανικού Ίππου μας, καταφέραμε να επαναφέρουμε σύντομα την Ιωάννα στην πρότερη, "μάχιμη" ιππική της κατάσταση ώστε να εκτελέσει το ασκησιολόγιό της.  

     Ένα άψογο "κάθισμα" πριν ο,τιδήποτε άλλο για την Ιωάννα και η Έφιππη Τοξοβολία υπήρξε η συνέχεια.

     Σωστοί τοξευτικοί χειρισμοί, ικανοποιητική ταχυβολία και, στο τέλος και μία καλή ευστοχία η οποία ξεκίνησε (όπως κατά ...κανόνα) με πολύ υψηλή στόχευση, ήταν η κατάληξη του εφιπποτοξοτικού της "σκέλους".

     Και το σώμα της Ιωάννας είναι βασικός αρωγός της στην Ιππασία αλλά και ο συγκροτημένος χαρακτήρας και τρόπος σκέψεώς της κι αυτό είναι εμφανές στους χειρισμούς της.

     Εξαιρετική και η αφίππευσή της δι εκτινάξεως, "προσγείωσε" την Ιωάννα στην σταυλική ...πραγματικότητα όπου όλοι συνεχίσαμε να χαιρόμαστε ένα περιβάλλον που δεν μας αφήνει να το ...εγκαταλείψουμε.

     Έτσι, η Ιωάννα δεν παρέλειψε να παίξει με έναν από τους σαράντα σταυλιζομένους ..."συνοίκους" μας ο οποίος υποκύπτει σε ασταμάτητα ...χασμουρητά όταν κάποιος τον χαϊδεύει απαλά στις παρειές και υπό τα τρυφερά χάδια της Ιωάννας μας προσέφερε εικόνες σταυλικής ...χαλαρότητος απείρου κάλλους.

     Αυτός ο Σταύλος και το περιβάλλον του, άλλωστε, δείχνει για όλους μας ως ένας χώρος πολύ πιο ...οικείος απ΄ ό,τι η κρεβατοκάμαρά μας και για όσους έχουμε, ακόμη, ...κοιμηθεί (!) μέσα σ΄ αυτόν, η αίσθηση είναι απερίγραπτα ...συναρπαστική!

     Και όταν, τελικώς, βρίσκουμε την δύναμη να αφήσουμε πίσω μας τον Σταύλο με τους υπέροχους ενοίκους του το μόνο που σκεφτόμαστε είναι πότε θα ξαναβρεθούμε στη φιλόξενη "αγκαλιά" του!

     Χαρά, συναίσθημα, ποιότητα σχέσεων και συμπεριφορών, επίτευξη ψυχοσωματικής ισορροπίας και, βεβαίως, Έφιππη Τοξοβολία, να πόσα ωραία και, κυρίως, ωφέλιμα μπορούμε να κατακτήσουμε σε λίγη ώρα στον Σταύλο στον οποίο χρωστάμε την ευγνωμοσύνη μας!