ΜΑΘΗΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑ 

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑΣ 

ΚΑΙ 

ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ

     Και η απαράκαμπτη πορεία των "Ελλήνων Κενταύρων" προς την υλοποίηση των στόχων της Σχολής Ιππικού Θεάτρου συνεχίζεται επεκτεινόμενη και στο πεδίο της 7ης Τέχνης!

     Σήμερα, στο Ιππευτήριό μας, διεξήχθη ένα συνδυαστικό μάθημα, αφ΄ ενός, κινηματογραφικής εικονοληψίας και, αφ' ετέρου, διδασκαλίας κινηματογραφικής υποκριτικής, με την συνεργασία του κινηματογραφικού σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή Τάκη Βογόπουλου και του "Έλληνος Κενταύρου" Βασίλη Ζομπανάκη. Βεβαίως και ο σημερινός πρωταγωνιστής ήταν ο υπέροχος σχολικός Ίππος μας ενώ στυλοβάτες της όλης προσπαθείας και οι δύο επαγγελματίες εικονολήπτες μας που θα απαθανατίσουν με τις κάμερές τους τον "Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη" ενώ σήμερα κατέγραψαν την "εικόνα" του μαθήματος.

    Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα, ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης (Τάκης Βογόπουλος) και ο επιστήθιος φίλος του Μαφφέι (Βασίλης Ζομπανάκης) μετέφεραν άρωμα άγριας Δύσεως, αφού κατέφθασαν από άλλο γύρισμα "western spaghetti" για το μάθημά τους, χωρίς να βρουν χρόνο να αλλάξουν.

     Yψιπετής, δυναμικός, ευθυτενής, σαρκαστικός, μαχητικός, πάνω απ΄ όλα, αρρενωπός ο ενσαρκωτής του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, Τάκης Βογόπουλος, στάθηκε μπροστά στους φακούς τριών καμερών ως αυθεντική συνέχεια των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως, πειστικότερος της πειστικότητος! Και με την βοήθειά του οι εικονολήπτες "νετάρησαν" στον Ίππο και στην κινησιολογία του παίρνοντας τα πρώτα "μέτρα" κινηματογραφικής θεάσεως αυτού του τόσο δύσκολου εικονοληπτικού "αντικειμένου" πριν ξεκινήσουν τα επίσημα γυρίσματα του "Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη" κατά διδασκαλία της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Ικανότατος Ιππέας ο Βασίλης μας, με επαρκέστατην εμπειρία κυρίως δε, με συναίσθημα προς τον Ίππο συνέβαλε καθοριστικά στην ανέλιξη του τετράποδου, κομβικού, σκηνικού παράγοντος, καταλήγοντας σε ένα αποτέλεσμα με περίοπτο θετικό πρόσημο! 

     Και ως ...τέρας οργανωτικότητος ο Βασίλης, δεν παρέλειψε να φέρει και την ηλεκτρική κουρευτική μηχανή του για να διορθώσει εμφανησιακές "ατέλειες" τις οποίες του φρόντισε ο Τάκης!

     Εξαιρετικοί και οι δύο εικονολήπτες μας, ο Νεκτάριος και ο Αντώνης, ολοκληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο το "καστ" του ανθρωπίνου δυναμικού αυτής της ειδικής εκπαιδευτικής ημερίδος αφήνοντας το βάθρο του πραγματικού πρωταγωνιστή στον σχολικό μας Ίππο.

     Και κάπου εκεί ανάμεσα κι ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" να έχει αναλάβει την σκηνική διδασκαλία του Ίππου ο οποίος, Ίππος, δεν τον βλέπει ως "δάσκαλό" του, αλλά σαν "μπαμπά" του με αποτέλεσμα, ανά πάσα στιγμή να προκαλείται ...σκάνδαλο ...αφοσιώσεως!   

     Πράγματι, σήμερα διδάξαμε σ΄ αυτό το προικισμένο τετράποδο την πειθαρχία στον σκηνοθέτη και την τήρηση των κανόνων του πλαισίου μιας κινηματογραφικής εικονοληψίας, προετοιμάζοντάς τον να σταθεί με ασφάλεια ενώπιον των φακών των καμερών κατά την διάρκεια των κυρίως γυρισμάτων αφού, ως γνωστόν, ο Ίππος ως ζώο φοβικό και φυγής δεν είναι και ο ευκολότερος συνεργάτης σε ένα κινηματογραφικό γύρισμα.

     

Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" λειτουργεί μεθοδικότατα και είναι η μοναδική Σχολή στην Ελλάδα που, με την τεχνογνωσία της Σχολής της του Ιππικού Θεάτρου, καλύπτει την εκπαίδευση ενός Ίππου ως σκηνικού ηθοποιού, ταυτοχρόνως δε και αναδεικνύοντας Ιππείς ως εφίππους σκηνικούς συντελεστές. Όμως, όλα τούτα επιτυγχάνονται με την γνώση του τρόπου που ο Ίππος αντιλαμβάνεται την περιρρέουσα πραγματικότητα και της προσεγγίσεως του καθησυχασμού του από ενοχλήσεις σήμερα, δε, ακολουθήσαμε όλη την διαδικασία "εισαγωγής" του Ίππου στο "πνεύμα" μιας κινηματογραφήσεως διδάσκοντάς τον πειθαρχία στις οδηγίες του σκηνοθέτη, σκηνική κινησιολογία αλλά και υποκριτική, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο! Διότι, ναι, ο Ίππος, ως σκηνικός ηθοποιός, θα πρέπει να αποπνέει τα συναισθήματα ενός ρόλου και αυτό όσο κι αν φαίνεται αδύνατον, εν τούτοις, είναι υλοποιήσιμο εφ΄ όσον ο Εκπαιδευτής του ξέρει τον τρόπο να προκαλέσει εξωτερικές του συμπεριφορές που να παραπέμπουν σε διακριτά συναισθήματα. 

     Έτσι, σήμερα, αφού πήραμε θερμοκρασία προσοπλίων και συμβουλευτήκαμε την "εικόνα" των κοπράνων του, αφού μελετήσαμε ενωρίτερα την ψυχική κατάστασή του και είχαμε την συναίνεσή του για εργασία, ξεκινήσαμε την εκπαιδευτικήν ημερίδα μας. Αυτά διότι υπάρχουν και οι ανόητοι οι οποίοι αναμασούν πομφόλυγες περί δήθεν "εξαναγκασμού των ζώων σε εργασία" και περί δήθεν "εξοντωτικής εκμεταλλεύσεώς" τους από τον Άνθρωπο, προσπαθώντας να παραβλέψουν ότι το εργαζόμενο τετράποδο κατακτά ίδια δικαιώματα με τον εργαζόμενο Άνθρωπο και αποτελεί σεβαστό "κεφάλαιο" κάθε εργασίας, αλλά, όταν οι ίδιοι ουδέποτε εργάσθηκαν και ροκανίζουν "woke παραδάκι" για "woke επιδιώξεις" μπορούν να πέρδονται και κατά των "τσίρκο" που τους κάνουν αντίπραξη στα τσίρκο που οι ίδιοι εντάσσονται, υπονομεύοντας τον ανθρώπινο Πολιτισμό!

     Και πρώτο μας βήμα, η παραχώρηση χρόνου κατανοήσεως του περιβάλλοντος του γυρίσματος στον Ίππο μας. Τίποτε το βιαστικό, τίποτε το ψυχαναγκαστικό και πάντοτε βαθμιαία η "εισαγωγή" του Ίππου στο εργασιακό πρόγραμμα το οποίο, αποαρεγκλίτως, σέβεται την ευημερία του ζώου τηρουμένου του πλαισίου της Διαλειμματικής Εκπαιδεύσεως. Αυτά για τους ηλιθίους που χωρίς να έχουν πλησιάζει ζώο, αποφθέγγονται στομφωδώς περί των "δικαιωμάτων" του, καταδικάζοντάς το σε αχρηστία και "ούτω πως" σε εξαφάνιση!

     Αντιθέτως, εμείς αναγορεύουμε τον Ίππο στο ίδιο βάθρο ηθοποιίας με τον Άνθρωπο με ανάλογα δικαιώματα και υποχρεώσεις, εξασφαλίζοντάς του τις ίδιες απολαβές ευημερίας (ίσως και περισσότερες...) με τον δίποδο συνεργάτη του! 

     Ακολούθως, ο Ίππος έκανε τις εξοικειωτικές διελεύσεις του προ των καμερών ώστε να τις "γνωρίσει" και να πάψουν να αποτελούν, ενδεχομένως, αντικείμενα φόβου και προκλήσεως πανικού με επικίνδυνα αποτελέσματα όπως τότε, κατά την διάρκεια γυρισμάτων για το "History Channel", που ένιωσε ο Ίππος τον οποίον ίππευε ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" με αποτέλεσμα ανορθώσεις, αφηνιασμό κι επικίνδυνη πτώση του Ιππέως. Ε, από τότε πέρασαν χρόνια και η γνώση πολλαπλασιάσθηκε ...επαρκώς! Και, όπως είπαμε, ποτέ βιασύνη, ποτέ εξαναγκασμός, όλα με ηρεμία και την σειρά τους.

     Η έναρξη του μαθήματος, αμέσως μετά, "συνέζευξε" τον Τάκη με τον Ίππο ενώ οι εικονολήπτες άρχισαν να "βλέπουν" τον Ίππο στις κάμερές τους, κάτι πολύ σημαντικό για τις μετέπειτα λήψεις. Κι εδώ ήταν το σημείο δικαιώσεως του δευτέρου σκέλους του σημερινού μαθήματος, δηλαδή, της εικονοληψίας.

     Ένα συνεργείο ετεροκλήτων, ταξιδερμικώς, συνεργατών άρχισε να συλλειτουργεί σε έναν κοινό σκοπό! 

     Στο σημείο αυτό, δια της τεχνικής των ψαύσεων του υπογναθίου της φορβειάς, δείξαμε στον Ίππο την σκηνική διαδρομή που θα έπρεπε να ακολουθήσει δια μέσου θάμνων, επικίνδυνων πετρωδών σημείων κλπ, αποφεύγοντας ενοχλήσεις και τραυματισμούς όταν, κατόπιν, θα κάλπαζε. Και ο Βασίλης, έφιππος, κατάφερε να τον διευθύνει ιδανικότατα!  

     Το ίδιο θεαματικός στους καλπασμούς του ο Ίππος μας με Ιππέα τον Βασίλη μας.

     Αρκετοί καλπασμοί με χαλαρωτικές, ενδιάμεσες, αναπαύσεις, αλλά όλοι εξίσου συναρπαστικοί στην προκαθορισμένη "σκηνική" διαδρομή.

     Και οι εικονολήπτες μας επί το έργον, με το μάτι "καρφωμένο" στο προσοφθάλμιο να κρατάνε κεντραρισμένη την σιλουέτα του καλπάζοντος Ίππου και του αναβάτη του.

     Και οι δύο εικονολήπτες υπέροχοι και μόνιμοι συνεργάτες του Τάκη Βογόπουλου, γνωστοί και σε μας από παλαιότερες συνεργασίες! 

 

     Βεβαίως δε, μετά από όλα αυτά ο Ίππος μας δεν θα μπορούσε παρά να αγαπήσει και να αγαπηθεί και από τους εικονολήπτες μας! 

     Τέλος κι ο ίδιος ο Τάκης Βογόπουλος, σήμερα, είχε την πρώτη του "στενή" επαφή με τον Ίππο καταφέρνοντας ασφαλείς "σκηνικές" διαδρομές στην απέραντη φυσική σκηνή αυτού του δίωρου μαθήματος στις πλαγιές του Υμηττού. 

     Όμως, μια βασική λέξη του τίτλου εξακολουθεί να παραμένει μετέωρη κι αυτή δεν είναι άλλη από την λέξη «Μ ά θ η μ α»! Αλήθεια, ποιό είναι το, εν προκειμένω, «μ ά θ η μ α», ποιος ο «δ ά σ κ α λ ο ς» και ποιοί οι «μ α θ η τ έ ς»; Aς αρχίσουμε από το τέλος...

     Όταν στο τέλος αυτού του διώρου, ενθουσιασμένοι από τους καλπασμούς του Βασίλη και την αρμονική σκηνική κίνηση του Ίππου καταχειροκροτήσαμε αυτό που βλέπαμε κραυγάζοντας «Εύγε Βασίλη!», ο Βασίλης γύρισε προς το μέρος μας, έδειξε τον Ίππο και μας είπε: «Σ’ αυτόν ανήκει το ‘ΕΥΓΕ’!». Κι έτσι ανεδείχθη ο Δ ά σ κ α λ ο ς! Διότι, αυτός ο οποίος «δίδαξε» σ΄ αυτή την ημερίδα ήταν ο Ίππος και ο Ίππος μας δίδαξε πώς πρέπει να συνεργαστούμε μαζύ του στην επικείμενη κινηματογραφική απαθανάτιση του «Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη».

     Αυτός ο Ίππος μας δίδαξε τρόπον επικοινωνίας, τρόπο σκηνοθεσίας, τρόπο χορογραφίας, τρόπον εικονοληψίας, τρόπο διδασκαλίας υποκριτικής και όλα τούτα κατόπιν γνώσεως ή και βελτιστοποιήσεως της «γλώσσας» επικοινωνίας μαζύ του. Δηλαδή, όλα τα προαναφερθέντα, επιπλέον δε και τελειοποιήσεως της σχέσεως Ανθρώπου και Ίππου!

     Και οι μ α θ η τ έ ς, στην περίπτωση αυτή, ήμασταν όλοι οι υπόλοιποι οι οποίοι, καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, συλλειτουργήσαμε με τον Ίππο και εννοήσαμε το «πώς» αυτός εννοεί ώστε να μας ...εννοήσει, εκτελώντας επακριβώς τα καθήκοντα του σκηνικού ρόλου του, όπως απαιτεί το Ιππικό Θέατρο ή, όπως καλή ώρα, ο Ιππικός Κινηματογράφος!   

     Κι έτσι προάγονται οι Τέχνες και ο Πολιτισμός, έτσι προάγεται η φυσική αρμονία, όταν η επιλογή του «μονοπατιού» είναι ορθή κι ορθότερη η επίγνωση του «γνώθι σαυτόν», πλαίσιο, μεν, δύσκολο για έναν «περαστικό» από την Σχολή μας, αλλ’  αυτονόητο, δε, για έναν συνειδητό διάκονο  μιας πολεμικής τέχνης. Κι σ΄ αυτό προσβλέπουμε στους  «Έλληνες Κενταύρους» όπου, όπως έχουμε πει, δεν περνάμε «καλά» αλλά ωφέλιμα!

     Εξαιρετική η ομάδα εργασίας που προετοιμάζει προσεκτικά τα ωραία που έπονται και θα γίνουν ακόμη ωραιότερα με την σύμπραξη του αγαπημένου μας Γεωργίου Κλήμη-Καλλίμαχου ο οποίος, οσονούπω, θα αναλάβει τις ηνίες της παραγωγής.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

OIKTIΡΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΝΙΚΩΝΤΑΣ!

 OIKTIΡΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΝΙΚΩΝΤΑΣ!

 

     Όπως ακριβώς και με την κομματική «ζύμωση» η δημοκρατία εργαλειοποιεί τους ψηφοφόρους ως υποπόδια επιτήδειων εξουσιαστών έτσι και με τον «α(θ)λητισμό» της εξαχρειώνει τον Αθλητισμό μετατρέποντας τους αθλητές της σε υπηρέτες συμφερόντων αθλίων παραγόντων οι οποίοι «συνεισφέρουν», δια των αμαρτωλών «Ομοσπονδιών»  στην ευρύτερη «ζύμωση» κομματικά στελέχη.

     Κι έτσι, παρατηρούμε με  ο ί κ τ ο  πολλούς αθλουμένους οι οποίοι επενδύουν την προσπάθειά τους σε ένα άθλημα να σύρονται εξευτελισμένοι σε «άρματα» Ομοσπονδιών οι οποίες τους εκμεταλλεύονται ως ανεγκέφαλους «αχθοφόρους» προς ανάδειξη χειριστικών παραγόντων οι οποίοι ανακατευθύνονται στην κομματική κονίστρα! Βεβαίως, αυτοί οι δέσμιοι «αρμάτων» δεν είναι παρά εκείνοι οι αξιολύπητοι με την χαμηλή αυτοεκτίμηση που νομίζουν ότι οι Ομοσπονδίες τους προσδίδουν νομιμότητα και αίγλη αφού, από μόνοι τους δεν είναι ικανοί παρά να νομίζουν ότι οι «αγώνες» με τα B.B.Q. που καπνίζουν τσικνισμένα σουβλάκια και μπιφτέκια συνιστούν τον ...Αθλητισμό! Είναι οι «αγελαίοι» χειροκροτητές των χειριστών τους αφού είναι αυτοί που ξέφυγαν από το πείραμα Ζιμπάρντο έχοντας λατρέψει τους δεσμοφύλακές τους, όπως ακριβώς κι όσοι στέκονται στη δημοκρατική κάλπη για να εναλλάξουν εξουσιαστή!

     Και ενώ προοδεύουμε ως Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας απολαμβάνοντας δύο πρώτα βραβεία σε διεθνείς αγώνες (στην Κορέα και στην Κίνα) αλλά και πολλές άλλες διεθνείς διακρίσεις [https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2024/09/b.html] όπως επίσης και ευρεία εκτίμηση και προβολή με αποκλειστικώς  δ ι κ έ ς μας δυνάμεις και μέσα χωρίς καμία "υποστήριξη" ενός αθλίου κράτους δημοκρατικής διαφθοράς, διαβάζουμε την τραγική υπέλιξη των α(θ)λητικών μας "πραγμάτων".

     Οι «Έλληνες Κένταυροι» αισθανόμαστε για άλλη μια φορά δικαιωμένοι για τις αποφάσεις μας και υπερήφανοι για την μοναχική επιτέλεση ενός καθήκοντος που συνοψίζεται ως συνεισφορά προς τον Ανθρώπινο Πολιτισμό, αρνούμενοι επί δύο φορές να παγιδευτούμε στον «ιστό» των αθλίων Ομοσπονδιών  και του παρα-κομματικού α(θ)λητικού «κατεστημένου». Επί 19 χρόνια συνεχούς λειτουργίας ως Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας, καταφέρνουμε να προοδεύουμε, απολαμβάνοντας πρώτων βραβείων και άλλων διακρίσεων σε διεθνείς αγώνες όπως καμία άλλη Σχολή σ’ ετούτο τον τόπο επαληθεύοντας την διαχρονικήν ορθότητα των επιλογών μας. 

ΔΙΑ ΦΩΝΗΣ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

 ΔΙΑ ΦΩΝΗΣ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

     

Ποιος είπε ότι οι τάφοι των Προγόνων δεν αναβλύζουν ανεκτίμητη καθοδήγηση προς τους απογόνους; Ποιος είπε ότι οι άδειες περικεφαλαίες στις προθήκες των αρχαιολογικών μουσείων δεν φθέγγονται λαλίστατες υπαγορεύοντάς μας κατευθύνσεις περί του εθνικώς πρακτέου; Ποιος ακόμη δεν κατάλαβε ότι όσα εκλαμβάνονται ως "εμβοές δια μέσου των αιώνων" δεν είναι παρά η κραυγή της προγονικής αγωνίας η οποία συμπαραστέκεται σε όσους την αντιλαμβάνονται και την ερμηνεύουν ώστε να επιβιώσουν μέσα στο χρόνο αφήνοντας τους υπολοίπους που την αγνοούν σε επακόλουθο αφανισμού;

     Να, που τα καβαφικά "Τείχη" έγιναν εφιαλτική πραγματικότητα και δεν απέκλεισαν, μόνον, εμάς μέσα, αλλά και ολόκληρο το πλαίσιο των υπάρξεών μας. Και να, που καταλήξαμε σε μία "ύβρη" όπου τα τσιμέντα και οι ηλιοσυλλέκτες "περιτειχίζουν" την Ιστορία αποκόβοντάς μας από τις ρίζες μας και σε μία χρονική συγκυρία που ακούμε τα περιτρίμματα του πολιτικαντισμού να πλασάρουν τα απόβλητα των αρρώστων εγκεφάλων τους σαν «λύσεις εξόδου» από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο τα ίδια έφεραν μιαν Πολιτεία την οποία και εξευτέλισαν, είναι δεδομένο ότι πρέπει να ακούσουμε την φωνή των Προγόνων μας.

     Στο εβραϊκό προτεκτοράτο της σημερινής ψευδο-Ελλάδος την οποία κυβερνά από την εποχή της βασιλομεταξικής χούντας το αφορολόγητο(!) και "δημοσίου δικαίου"(!) Κ.Ι.Σ. (Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο) οι κάτοικοι έχουν «ντρεσαριστεί» να αποστρέφονται την αρχαία Ελληνική γραμματεία και να την θεωρούν ...«ουτοπία», αρκούμενοι στα αναθέματα κατά των Ελλήνων της εβραιοχριστιανικής εκκλησίας η οποία συγκυβερνά  ελέγχοντας έναν εξωνημένο λαό! Έτσι, μια κοινωνία που εξανδραποδίστηκε σε αγέλη υποτεταγμένων προβάτων νιώθει ανήμπορη να σηκώσει κεφάλι και υποτάσσεται στη χειραγώγηση των διεφθαρμένων εξουσιαστών της χωρίς να φαντάζεται ότι υπάρχουν διέξοδοι στο δημοκρατικό «αδιέξοδο»! Και οι διέξοδοι υποδεικνύονται δια φωνής Προγόνων, εκείνης της «φωνής» που αν αυτή η κοινωνία την «άκουγε» δεν θα παρέμενε ψοφοδεής, ανεχόμενη ξένους εξουσιαστές να ανασχέτουν την πρόοδό της!

     Το εγκάθετο κόμμα του νεοδημοκρατικού ξεπεσμού που ανέδειξε ένα ιδιωτικό γραφείο «εξαγωγής εκλογικών αποτελεσμάτων», προσφάτως, μόλις και μετά βίας μάζεψε μερικούς αφελείς χειροκροτητές σε ένα αθηναϊκό στενό μήκους ενός οικοδομικού τετραγώνου για να γιορτάσει τα 50 χρόνια της εθνοπροδοσίας του με την συγκαλυπτική "αμερικανιά" ενός ...street party... Το, επίσης αμερικανοκατασκεύαστο, κόμμα της «αντιπολίτευσης» σπαράσσεται και «ξεκατινιάζεται» σαν τις ανταγωνιζόμενες πόρνες, προς άγρα πελατών στα πεζοδρόμια με αντικείμενο την νομιμοποίηση της ανωμαλίας... Στο εβραϊκό προτεκτοράτο της γραικίας ο όχλος τρώει τις σάρκες του με παντιέρα την ...δημοκρατία και τον παλιομοδίτικο κι ευτελισμένο «αντιφασισμό», έτσι, σαν μια «υποβοηθούμενη ευθανασία» την οποία, ουσιαστικώς, επιδιώκει... Κι όμως, οι   ε λ ά χ ι σ τ ο ι  Έλληνες οραματιζόμαστε την επανίδρυση μιας Πατρίδος που θα μπορούσε να είναι όχι το λίκνο της δικής μας "σιγουριάς", αλλά το επίκεντρο της συνεχίσεως δημιουργίας Πολιτισμού που τόσο έχει ανάγκη ολόκληρη η Ανθρωπότητα. Και γι αυτό τον λόγο προσφεύγουμε στην «βακτηρία» της φωνής των Προγόνων μας περί του πρακτέου!

Mε τον σιωνιστή σκηνοθέτη Simcha Jacobovici 

     Έχοντας, στο παρελθόν, την ευκαιρία να υποδεχθούμε στη Πατρίδα μας ξένους που θέλησαν να αντλήσουν τα θέσφατα των δικών μας Προγόνων ώστε να ευημερήσουν οι ίδιοι, αναρωτηθήκαμε γιατί, τελικώς, εκείνοι έπραξαν "ούτω πως" ερχόμενοι από πολύ μακριά κι εκπροσωπώντας χώρες οι οποίες δεν διαθέτουν και το ισχυρότερο ηθικό πλεονέκτημα, ενώ εμείς, οι κατιόντες κληρονόμοι του πνευματικού πλούτου λαμπρών Προγόνων εξακολουθούμε να τους αγνοούμε και, μάλιστα, σε στιγμές κρισιμότατες...

     Όταν προσέξαμε εκείνους τους ξένους να επικεντρώνουν το βλέμμα τους με τόσην προσήλωση στις δικές μας "αλήθειες", επιβεβαιώσαμε αυτό που, ήδη, ακολουθούμε κι εμείς... 

     Όπως είναι γνωστό κατά τα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", κάθε άλλο παρά περιορίζεται σε θεωρητικολογίες, αλλά αποτελεί ένα κέντρο  π ρ α κ τ ι κ ή ς  εφαρμογής των αντικειμένων τα οποία αποτελούν το επίκεντρο της διδασκαλίας της και το πλαίσιο διδασκαλίας της Σχολής μιας έφιππης πολεμικής τέχνης, όπως αυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν περιορίζεται στην "ξηρή μεταφορά" δεξιοτήτων αλλά στην πλήρη τεκμηρίωση της διδασκαλίας αυτής με την ανάλογη φιλοσοφική υποστήριξη άνευ της οποίας δεν νοείται  "πολεμική τέχνη". Τούτο δε, δεν απευθύνεται μόνον στους μαθητές μας, αλλά και σε όποιον μας προσεγγίζει διερευνητικώς, ανεξαρτήτως προελεύσεως και προθέσεως και είμαστε υπερήφανοι ότι κανένα κοντόφθαλμο "συμφέρον" δεν μας παρεμποδίζει από το να επιμένουμε συνεχώς στις πλατωνικές Αξίες της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης που διέπουν την Σχολή μας.

     Και στην Σχολή αυτή η οποία δεν διαθέτει κάποιον ...τοτεμικό "Διδάσκαλο", αλλά όλοι διδασκόμεθα από όλους, κάθε μας δράση, κάθε μας εκδήλωση επιδιώκουμε να καταλήγει σε ένα εμπράγματο αποτέλεσμα, άλλως θεωρούμε ότι, απλώς, χάνουμε χρόνο.

    Έτσι, σε αυτή την "κλειστή" εκδήλωση και για απολύτως επιλεγμένο ακροατήριο, ο Δάσκαλος Νίκος Ζήσης μας μετέφερε την φωνή των Προγόνων μας, όπως, ο ομιλητής, την «απέσταξε» εκ του έργου τους, περί του σωτηρίου πρακτέου, δηλαδή, περί αυτού, που αποτελεί την υπαρξιακή μας προτεραιότητα ως εμβίων "ψηφίδων" ενός έθνους το οποίο, πεισματικώς και επί αιώνες, παρακμάζει. Και "κλειστή" και "δι΄ ολίγους" όχι από έναν ταξικόν εκλεκτικισμό, αλλά από επίγνωση..., όταν μια εξαιρέσιμη μειοψηφία ολιγίστων προσπαθεί να επανιδρύσει την Πατρίδα εν μέσω οχετού απειραρίθμων γραικύλων οι οποίοι την καταπνίγουν. 

     Με αυστηρό, λοιπόν, κριτήριο επιλογής παρόντων και με γνώμονα την διατήρηση αναμμένου του πυρσού του χρέους ως πρωτίστου καθήκοντος που θα μπορούσε να ζωντανέψει ένα ιερό όραμα το οποίο ζωπυρώνει από αιώνων τις καρδιές των Ελλήνων, "σχεδιάσαμε" αυτή την εκδήλωση για ένα νοήμον ακροατήριο που διατηρεί την ανεξαρτησία της σκέψεώς του αλλά και της δημόσιας συμπεριφοράς του αδέσμευτο από "συμβάσεις". Κι έτσι, προϊδεάσαμε τους αγαπητούς μας, επιλέκτους, προσκεκλημένους ότι δεν θα παρακολουθήσουν, ημικοιμώμενοι και χασμώμενοι, μιαν ακόμη, συρμώδη, "ακαδημαϊκή διάλεξη" για να χειροκροτήσουν στο τέλος της έναν ομιλητή, αλλά θα  παραμείνουν  ε ν ε ρ γ ο ί  ακροατές του λόγου ενός διανοουμένου Εκπαιδευτικού ο οποίος, ως βιωματικός Δάσκαλος, θα διήγερε τον νου μας προς την κατεύθυνση  της εξόδου από την παρούσα συγκυριακή κρίση.

     Και πάλι, την εκδήλωσή μας φιλοξένησε το κηφισιώτικο αρχοντικό της Οικογενείας Κοτζάμπαση του οποίου η θετική "ενέργεια" όπως και η ευγένεια του Οικοδεσπότη Γεωργίου Κοτζάμπαση "αγκαλιάζουν" τον επισκέπτη, υπαγορεύοντάς του ευγνωμοσύνη προς τους κτήτορες γονείς οι οποίοι απέδωσαν ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτόνημα που διαχωρίζει απολύτως το αρχιτεκτονικό μεγαλείο από τον συρμώδη νεοπλουτισμό!

     Πάντοτε, σ'  αυτό τον χώρο ο οποίος υπεδέχθη κι άλλες δράσεις των "Ελλήνων Κενταύρων" νιώθουμε την ίδιαν "αγκαλιά" όχι μόνον των υπάρξεών μας, αλλά και των λογισμών μας, οι οποίοι, εν ηρεμία, βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους.

     Και μόνη δυσκολία μας σ΄ αυτό τον χώρο είναι η αποχώρηση κι η εγκατάλειψη, πίσω μας, της γαλήνης που μας προσέφερε η φιλοξενία του!

     Μεστότατες οι υπέρ-δύο ώρες της εισηγήσεως του Δασκάλου Νίκου Ζήση ο οποίος διατηρεί το πλεονέκτημα της εναργούς αριστεράς διανοήσεως η οποία έχει εκλείψει στην εποχή της υπελικτικής "αριστεράς" της παρούσας φαρσοκωμικής κομματικής επικαιρότητος. 

     Ευτυχώς, που η αυθεντική αριστερά του Νίκου Ζήση δεν πολιτεύεται και δεν ευτελίζεται από τις ψήφους ενός όχλου που εντρυφεί περισσότερο στο ...αξελέπιαστο-διπλοψημένο "ψάρι" του Γκλέτσου, παρά στην ιδεολογικήν αγωνία του Μπακούνιν! 

     Και, πράγματι, ουδείς παρέμεινε "χασμώμενος", αλλά όλοι παρενέβησαν και κατέθεσαν απόψεις, συνεισφέροντας με τάξη, διακριτικότητα και σοβαρότητα λόγου στον σκοπό της χαράξεως "ρότας" προς το ζητούμενο!

     Χαρήκαμε τις παρεμβάσεις όλων, παρατείνοντας κατά μία ώρα τον προγραμματισμό της εκδηλώσεως και απολαμβάνοντας την ευστοχία των παρατηρήσεων ενός, πράγματι, ενεργού ακροατηρίου.

     Υπεράνω όλων, εκτιμήσαμε την ωριμότητα Ελλήνων οι οποίοι ενσαρκώνουν το «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή» του Μενάνδρου, αλληλοσεβόμενοι τις διαφορετικές ιδεολογικές "προσεγγίσεις" οι οποίες συνιστούν "casus belli" αναλόγων συγκεντρώσεων, εμμένοντες στην ουσία της εκδηλώσεως, αλληλέγγυοι στον κοινό προβληματισμό.

     Επιτροχάδην, ο ομιλητής "σκιαγράφησε" την σκέψη των  σοφών Προγόνων μας και στο "αποστακτήριο" του "δια ταύτα" αυτής της εκδηλώσεως φάνηκε ένα "απόσταγμα" διαυγές που πυροδότησε τις τοποθετήσεις ακόμη και από άτομα τα οποία δεν διακρίνονται για την άνεση ομαδικής εκφράσεως! Και το ακόμη πιο ...αιφνιδιαστικό, να ακούς εκ των υστέρων από το στόμα αυτών των χαρακτήρων τον ενθουσιασμό τους από την εμπειρία συμμετοχής τους στην συγκεκριμένη εκδήλωση! 

     Ναι, η φωνή των Προγόνων μπορεί να ακουσθεί από όλους τους Έλληνες αφού οι Έλληνες διαθέτουν την υπαρξιακή, εκείνη, ποιότητα που διατηρεί ανοικτά και ευήκοα τα "αφτιά" της ψυχής. 

     Χαρακτηριστικότερο, δε, ότι με ανοικτά τα "αφτιά" της ψυχής τους έφθασαν κι όλοι όσοι παρευρέθησαν σ΄ αυτή την εκδήλωση, όπως ο Μελέτης μας που μας τίμησε ερχόμενος με την μοτοσυκλέτα του από την Καλαμάτα.

     Το ίδιο και ο φίλτατος Ηλίας ο οποίος, αν και Αλβανός, είναι από τους πλέον λαμπρούς μελετητές και γνώστες της αρχαίας  Ε λ λ η ν ι κ ή ς  γραμματείας αλλά και ευλαβούμενος την αρχαία Ελληνική Ιστορία υπενθυμίζει με την ύπαρξή του ότι το "σύρμα" μπορεί να χωρίζει δύο λαούς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τους διαιρεί! 

     Γενικώς, η "ευηκοία" ήταν το κοινό χαρακτηριστικό όλων μας, παρακολουθώντας το "ξεδίπλωμα" του σκεπτικού του Δασκάλου Νίκου Ζήση το οποίο, μετά την ολοκλήρωσή του δεν κατέστη "πτερόεν" αλλά παρέμεινε στις "αποσκευές" μας προς περαιτέρω αξιοποίηση.

     Βλέπετε, η φωνή των Προγόνων μας μπορεί να πλανάται  στους αιθέρες του χρόνου αλλά, αναλλοίωτη φθοράς, μπορεί και να ξαναγίνεται κτήμα υλοποιήσιμο εκείνων που μπορούν να ακροώνται τα σημεία των καιρών. "Ο Απόλλων ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει...", όπως έλεγε και ο οχλολοίδορος Ηράκλειτος.

     Ευγνώμονες για την επιτυχία της εκδηλώσεώς μας και προς την ευγενέστατη Κυρία η οποία φρόντισε την περιποίηση όλων μας με γλυκίσματα και αφεψήματα, ολοκληρώνοντας το "κλίμα" μιας θερμής οικογενειακής "βραδιάς" το οποίο ευνόησε την εναρμόνιση νοοτροπιών κι εκφράσεων. 

     Σαφώς και κατ΄ Αριστοτέλη, πολιτική η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και με εκπεφρασμένη την πολιτική της, παραλλήλως με την επικέντρωσή της στην διδασκαλία των εφίππων πολεμικών τεχνών στην οποία επιδίδεται συνεχώς από 19 χρόνων, επιμένει στην διαμόρφωση ήθους ώστε και αυτή την φορά να προσφέρουμε μιαν ακόμη ευκαιρία οξύνσεως του νου για την εξαγωγή συμπερασμάτων "επέκεινα κατευθύνσεως" προς έξοδο από τις λίαν αντίξοες συνθήκες που υφιστάμεθα ως Έλληνες. Και προς αυτό το αποτέλεσμα μας καθοδήγησε αποτελεσματικότατα ο λόγος του Δασκάλου Νίκου Ζήση τον οποίον ο ίδιος συνόψισε σε μία φράση: "Πως μπορεί να θεωρείται ως νεκρός ο Ηράκλειτος, ενώ αναγνωρίζεται ως ζωντανός ο Shakespeare;" Κι απόψε απεδείχθη ότι ζωντανοί παραμένουν ο Πλάτων κι ο Ηράκλειτος!

Ευχαριστούμε Δάσκαλε Νίκο Ζήση!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ