ΔΙΑ ΦΩΝΗΣ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
Να, που τα καβαφικά "Τείχη" έγιναν εφιαλτική πραγματικότητα και δεν απέκλεισαν, μόνον, εμάς μέσα, αλλά και ολόκληρο το πλαίσιο των υπάρξεών μας. Και να, που καταλήξαμε σε μία "ύβρη" όπου τα τσιμέντα και οι ηλιοσυλλέκτες "περιτειχίζουν" την Ιστορία αποκόβοντάς μας από τις ρίζες μας και σε μία χρονική συγκυρία που ακούμε τα περιτρίμματα του πολιτικαντισμού να πλασάρουν τα απόβλητα των αρρώστων εγκεφάλων τους σαν «λύσεις εξόδου» από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο τα ίδια έφεραν μιαν Πολιτεία την οποία και εξευτέλισαν, είναι δεδομένο ότι πρέπει να ακούσουμε την φωνή των Προγόνων μας.
Στο εβραϊκό προτεκτοράτο της σημερινής ψευδο-Ελλάδος την οποία κυβερνά από την εποχή της βασιλομεταξικής χούντας το αφορολόγητο(!) και "δημοσίου δικαίου"(!) Κ.Ι.Σ. (Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο) οι κάτοικοι έχουν «ντρεσαριστεί» να αποστρέφονται την αρχαία Ελληνική γραμματεία και να την θεωρούν ...«ουτοπία», αρκούμενοι στα αναθέματα κατά των Ελλήνων της εβραιοχριστιανικής εκκλησίας η οποία συγκυβερνά ελέγχοντας έναν εξωνημένο λαό! Έτσι, μια κοινωνία που εξανδραποδίστηκε σε αγέλη υποτεταγμένων προβάτων νιώθει ανήμπορη να σηκώσει κεφάλι και υποτάσσεται στη χειραγώγηση των διεφθαρμένων εξουσιαστών της χωρίς να φαντάζεται ότι υπάρχουν διέξοδοι στο δημοκρατικό «αδιέξοδο»! Και οι διέξοδοι υποδεικνύονται δια φωνής Προγόνων, εκείνης της «φωνής» που αν αυτή η κοινωνία την «άκουγε» δεν θα παρέμενε ψοφοδεής, ανεχόμενη ξένους εξουσιαστές να ανασχέτουν την πρόοδό της!
Το εγκάθετο κόμμα του νεοδημοκρατικού ξεπεσμού που ανέδειξε ένα ιδιωτικό γραφείο «εξαγωγής εκλογικών αποτελεσμάτων», προσφάτως, μόλις και μετά βίας μάζεψε μερικούς αφελείς χειροκροτητές σε ένα αθηναϊκό στενό μήκους ενός οικοδομικού τετραγώνου για να γιορτάσει τα 50 χρόνια της εθνοπροδοσίας του με την συγκαλυπτική "αμερικανιά" ενός ...street party... Το, επίσης αμερικανοκατασκεύαστο, κόμμα της «αντιπολίτευσης» σπαράσσεται και «ξεκατινιάζεται» σαν τις ανταγωνιζόμενες πόρνες, προς άγρα πελατών στα πεζοδρόμια με αντικείμενο την νομιμοποίηση της ανωμαλίας... Στο εβραϊκό προτεκτοράτο της γραικίας ο όχλος τρώει τις σάρκες του με παντιέρα την ...δημοκρατία και τον παλιομοδίτικο κι ευτελισμένο «αντιφασισμό», έτσι, σαν μια «υποβοηθούμενη ευθανασία» την οποία, ουσιαστικώς, επιδιώκει... Κι όμως, οι ε λ ά χ ι σ τ ο ι Έλληνες οραματιζόμαστε την επανίδρυση μιας Πατρίδος που θα μπορούσε να είναι όχι το λίκνο της δικής μας "σιγουριάς", αλλά το επίκεντρο της συνεχίσεως δημιουργίας Πολιτισμού που τόσο έχει ανάγκη ολόκληρη η Ανθρωπότητα. Και γι αυτό τον λόγο προσφεύγουμε στην «βακτηρία» της φωνής των Προγόνων μας περί του πρακτέου!
Όπως είναι γνωστό κατά τα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", κάθε άλλο παρά περιορίζεται σε θεωρητικολογίες, αλλά αποτελεί ένα κέντρο π ρ α κ τ ι κ ή ς εφαρμογής των αντικειμένων τα οποία αποτελούν το επίκεντρο της διδασκαλίας της και το πλαίσιο διδασκαλίας της Σχολής μιας έφιππης πολεμικής τέχνης, όπως αυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν περιορίζεται στην "ξηρή μεταφορά" δεξιοτήτων αλλά στην πλήρη τεκμηρίωση της διδασκαλίας αυτής με την ανάλογη φιλοσοφική υποστήριξη άνευ της οποίας δεν νοείται "πολεμική τέχνη". Τούτο δε, δεν απευθύνεται μόνον στους μαθητές μας, αλλά και σε όποιον μας προσεγγίζει διερευνητικώς, ανεξαρτήτως προελεύσεως και προθέσεως και είμαστε υπερήφανοι ότι κανένα κοντόφθαλμο "συμφέρον" δεν μας παρεμποδίζει από το να επιμένουμε συνεχώς στις πλατωνικές Αξίες της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης που διέπουν την Σχολή μας.
Και στην Σχολή αυτή η οποία δεν διαθέτει κάποιον ...τοτεμικό "Διδάσκαλο", αλλά όλοι διδασκόμεθα από όλους, κάθε μας δράση, κάθε μας εκδήλωση επιδιώκουμε να καταλήγει σε ένα εμπράγματο αποτέλεσμα, άλλως θεωρούμε ότι, απλώς, χάνουμε χρόνο.
Έτσι, σε αυτή την "κλειστή" εκδήλωση και για απολύτως επιλεγμένο ακροατήριο, ο Δάσκαλος Νίκος Ζήσης μας μετέφερε την φωνή των Προγόνων μας, όπως, ο ομιλητής, την «απέσταξε» εκ του έργου τους, περί του σωτηρίου πρακτέου, δηλαδή, περί αυτού, που αποτελεί την υπαρξιακή μας προτεραιότητα ως εμβίων "ψηφίδων" ενός έθνους το οποίο, πεισματικώς και επί αιώνες, παρακμάζει. Και "κλειστή" και "δι΄ ολίγους" όχι από έναν ταξικόν εκλεκτικισμό, αλλά από επίγνωση..., όταν μια εξαιρέσιμη μειοψηφία ολιγίστων προσπαθεί να επανιδρύσει την Πατρίδα εν μέσω οχετού απειραρίθμων γραικύλων οι οποίοι την καταπνίγουν.
Με αυστηρό, λοιπόν, κριτήριο επιλογής παρόντων και με γνώμονα την διατήρηση αναμμένου του πυρσού του χρέους ως πρωτίστου καθήκοντος που θα μπορούσε να ζωντανέψει ένα ιερό όραμα το οποίο ζωπυρώνει από αιώνων τις καρδιές των Ελλήνων, "σχεδιάσαμε" αυτή την εκδήλωση για ένα νοήμον ακροατήριο που διατηρεί την ανεξαρτησία της σκέψεώς του αλλά και της δημόσιας συμπεριφοράς του αδέσμευτο από "συμβάσεις". Κι έτσι, προϊδεάσαμε τους αγαπητούς μας, επιλέκτους, προσκεκλημένους ότι δεν θα παρακολουθήσουν, ημικοιμώμενοι και χασμώμενοι, μιαν ακόμη, συρμώδη, "ακαδημαϊκή διάλεξη" για να χειροκροτήσουν στο τέλος της έναν ομιλητή, αλλά θα παραμείνουν ε ν ε ρ γ ο ί ακροατές του λόγου ενός διανοουμένου Εκπαιδευτικού ο οποίος, ως βιωματικός Δάσκαλος, θα διήγερε τον νου μας προς την κατεύθυνση της εξόδου από την παρούσα συγκυριακή κρίση.
Και πάλι, την εκδήλωσή μας φιλοξένησε το κηφισιώτικο αρχοντικό της Οικογενείας Κοτζάμπαση του οποίου η θετική "ενέργεια" όπως και η ευγένεια του Οικοδεσπότη Γεωργίου Κοτζάμπαση "αγκαλιάζουν" τον επισκέπτη, υπαγορεύοντάς του ευγνωμοσύνη προς τους κτήτορες γονείς οι οποίοι απέδωσαν ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτόνημα που διαχωρίζει απολύτως το αρχιτεκτονικό μεγαλείο από τον συρμώδη νεοπλουτισμό!
Πάντοτε, σ' αυτό τον χώρο ο οποίος υπεδέχθη κι άλλες δράσεις των "Ελλήνων Κενταύρων" νιώθουμε την ίδιαν "αγκαλιά" όχι μόνον των υπάρξεών μας, αλλά και των λογισμών μας, οι οποίοι, εν ηρεμία, βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους.
Και μόνη δυσκολία μας σ΄ αυτό τον χώρο είναι η αποχώρηση κι η εγκατάλειψη, πίσω μας, της γαλήνης που μας προσέφερε η φιλοξενία του!
Μεστότατες οι υπέρ-δύο ώρες της εισηγήσεως του Δασκάλου Νίκου Ζήση ο οποίος διατηρεί το πλεονέκτημα της εναργούς αριστεράς διανοήσεως η οποία έχει εκλείψει στην εποχή της υπελικτικής "αριστεράς" της παρούσας φαρσοκωμικής κομματικής επικαιρότητος.
Ευτυχώς, που η αυθεντική αριστερά του Νίκου Ζήση δεν πολιτεύεται και δεν ευτελίζεται από τις ψήφους ενός όχλου που εντρυφεί περισσότερο στο ...αξελέπιαστο-διπλοψημένο "ψάρι" του Γκλέτσου, παρά στην ιδεολογικήν αγωνία του Μπακούνιν!
Και, πράγματι, ουδείς παρέμεινε "χασμώμενος", αλλά όλοι παρενέβησαν και κατέθεσαν απόψεις, συνεισφέροντας με τάξη, διακριτικότητα και σοβαρότητα λόγου στον σκοπό της χαράξεως "ρότας" προς το ζητούμενο!
Χαρήκαμε τις παρεμβάσεις όλων, παρατείνοντας κατά μία ώρα τον προγραμματισμό της εκδηλώσεως και απολαμβάνοντας την ευστοχία των παρατηρήσεων ενός, πράγματι, ενεργού ακροατηρίου.
Υπεράνω όλων, εκτιμήσαμε την ωριμότητα Ελλήνων οι οποίοι ενσαρκώνουν το «Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή» του Μενάνδρου, αλληλοσεβόμενοι τις διαφορετικές ιδεολογικές "προσεγγίσεις" οι οποίες συνιστούν "casus belli" αναλόγων συγκεντρώσεων, εμμένοντες στην ουσία της εκδηλώσεως, αλληλέγγυοι στον κοινό προβληματισμό.
Επιτροχάδην, ο ομιλητής "σκιαγράφησε" την σκέψη των σοφών Προγόνων μας και στο "αποστακτήριο" του "δια ταύτα" αυτής της εκδηλώσεως φάνηκε ένα "απόσταγμα" διαυγές που πυροδότησε τις τοποθετήσεις ακόμη και από άτομα τα οποία δεν διακρίνονται για την άνεση ομαδικής εκφράσεως! Και το ακόμη πιο ...αιφνιδιαστικό, να ακούς εκ των υστέρων από το στόμα αυτών των χαρακτήρων τον ενθουσιασμό τους από την εμπειρία συμμετοχής τους στην συγκεκριμένη εκδήλωση!
Ναι, η φωνή των Προγόνων μπορεί να ακουσθεί από όλους τους Έλληνες αφού οι Έλληνες διαθέτουν την υπαρξιακή, εκείνη, ποιότητα που διατηρεί ανοικτά και ευήκοα τα "αφτιά" της ψυχής.
Χαρακτηριστικότερο, δε, ότι με ανοικτά τα "αφτιά" της ψυχής τους έφθασαν κι όλοι όσοι παρευρέθησαν σ΄ αυτή την εκδήλωση, όπως ο Μελέτης μας που μας τίμησε ερχόμενος με την μοτοσυκλέτα του από την Καλαμάτα.
Το ίδιο και ο φίλτατος Ηλίας ο οποίος, αν και Αλβανός, είναι από τους πλέον λαμπρούς μελετητές και γνώστες της αρχαίας Ε λ λ η ν ι κ ή ς γραμματείας αλλά και ευλαβούμενος την αρχαία Ελληνική Ιστορία υπενθυμίζει με την ύπαρξή του ότι το "σύρμα" μπορεί να χωρίζει δύο λαούς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τους διαιρεί!
Γενικώς, η "ευηκοία" ήταν το κοινό χαρακτηριστικό όλων μας, παρακολουθώντας το "ξεδίπλωμα" του σκεπτικού του Δασκάλου Νίκου Ζήση το οποίο, μετά την ολοκλήρωσή του δεν κατέστη "πτερόεν" αλλά παρέμεινε στις "αποσκευές" μας προς περαιτέρω αξιοποίηση.
Βλέπετε, η φωνή των Προγόνων μας μπορεί να πλανάται στους αιθέρες του χρόνου αλλά, αναλλοίωτη φθοράς, μπορεί και να ξαναγίνεται κτήμα υλοποιήσιμο εκείνων που μπορούν να ακροώνται τα σημεία των καιρών. "Ο Απόλλων ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει...", όπως έλεγε και ο οχλολοίδορος Ηράκλειτος.
Ευγνώμονες για την επιτυχία της εκδηλώσεώς μας και προς την ευγενέστατη Κυρία η οποία φρόντισε την περιποίηση όλων μας με γλυκίσματα και αφεψήματα, ολοκληρώνοντας το "κλίμα" μιας θερμής οικογενειακής "βραδιάς" το οποίο ευνόησε την εναρμόνιση νοοτροπιών κι εκφράσεων.
Σαφώς και κατ΄ Αριστοτέλη, πολιτική η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και με εκπεφρασμένη την πολιτική της, παραλλήλως με την επικέντρωσή της στην διδασκαλία των εφίππων πολεμικών τεχνών στην οποία επιδίδεται συνεχώς από 19 χρόνων, επιμένει στην διαμόρφωση ήθους ώστε και αυτή την φορά να προσφέρουμε μιαν ακόμη ευκαιρία οξύνσεως του νου για την εξαγωγή συμπερασμάτων "επέκεινα κατευθύνσεως" προς έξοδο από τις λίαν αντίξοες συνθήκες που υφιστάμεθα ως Έλληνες. Και προς αυτό το αποτέλεσμα μας καθοδήγησε αποτελεσματικότατα ο λόγος του Δασκάλου Νίκου Ζήση τον οποίον ο ίδιος συνόψισε σε μία φράση: "Πως μπορεί να θεωρείται ως νεκρός ο Ηράκλειτος, ενώ αναγνωρίζεται ως ζωντανός ο Shakespeare;" Κι απόψε απεδείχθη ότι ζωντανοί παραμένουν ο Πλάτων κι ο Ηράκλειτος!
Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ
